Lib.  Cap.

 1  1,   13|    patieris, Caesar, non adesse caput rei publicae?» Scaurus quia
 2  1,   47|       Tiberio fuit non omittere caput rerum neque se remque publicam
 3  1,   56|        incenso Mattio (id genti caput) aperta populatus vertit
 4  2,   30|    senatus consulto quaestio in caput domini prohibebatur, callidus
 5  3,   43|        praesidium. Augustodunum caput gentis armatis cohortibus
 6  4,   45| proripuit se custodibus saxoque caput adflixit ut statim exanimaretur.
 7 11,   31|        gerere cothurnos, iacere caput, strepente circum procaci
 8 13,   39|    veniebant. unde orta fiducia caput gentis Artaxata adgrediendi.
 9 14,    8|         prior trierarchus fusti caput eius adflixit. iam [in]
10 14,   57|      causa discumberet. relatum caput eius inlusit Nero tamquam
11 14,   64|         atrocior saevitia, quod caput amputatum latumque in urbem
12 15,    2|    aestimatur.» simul diademate caput Tiridatis evinxit, promptam
13 15,   47|      propter natus vitulus, cui caput in crure esset; secutaque
14 15,   47|    parari rerum humanarum aliud caput, sed non fore validum neque
15 15,   67|          cum vix duobus ictibus caput amputavisset, saevitiam