Lib.  Cap.

 1  1,   73|         Iovem fefellisset: deorum iniurias dis curae. ~
 2  3,   13|         per licentiam et sociorum iniurias eo usque conrupisse ut parens
 3  3,   38|   Trebellenum incusans popularium iniurias inultas sinere. Coelaletae
 4  3,   51|         quamvis modicas principis iniurias acriter ulciscentium, deprecare
 5  3,   70|        dolore esset: rei publicae iniurias ne largiretur. intellexit
 6 11,    6| inimicitias accusationes, odia et iniurias foveri, ut quo modo vis
 7 13,    4|       imbutam; nulla odia, nullas iniurias nec cupidinem ultionis adferre.
 8 13,   14|          insitus et adoptivus per iniurias matris exerceret. non abnuere
 9 13,   19|       mortem lugeret aut Octaviae iniurias evulgaret, sed destinavisse
10 13,   44|     facinus profiteri, se patroni iniurias ultum esse. commoveratque
11 14,    1|     animum? timeri ne uxor saltem iniurias patrum, iram populi adversus
12 14,   43|           fingere non erubescunt, iniurias suas ultus est interfector,
13 15,   20| provincialium et opibus nimiis ad iniurias minorum elati: una vox eius
14 15,   63|         ne sibi unice dilectam ad iniurias relinqueret, «vitae» inquit «