Cap., Par.

1 II, 3  |       puto, quidquid timui, di boni, quanto levius fuit quam
2 IV, 1  |      standi, ita finitio summi boni alias diffundi potest et
3 IV, 3  |      auctu ac detrimento summi boni veniens ac recedens?~4.
4  X, 3  |       voluptates minuat, summi boni iniuria est. Tu voluptatem
5 XV, 2  |      bonum sit, absoluti tamen boni pars est, non magis quam
6 XV, 3  |   quidem, fragilitate alterius boni quidquid in altero vigoris
7 XV, 5  |        rei quae deterius summi boni ius faciat; escendere autem
8 XXII, 3| subduci sine ruina principalis boni possunt, adiciunt tamen
9 XXIV, 4|          Adsecutus vero humani boni summam aliter tecum aget