Cap., Par.

1 XX, 3  |    animo fulciens corpus. Ego divitias et praesentis et absentis
2 XXI, 2 | abeuntia securus prosequitur. Divitias quidem ubi tutius fortuna
3 XXI, 4 |     fortuitis putat: non amat divitias sed mavult; non in animum
4 XXIV, 5|      quanti quaeque aestimem. Divitias nego bonum esse; nam si
5 XXVI, 3| Sapientis quisquis abstulerit divitias, omnia illi sua relinquet;