Cap., Par.
1 II, 2 | falsis vera diiudicem: animi bonum animus inveniat. Hic, si
2 II, 4 | potius quaero aliquod usu bonum, quod sentiam, non quod
3 III, 1 | Quaeramus aliquod non in speciem bonum, sed solidum et aequale
4 IV, 1 | Potest aliter quoque definiri bonum nostrum, id est eadem sententia
5 IV, 2 | erit, si dixero 'summum bonum est animus fortuita despiciens,
6 IV, 2 | dicamus hominem eum cui nullum bonum malumque sit nisi bonus
7 IV, 2 | frangant, qui nullum maius bonum eo quod sibi ipse dare potest
8 IV, 3 | cupiditatem positum, cui unum bonum sit honestas, unum malum
9 IV, 5 | illud orietur inaestimabile bonum, quies mentis in tuto conlocatae
10 VII, 1 | Vident et in iliis qui summum bonum dixerunt quam turpi illud
11 VII, 4 | Summum bonum inmortale est, nescit exire,
12 VIII, 5 | dicam, concinuit, summum bonum tetigit.~6.
13 VIII, 6 | sed quidquid agetur in bonum exibit facile et parate
14 VIII, 6 | licet profitearis summum bonum esse animi concordiam; virtutes
15 IX, 3 | Summum bonum in ipso iudicio est et habitu
16 IX, 3 | consummatum est summum bonum nec quicquam amplius desiderat;
17 IX, 4 | Cum tibi dicam 'summum bonum est infragilis animi rigor
18 IX, 4 | voluptatem nominas? hominis bonum quaero, non ventris, qui
19 X, 1 | contingere animalibus nec bonum suum cibo metientibus. Clare,
20 X, 3 | ego utor; tu illam summum bonum putas, ego nec bonum; tu
21 X, 3 | summum bonum putas, ego nec bonum; tu omnia voluptatis causa
22 XI, 2 | iterum quale sit summum bonum cui custode opus est ut
23 XI, 2 | cui custode opus est ut bonum sit? Virtus autem quomodo
24 XII, 5 | quod unum habebant in malis bonum perdunt, peccandi verecundiam;
25 XIII, 2 | vices felicitatem vocat, bonum malae rei quaerit auctorem
26 XIII, 5 | ipsa est modus; non est bonum quod magnitudine laborat
27 XV, 1 | confundi et ita effici summum bonum ut idem et honestum et iucundum
28 XV, 1 | nisi honestum nec summum bonum habebit sinceritatem suam,
29 XV, 2 | virtute oritur, quamvis bonum sit, absoluti tamen boni
30 XV, 2 | sed consequentia summum bonum, non consummantia.~3.
31 XV, 5 | Illo ergo summum bonum escendat unde nulla vi detrahitur,
32 XVI, 1 | virtus suadebit? ne quid aut bonum aut malum existimes quod
33 XIX, 2 | enim vobis neminem videri bonum, quasi aliena virtus exprobratio
34 XXII, 4 | nostrorum dico, quibus unum est bonum virtus -- negat etiam haec
35 XXIII, 3| et pusilli, velut magnum bonum intra sinum continentis --
36 XXIV, 5 | aestimem. Divitias nego bonum esse; nam si essent, bonos
37 XXIV, 5 | apud malos deprenditur dici bonum non potest, hoc illis nomen
38 XXV, 5 | Quidquid ad me venerit bonum fiet, sed malo faciliora
|