abdun-debeb | deber-immin | immun-occur | oculi-sense | sensi-zenon
bold = Main text
Cap., Par. grey = Comment text
501 XXI, 2 | Ait ista debere contemni, non ne habeat,
502 XXV, 6 | corpus in proclivi retineri debet, adversus ardua inpelli,
503 XXIV, 3 | exercere, quae non quia liberis debetur sed quia a libero animo
504 XVII, 4 | quidem pedibus comparatus, debiles, cursor sum. Haec non pro
505 XV, 6 | malis, morbos dico, funera, debilitates et cetera ex transverso
506 I, 2 | noctesque bonae menti laboremus. Decernatur itaque et quo tendamus et
507 XX, 2 | vir es, suspice, etiam si decidunt, magna conantis. Generosa
508 I, 2 | via et celeberrima maxime decipit.~3.
509 IX, 4 | libertas et concordia et decor', aliquid etiamnunc exigis
510 VIII, 3 | semel placita nec ulla in decretis eius litura sit. Intellegitur,
511 XIX, 1 | sua inposuit, negant ex decreto Epicuri fecisse quod sibi
512 III, 2 | inprobabo ex iis quae priores decreverint et dicam 'hoc amplius censeo'.~
513 VIII, 1 | voluptas inest nec minus turpes dedecus suum quam honestos egregia
514 XIX, 1 | faciendum sit: vixi et quem dederat cursum fortuna peregi.~2.
515 XXIV, 1 | quamvis desit, quia etiam si dedero erit defuturum; quibusdam
516 II, 3 | amicus sum. Omnem operam dedi ut me multitudini educerem
517 XIII, 4 | Quisquis ad virtutem accessit, dedit generosae indolis specimen:
518 XII, 4 | luxuriantur, sed vitiis dediti luxuriam suam in philosophiae
519 XXIV, 1 | instruo dignum quem non deducat paupertas nec occupatum
520 III, 3 | naturae adsentior; ab illa non deerrare et ad illius legem exemplumque
521 XVI, 3 | immo superfluat? Quid enim deesse potest extra desiderium
522 I, 5 | vero stat contra rationem defensor mali sui populus. Itaque
523 XXIV, 3 | inpingitur nec umquam ita defetigata errat ut non, quotiens dignum
524 IV, 1 | Potest aliter quoque definiri bonum nostrum, id est eadem
525 XXIV, 1 | quia etiam si dedero erit defuturum; quibusdam offeram, quibusdam
526 XIII, 4 | videtur enervis, fractus, degenerans viro, perventurus in turpia
527 IV, 5 | et diffusio animi, quibus delectabitur non ut bonis sed ut ex bono
528 VIII, 1 | suum quam honestos egregia delectant? Ideoque praeceperunt veteres
529 XI, 4 | saporibus palatum suum delectantis; mollibus lenibusque fomentis
530 IX, 2 | tamen huic herbulae, quamvis delectet oculos, tantum operis insumptum
531 XVII, 4 | sanitatem, ne perveniam quidem; delenimenta magis quam remedia podagrae
532 XXV, 2 | instrumentis splendentibus et delicato apparatu: nihilo me feliciorem
533 XXV, 4 | victorem universarum gentium, delicatus ille Liberi currus triumphantem
534 X, 2 | dissolutionemque segnis animi, deliciis fluentis, indormientis sibi.~
535 XIX, 2 | aliena virtus exprobratio delictorum omnium sit. Invidi splendida
536 XIX, 1 | sibi gulam praesecuit: alii dementiam videri volunt factum hoc
537 XVII, 3 | cotidie aliquid ex vitiis meis demere et errores meos obiurgare.~
538 XXVI, 6 | pudor hominibus peccandi demeretur, si tales deos credidissent.~
539 XVIII, 3 | nimis dives videatur quibus Demetrius Cynicus parum pauper est?
540 XX, 5 | nullius per me libertatem deminutam, minime meam' -- qui haec
541 XVII, 1 | coniugis aut amici morte demittis et respicis famam et malignis
542 XXVII, 5 | Aristoteli quod acceperit, Democrito quod neglexerit, Epicuro
543 XXIII, 3 | Sapiens nullum denarium intra limen suum admittet
544 XX, 6 | citius multo frangetis dentes quam inprimetis. ~
545 XXVI, 8 | conclamat iratum aliquem deorum, concurritis et auditis
546 XXVII, 4 | derideat quem foeda scabies depascitur.~5.
547 XIV, 3 | libertatem neglegit ac pro ventre dependit, nec voluptates sibi emit
548 XXI, 2 | quidem ubi tutius fortuna deponet quam ibi unde sine querella
549 XXIV, 5 | quoniam quod apud malos deprenditur dici bonum non potest, hoc
550 XIV, 1 | miseriores si obruuntur; sicut deprensi mari Syrtico modo in sicco
551 XXII, 1 | virtutis sit non inclinari nec deprimi, in divitiis et temperantia
552 III, 4 | tranquillitatem, libertatem, depulsis iis quae aut irritant nos
553 XXVII, 4 | corporum naevos aut uerrucas derideat quem foeda scabies depascitur.~
554 XXII, 5 | Quid ergo' inquis 'me derides, cum eundem apud te locum
555 XIV, 3 | vestigia premat, potiora deserit multisque officiis renuntiat,
556 V, 4 | noctemque titillari velit et deserto animo corpori operam dare? ~
557 XIV, 1 | strangulantur, miseri si deseruntur ab illa, miseriores si obruuntur;
558 XXVIII, 1| quibus in circo aut theatro desidentibus iam funesta domus est nec
559 III, 1 | offensantes ea ipsa quae desideramus. ~2.
560 XII, 5 | licet, cum honestus turpi desidiae titulus accessit. Hoc est
561 X, 2 | superbiam contumeliis gaudentem, desidiam dissolutionemque segnis
562 XIII, 2 | ergo est? Ille, quisquis desidiosum otium et gulae ac libidinis
563 XII, 3 | Desinant ergo inconvenientia iungere
564 VII, 4 | periturum; eo enim pertendit ubi desinat, et dum incipit spectat
565 XXIII, 1 | Desine ergo philosophis pecunia
566 XXVII, 3 | destituta, quam fluctus non desinunt, undecumque moti sunt, verberare,
567 XI, 4 | eosdem e suggestu rosae despectantis popinam suam, aures vocum
568 IV, 2 | bonum est animus fortuita despiciens, virtute laetus' aut 'invicta
569 XXVII, 3 | rupes aliqua in vadoso mari destituta, quam fluctus non desinunt,
570 XV, 5 | aditus nec ulli rei quae deterius summi boni ius faciat; escendere
571 XVIII, 2 | ista multo veneno tincta deterrebit ab optimis; ne virus quidem
572 XXIII, 1 | philosophus amplas opes, sed nulli detractas nec alieno sanguine cruentas,
573 IV, 3 | cetera vilis turba rerum nec detrahens quicquam beatae vitae nec
574 XV, 5 | bonum escendat unde nulla vi detrahitur, quo neque dolori neque
575 XXV, 7 | aeque manifestum est per devexum ire liberalitatem temperantiam
576 II, 3 | execrationem puto, quidquid timui, di boni, quanto levius fuit
577 X, 2 | causis exultationem, iam dicacitatem ac superbiam contumeliis
578 IV, 2 | et ita finire, ut beatum dicamus hominem eum cui nullum bonum
579 X, 1 | Dissimulas' inquit 'quid a me dicatur; ego enim nego quemquam
580 XVIII, 1 | Zenoni; omnes enim isti dicebant non quemadmodum ipsi viverent,
581 XI, 4 | Hos esse in voluptatibus dices, nec tamen illis bene erit,
582 XIII, 1 | et quam nos virtuti legem dicimus, eam ille dicit voluptati.
583 XX, 5 | circaque me stare factorum dictorumque censores. Quandoque aut
584 XXIV, 4 | animose a studiosis sapientiae dicuntur. Et hoc primum adtendite:
585 VII, 1 | posse voluptatem a virtute diduci et aiunt nec honeste quemquam
586 XV, 5 | volens, omnemque temporum difficultatem sciet legem esse naturae
587 XXIV, 1 | plurimum ista res habet difficultatis, si modo consilio tribuitur,
588 IV, 5 | et inmotum comitasque et diffusio animi, quibus delectabitur
589 XXIII, 5 | donabit cum summo consilio dignissimos eligens, ut qui meminerit
590 XX, 4 | id mihi multum erit quod dignus accipiet. Nihil opinionis
591 II, 2 | lumen quo a falsis vera diiudicem: animi bonum animus inveniat.
592 III, 3 | rerum quae vitam instruunt diligens sine admiratione cuiusquam,
593 VIII, 2 | apta naturae conservarimus diligenter et inpavide tamquam in diem
594 XXII, 1 | temperantia et liberalitas et diligentia et dispositio et magnificentia
595 XXV, 7 | fortiores, divitiis illas diligentiores quae suspensum gradum ponunt
596 XXI, 1 | contemnendam, et tamen illam diligentissime tuetur atque optimam mavult?
597 XX, 5 | spiritum repetet aut ratio dimittet, testatus exibo bonam me
598 XIX, 1 | Diodorum, Epicureum philosophum,
599 II, 1 | non est quod mihi illud discessionum more respondeas: 'haec pars
600 X, 3 | Haec omnia virtus discutit et aurem pervellit et voluptates
601 XXIV, 4 | est recti, contigit malis displicere.~5.
602 XVII, 2 | vetustius bibitur? Cur aurum disponitur? Cur arbores nihil praeter
603 XXII, 1 | liberalitas et diligentia et dispositio et magnificentia campum
604 VIII, 5 | persuasione, quae cum se disposuit et partibus suis consensit
605 XIX, 2 | vita, de alterius morte disputatis et ad nomenmagnorum ob aliquam
606 VIII, 5 | illa certa nascetur, non dissidens nec haesitans in opinionibus
607 VIII, 6 | consensus atque unitas erit: dissident vitia. ~
608 XV, 1 | si aliquid in se viderit dissimile meliori.~2.
609 VII, 3 | Quid dissimilia, immo diversa componitis?
610 X, 1 | Dissimulas' inquit 'quid a me dicatur;
611 X, 2 | contumeliis gaudentem, desidiam dissolutionemque segnis animi, deliciis fluentis,
612 I, 2 | sed fremitum et clamorem dissonum in diversa vocantium, conteretur
613 XIII, 4 | perventurus in turpia nisi aliquis distinxerit illi voluptates, ut sciat
614 XIX, 3 | cupiditatibus tot crucibus distrahuntur. At maledici, in alienam
615 XVI, 3 | alii, adstricti [alii], districti quoque: hic qui ad superiora
616 III, 2 | aliquem iubebo sententiam dividere, fortasse et post omnes
617 XVI, 3 | sufficit?' Perfecta illa et divina quidni sufficiat, immo superfluat?
618 XVI, 2 | promittit? ingentia et aequa divinis: nihil cogeris, nullo indigebis,
619 XXVI, 8 | concurritis et auditis ac divinum esse eum, invicem mutuum
620 XXV, 8 | Cum hoc ita divisum sit, malo has in usu mihi
621 XXIII, 2 | magnum virum, <o> optime divitem, si post hanc vocem tantundem
622 XXII, 5 | postremum divitiae meae sunt, tu divitiarum es. ~
623 XXIV, 3 | Quid? domus ipsa divitis viri quantam habet bene
624 IV, 2 | Idem itaque erit, si dixero 'summum bonum est animus
625 VII, 1 | in iliis qui summum bonum dixerunt quam turpi illud loco posuerint.
626 XIX, 1 | ancoram actae quietem et dixit quod vos inviti audistis,
627 XV, 6 | ignoratio condicionis est suae dolere quod deest aliquid tibi
628 IV, 4 | voluptatem fuerit, et infra dolorem erit; vides autem quam malam
629 IV, 4 | serviturus sit quem voluptates doloresque, incertissima dominia inpotentissimaque,
630 XV, 5 | vi detrahitur, quo neque dolori neque spei nec timori sit
631 XV, 4 | interpres, si ad voluptatum dolorumque punctiunculas concutitur?
632 IV, 4 | suis gaudeat nec maiora domesticis cupiat. Quidni ista bene
633 VII, 3 | caducum, cuius statio ac domicilium fornices et popinae sunt.
634 XIII, 5 | virtutem quidem, excelsissimam dominam, voluptati tradere ancillam
635 XIV, 1 | nihilominus voluptatem, sed domini eius et temperatores erimus;
636 IV, 4 | doloresque, incertissima dominia inpotentissimaque, alternis
637 XIV, 2 | est -- saepe enim laniant dominos -- ita habent se magnae
638 XXIV, 1 | existimat facilem rem esse donare: plurimum ista res habet
639 XXIV, 2 | tu' inquis 'recepturus donas?' Immo non perditurus: eo
640 XX, 4 | possidere me credam quam bene donata. Non numero nec pondere
641 XXIV, 2 | perditurus: eo loco sit donatio unde repeti non debeat,
642 XX, 3 | meum agere potuit? unum me donavit omnibus, uni mihi omnis.~
643 XXIV, 1 | magis nomina facio quam cum dono.~2.
644 II, 3 | multitudini educerem et aliqua dote notabilem facerem: quid
645 VIII, 2 | iam aperiam: si corporis dotes et apta naturae conservarimus
646 XXII, 1 | Quid autem dubii est quin haec maior materia
647 XXI, 3 | quadragies sestertium, minus sine dubio quam Crassus, plus quam
648 XXV, 6 | quaedam clivum subeunt. An dubium est quin escendat nitatur
649 VIII, 1 | sit voluptas. Natura enim duce utendum est; hanc ratio
650 I, 2 | quidem passim vagamur non ducem secuti sed fremitum et clamorem
651 I, 1 | quae ubi in contrarium ducit, ipsa velocitas maioris
652 XXV, 6 | perseverantia et quaecumque alia duris opposita virtus est et fortunam
653 XXVII, 2 | eius lacessendo senserunt: duritia silicis nullis magis quam
654 XV, 6 | aliquid tibi aut incidit durius, aeque mirari aut indigne
655 VIII, 1 | ac bonae voluntatis non dux sed comes sit voluptas.
656 VII, 1 | quomodo ista tam diversa in eandem copulam coiciantur. Quid
657 XIV, 1 | Prima virtus eat, haec ferat signa: habebimus
658 XII, 3 | ructabundus semper atque ebrius, quia scit se cum voluptate
659 | Ecce
660 XX, 5 | Edendi mihi erit bibendique finis
661 II, 3 | operam dedi ut me multitudini educerem et aliqua dote notabilem
662 XX, 1 | studiorum salutarium etiam citra effectum laudanda tractatio est. ~
663 I, 1 | quid sit quod beatam vitam efficiat caligant; adeoque non est
664 VIII, 5 | Hoc modo una efficietur vis ac potestas concors
665 XVI, 1 | bono, ut qua fas est deum effingas.~2.
666 XXV, 2 | sarturas veteris lintei effluens incubabo. Quid ergo est?
667 XXII, 5 | locum? mihi divitiae si effluxerint, nihil auferent nisi semet
668 V, 3 | sed etiam vellicationes effugerit, statura semper ubi constitit
669 XII, 3 | quibusque adulantur. Ille effusus in voluptates, ructabundus
670 XXV, 5 | stimulis, quaedam frenis egent.~6.
671 XXV, 1 | pontem me transfer et inter egentes abice: non ideo tamen me
672 XVIII, 3 | et poscere, negant satis egere. Vides enim: non virtutis
673 XI, 1 | resistet labori et periculo, egestati et tot humanam vitam circumstrepentibus
674 XVIII, 3 | non virtutis scientiam sed egestatis professus est. ~
675 VIII, 1 | dedecus suum quam honestos egregia delectant? Ideoque praeceperunt
676 XI, 2 | tergo ponis quod imperat? Egregium autem habet virtus apud
677 XXIII, 3 | continentis -- nec, ut dixi, eiciet illas e domo.~4.
678 IV, 1 | eadem est et voluntas pro eisdem partibus standi, ita finitio
679 XXVI, 5 | lacessere virtutem bonae spei eiuratio est. Nullam mihi iniuriam
680 X, 2 | aestimationem sui tumoremque elatum super ceteros et amorem
681 XXV, 5 | sed ex illo, si dabitur electio, meliora sumam. Quidquid
682 XIII, 3 | Titulus itaque honestus eligatur et inscriptio ipsa excitans
683 XXIII, 5 | summo consilio dignissimos eligens, ut qui meminerit tam expensorum
684 II, 4 | Vides istos qui eloquentiam laudant, qui opes sequuntur,
685 XIV, 3 | dependit, nec voluptates sibi emit sed se voluptatibus vendit. ~
686 VII, 3 | aedilem metuentia, mollem enervem, mero atque unguento madentem,
687 XIII, 4 | voluptatem sequitur videtur enervis, fractus, degenerans viro,
688 III, 2 | opiniones praeteribo -- nam et enumerare illas longum est et coarguere:
689 | eos
690 XI, 4 | gentium animalia; vide hos eosdem e suggestu rosae despectantis
691 XIX, 1 | Diodorum, Epicureum philosophum, qui intra paucos
692 XIII, 1 | popularibus dicam -- sancta Epicurum et recta praecipere et si
693 IV, 3 | dicere liberum animum et erectum et interritum ac stabilem,
694 XXIII, 5 | Donabit -- quid erexistis aures, quid expeditis sinum? --
695 | erimus
696 | eris
697 I, 2 | interrogati incolae non patiuntur errare, at hic tritissima quaeque
698 IX, 4 | Itaque erras cum interrogas quid sit
699 XXII, 4 | honoris, quibusdam multum; ne erres itaque, inter potiora divitiae
700 I, 4 | praecipitat traditus per manus error. Alienis perimus exemplis:
701 IV, 5 | et sublimitas expulsisque erroribus ex cognitione veri gaudium
702 I, 4 | tantummodo errat, sed alieni erroris et causa et auctor est;
703 III, 1 | secretiore parte formosius; hoc eruamus. Nec longe positum est:
704 XXIV, 2 | thesaurus alte obrutus, quem non eruas nisi fuerit necesse.~3.
705 XII, 5 | laudant enim ea quibus erubescebant et vitio gloriantur; ideoque
706 XXIII, 2 | quaesito nec gloriabitur nec erubescet. Habebit tamen etiam quo
707 XX, 3 | laboribus, quanticumque illi erunt, parebo, animo fulciens
708 XX, 2 | Quid mirum, si non escendunt in altum ardua adgressi?
709 I, 3 | gregem, pergentes non quo eundum est sed quo itur. Atqui
710 XIX, 3 | omnis humanas tempestates evadentia? Cum refigere se crucibus
711 IV, 3 | Licet, si evagari velis, idem in aliam atque
712 XIV, 2 | voluptates: in magnum malum evasere captaeque cepere; quae quo
713 XV, 5 | fortiter stabit et quidquid evenerit feret non patiens tantum
714 VII, 2 | voluptatem sunt; quod non eveniret si virtuti se voluptas inmiscuisset,
715 XXVI, 5 | ne dis quidem hi qui aras evertunt. Sed malum propositum apparet
716 XXIII, 1 | malignus. In quantum vis exaggera illas: honestae sunt in
717 XXIV, 4 | Non est ergo quod perperam exaudiatis quae honeste fortiter animose
718 XIX, 1 | reddidit sibi testimonium vita excedens laudavitque aetatis in portu
719 XIII, 5 | versetur: virtutem quidem, excelsissimam dominam, voluptati tradere
720 VII, 3 | Altum quiddam est virtus, excelsum et regale, invictum infatigabile:
721 XII, 2 | ullo gaudio percipientium exceptae; miscent enim illas et interponunt
722 XXIII, 5 | quo multa exeant et nihil excidat. ~
723 XX, 5 | non tenuerit, magnis tamen excidit ausis.~6.
724 XV, 4 | quidquid evenit bono animo excipere nec de fato queri casuum
725 XIII, 3 | eligatur et inscriptio ipsa excitans animum: quae stat, invenerunt
726 XXIII, 3 | virtutis, non repudiabit nec excludet. Quid enim est quare illis
727 XXIII, 5 | perforatum, ex quo multa exeant et nihil excidat. ~
728 XXV, 3 | miserum, non ideo aliquem execrabor diem; provisum est enim
729 II, 3 | quidquid optavi inimicorum execrationem puto, quidquid timui, di
730 I, 3 | adsensu recepta sunt, quodque exempla <nobis pro> bonis multa
731 I, 4 | manus error. Alienis perimus exemplis: sanabimur, [si] separemur
732 III, 3 | deerrare et ad illius legem exemplumque formari sapientia est. ~
733 XXV, 8 | has in usu mihi esse quae exercendae tranquillius sunt quam eas
734 XXVII, 3 | incurrit malo suo vim suam exercet: proinde quaerite aliquam
735 XX, 6 | infelicem linguam bonorum exercete convicio, hiate commordete:
736 IV, 1 | verbis. Quemadmodum idem exercitus modo latius panditur modo
737 IV, 4 | alternis possidebunt: ergo exeundum ad libertatem est.~5.
738 XXII, 3 | illum adficiunt divitiae et exhilarant ut navigantem secundus et
739 XXV, 7 | ne prolabatur, in illis exhortamur incitamusque acerrime. Ergo
740 VIII, 6 | quidquid agetur in bonum exibit facile et parate et sine
741 XX, 5 | ratio dimittet, testatus exibo bonam me conscientiam amasse,
742 XXIV, 4 | quod me ad formulam meam exigas: cum maxime facio me et
743 VII, 1 | sed aspera, per dolores exigenda. ~2.
744 IX, 4 | decor', aliquid etiamnunc exigis maius ad quod ista referantur?
745 XIII, 1 | voluptas enim illa ad parvum et exile revocatur et quam nos virtuti
746 XXII, 2 | tamen se procerum volet. Et exilis corpore aut amisso oculo
747 XXI, 1 | atque optimam mavult? Et exilium vanum nomen putat et ait "
748 XIX, 2 | nomenmagnorum ob aliquam eximiam laudem virorum, sicut ad
749 XX, 5 | restinguere, non inplere aluum et exinanire. Ero amicis iucundus, inimicis
750 VII, 4 | bonum inmortale est, nescit exire, nec satietatem habet nec
751 XXVI, 7 | verbum non, ut plerique existimant, a favore trahitur, sed
752 XVII, 1 | necessarium tibi instrumentum existimas et damno moveris et lacrimas
753 XXIV, 1 | Errat si quis existimat facilem rem esse donare:
754 XXVI, 5 | iubet. Adiciet his illa: 'existimatio me vestra non meo nomine
755 I, 4 | in se adtrahat, primique exitio sequentibus sunt -- hoc
756 VI, 1 | praeterita respiciat et exoletarum voluptatium memor exultet
757 XIV, 1 | temperatores erimus; aliquid nos exorabit, nihil coget. At ei qui
758 XX, 5 | inimicis mitis et facilis. Exorabor antequam roger, et honestis
759 XXV, 4 | alienum inponar fericulum exornaturus victoris superbi ac feri
760 XVIII, 3 | Expectabo scilicet ut quicquam malivolentiae
761 XV, 4 | volubile est quam fortuitorum expectatio et corporis rerumque corpus
762 XVI, 2 | Quid tibi pro hac expeditione promittit? ingentia et aequa
763 XXIII, 5 | quid erexistis aures, quid expeditis sinum? -- donabit aut bonis
764 XXIII, 5 | eligens, ut qui meminerit tam expensorum quam acceptorum rationem
765 XXV, 8 | tranquillius sunt quam eas quarum experimentum sanguis et sudor est. Ergo
766 VII, 1 | ea quae vos et amatis et expetitis oriuntur? Sed si ista indiscreta
767 XXII, 1 | sapienti viro sit animum explicandi suum in divitiis quam in
768 IV, 1 | curvatur aut recta fronte explicatur, vis illi, utcumque ordinatus
769 I, 2 | non sine perito aliquo cui explorata sint ea in quae procedimus,
770 IV, 1 | alias diffundi potest et exporrigi, alias colligi et in se
771 XIX, 2 | bonum, quasi aliena virtus exprobratio delictorum omnium sit. Invidi
772 XXVI, 6 | regni alieni paternique expugnatorem: quibus nihil aliud actum
773 IV, 5 | conlocatae et sublimitas expulsisque erroribus ex cognitione
774 XVI, 3 | luctanti, dum nodum illum exsolvit et omne vinculum mortale.
775 XXI, 1 | tamen, si nihil prohibet, extendit aetatem et in multa senectute
776 VIII, 4 | rectorque universi deus in exteriora quidem tendit, sed tamen
777 VIII, 4 | sensus suos per illos se ad externa porrexerit, et illorum et
778 VIII, 3 | Incorruptus vir sit externis et insuperabilis miratorque
779 VII, 4 | tunc cum maxime delectat extinguitur; non multum loci habet,
780 IV, 2 | virtute contentum, quem nec extollant fortuita nec frangant, qui
781 II, 4 | adulantur, qui potentiam extollunt? omnes aut sunt hostes aut,
782 XVI, 3 | progressus est et se altius extulit laxam catenam trahit, nondum
783 X, 2 | minimis ac puerilibus causis exultationem, iam dicacitatem ac superbiam
784 VI, 1 | exoletarum voluptatium memor exultet prioribus futurisque iam
785 XIII, 3 | frons eius ipsa dat locum fabulae et ad malam spem inritat.
786 XXV, 4 | tibi ille Socrates dicet: 'fac me victorem universarum
787 II, 3 | et aliqua dote notabilem facerem: quid aliud quam telis me
788 XXIV, 5 | esse; nam si essent, bonos facerent: nunc, quoniam quod apud
789 IV, 3 | idem in aliam atque aliam faciem salva et integra potestate
790 XXIV, 3 | viri quantam habet bene faciendi materiam! Quis enim liberalitatem
791 XIX, 1 | audistis, quasi vobis quoque faciendum sit: vixi et quem dederat
792 XXV, 5 | venerit bonum fiet, sed malo faciliora ac iucundiora veniant et
793 XX, 5 | iucundus, inimicis mitis et facilis. Exorabor antequam roger,
794 X, 3 | tu omnia voluptatis causa facis, ego nihil. ~
795 XV, 3 | voluptatisque societatem facit et ne ex aequo quidem, fragilitate
796 XXVII, 3 | suo consumunt. Adsilite, facite impetum: ferendo vos vincam.
797 XXIV, 4 | proposui, exige ut dictis facta respondeant.' Adsecutus
798 XX, 5 | supra me circaque me stare factorum dictorumque censores. Quandoque
799 I, 5 | comitiis, in quibus eos factos esse praetores idem qui
800 II, 2 | Quaeramus ergo quid optimum factu sit, non quid usitatissimum,
801 XIX, 1 | dementiam videri volunt factum hoc eius, alii temeritatem.
802 XXV, 2 | lassa cervix mea in maniculo faeni adquiescet, si super Circense
803 II, 2 | melius et certius lumen quo a falsis vera diiudicem: animi bonum
804 XVII, 1 | morte demittis et respicis famam et malignis sermonibus tangeris?~
805 | fas
806 XXV, 4 | consalutabor. Huic tam sublimi fastigio coniunge protinus praecipitem
807 XI, 3 | munera sua effudit, quos fatearis necesse est malos.~4.
808 II, 2 | sibi ipse verum tortus a se fatebitur ac dicet:~3.
809 XII, 1 | percipient voluptates, ut fatendum sit tam longe tum illos
810 XXIV, 5 | commoda vitae adferentis fateor. ~
811 XV, 4 | bono animo excipere nec de fato queri casuum suorum benignus
812 XXVI, 7 | litterarum intervenerit, favete linguis. Hoc verbum non,
813 I, 5 | mirantur, cum se mobilis favor circumegit: eadem probamus,
814 XXVI, 7 | ut plerique existimant, a favore trahitur, sed imperat silentium
815 I, 5 | esse praetores idem qui fecere mirantur, cum se mobilis
816 II, 3 | quidquid feci adhuc infectum esse mallem,
817 XIX, 1 | negant ex decreto Epicuri fecisse quod sibi gulam praesecuit:
818 XIV, 2 | plurium servus est quem felicem vulgus appellat.~3.
819 XXVII, 5 | obiectate, o vos usu maxime felices, cum primum vobis imitari
820 V, 1 | non ideo tamen quisquam felicia dixerit quibus non est felicitatis
821 XXV, 2 | delicato apparatu: nihilo me feliciorem credam quod mihi molle erit
822 XVI, 1 | virtute posita est vera felicitas. Quid haec tibi virtus suadebit?
823 XIII, 2 | gulae ac libidinis vices felicitatem vocat, bonum malae rei quaerit
824 XIII, 4 | resistant, quae praeceps ferantur infinitaeque sint et quo
825 XIV, 1 | Prima virtus eat, haec ferat signa: habebimus nihilominus
826 XXVII, 3 | Adsilite, facite impetum: ferendo vos vincam. In ea quae firma
827 XXII, 3 | ut navigantem secundus et ferens ventus, ut dies bonus et
828 XXV, 4 | exornaturus victoris superbi ac feri pompam: non humilior sub
829 XXV, 4 | mutationem; in alienum inponar fericulum exornaturus victoris superbi
830 XXVII, 2 | silicis nullis magis quam ferientibus nota est.~3.
831 III, 4 | omnis enim ex infirmitate feritas est. ~
832 XXVI, 6 | Sic vestras halucinationes fero quemadmodum Iuppiter optimus
833 I, 1 | quo ad illam concitatius fertur, si via lapsus est; quae
834 VIII, 3 | insuperabilis miratorque tantum sui, fidens animo atque in utrumque
835 VIII, 3 | paratus, artifex vitae; fiducia eius non sine scientia sit,
836 XX, 4 | faciam. Populo spectante fieri credam quidquid me conscio
837 XXV, 5 | Quidquid ad me venerit bonum fiet, sed malo faciliora ac iucundiora
838 XXVII, 3 | materiam in qua tela vestra figantur. ~4.
839 IX, 3 | quae cum suum inplevit et finibus se suis cinxit, consummatum
840 IV, 2 | conversantium cura'. Licet et ita finire, ut beatum dicamus hominem
841 XX, 5 | Edendi mihi erit bibendique finis desideria naturae restinguere,
842 IV, 1 | eisdem partibus standi, ita finitio summi boni alias diffundi
843 XXVII, 3 | ferendo vos vincam. In ea quae firma et inexsuperabilia sunt
844 I, 1 | maioris intervalli causa fit. ~Proponendum est itaque
845 III, 4 | ac fragilia sunt et ipsis flagitiis noxia ingens gaudium subit,
846 XIII, 2 | nostrorum, sectam Epicuri flagitiorum magistram esse, sed illud
847 XXVI, 4 | vestras actum vitae meae flecterem. Solita conferte undique
848 IX, 2 | segeti proscissum est aliqui flores internascuntur, non tamen
849 XXIV, 3 | invenerit, quasi ex pleno fluat. ~4.
850 XIV, 1 | relinquuntur, modo torrente unda fluctuantur.~2.
851 XXVII, 3 | vadoso mari destituta, quam fluctus non desinunt, undecumque
852 X, 2 | dissolutionemque segnis animi, deliciis fluentis, indormientis sibi.~3.
853 XXVII, 4 | aut uerrucas derideat quem foeda scabies depascitur.~5.
854 XI, 4 | delectantis; mollibus lenibusque fomentis totum lacessitur eorum corpus
855 VIII, 3 | compositum ordinatumque fore talem virum et in iis quae
856 II, 4 | alteri stupens monstrat, foris nitent, introrsus misera
857 III, 3 | illius legem exemplumque formari sapientia est. ~Beata est
858 XX, 6 | Nam et solem lumina aegra formidant et aversantur diem splendidum
859 XXIV, 4 | cum maxime facio me et formo et ad exemplar ingens attollo;
860 XXVI, 2 | indictum est: vos domus formonsa, tamquam nec ardere nec
861 III, 1 | aequale et a secretiore parte formosius; hoc eruamus. Nec longe
862 XXIV, 4 | plurima. Non est quod me ad formulam meam exigas: cum maxime
863 VII, 3 | cuius statio ac domicilium fornices et popinae sunt. Virtutem
864 VII, 3 | in templo convenies, in foro in curia, pro muris stantem,
865 III, 2 | iubebo sententiam dividere, fortasse et post omnes citatus nihil
866 XIX, 3 | quid mirum, cum loquantur fortia ingentia, omnis humanas
867 XXV, 7 | illas quae pugnare sciunt fortiores, divitiis illas diligentiores
868 XXV, 6 | nitatur obluctetur patientia fortitudo perseverantia et quaecumque
869 XVII, 1 | dixerit: 'quare ergo tu fortius loqueris quam vivis? Quare
870 XXI, 4 | indignum ullis muneribus fortuitis putat: non amat divitias
871 XV, 4 | autem tam volubile est quam fortuitorum expectatio et corporis rerumque
872 XIII, 4 | sequitur videtur enervis, fractus, degenerans viro, perventurus
873 III, 4 | pro illis quae parva ac fragilia sunt et ipsis flagitiis
874 XV, 3 | facit et ne ex aequo quidem, fragilitate alterius boni quidquid in
875 XI, 1 | dolores feret, quomodo mundi fragores et tantum acerrimorum hostium,
876 IV, 2 | nec extollant fortuita nec frangant, qui nullum maius bonum
877 XV, 5 | Illius gradu clivus iste frangendus est; illa fortiter stabit
878 XX, 6 | commordete: citius multo frangetis dentes quam inprimetis. ~
879 I, 1 | Vivere, Gallio frater, omnes beate volunt, sed
880 I, 2 | vagamur non ducem secuti sed fremitum et clamorem dissonum in
881 XXV, 5 | virtutes stimulis, quaedam frenis egent.~6.
882 XXII, 3 | dies bonus et in bruma ac frigore apricus locus.~4.
883 IV, 4 | bene penset cum minutis et frivolis et non perseverantibus corpusculi
884 XIII, 3 | nisi interius admissus? frons eius ipsa dat locum fabulae
885 IV, 1 | parte curvatur aut recta fronte explicatur, vis illi, utcumque
886 XXIII, 3 | magnas opes, munus fortunae fructumque virtutis, non repudiabit
887 X, 3 | ego compesco; tu voluptate frueris, ego utor; tu illam summum
888 XVI, 2 | eris, tutus indemnis; nihil frustra temptabis, nihil prohibeberis;
889 XXV, 1 | porrigunt. Quid enim ad rem an frustum panis desit cui non deest
890 VII, 3 | unguento madentem, pallidam aut fucatam et medicamentis pollinctam.~
891 VIII, 2 | adventicia eo nobis loco fuerint quo sunt in castris auxilia
892 VIII, 2 | tamquam in diem data et fugacia, si non subierimus eorum
893 XXVIII, 1| vestros rotat et involuit fugientes petentesque eadem et nunc
894 XX, 3 | illi erunt, parebo, animo fulciens corpus. Ego divitias et
895 XX, 3 | tristior, nec si circa me fulgebunt animosior. Ego fortunam
896 XV, 4 | Non das virtuti fundamentum grave, inmobile, sed iubes
897 IV, 4 | Hunc ita fundatum necesse est, velit nolit,
898 XV, 6 | quam malis, morbos dico, funera, debilitates et cetera ex
899 XXVIII, 1| theatro desidentibus iam funesta domus est nec adnuntiatum
900 XII, 1 | insaniam insanire ac per risum furere.~2.
901 XXVII, 1 | reddidit proclamat: 'qui iste furor, quae ista inimica dis hominibusque
902 XXVI, 3 | enim praesentibus laetus, futuri securus.~4.
903 VI, 1 | memor exultet prioribus futurisque iam immineat ac spes suas
904 I, 1 | Vivere, Gallio frater, omnes beate volunt,
905 IV, 4 | alto veniens, ut qui suis gaudeat nec maiora domesticis cupiat.
906 XI, 4 | bene erit, quia non bono gaudent. ~
907 X, 2 | ac superbiam contumeliis gaudentem, desidiam dissolutionemque
908 XXV, 3 | esset. Quid ergo est? malo gaudia temperare quam dolores compescere.'~
909 XII, 2 | in honore sint neque ullo gaudio percipientium exceptae;
910 XV, 6 | autem queritur et plorat et gemit, imperata facere vi cogitur
911 XX, 6 | aliquas rimas timida lucis. Gemite et infelicem linguam bonorum
912 X, 2 | iucundis animumque ipsum genera voluptatis prava et multa
913 XX, 3 | gratias agam: quo enim melius genere negotium meum agere potuit?
914 XX, 2 | decidunt, magna conantis. Generosa res est respicientem non
915 XIII, 4 | virtutem accessit, dedit generosae indolis specimen: qui voluptatem
916 XXVI, 8 | manu cruentat, cum aliqua genibus per viam repens ululat laurumque
917 XXII, 1 | paupertate, cum in hac unum genus virtutis sit non inclinari
918 XVII, 2 | locupletis domus censum auribus gerit? Quare paedagogium pretiosa
919 XXVIII, 1| fortunae vestrae vultum geritis, sicut plurimi quibus in
920 XXVI, 2 | bello quod, etiam si non geritur, indictum est: vos domus
921 II, 3 | Cum multis inimicitias gessi et in gratiam ex odio, si
922 XXIII, 2 | per honesta quaesito nec gloriabitur nec erubescet. Habebit tamen
923 XII, 5 | quibus erubescebant et vitio gloriantur; ideoque ne resurgere quidem
924 XXIII, 2 | Habebit tamen etiam quo glorietur, si aperta domo et admissa
925 XV, 5 | sola virtus potest. Illius gradu clivus iste frangendus est;
926 XXV, 7 | diligentiores quae suspensum gradum ponunt et pondus suum sustinent.~
927 IV, 5 | cognitione veri gaudium grande et inmotum comitasque et
928 XXVII, 6 | omni parte confodiunt, alia grassantia extrinsecus, alia in visceribus
929 VIII, 2 | possederint, si corpori grata et adventicia eo nobis loco
930 II, 3 | si modo ulla inter malos gratia est, redii: mihi ipsi nondum
931 II, 4 | qui opes sequuntur, qui gratiae adulantur, qui potentiam
932 II, 3 | inimicitias gessi et in gratiam ex odio, si modo ulla inter
933 XX, 3 | naturae rerum hoc nomine gratias agam: quo enim melius genere
934 XXV, 3 | voto dies cedant, novae gratulationes prioribus subtexantur: non
935 XV, 4 | das virtuti fundamentum grave, inmobile, sed iubes illam
936 XXIII, 4 | nec ulli alii eas nec sibi graves esse patietur.~5.
937 I, 3 | ritu sequamur antecedentium gregem, pergentes non quo eundum
938 XIII, 2 | quisquis desidiosum otium et gulae ac libidinis vices felicitatem
939 XIX, 1 | Epicuri fecisse quod sibi gulam praesecuit: alii dementiam
940 XVII, 2 | tam luxuriosus ut plures habeas quam quorum notitiae memoria
941 XII, 5 | Itaque quod unum habebant in malis bonum perdunt,
942 XIV, 1 | virtus eat, haec ferat signa: habebimus nihilominus voluptatem,
943 XX, 4 | Quidquid habebo nec sordide custodiam nec
944 VII, 3 | pulverulentam coloratam, callosas habentem manus: voluptatem latitantem
945 II, 2 | Oculis de homine non credo, habeo melius et certius lumen
946 XXVII, 4 | Quare hic philosophus laxius habitat? quare hic lautius cenat?"
947 IX, 3 | bonum in ipso iudicio est et habitu optimae mentis, quae cum
948 VI, 2 | beatus est is cui omnem habitum rerum suarum ratio commendat. ~
949 XXIII, 2 | post hanc vocem tantundem habuerit! Ita dico: si tuto et securus
950 VIII, 5 | nascetur, non dissidens nec haesitans in opinionibus comprensionibusque
951 VIII, 6 | agentis; nam pigritia et haesitatio pugnam et inconstantiam
952 XXVI, 6 | Sic vestras halucinationes fero quemadmodum Iuppiter
953 XXV, 8 | hoc ita divisum sit, malo has in usu mihi esse quae exercendae
954 V, 2 | pecorum et animalium redegit hebes natura et ignoratio sui.
955 XV, 3 | quidquid in altero vigoris est hebetat libertatemque illam, ita
956 IX, 2 | internascuntur, non tamen huic herbulae, quamvis delectet oculos,
957 XX, 6 | bonorum exercete convicio, hiate commordete: citius multo
958 XII, 1 | quod plerisque contingit, hilarem insaniam insanire ac per
959 IV, 4 | est, velit nolit, sequatur hilaritas continua et laetitia alta
960 XXV, 3 | hanc indulgentiam temporis, hinc illinc percutiatur animus
961 II, 2 | corpora aspicio. Oculis de homine non credo, habeo melius
962 XXVII, 1 | furor, quae ista inimica dis hominibusque natura est infamare virtutes
963 XXIV, 3 | quid refert? ubicumque homo est, ibi benefici locus
964 XXIII, 1 | quantum vis exaggera illas: honestae sunt in quibus, cum multa
965 IV, 3 | positum, cui unum bonum sit honestas, unum malum turpitudo, cetera
966 XXVII, 1 | intrando purgavit omnique honestiorem curia reddidit proclamat: '
967 XX, 5 | Exorabor antequam roger, et honestis precibus occurram. Patriam
968 VII, 1 | inhonesta, quaedam vero honestissima sed aspera, per dolores
969 VIII, 1 | turpes dedecus suum quam honestos egregia delectant? Ideoque
970 XII, 2 | quamvis per se accesserint, in honore sint neque ullo gaudio percipientium
971 XXII, 4 | ex iis tribuitur aliquid honoris, quibusdam multum; ne erres
972 XXV, 3 | incursionibus variis, nulla hora sine aliqua querella sit:
973 XXIII, 3 | loco invideat? veniant, hospitentur. Nec iactabit illas nec
974 II, 4 | extollunt? omnes aut sunt hostes aut, quod in aequo est,
975 XI, 1 | fragores et tantum acerrimorum hostium, a tam molli adversario
976 XXVII, 6 | ardentia? Non eo loco res humanae sunt, etiam si statum vestrum
977 XIX, 3 | loquantur fortia ingentia, omnis humanas tempestates evadentia? Cum
978 XXIV, 4 | respondeant.' Adsecutus vero humani boni summam aliter tecum
979 II, 1 | Non tam bene cum rebus humanis agitur ut meliora pluribus
980 IV, 2 | rerum, placida in actu cum humanitate multa et conversantium cura'.
981 VII, 3 | invictum infatigabile: voluptas humile servile, inbecillum caducum,
982 XXV, 4 | superbi ac feri pompam: non humilior sub alieno curru agar quam
983 | I
984 XX, 3 | contemnam, nec si aliubi iacebunt tristior, nec si circa me
985 VI, 1 | corpus in praesenti sagina iacet, cogitationes ad futura
986 XXIII, 3 | veniant, hospitentur. Nec iactabit illas nec abscondet -- alterum
987 XXIII, 5 | causa, nam inter turpes iacturas malum munus est; habebit
988 XXVI, 3 | casus undique immineant iam iamque pretiosa spolia laturi.
989 XII, 1 | stulti et inaequales et sub ictu paenitentiae positi magnas
990 XXVI, 3 | barbari plerumque inclusi et ignari machinarum segnes laborem
991 X, 2 | Atqui quis ignorat plenissimos esse voluptatibus
992 XIX, 2 | virorum, sicut ad occursum ignotorum hominum minuti canes, latratis;
993 II | Caput II~
994 III | Caput III~
995 VII, 1 | Vident et in iliis qui summum bonum dixerunt
996 XXII, 5 | tibi sine te relictus, si illae a te recesserint; apud me
997 XXV, 3 | indulgentiam temporis, hinc illinc percutiatur animus damno
998 XIV, 3 | hac etiamnunc huius rei imagine. Quemadmodum qui bestiarum
999 XXVII, 5 | felices, cum primum vobis imitari vitia nostra contigerit.~
1000 VI, 1 | prioribus futurisque iam immineat ac spes suas ordinet et,
|