Lib., Cap., Par.

 1  I,  1,  5|       tuam venerunt, tuta haberi, nihil per te neque vi neque clam
 2  I,  1,  7|   exprimitur esse felices et illa nihil iam his accedere bonis posse,
 3  I,  1,  8|          cui ad summam libertatem nihil deest nisi pereundi licentia.~
 4  I,  4,  1|       quem haec tot milia trahunt nihil ipsa per se futura nisi
 5  I,  5,  3|           etiam illum, infra quem nihil est; quid enim maius aut
 6  I,  5,  4| memorabilius quam eum, cuius irae nihil obstat, cuius graviori sententiae
 7  I,  6,  1|           vastitas futura sit, si nihil relinquitur, nisi quod iudex
 8  I,  6,  4|           iam purgavit animum, ut nihil obturbare eum amplius possit
 9  I,  9,  6|    temptant contraria. Severitate nihil adhuc profecisti; Salvidienum
10  I,  9, 10|     agitur, si tibi ad imperandum nihil praeter me obstat. Domum
11  I,  9, 10|        iudicio superatus es; adeo nihil facilius potes quam contra
12  I, 13,  4|          admoveat, in cuius animo nihil hostile, nihil efferum est,
13  I, 13,  4|        cuius animo nihil hostile, nihil efferum est, qui potentiam
14  I, 13,  5|      princeps suo beneficio tutus nihil praesidiis eget, arma ornamenti
15  I, 19,  5|         tutum esse ibi regem, ubi nihil a rege tutum est; securitas
16  I, 19,  7|      hominum excitari, sed metum? Nihil esse cuiquam tam pretiosum,
17  I, 21,  3|      contentus fuit ex rege victo nihil praeter gloriam sumere.
18  I, 21,  3|         sua triumphare testarique nihil se, quod dignum esset victore,
19 II,  4,  1|      clementiae? Crudelitas, quae nihil aliud est quam atrocitas
20 II,  7,  1|      puniri debuit; sapiens autem nihil facit, quod non debet, nihil
21 II,  7,  1|      nihil facit, quod non debet, nihil praetermittit, quod debet;
22 II,  7,  3|        quanti vult, taxare litem. Nihil ex his facit, tamquam iusto
23 II,  7,  3|      praestat, ut, quos dimittit, nihil aliud illos pati debuisse