Lib., Cap., Par.

 1  I,  5,  5|     terram deducit; magni autem animi proprium est placidum esse
 2  I, 11,  2|      maxima potestate verissima animi temperantia et humani generis
 3  I, 17,  1|         atqui et hic morbus est animi; mollem medicinam desiderat
 4  I, 20,  3|       quemadmodum non est magni animi, qui de alieno liberalis
 5  I, 20,  3|  prosilit, qui intellegit magni animi esse iniurias in summa potentia
 6  I, 25,  2|        hominum; tunc illi dirus animi morbus ad insaniam pervenit
 7 II,  1,  1|          vocem generosam, magni animi, magnae lenitatis, quae
 8 II,  1,  4|    alieni cupidine, ex qua omne animi malum oritur, pietatem integritatemque
 9 II,  2,  1|  confidere libet. Tradetur ista animi tui mansuetudo diffundeturque
10 II,  3,  1|       Clementia est temperantia animi in potestate ulciscendi
11 II,  3,  1|       dici potest et inclinatio animi ad lenitatem in poena exigenda.~
12 II,  4,  1|        aliud est quam atrocitas animi in exigendis poenis. 'Sed
13 II,  4,  2|        exigendis intemperantiam animi. Possumus dicere non esse
14 II,  4,  3|       sit crudelitas inclinatio animi ad asperiora. Hanc clementia
15 II,  4,  4|    misericordem. Et haec vitium animi est. Utraque circa severitatem
16 II,  5,  1|         est enim vitium pusilli animi ad speciem alienorum malorum
17 II,  5,  4|      Misericordia est aegritudo animi ob alienarum miseriarum
18 II,  6,  1| miseretur, quia id sine miseria animi non fit.~2.