Lib., Cap., Par.

  1  I,  1,  1|  conscientiam, tum immittere oculos in hanc immensam multitudinem
  2  I,  1,  1|             seditiosam, impotentem, in perniciem alienam suamque
  3  I,  1,  2|          placui electusque sum, qui in terris deorum vice fungerer?
  4  I,  1,  2|            sortem statumque habeat, in mea manu positum est; quid
  5  I,  1,  3|                                     In hac tanta facultate rerum
  6  I,  1,  4|  Severitatem abditam, at clementiam in procinctu habeo; sic me
  7  I,  1,  4|            quas ex situ ac tenebris in lucem evocavi, rationem
  8  I,  1,  5|             praedicare: omnia, quae in fidem tutelamque tuam venerunt,
  9  I,  1,  6|      personam diu ferre, ficta cito in naturam suam recidunt; quibus
 10  I,  1,  6|            enascuntur, tempore ipso in maius meliusque procedunt. ~
 11  I,  1,  7|             daret; iam vota publica in tuto sunt; nec enim periculum
 12  I,  1,  7|         cupiditates sunt umquam, ut in eo, quod contigit, desinant;
 13  I,  1,  8|             confessionem, qua nulla in homine tardior est: securitas
 14  I,  1,  9|           sua placeat, ut non stare in conspectu clementiam paratam
 15  I,  2,  1|           colunt. Deinde habet haec in persona quoque innocentium
 16  I,  2,  2|             aequo plus futurum est, in partem humaniorem praeponderet.~
 17  I,  3,  1|          melius loco dicentur. Nunc in tres partes omnem hanc materiam
 18  I,  3,  5|       tantoque speciosius sit, ille in occulto maneat tenuis et
 19  I,  3,  5|            occulto maneat tenuis et in qua sede latitet incertus,
 20  I,  4,  1|           uno homine denas legiones in aciem deducunt, cum in primam
 21  I,  4,  1|     legiones in aciem deducunt, cum in primam frontem procurrunt
 22  I,  4,  2|           hic tanti fortunam populi in ruinas aget; tam diu ab
 23  I,  4,  2|            maximi imperii contextus in partes multas dissiliet,
 24  I,  4,  3|            ut is quoque carior sit, in quem se res publica convertit.
 25  I,  5,  2|              quod servet, quantoque in maiore materia apparet.
 26  I,  5,  3|             Haec tamen magnanimitas in bona fortuna laxiorem locum
 27  I,  5,  3|      laxiorem locum habet meliusque in tribunali quam in plano
 28  I,  5,  3|         meliusque in tribunali quam in plano conspicitur. ~4.
 29  I,  5,  4|                          Clementia, in quamcumque domum pervenerit,
 30  I,  5,  4|      tranquillamque praestabit, sed in regia, quo rarior, eo mirabilior.
 31  I,  5,  4|            inicere et potestate sua in melius placidiusque uti
 32  I,  5,  5|      despicere. Muliebre est furere in ira, ferarum vero nec generosarum
 33  I,  5,  7|          quod dis, quorum beneficio in lucem edimur tam boni quam
 34  I,  5,  7|          sunt, libens videat, alios in numerum relinquat; quosdam
 35  I,  6,  1|                           Cogitato, in hac civitate, in qua turba
 36  I,  6,  1|          Cogitato, in hac civitate, in qua turba per latissima
 37  I,  6,  1|         torrentis rapidi moraretur, in qua tribus eodem tempore
 38  I,  6,  1|        theatris caveae postulantur, in qua consumitur quicquid
 39  I,  6,  3|        aliena nequitia ablati; alii in bonis consiliis parum fortiter
 40  I,  7,  3|             clementia; at cui ultio in facili est, is omissa ea
 41  I,  7,  4|           exercere manum, litigare, in rixam procurrere ac morem
 42  I,  8,  1|             condicio est eorum, qui in turba, quam non excedunt,
 43  I,  8,  2|        beneficio tuo licent! Possum in qualibet parte urbis solus
 44  I,  8,  2|       nullus ad latus gladius; tibi in tua pace armato vivendum
 45  I,  8,  4|            circa te lux est, omnium in istam conversi oculi sunt;
 46  I,  8,  5|             facturus sit, cogitatur in eo, qui omnia potest.~6.
 47  I,  8,  7|         sunt, et propinqui et amici in locum singulorum succedunt.~
 48  I,  9,  1|             suo aestimare incipiat; in communi quidem rei publicae
 49  I,  9,  1|        egressus annum, iam pugiones in sinum amicorum absconderat,
 50  I,  9,  2|        quadragensimum transisset et in Gallia moraretur, delatum
 51  I,  9,  5|     adulescentulis expositum caput, in quod mucrones acuant; non
 52  I,  9,  7|         autem extemplo amicis, quos in consilium rogaverat, imperavit
 53  I,  9,  8|                  Ego te, Cinna, cum in hostium castris invenissem,
 54  I,  9, 10|            libertini hominis gratia in privato iudicio superatus
 55  I, 10,  1|     Cicerones, quidquid floris erat in civitate, clementiae suae
 56  I, 10,  1|         nisi mortuo illo transferri in se passus est; maluit enim
 57  I, 10,  3|        exsequebatur, quod probrosis in se dictis adrisit, quod
 58  I, 11,  1|         Haec Augustus senex aut iam in senectutem annis vergentibus;
 59  I, 11,  1|       senectutem annis vergentibus; in adulescentia caluit, arsit
 60  I, 11,  1|            divum Augustum, etiam si in certamen iuvenilium annorum
 61  I, 11,  1|        infectum, nempe post fractas in Sicilia classes et suas
 62  I, 11,  2|         sanguinem fudisse; haec est in maxima potestate verissima
 63  I, 11,  4|             est), nisi quod tyranni in voluptatem saeviunt, reges
 64  I, 12,  2|         contrucidari iussit et, cum in vicino ad aedem Bellonae
 65  I, 12,  3|           irascendum sit, utique si in hostile nomen cives et ex
 66  I, 12,  3|            alter arma habet, quibus in munimentum pacis utitur,
 67  I, 12,  4|                          Contrariis in contraria agitur; nam cum
 68  I, 12,  4|            acer et extrema admovens in audaciam iacentes excitat
 69  I, 12,  5|          paria metuuntur, incurrere in pericula iuvat et ut aliena
 70  I, 13,  2|        voluntatis ministros, quibus in tormentis ut eculeo et ferramentis
 71  I, 13,  4|             remedio manus admoveat, in cuius animo nihil hostile,
 72  I, 14,  3|      absciderit, reponere cupiat et in abscidendo gemat cunctatus
 73  I, 15,  1|         occiderat, populus graphiis in foro confodit; vix illum
 74  I, 15,  2|        Tarium, qui filium deprensum in parricidii consilio damnavit
 75  I, 15,  2|            liberalitas effecit, ut, in qua civitate numquam deest
 76  I, 15,  3|           de filio Tarius advocavit in consilium Caesarem Augustum;
 77  I, 15,  3|            Caesarem Augustum; venit in privatos penates, adsedit,
 78  I, 15,  3|     consilii fuit, non dixit; 'Immo in meam domum veniat'; quod
 79  I, 15,  5|      malignas satis fiduciae habere in bona conscientia, principes
 80  I, 15,  7|            de quo censeret, sed cui in consilio esset; mollissimo
 81  I, 15,  7|            esse debere patrem dixit in filio adulescentulo impulso
 82  I, 15,  7|         filio adulescentulo impulso in id scelus, in quo se, quod
 83  I, 15,  7| adulescentulo impulso in id scelus, in quo se, quod proximum erat
 84  I, 16,  1|                      O dignum, quem in consilium patres advocarent!
 85  I, 16,  2|                                     In magna imperia ex minoribus
 86  I, 16,  3|     constiterit aut si parum agilis in legendo oculus haeserit,
 87  I, 17,  1|         Quid enim est stultius quam in iumentis quidem et canibus
 88  I, 17,  2|           desperare, ne curet: idem in iis, quorum animus adfectus
 89  I, 18,  1|      imperare moderate laus est. Et in mancipio cogitandum est,
 90  I, 18,  2|        statuam licet confugere; cum in servum omnia liceant, est
 91  I, 18,  2|          liceant, est aliquid, quod in hominem licere commune ius
 92  I, 18,  2|             se aliquid offenderant, in vivarium, quid aliud quam
 93  I, 18,  2|              quas esurus erat, sive in hoc tantum illas alebat,
 94  I, 19,  1|    magnificentiusque fatebimur, quo in maiore praestabitur potestate,
 95  I, 19,  3|  pugnacissimae sunt apes et aculeos in volnere relinquunt, rex
 96  I, 19,  3|           enim illi mos exercere se in parvis et ingentium rerum
 97  I, 19,  3|           ingentium rerum documenta in minima parere.~4.
 98  I, 19,  6|              Non opus est instruere in altum editas arces nec in
 99  I, 19,  6|           in altum editas arces nec in adscensum arduos colles
100  I, 19,  6|              salvum regem clementia in aperto praestabit. Unum
101  I, 19,  8|          sibi quoque vivere debeat? In hoc adsiduis bonitatis argumentis
102  I, 19,  9|              beneficus ac largus et in melius potens? Hoc adfectare,
103  I, 20,  2|             manifeste laesus animum in potestate habeat et poenam,
104  I, 20,  2|        minus, temperet longeque sit in suis quam in alienis iniuriis
105  I, 20,  2|           longeque sit in suis quam in alienis iniuriis exorabilior.~
106  I, 20,  3|            ita clementem vocabo non in alieno dolore facilem, sed
107  I, 20,  3|           magni animi esse iniurias in summa potentia pati nec
108  I, 21,  1|           qui accepit iniuriam, aut in reliquum securitatem. Principis
109  I, 21,  2|          auferendique vitam potens. In iis praesertim, quos scit
110  I, 21,  2|             sententiam exspectavit, in servatoris sui gloriam vivit
111  I, 21,  2|   spectaculum alienae virtutis est; in triumpho cito transisset.~
112  I, 21,  4|             reducenda manus est; at in iis, qui in ore civitatis
113  I, 21,  4|           manus est; at in iis, qui in ore civitatis servati punitique
114  I, 22,  1|     Transeamus ad alienas iniurias, in quibus vindicandis haec
115  I, 23,  2|                                     In qua civitate raro homines
116  I, 23,  2|             raro homines puniuntur, in ea consensus fit innocentiae
117  I, 24,  2|      contumax est humanus animus et in contrarium atque arduum
118  I, 25,  1|        volneribus et abiecto homine in silvestre animal transire.
119  I, 25,  2|            cum crudelitas versa est in voluptatem et iam occidere
120  I, 25,  4|         solitam mensuram transit et in monstrum excrevit, ubi fontes
121  I, 26,  1|             Aliquando sua praesidia in ipsos consurrexerunt perfidiamque
122  I, 26,  1|       quidquid ab illis didicerant, in ipsos exercuerunt. Quid
123  I, 26,  2|             convivia securi ineunt, in quibus lingua sollicite
124  I, 26,  2|          nominibus, quem tamen ludi in carcere iuvent?~3.
125  I, 26,  3|           regnarent, si serpentibus in nos ac noxiosissimo cuique
126  I, 26,  4|        temperat, sed externa suaque in aequo habet, quo plus se
127  I, 26,  4|          singulorum deinde caedibus in exitia gentium serpit et
128  I, 26,  4|           stetit, crudelitatem suam in ordinem coactam putat. ~
129 II,  1,  1|          cum fortuna tua litigantem in medium adduxit.~2.
130 II,  1,  2|                      Animadversurus in latrones duos Burrus praefectus
131 II,  1,  2|           exigebat a te, scriberes, in quos et ex qua causa animadverti
132 II,  1,  3|           animis attollunt! O vocem in contionem omnium mortalium
133 II,  1,  3|         omnium mortalium mittendam, in cuius verba principes regesque
134 II,  2,  1|           imperii corpus, et cuncta in similitudinem tuam formabuntur.
135 II,  2,  1|        socii digni hac bonitate, et in totum orbem recti mores
136 II,  2,  2|           magnas, sed detestabiles, in vitam humanam pervenisse
137 II,  2,  3|           Ac nescio quomodo ingenia in immani et invisa materia
138 II,  2,  3|        necesse est istud, quod tibi in odium litteras adduxit,
139 II,  3,  1|       clementiae nomen aliquando et in contrarium abducat, videamus,
140 II,  3,  1|     Clementia est temperantia animi in potestate ulciscendi vel
141 II,  3,  1|      superioris adversus inferiorem in constituendis poenis. Plura
142 II,  3,  1|       inclinatio animi ad lenitatem in poena exigenda.~2.
143 II,  4,  1|            est quam atrocitas animi in exigendis poenis. 'Sed quidam
144 II,  4,  1|       ignotos homines et obvios non in compendium, sed occidendi
145 II,  4,  1|             qui captos verberant et in ignem vivos imponunt.'~2.
146 II,  4,  2|             finitio enim continebat in poenis exigendis intemperantiam
147 II,  4,  2|           nullum certius, quam quod in caedes hominum et lancinationes
148 II,  4,  3|             modum non habent, sicut in Phalari, quem aiunt non
149 II,  4,  3|      Phalari, quem aiunt non quidem in homines innocentes, sed
150 II,  4,  4|            speciem enim severitatis in crudelitatem incidimus,
151 II,  4,  4|              per speciem clementiae in misericordiam. In hoc leviore
152 II,  4,  4|        clementiae in misericordiam. In hoc leviore periculo erratur,
153 II,  5,  4|             credit; aegritudo autem in sapientem virum non cadit;
154 II,  5,  5|          contrahit; hoc sapienti ne in suis quidem accidet calamitatibus,
155 II,  6,  1|         quod sapiens et providet et in expedito consilium habet;
156 II,  6,  3|            succurret, sed proderit, in commune auxilium natus ac
157 II,  6,  4|             lamentationem exigat et in alienis funeribus gemitus.~
158 II,  7,  1|             ego ut breviter tamquam in alieno iudicio dicam: Ei
159 II,  7,  2|          pro foedere, pro libertate in bellum acciti sunt.~3.
160 II,  7,  5|            tractandum sit, quo modo in rectum prava flectantur. ***~