Lib., Cap., Par.

 1  I,  1,  1|                       Scribere de clementia, Nero Caesar, institui,
 2  I,  1,  9|    exspectat maiora minoraque, ex clementia omnes idem sperant; nec
 3  I,  2,  1|           autem aliquos scio, qui clementia pessimum quemque putent
 4  I,  2,  1|            nec innocentiae tantum clementia succurrit, sed saepe virtuti,
 5  I,  3,  3|                      Nullum tamen clementia ex omnibus magis quam regem
 6  I,  5,  1|         puto, quam necessaria sit clementia; tibi enim parcis, cum videris
 7  I,  5,  2|             Est ergo, ut dicebam, clementia omnibus quidem hominibus
 8  I,  5,  4|                                   Clementia, in quamcumque domum pervenerit,
 9  I,  7,  3|           infirmitas videtur, non clementia; at cui ultio in facili
10  I,  9,  6|        tempta, quomodo tibi cedat clementia; ignosce L. Cinnae. Deprensus
11  I, 10,  2|                          Haec eum clementia ad salutem securitatemque
12  I, 11,  2|   crudelitatem; haec est, Caesar, clementia vera, quam tu praestas,
13  I, 11,  4|                                   Clementia ergo non tantum honestiores
14  I, 12,  3|        interim, hoc quod dicebam, clementia efficit, ut magnum inter
15  I, 16,  1|          liberis scriberent! Haec clementia principem decet; quocumque
16  I, 19,  1|          decorum regenti sit quam clementia, quocumque modo is et quocumque
17  I, 19,  6| turribusque saepire: salvum regem clementia in aperto praestabit. Unum
18  I, 22,  3|   Verecundiam peccandi facit ipsa clementia regentis; gravior multo
19  I, 25,  1|     sanguinem caedemque satietur; clementia iam vocatur, ad occidendum
20  I, 26,  5|          morte revocare et mereri clementia civicam. Nullum ornamentum
21 II,  1,  1|                             Ut de clementia scriberem, Nero Caesar,
22 II,  3,  1|       abducat, videamus, quid sit clementia qualisque sit et quos fines
23 II,  3,  1|         sit et quos fines habeat.~Clementia est temperantia animi in
24 II,  4,  3|          animi ad asperiora. Hanc clementia repellit longe iussam stare
25 II,  5,  1|     causam, sed fortunam spectat; clementia rationi accedit. ~2.
26 II,  7,  3|        sed clementiae opera sunt. Clementia liberum arbitrium habet;
27 II,  7,  3|      debitae poenae remissio est. Clementia hoc primum praestat, ut,