| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Lucius Annaeus Seneca De clementia IntraText - Concordances (Hapax - words occurring once) |
bold = Main text
Lib., Cap., Par. grey = Comment text
1 I, 13 | Caput 13~
2 I, 14 | Caput 14~
3 I, 15 | Caput 15~
4 I, 16 | Caput 16~
5 I, 17 | Caput 17~
6 I, 18 | Caput 18~
7 I, 19 | Caput 19~
8 I, 20 | Caput 20~
9 I, 21 | Caput 21~
10 I, 22 | Caput 22~
11 I, 23 | Caput 23~
12 I, 24 | Caput 24~
13 I, 25 | Caput 25~
14 I, 26 | Caput 26~
15 I, 10, 1| Ignovit abavus tuus victis; nam si non
16 I, 1, 4| Severitatem abditam, at clementiam in procinctu
17 II, 3, 1| aliquando et in contrarium abducat, videamus, quid sit clementia
18 I, 4, 2| tam diu ab isto periculo aberit hic populus, quam diu sciet
19 I, 8, 2| pace armato vivendum est. Aberrare a fortuna tua non potes;
20 I, 9, 9| exclamasset procul hanc ab se abesse dementiam: 'Non praestas'
21 I, 18, 2| quid aliud quam serpentium, abici iubebat? O hominem mille
22 I, 25, 1| gaudere ac volneribus et abiecto homine in silvestre animal
23 I, 21, 2| ex alto ad inimici pedes abiectus alienam de capite regnoque
24 I, 6, 3| impulsi aut aliena nequitia ablati; alii in bonis consiliis
25 I, 21, 2| incolumis, quam si ex oculis ablatus esset. Adsiduum enim spectaculum
26 I, 25, 2| Hoc est, quare vel maxime abominanda sit saevitia, quod excedit
27 I, 4, 2| ferre frenos, quos si quando abruperit vel aliquo casu discussos
28 I, 12, 3| cives et ex eodem corpore abrupti transierint; interim, hoc
29 I, 14, 3| Tarde sibi pater membra sua abscidat, etiam, cum absciderit,
30 I, 14, 3| absciderit, reponere cupiat et in abscidendo gemat cunctatus multum diuque;
31 I, 19, 6| emunire nec latera montium abscidere, multiplicibus se muris
32 I, 14, 3| sua abscidat, etiam, cum absciderit, reponere cupiat et in abscidendo
33 I, 2, 2| volgarem clementiam oportet nec abscisam; nam tam omnibus ignoscere
34 I, 9, 1| pugiones in sinum amicorum absconderat, iam insidiis M. Antonii
35 II, 7, 3| aequo et bono iudicat; et absolvere illi licet et, quanti vult,
36 I, 6, 1| nisi quod iudex severus absolverit.~2.
37 I, 26, 4| immanitatis crimine damnata abstinent suis, et tuta est etiam
38 I, 19, 8| civitas copia bonorum omnium abundat? Nec alio animo rectorem
39 I, 13, 4| sua civibus cupiens, felix abunde sibi visus, si fortunam
40 II, 1, 4| resurgere et vitia diuturno abusa regno dare tandem felici
41 II, 3, 2| quamvis maxime ad verum accedat, si dixerimus clementiam
42 I, 1, 7| felices et illa nihil iam his accedere bonis posse, nisi ut perpetua
43 II, 6, 2| succurret alienis lacrimis, non accedet; dabit manum naufrago, exsuli
44 I, 23, 1| omnibus saeculis insutos accepimus. Multo minus audebant liberi
45 I, 21, 1| solacium adfert ei, qui accepit iniuriam, aut in reliquum
46 I, 8, 6| accipiendas iniurias opportuniores acceptarum patientia facit, regibus
47 I, 9, 7| imperavit et Cinnam unum ad se accersit dimissisque omnibus e cubiculo,
48 I, 13, 4| sermone adfabilis, aditu accessuque facilis, voltu, qui maxime
49 II, 5, 4| alienis malis contracta, quae accidere immerentibus credit; aegritudo
50 II, 5, 5| sapienti ne in suis quidem accidet calamitatibus, sed omnem
51 I, 8, 6| quod privatos homines ad accipiendas iniurias opportuniores acceptarum
52 II, 7, 2| pro libertate in bellum acciti sunt.~3.
53 I, 6, 2| quaerit? quotus quisque accusator vacat culpa? Et nescio,
54 I, 12, 4| animos, adsiduus vero et acer et extrema admovens in audaciam
55 I, 10, 3| contumelias quoque suas, quae acerbiores principibus solent esse
56 I, 13, 1| parentis custos; at illum acerbum et sanguinarium necesse
57 I, 13, 4| propensus, etiam inquis non acerbus, a tota civitate amatur,
58 I, 12, 5| proculcabuntque formidinem. Acerrima virtus est, quam ultima
59 I, 11, 1| clemens, nempe post mare Actiacum Romano cruore infectum,
60 I, 9, 5| caput, in quod mucrones acuant; non est tanti vita, si,
61 I, 19, 3| relinquunt, rex ipse sine aculeo est; noluit illum natura
62 I, 19, 3| pugnacissimae sunt apes et aculeos in volnere relinquunt, rex
63 I, 13, 3| sceleribus ac tormentis adaperuit, saepe mortem timet, saepius
64 I, 14, 2| Patriae non adulatione vana adducti. Cetera enim cognomina honori
65 I, 21, 2| obtinuisse, hoc arbitrium adeptus ultionem implevit perfecitque,
66 I, 13, 4| suam publicarit, sermone adfabilis, aditu accessuque facilis,
67 I, 19, 9| et in melius potens? Hoc adfectare, hoc imitari decet, maximum
68 I, 17, 2| idem in iis, quorum animus adfectus est, facere debebit is,
69 I, 21, 1| res solet: aut solacium adfert ei, qui accepit iniuriam,
70 II, 7, 2| tantum admonebit, poena non adficiet aetatem eius emendabilem
71 I, 8, 3| tibi tutum: fastigio tuo adfixus es.~4.
72 I, 25, 4| fontes sputu inficit et, si adflavit, deurit obteritque, quacumque
73 II, 6, 3| bonitatem suam permittet; adflictis vero et forte laborantibus
74 I, 8, 5| omnia tremant, quia neminem adfligere, nisi ut, quidquid circa
75 I, 21, 4| agendum est, quo minoris est adflixisse eos. Quibusdam libenter
76 I, 1, 8| tardior est: securitas alta, adfluens, ius supra omnem iniuriam
77 I, 9, 2| et quando et quemadmodum adgredi vellet; unus ex consciis
78 I, 26, 1| quibus imminebat, exscindere adgressi sunt. Aliquando sua praesidia
79 I, 2, 2| vitiorum eruptio; itaque adhibenda moderatio est, quae sanabilia
80 I, 1, 7| Magnam adibat aleam populus Romanus, cum
81 I, 16, 5| errandique passim concedit. Adicias his licet tardiora agentes
82 I, 9, 9| Occidere, inquam, me paras'; adiecit locum, socios, diem, ordinem
83 I, 1, 5| per te neque vi neque clam adimi rei publicae. Rarissimam
84 I, 13, 4| publicarit, sermone adfabilis, aditu accessuque facilis, voltu,
85 II, 6, 2| abicit et fastidit, quos adiuvat, contingique ab iis timet,
86 I, 8, 3| Nam illos quoque caelum adligatos tenet, nec magis illis descendere
87 II, 7, 4| aliqua depravavit causa, adminicula, quibus derigantur, adplicant;
88 I, 1, 9| pervenit clementiae tuae admiratio; cetera enim bona pro portione
89 II, 1, 1| compulit, quam ego non sine admiratione et, cum diceretur, audisse
90 I, 10, 1| et totam cohortem primae admissionis ex adversariorum castris
91 I, 23, 1| audebant liberi nefas ultimum admittere, quam diu sine lege crimen
92 I, 9, 6| tandem illum Livia uxor et: 'Admittis' inquit 'muliebre consilium?
93 II, 7, 2| omisisse. Aliquem verbis tantum admonebit, poena non adficiet aetatem
94 I, 13, 4| invitus aspero remedio manus admoveat, in cuius animo nihil hostile,
95 I, 12, 4| vero et acer et extrema admovens in audaciam iacentes excitat
96 I, 1, 4| a me rationem repetant, adnumerare genus humanum paratus sum.'~
97 I, 9, 4| sacrificantem placuerat adoriri.)~5.
98 I, 25, 3| late furere coepit et omnes adpetit, undique configitur.~4.
99 II, 7, 4| adminicula, quibus derigantur, adplicant; alias circumcidunt, ne
100 I, 13, 4| placide ac salutariter exercet adprobare imperia sua civibus cupiens,
101 I, 15, 6| suae redemit; et postquam adprobavit gratuitam esse severitatem
102 II, 6, 4| non hilaritatem, semper adridere ridentibus et ad omnium
103 I, 10, 3| quod probrosis in se dictis adrisit, quod dare illum poenas
104 I, 19, 6| altum editas arces nec in adscensum arduos colles emunire nec
105 I, 1, 7| conplectuntur insperata adsecuti; omnibus tamen nunc civibus
106 I, 15, 3| venit in privatos penates, adsedit, pars alieni consilii fuit,
107 I, 5, 4| sententiae ipsi, qui pereunt, adsentiuntur, quem nemo interpellaturus
108 I, 5, 7| Deorum itaque sibi animum adserens princeps alios ex civibus
109 I, 22, 2| maximum remedium habet, adsiduitate amittit auctoritatem.~3.
110 I, 21, 2| ex oculis ablatus esset. Adsiduum enim spectaculum alienae
111 I, 12, 4| enim timor cohibet animos, adsiduus vero et acer et extrema
112 I, 26, 3| multum sanguinis fundere, adspectu suo terrere ac fugare! Quae
113 I, 12, 3| quibus se commisit, securus adspicit.~4.
114 II, 2, 2| veris offendere quam placere adulando); quid ergo est? Praeter
115 I, 14, 2| appellavimus Patrem Patriae non adulatione vana adducti. Cetera enim
116 I, 15, 4| excussisque omnibus, et his, quae adulescens pro se dixerat, et his,
117 I, 9, 3| inquieta erat, cum cogitaret adulescentem nobilem, hoc detracto integrum,
118 I, 11, 1| senectutem annis vergentibus; in adulescentia caluit, arsit ira, multa
119 I, 9, 5| sanguinis? Ego sum nobilibus adulescentulis expositum caput, in quod
120 I, 15, 7| debere patrem dixit in filio adulescentulo impulso in id scelus, in
121 I, 10, 3| exigeret, quod, quoscumque ob adulterium filiae suae damnaverat,
122 I, 4, 1| primam frontem procurrunt et adversa volneribus pectora ferunt,
123 I, 10, 1| cohortem primae admissionis ex adversariorum castris conscripsit; iam
124 I, 9, 10| potes quam contra Caesarem advocare. Cedo, si spes tuas solus
125 I, 16, 1| quem in consilium patres advocarent! O dignum, quem coheredem
126 I, 9, 3| vindicare et consilium amicorum advocari iussit. Nox illi inquieta
127 I, 25, 2| supplicia conquirit, ingenium advocat, ut instrumenta excogitet,
128 I, 9, 7| Gavisus, sibi quod advocatum invenerat, uxori quidem
129 I, 15, 3| Cogniturus de filio Tarius advocavit in consilium Caesarem Augustum;
130 I, 3, 3| beneficum sidus certatim advolant. Obicere se pro illo mucronibus
131 I, 12, 2| iussit et, cum in vicino ad aedem Bellonae sedens exaudisset
132 I, 25, 5| Sic unus aeger ne domum quidem perturbat;
133 I, 17, 1| medentem minime infestum aegro.~2.
134 I, 2, 1| omnium, sicut medicinae apud aegros usus, etiam apud sanos honor
135 II, 6, 1| excogitanda, periculosa vitanda, aequa aestimanda; ergo non miseretur,
136 I, 1, 9| Praecipue tamen aequalis ad maximos imosque pervenit
137 II, 5, 4| illam obducat. Nihilque aeque hominem quam magnus animus
138 I, 13, 4| populos demeretur, amabilis, aequis desideriis propensus, etiam
139 I, 7, 2| fulminibus persequuntur, quanto aequius est hominem hominibus praepositum
140 I, 13, 2| homines obiectat, omnibus reis aerumnosior ac sollicitior, ut qui homines
141 II, 6, 1| periculosa vitanda, aequa aestimanda; ergo non miseretur, quia
142 I, 9, 1| quis illum a principatu suo aestimare incipiat; in communi quidem
143 I, 1, 5| singularis ingratos aut malignos aestimatores nancta est. Refertur tibi
144 I, 1, 4| redditurus sim. Alterius aetate prima motus sum, alterius
145 II, 7, 2| admonebit, poena non adficiet aetatem eius emendabilem intuens;
146 I, 9, 1| publicae gladium movit. Cum hoc aetatis esset, quod tu nunc es,
147 I, 6, 3| tantum, sed usque ad extremum aevi delinquemus.~4.
148 I, 12, 2| exterrito senatu: 'Hoc agamus' inquit, 'P.C.; seditiosi
149 I, 17, 2| sanaturus remediis fallentibus; agat princeps curam non tantum
150 II, 7, 1| At quare non ignoscet?' Agedum constituamus nunc quoque,
151 I, 21, 4| humilibus eo moderatius agendum est, quo minoris est adflixisse
152 I, 16, 5| Adicias his licet tardiora agentes iumenta, quae, cum ad contumeliam
153 I, 19, 5| metu habeat. Hanc aliquis agere vitam sustinet, cum liceat
154 I, 4, 2| fortunam populi in ruinas aget; tam diu ab isto periculo
155 I, 20, 2| ut appareat, non minorem agi rem periclitantis quam iudicis
156 I, 16, 3| constiterit aut si parum agilis in legendo oculus haeserit,
157 I, 9, 10| Servilii ferent tantumque agmen nobilium non inania nomina
158 II, 7, 4| sanabilis ingenii servabit. Agricolas bonos imitabitur, qui non
159 II, 4, 3| sicut in Phalari, quem aiunt non quidem in homines innocentes,
160 I, 1, 7| Magnam adibat aleam populus Romanus, cum incertum
161 I, 18, 2| sive in hoc tantum illas alebat, ut sic aleret. ~3.
162 I, 18, 2| tantum illas alebat, ut sic aleret. ~3.
163 I, 25, 1| Quid enim interest, oro te, Alexander, leoni Lysimachum obicias
164 | aliam
165 | alicui
166 | alicuius
167 II, 5, 4| Misericordia est aegritudo animi ob alienarum miseriarum speciem aut tristitia
168 | aliquos
169 I, 1, 8| homine tardior est: securitas alta, adfluens, ius supra omnem
170 | altera
171 I, 9, 7| omnibus e cubiculo, cum alteram Cinnae poni cathedram iussisset: '
172 I, 5, 5| nisi se ad illam extulit et altior stetit, illam quoque infra
173 I, 23, 1| fuit. Summa enim prudentia altissimi viri et rerum naturae peritissimi
174 I, 21, 2| qui debet, et, quisquis ex alto ad inimici pedes abiectus
175 I, 19, 6| Non opus est instruere in altum editas arces nec in adscensum
176 II, 6, 2| volo facere, libens et altus animo faciet; succurret
177 I, 13, 4| maxime populos demeretur, amabilis, aequis desideriis propensus,
178 I, 3, 4| consensus sic protegendi amandique reges et se suaque iactandi,
179 I, 4, 1| Suam itaque incolumitatem amant, cum pro uno homine denas
180 II, 5, 3| benignior leniorque est, nulla amantior hominum et communis boni
181 I, 4, 3| status publici non est mirum amari ultra privatas etiam necessitudines;
182 I, 3, 2| nanctus est, quae pacem amat et manus retinet.~3.
183 I, 13, 4| acerbus, a tota civitate amatur, defenditur, colitur.~5.
184 I, 14, 2| Felices et Augustos diximus et ambitiosae maiestati quicquid potuimus
185 I, 3, 5| lucri causa scrutamur, sive ambitiosus, iam dudum dextram flammis
186 I, 9, 4| percussorem meum securum ambulare patiar me sollicito? Ergo
187 I, 8, 7| interfecti sunt, et propinqui et amici in locum singulorum succedunt.~
188 I, 9, 7| renuntiari autem extemplo amicis, quos in consilium rogaverat,
189 I, 9, 12| quod non auderet petere. Amicissimum fidelissimumque habuit,
190 I, 9, 11| Ex hodierno die inter nos amicitia incipiat; contendamus, utrum
191 I, 25, 1| iam vocatur, ad occidendum amicum cum carnifex inter homines
192 I, 5, 6| periclitantibus et meritis amittere, facit, quod nulli nisi
193 I, 22, 2| remedium habet, adsiduitate amittit auctoritatem.~3.
194 I, 19, 2| et ex apibus; quarum regi amplissimum cubile est medioque ac tutissimo
195 I, 12, 5| pericula iuvat et ut aliena anima abuti.~
196 I, 17, 3| regi gloria est ex saeva animadversione (quis enim dubitat posse?),
197 I, 8, 5| cadunt, omnium metu, sic animadversiones magnarum potestatum terrent
198 I, 22, 2| magis corrigit parcitas animadversionum; facit enim consuetudinem
199 II, 1, 2| Animadversurus in latrones duos Burrus
200 I, 13, 4| mitiora, etiam, si ex usu est animadvertere, ostendens, quam invitus
201 II, 1, 2| in quos et ex qua causa animadverti velles; hoc saepe dilatum
202 I, 3, 5| immensa multitudo unius animae circumdata illius spiritu
203 I, 26, 3| nos ac noxiosissimo cuique animali daretur potestas?~4.
204 I, 3, 4| ac multis mortibus unam animam redimere nonnumquam senis
205 I, 18, 2| hominem licere commune ius animantium vetet. Quis non Vedium Pollionem
206 II, 1, 3| quaeque se contra viribus aut animis attollunt! O vocem in contionem
207 II, 6, 4| misericordia vitium est animorum nimis miseria paventium,
208 II, 2, 3| vocem audii ex bono lenique animosam. Quid ergo est? Ut raro,
209 I, 21, 2| Uti itaque animose debet tanto munere deorum
210 I, 11, 1| senex aut iam in senectutem annis vergentibus; in adulescentia
211 I, 11, 1| si in certamen iuvenilium annorum deduxerit senectutem plus
212 I, 10, 1| mori passus est! Per multos annos tulit ornamenta principis
213 I, 15, 2| parricidam continuit et annua illi praestitit, quanta
214 I, 18, 1| abuti sed ut his, quos gradu antecedas quorumque tibi non servitus
215 II, 4, 2| alicui irascitur (nullum enim antecessit crimen), extra finitionem
216 II, 1, 3| innocentia dignam, cui redderetur antiquum illud saeculum!~4.
217 I, 9, 1| absconderat, iam insidiis M. Antonii consulis latus petierat,
218 I, 9, 3| occidere non poterat, cui M. Antonius proscriptionis edictum inter
219 II, 5, 1| cuique familiarissima est; anus et mulierculae sunt, quae
220 I, 15, 5| videretur locum spei suae aperire velle filii damnatione.'
221 I, 15, 4| fuisset; deinde, priusquam aperirentur codicilli, iuravit se Tarii,
222 II, 7, 4| umbra laborantibus caelum aperiunt.~5.
223 I, 19, 6| salvum regem clementia in aperto praestabit. Unum est inexpugnabile
224 I, 19, 3| captu pugnacissimae sunt apes et aculeos in volnere relinquunt,
225 I, 19, 2| animalibus licet cognoscere et ex apibus; quarum regi amplissimum
226 I, 8, 2| quocumque descendis, magno apparatu sequitur.~3.
227 I, 8, 1| quorum et virtutes, ut appareant, diu luctantur et vitia
228 I, 20, 2| innocentiae faveat et, ut appareat, non minorem agi rem periclitantis
229 I, 10, 3| quod dare illum poenas apparebat, cum exigeret, quod, quoscumque
230 I, 24, 1| si nulli ignoscitur; cito apparebit, pars civitatis deterior
231 I, 26, 2| criminis ac periculi quaeritur. Apparentur licet magna impensa et regiis
232 I, 12, 1| potest, et L. Sullam tyrannum appellari quid prohibet, cui occidendi
233 I, 5, 3| tamen quibusdam personis aptior est. Decet magnanimitas
234 I, 25, 5| apparuit: familia vicinique aquam ingerunt; at incendium vastum
235 I, 11, 1| alienas, nempe post Perusinas aras et proscriptiones.~2.
236 I, 26, 4| et inicere tectis ignem, aratrum vetustis urbibus inducere
237 I, 6, 1| quicquid terris omnibus aratur, quanta solitudo ac vastitas
238 I, 1, 2| vitae necisque gentibus arbiter; qualem quisque sortem statumque
239 I, 19, 6| instruere in altum editas arces nec in adscensum arduos
240 I, 19, 6| editas arces nec in adscensum arduos colles emunire nec latera
241 I, 24, 2| animus et in contrarium atque arduum nitens sequiturque facilius
242 I, 15, 4| dixerat, et his, quibus arguebatur, petit, ut sententiam suam
243 I, 19, 8| In hoc adsiduis bonitatis argumentis probavit non rem publicam
244 II, 6, 3| animum ob crus alicuius aridum aut pannosam maciem et innixam
245 I, 8, 2| gladius; tibi in tua pace armato vivendum est. Aberrare a
246 I, 12, 3| uterque licet non minus armis valletur; sed alter arma
247 I, 11, 1| in adulescentia caluit, arsit ira, multa fecit, ad quae
248 I, 17, 1| morosius est, nullum maiore arte tractandum quam homo, nulli
249 I, 26, 2| impensa et regiis opibus et artificum exquisitis nominibus, quem
250 I, 10, 1| iam Domitios, Messalas, Asinios, Cicerones, quidquid floris
251 II, 4, 3| crudelitas inclinatio animi ad asperiora. Hanc clementia repellit
252 I, 13, 4| ostendens, quam invitus aspero remedio manus admoveat,
253 II, 4, 1| quae nihil aliud est quam atrocitas animi in exigendis poenis. '
254 II, 5, 3| hominum et communis boni attentior, ut propositum sit usui
255 II, 1, 3| contra viribus aut animis attollunt! O vocem in contionem omnium
256 I, 15, 1| vix illum Augusti Caesaris auctoritas infestis tam patrum quam
257 I, 22, 2| habet, adsiduitate amittit auctoritatem.~3.
258 I, 1, 5| Potes hoc, Caesar, audacter praedicare: omnia, quae
259 I, 19, 8| rei publicae. Quis huic audeat struere aliquod periculum?
260 I, 23, 1| insutos accepimus. Multo minus audebant liberi nefas ultimum admittere,
261 I, 11, 1| Comparare nemo mansuetudini tuae audebit divum Augustum, etiam si
262 I, 9, 12| consulatum questus quod non auderet petere. Amicissimum fidelissimumque
263 II, 2, 3| concitatos; nullam adhuc vocem audii ex bono lenique animosam.
264 II, 5, 2| Scio male audire apud imperitos sectam Stoicorum
265 II, 1, 3| O dignam vocem, quam audirent omnes gentes, quae Romanum
266 II, 1, 1| admiratione et, cum diceretur, audisse memini et deinde aliis narrasse,
267 I, 15, 4| Audita causa excussisque omnibus,
268 I, 21, 2| tanto munere deorum dandi auferendique vitam potens. In iis praesertim,
269 I, 8, 7| reciduntur, ita regia crudelitas auget inimicorum numerum tollendo;
270 I, 15, 1| foro confodit; vix illum Augusti Caesaris auctoritas infestis
271 I, 14, 2| sunt; Magnos et Felices et Augustos diximus et ambitiosae maiestati
272 I, 9, 6| alios taceam, quos tantum ausos pudet. Nunc tempta, quomodo
273 I, 13, 1| tranquilloque regi fida sunt auxilia sua, ut quibus ad communem
274 II, 6, 3| sed proderit, in commune auxilium natus ac bonum publicum,
275 I, 3, 5| cum ille imperavit, sive avarus dominus est, mare lucri
276 I, 25, 3| talem virum a tergo sequitur aversio, odia, venena, gladii; tam
277 I, 19, 8| possit, fortunam quoque avertere velit, sub quo iustitia,
278 I, 12, 2| tamen umquam tyrannus tam avide humanum sanguinem bibit
279 I, 1, 7| capiat oblivio. Facit quidem avidos nimia felicitas, nec tam
280 II, 6, 3| pannosam maciem et innixam baculo senectutem; ceterum omnibus
281 I, 25, 4| obteritque, quacumque incessit, ballistis petitur. Possunt verba dare
282 I, 26, 5| detracta victis, non currus barbarorum sanguine cruenti, non parta
283 I, 9, 4| poenas, qui tot civilibus bellis frustra petitum caput, tot
284 I, 26, 5| sanguine cruenti, non parta bello spolia. Haec divina potentia
285 I, 12, 2| cum in vicino ad aedem Bellonae sedens exaudisset conclamationem
286 I, 3, 3| sed tamquam ad clarum ac beneficum sidus certatim advolant.
287 I, 19, 9| ex deorum natura gerit, beneficus ac largus et in melius potens?
288 II, 5, 3| cludit? Sed nulla secta benignior leniorque est, nulla amantior
289 I, 5, 5| quae impulerunt; ignobilis bestiae pertinacia est.~6.
290 I, 13, 2| quibus non aliter quam bestiis homines obiectat, omnibus
291 I, 12, 2| avide humanum sanguinem bibit quam ille, qui septem milia
292 I, 14, 1| obiurgare liberos non numquam blande, non numquam minaciter solent,
293 I, 16, 4| formidolosus et contumax, nisi eum blandiente tactu permulseris.~5.
294 II, 2, 2| morari hic patere, non ut blandum auribus tuis (nec enim hic
295 I, 13, 2| Non potest habere quisquam bonae ac fidae voluntatis ministros,
296 I, 1, 1| iuvat inspicere et circumire bonam conscientiam, tum immittere
297 II, 2, 1| cives, erunt socii digni hac bonitate, et in totum orbem recti
298 I, 19, 8| debeat? In hoc adsiduis bonitatis argumentis probavit non
299 I, 2, 2| ubi discrimen inter malos bonosque sublatum est, confusio sequitur
300 II, 1, 4| consentire decebat ad aequum bonumque expulsa alieni cupidine,
301 I, 11, 4| tyrannorum exsecrabilis ac brevis potestas sit? Quid interest
302 II, 7, 1| hoc propositum est; ego ut breviter tamquam in alieno iudicio
303 II, 1, 2| Animadversurus in latrones duos Burrus praefectus tuus, vir egregius
304 II, 4, 1| interficere contenti saeviunt, ut Busiris ille et Procrustes et piratae,
305 II, 6, 2| iubebit et ludo eximet et cadaver etiam noxium sepeliet, sed
306 I, 8, 5| fulmina paucorum periculo cadunt, omnium metu, sic animadversiones
307 I, 25, 1| gentium malum, citra sanguinem caedemque satietur; clementia iam
308 II, 4, 2| nullum certius, quam quod in caedes hominum et lancinationes
309 I, 7, 2| moratique imperii quam sereni caeli et nitentis.~3.
310 I, 9, 6| Lepidum Murena, Murenam Caepio, Caepionem Egnatius, ut
311 I, 9, 6| Murena, Murenam Caepio, Caepionem Egnatius, ut alios taceam,
312 II, 5, 5| ne in suis quidem accidet calamitatibus, sed omnem fortunae iram
313 I, 11, 1| vergentibus; in adulescentia caluit, arsit ira, multa fecit,
314 I, 17, 1| quam in iumentis quidem et canibus erubescere iras exercere,
315 I, 25, 1| illum edendorum hominum capacem! Non exigimus a te, ut manus
316 I, 1, 7| periculum est, ne te subita tui capiat oblivio. Facit quidem avidos
317 I, 26, 3| sono catenarum et civium capita decidere, quocumque ventum
318 I, 1, 2| mancipia fieri quorumque capiti regium circumdari decus
319 I, 26, 2| regnum est? Non aliud quam captarum urbium forma et terribiles
320 I, 19, 5| quoque tempore, quo non captatur, peti se iudicet nullumque
321 I, 18, 1| natura, quae parcere etiam captivis et pretio paratis iubet.
322 II, 4, 1| Procrustes et piratae, qui captos verberant et in ignem vivos
323 I, 19, 3| iracundissimae ac pro corporis captu pugnacissimae sunt apes
324 I, 26, 2| nominibus, quem tamen ludi in carcere iuvent?~3.
325 I, 4, 3| sequitur, ut is quoque carior sit, in quem se res publica
326 I, 25, 1| ad occidendum amicum cum carnifex inter homines eligitur.~
327 I, 1, 5| unus homo uni homini tam carus umquam fuit, quam tu populo
328 I, 22, 3| et cum magno tormento ad castigandum veniat. Verecundiam peccandi
329 I, 4, 2| quando abruperit vel aliquo casu discussos reponi sibi passus
330 I, 26, 3| saevire, delectari sono catenarum et civium capita decidere,
331 II, 6, 2| lacrimis maternis filium et catenas solvi iubebit et ludo eximet
332 I, 9, 7| cum alteram Cinnae poni cathedram iussisset: 'Hoc' inquit '
333 I, 16, 5| venator, quique instituit catulos vestigia sequi quique iam
334 I, 1, 2| nostro responso laetitiae causas populi urbesque concipiunt;
335 I, 6, 1| tribus eodem tempore theatris caveae postulantur, in qua consumitur
336 II, 4, 3| saevisse. Possumus effugere cavillationem et ita finire, ut sit crudelitas
337 I, 9, 6| Nunc tempta, quomodo tibi cedat clementia; ignosce L. Cinnae.
338 I, 9, 10| contra Caesarem advocare. Cedo, si spes tuas solus impedio,
339 II, 2, 2| vitam humanam pervenisse celebresque volgo ferri, ut illam: '
340 I, 9, 3| proscriptionis edictum inter cenam dictarat. ~4.
341 I, 15, 7| decrevit memor, non de quo censeret, sed cui in consilio esset;
342 I, 16, 2| discentibus, tribunus vel centurio militibus.~3.
343 I, 16, 3| ac docere malit? Tribunum centurionemque da saevum: desertores faciet,
344 I, 7, 3| facili est, is omissa ea certam laudem mansuetudinis consequitur.~
345 I, 11, 1| divum Augustum, etiam si in certamen iuvenilium annorum deduxerit
346 I, 3, 3| clarum ac beneficum sidus certatim advolant. Obicere se pro
347 I, 13, 3| miserabilem illum, sibi certe! nam ceteris misereri eius
348 I, 8, 6| patientia facit, regibus certior est ex mansuetudine securitas,
349 I, 11, 4| imperiorum est simul et certissima salus. Quid enim est, cur
350 II, 4, 2| sunt genera eius et nullum certius, quam quod in caedes hominum
351 I, 26, 1| quoque serviles manus sub certo crucis periculo ultae sunt;
352 I, 10, 2| nondum subactis populi Romani cervicibus manum imposuisset; haec
353 I, 2, 1| virtus inter innocentes cessat. Sed primum omnium, sicut
354 I, 22, 1| sublatis malis securiores ceteri vivant. Ipsos facilius emendabis
355 I, 22, 1| emendet, aut ut poena eius ceteros meliores reddat, aut ut
356 II, 6, 3| innixam baculo senectutem; ceterum omnibus dignis proderit
357 II, 1, 2| instabat. Invitus invito cum chartam protulisset traderetque,
358 I, 17, 2| salutis, sed etiam honestae cicatricis.~3.
359 I, 10, 1| Domitios, Messalas, Asinios, Cicerones, quidquid floris erat in
360 II, 4, 4| Utraque circa severitatem circaque clementiam posita sunt,
361 II, 7, 4| derigantur, adplicant; alias circumcidunt, ne proceritatem rami premant,
362 I, 1, 2| quorumque capiti regium circumdari decus oporteat, quae ruant
363 I, 3, 5| immensa multitudo unius animae circumdata illius spiritu regitur,
364 I, 3, 3| muniunt, latera obiecti circumfusique defendunt, incurrentibus
365 I, 1, 1| sit, iuvat inspicere et circumire bonam conscientiam, tum
366 I, 13, 3| pietati liberorum; qui, ubi circumspexit, quaeque fecit quaeque facturus
367 I, 25, 3| vero consternatione publica circumvenitur. Levis enim et privata pernicies
368 I, 26, 5| revocare et mereri clementia civicam. Nullum ornamentum principis
369 I, 11, 2| habere maculam, numquam civilem sanguinem fudisse; haec
370 I, 9, 4| non dabit poenas, qui tot civilibus bellis frustra petitum caput,
371 I, 11, 3| Praestitisti, Caesar, civitatem incruentam, et hoc, quod
372 I, 1, 5| nihil per te neque vi neque clam adimi rei publicae. Rarissimam
373 I, 3, 3| diffugiunt, sed tamquam ad clarum ac beneficum sidus certatim
374 I, 11, 1| post fractas in Sicilia classes et suas et alienas, nempe
375 I, 11, 1| maturam; fuerit moderatus et clemens, nempe post mare Actiacum
376 I, 20, 3| donat, sibi detrahit, ita clementem vocabo non in alieno dolore
377 II, 5, 3| certissimum mutuo auxilio cludit? Sed nulla secta benignior
378 I, 12, 5| Sic feras linea et pinnae clusas contineant, easdem a tergo
379 I, 9, 3| hoc detracto integrum, Cn. Pompei nepotem, damnandum;
380 I, 26, 4| crudelitatem suam in ordinem coactam putat. ~5.
381 I, 10, 1| imperasset? Sallustium et Cocceios et Deillios et totam cohortem
382 I, 15, 4| deinde, priusquam aperirentur codicilli, iuravit se Tarii, hominis
383 I, 23, 1| itaque parricidae cum lege coeperunt, et illis facinus poena
384 I, 24, 1| servi nostri numerare nos coepissent. Idem scito metuendum esse,
385 I, 16, 5| nata sint, nimia saevitia cogantur iugum detractare.~
386 I, 18, 1| laus est. Et in mancipio cogitandum est, non quantum illud impune
387 I, 5, 4| placidiusque uti hoc ipsum cogitantem: 'Occidere contra legem
388 I, 7, 2| animo exercere imperium et cogitare, uter mundi status gratior
389 I, 9, 3| illi inquieta erat, cum cogitaret adulescentem nobilem, hoc
390 I, 6, 1| Cogitato, in hac civitate, in qua
391 I, 8, 5| sed quantum facturus sit, cogitatur in eo, qui omnia potest.~
392 I, 15, 2| consilio damnavit causa cognita, nemo non suspexit, quod
393 I, 15, 3| esset, Caesaris futura erat cognitio, non patris.~4.
394 I, 15, 3| patri, bonum principem. Cogniturus de filio Tarius advocavit
395 I, 14, 2| vana adducti. Cetera enim cognomina honori data sunt; Magnos
396 I, 19, 2| ex aliis animalibus licet cognoscere et ex apibus; quarum regi
397 I, 1, 8| Multa illos cogunt ad hanc confessionem, qua
398 I, 4, 1| vinculum, per quod res publica cohaeret, ille spiritus vitalis,
399 I, 16, 1| advocarent! O dignum, quem coheredem innocentibus liberis scriberent!
400 I, 12, 4| creverunt. Temperatus enim timor cohibet animos, adsiduus vero et
401 I, 10, 1| Cocceios et Deillios et totam cohortem primae admissionis ex adversariorum
402 I, 19, 8| faciant, intueamur venerantes colentesque.~9.
403 II, 5, 1| quemadmodum religio deos colit, superstitio violat, ita
404 I, 13, 4| civitate amatur, defenditur, colitur.~5.
405 I, 9, 1| latus petierat, iam fuerat collega proscriptionis.~2.
406 I, 19, 6| nec in adscensum arduos colles emunire nec latera montium
407 I, 7, 1| cuius non membra haruspices colligant?~2.
408 I, 5, 1| premit. Nam si, quod adhuc colligit, tu animus rei publicae
409 I, 8, 2| quamvis nullus sequatur comes, nullus sit domi, nullus
410 I, 19, 2| Natura enim commenta est regem, quod et ex aliis
411 I, 16, 5| et, quicquid est indolis, comminuetur trepidatione degeneri) nec
412 I, 12, 3| illas ipsas manus, quibus se commisit, securus adspicit.~4.
413 I, 9, 9| ordinem insidiarum, cui commissum esset ferrum.~10.
414 I, 11, 3| nulli umquam citius gladius commissus est.~4.
415 I, 23, 1| Praeterea videbis ea saepe committi, quae saepe vindicantur.
416 I, 18, 3| domini crudeles tota civitate commonstrantur invisique et detestabiles
417 I, 13, 1| auxilia sua, ut quibus ad communem salutem utatur, gloriosusque
418 I, 19, 7| pro salute praesidis sui commutatum velit?~8.
419 I, 11, 1| invitus oculos retorquebat. Comparare nemo mansuetudini tuae audebit
420 I, 15, 3| ipso exemplo dabo, quem compares bono patri, bonum principem.
421 II, 4, 1| homines et obvios non in compendium, sed occidendi causa occidunt
422 I, 12, 3| magno timore magna odia compescat, nec illas ipsas manus,
423 I, 16, 3| etiam ex levissimis causis compescet? Uter autem praeceptor liberalibus
424 I, 9, 8| tibi petenti praeteritis compluribus, quorum parentes mecum militaverant,
425 I, 19, 1| esse, si ad naturae legem componitur.~2.
426 II, 1, 1| magnae lenitatis, quae non composita nec alienis auribus data
427 II, 3, 1| ne una finitio parum rem comprehendat et, ut ita dicam, formula
428 I, 11, 2| temperantia et humani generis comprendens ut sui amor non cupiditate
429 I, 1, 2| gladiorum, quae pax mea comprimit, ad nutum meum stringentur;
430 I, 16, 5| vagandi errandique passim concedit. Adicias his licet tardiora
431 I, 1, 5| et nulli adhuc principum concessam concupisti innocentiam.
432 I, 9, 8| servavi, patrimonium tibi omne concessi. Hodie tam felix et tam
433 I, 1, 2| laetitiae causas populi urbesque concipiunt; nulla pars usquam nisi
434 II, 2, 3| expresserunt sensus vehementes et concitatos; nullam adhuc vocem audii
435 I, 25, 5| pestilentiam esse apparuit, conclamatio civitatis ac fuga est, et
436 I, 12, 2| Bellonae sedens exaudisset conclamationem tot milium sub gladio gementium,
437 I, 5, 3| virtutibus inter se sit concordia nec ulla altera melior aut
438 I, 1, 5| adhuc principum concessam concupisti innocentiam. Non perdit
439 I, 8, 1| esse, tibi servitutem? Alia condicio est eorum, qui in turba,
440 I, 1, 3| magnis imperiis gloria. Conditum, immo constrictum apud me
441 I, 21, 2| vivit plusque eius nomini confert incolumis, quam si ex oculis
442 I, 1, 7| nunc civibus tuis et haec confessio exprimitur esse felices
443 I, 1, 8| Multa illos cogunt ad hanc confessionem, qua nulla in homine tardior
444 II, 2, 1| ex magna parte sperare et confidere libet. Tradetur ista animi
445 I, 25, 3| et omnes adpetit, undique configitur.~4.
446 I, 3, 1| perducatur animus, quomodo confirmet eam et usu suam faciat.~
447 I, 15, 1| populus graphiis in foro confodit; vix illum Augusti Caesaris
448 I, 18, 2| Servis ad statuam licet confugere; cum in servum omnia liceant,
449 I, 13, 3| cum arma metuat, ad arma confugiens, non amicorum fidei credens,
450 I, 26, 2| Omnia maesta, trepida, confusa; voluptates ipsae timentur;
451 I, 2, 2| malos bonosque sublatum est, confusio sequitur et vitiorum eruptio;
452 I, 14, 2| quicquid potuimus titulorum congessimus illis hoc tribuentes; Patrem
453 I, 1, 7| fit, et spes improbissimas conplectuntur insperata adsecuti; omnibus
454 I, 25, 2| humanos, nova supplicia conquirit, ingenium advocat, ut instrumenta
455 I, 25, 4| parvolae fallunt nec publice conquiruntur; ubi aliqua solitam mensuram
456 I, 9, 2| adgredi vellet; unus ex consciis deferebat.~3.
457 I, 10, 1| ex adversariorum castris conscripsit; iam Domitios, Messalas,
458 II, 1, 4| Nunc profecto consentire decebat ad aequum bonumque
459 I, 11, 4| Quid enim est, cur reges consenuerint liberisque ac nepotibus
460 II, 7, 2| Sed illud, quod ex venia consequi vis, honestiore tibi via
461 I, 7, 3| certam laudem mansuetudinis consequitur.~4.
462 II, 2, 2| fiat iudicium, illud mecum considero multas voces magnas, sed
463 I, 15, 3| penates, adsedit, pars alieni consilii fuit, non dixit; 'Immo in
464 I, 1, 9| placeat, ut non stare in conspectu clementiam paratam humanis
465 I, 5, 3| tribunali quam in plano conspicitur. ~4.
466 I, 9, 11| duabus horis locutum esse constat, cum hanc poenam, qua sola
467 I, 19, 3| esse nec ultionem magno constaturam petere telumque detraxit
468 I, 25, 3| numquam consiliis, alias vero consternatione publica circumvenitur. Levis
469 I, 3, 2| cum sit nulla humanior, constet necesse est non solum inter
470 I, 16, 3| discipulos, si memoria illis non constiterit aut si parum agilis in legendo
471 I, 7, 1| optime hoc exemplum principi constituam, ad quod formetur, ut se
472 II, 7, 1| quare non ignoscet?' Agedum constituamus nunc quoque, quid sit venia,
473 I, 9, 4| parata est, non occidere constituat, sed immolare?' (nam sacrificantem
474 II, 3, 1| superioris adversus inferiorem in constituendis poenis. Plura proponere
475 II, 3, 2| flectit citra id, quod merito constitui posset.~
476 I, 9, 8| te meruerim, occidere me constituisti.'~9.
477 I, 22, 3| videtur, quae a miti viro constituitur.~
478 I, 1, 3| imperiis gloria. Conditum, immo constrictum apud me ferrum est, summa
479 I, 22, 2| animadversionum; facit enim consuetudinem peccandi multitudo peccantium,
480 I, 9, 12| Post hoc detulit ultro consulatum questus quod non auderet
481 I, 14, 2| temperantissima liberis consulens suaque post illos reponens.~
482 II, 5, 3| sed universis singulisque consulere.~4.
483 II, 7, 2| tribuet; parcet enim sapiens, consulet et corriget; idem faciet,
484 I, 9, 1| iam insidiis M. Antonii consulis latus petierat, iam fuerat
485 I, 6, 1| caveae postulantur, in qua consumitur quicquid terris omnibus
486 I, 14, 1| pervenit, nisi qui remedia consumpsit.~2.
487 I, 26, 1| Aliquando sua praesidia in ipsos consurrexerunt perfidiamque et impietatem
488 I, 7, 3| venit; timent praeterea contemptum, et non rettulisse laedentibus
489 I, 9, 11| inter nos amicitia incipiat; contendamus, utrum ego meliore fide
490 II, 4, 1| occidunt nec interficere contenti saeviunt, ut Busiris ille
491 I, 15, 7| mollissimo genere poenae contentum esse debere patrem dixit
492 I, 4, 2| unitas et hic maximi imperii contextus in partes multas dissiliet,
493 I, 12, 5| feras linea et pinnae clusas contineant, easdem a tergo eques telis
494 II, 4, 2| nostram cadit; finitio enim continebat in poenis exigendis intemperantiam
495 I, 17, 3| contra maxima, si vim suam continet, si multos irae alienae
496 II, 6, 2| fastidit, quos adiuvat, contingique ab iis timet, sed ut homo
497 I, 15, 2| delicato Massiliae parricidam continuit et annua illi praestitit,
498 II, 1, 3| animis attollunt! O vocem in contionem omnium mortalium mittendam,
499 II, 5, 4| tristitia ex alienis malis contracta, quae accidere immerentibus
500 II, 3, 2| Illa finitio contradictiones inveniet, quamvis maxime
501 II, 5, 5| contundit mentes, abicit, contrahit; hoc sapienti ne in suis
502 II, 4, 1| Huic contrariam imperiti putant severitatem;
503 I, 9, 4| varias emittebat et inter se contrarias: 'Quid ergo? Ego percussorem
504 I, 12, 4| Contrariis in contraria agitur; nam
505 I, 13, 4| E contrario is, cui curae sunt universa,
506 II, 7, 4| verbo, ut mea fert opinio, controversia est, de re quidem convenit.
507 I, 12, 2| septem milia civium Romanorum contrucidari iussit et, cum in vicino