| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Lucius Annaeus Seneca De clementia IntraText - Concordances (Hapax - words occurring once) |
bold = Main text
Lib., Cap., Par. grey = Comment text
508 I, 1, 3| non temeritas hominum et contumacia, quae saepe tranquillissimis
509 I, 16, 5| agentes iumenta, quae, cum ad contumeliam et miserias nata sint, nimia
510 I, 10, 3| aliam causam, quam quod contumelias quoque suas, quae acerbiores
511 II, 6, 2| egenti stipem, non hanc contumeliosam, quam pars maior horum,
512 I, 16, 5| nec crebro illis minatur (contundet enim animos et, quicquid
513 II, 5, 5| Maeror contundit mentes, abicit, contrahit;
514 I, 9, 9| praestas' inquit 'fidem, Cinna; convenerat, ne interloquereris. Occidere,
515 I, 3, 2| virtutibus homini magis convenire, cum sit nulla humanior,
516 I, 10, 3| bene illi parentis nomen convenisse fatemur ob nullam aliam
517 I, 9, 10| cum defixum videret nec ex conventione iam, sed ex conscientia
518 I, 8, 4| lux est, omnium in istam conversi oculi sunt; prodire te putas?
519 I, 4, 3| in quem se res publica convertit. Olim enim ita se induit
520 I, 26, 2| voluptates ipsae timentur; non convivia securi ineunt, in quibus
521 I, 19, 8| sub quo opulenta civitas copia bonorum omnium abundat?
522 I, 12, 1| persuadet; tyrannis saevitia cordi est. Tyrannus autem a rege
523 I, 26, 5| pulchriusque est quam illa corona ob cives servatos, non hostilia
524 I, 3, 3| paratissimi et substernere corpora sua, si per stragem illi
525 I, 12, 3| nomen cives et ex eodem corpore abrupti transierint; interim,
526 I, 19, 3| distinguitur: iracundissimae ac pro corporis captu pugnacissimae sunt
527 II, 7, 2| enim sapiens, consulet et corriget; idem faciet, quod, si ignosceret,
528 I, 22, 2| Civitatis autem mores magis corrigit parcitas animadversionum;
529 I, 11, 2| priorum principum exemplis corruptum, quantum sibi cives suos
530 I, 9, 10| te et Fabius Maximus et Cossi et Servilii ferent tantumque
531 I, 3, 3| singulorum atque universorum cottidie experiuntur, quo procedente
532 I, 16, 5| persequendas feras: nec crebro illis minatur (contundet
533 I, 20, 2| loco admonere, ne facile credat, ut verum excutiat, ut innocentiae
534 I, 23, 2| viderit. Periculosum est, mihi crede, ostendere civitati, quanto
535 I, 13, 3| confugiens, non amicorum fidei credens, non pietati liberorum;
536 I, 10, 3| Deum esse non tamquam iussi credimus; bonum fuisse principem
537 I, 12, 4| oriatur, ubi supra modum odia creverunt. Temperatus enim timor cohibet
538 I, 26, 4| expertia et a nobis immanitatis crimine damnata abstinent suis,
539 I, 23, 1| saepius culleos vidimus quam cruces.~2.
540 I, 26, 1| serviles manus sub certo crucis periculo ultae sunt; tyrannorum
541 I, 7, 3| Crudele regnum turbidum tenebrisque
542 I, 10, 3| esse quam iniuriae, nulla crudelitate exsequebatur, quod probrosis
543 I, 26, 5| currus barbarorum sanguine cruenti, non parta bello spolia.
544 I, 11, 1| post mare Actiacum Romano cruore infectum, nempe post fractas
545 I, 11, 3| nullam te toto orbe stillam cruoris humani misisse, eo maius
546 II, 6, 3| non deiciet nec animum ob crus alicuius aridum aut pannosam
547 I, 9, 7| accersit dimissisque omnibus e cubiculo, cum alteram Cinnae poni
548 I, 19, 2| quarum regi amplissimum cubile est medioque ac tutissimo
549 I, 3, 3| aliquod aut noxium animal e cubili prosilierit, diffugiunt,
550 I, 23, 1| plures intra quinquennium culleo insuit, quam omnibus saeculis
551 I, 23, 1| pietas fuit, postquam saepius culleos vidimus quam cruces.~2.
552 I, 15, 7| Non culleum, non serpentes, non carcerem
553 I, 24, 1| sententia, ut servos a liberis cultus distingueret; deinde apparuit,
554 I, 14, 3| cupiat et in abscidendo gemat cunctatus multum diuque; prope est
555 I, 19, 7| est quam vivere optantibus cunctis et vota non sub custode
556 I, 25, 1| tua illa feritas. O quam cuperes tibi potius ungues esse,
557 I, 14, 3| cum absciderit, reponere cupiat et in abscidendo gemat cunctatus
558 II, 1, 4| bonumque expulsa alieni cupidine, ex qua omne animi malum
559 I, 11, 2| comprendens ut sui amor non cupiditate aliqua, non temeritate ingenii,
560 I, 1, 7| felicitas, nec tam temperatae cupiditates sunt umquam, ut in eo, quod
561 I, 13, 4| adprobare imperia sua civibus cupiens, felix abunde sibi visus,
562 II, 2, 2| familiarissimum esse te cupio, ut, quod nunc natura et
563 I, 13, 5| quae palam; tollere filios cupiunt et publicis malis sterilitas
564 I, 11, 4| certissima salus. Quid enim est, cur reges consenuerint liberisque
565 I, 13, 4| E contrario is, cui curae sunt universa, qui alia
566 I, 17, 2| exprobret, quosdam molli curatione decipiat citius meliusque
567 I, 17, 2| medici est desperare, ne curet: idem in iis, quorum animus
568 I, 26, 5| arma detracta victis, non currus barbarorum sanguine cruenti,
569 I, 6, 1| quotiens aliquid obstitit, quod cursum eius velut torrentis rapidi
570 I, 19, 5| Sed ne nunc quidem illi cursus tutus est; tantum enim necesse
571 I, 19, 7| cunctis et vota non sub custode nuncupantibus? Si paulum
572 I, 26, 2| lingua sollicite etiam ebriis custodienda est, non spectacula, ex
573 I, 1, 4| procinctu habeo; sic me custodio, tamquam legibus, quas ex
574 I, 13, 1| libens patitur ut parentis custos; at illum acerbum et sanguinarium
575 I, 3, 5| illi gerunt, illum haec cutis munit, illius iussu iacemus
576 I, 16, 3| Tribunum centurionemque da saevum: desertores faciet,
577 I, 9, 7| medio sermone meo proclames; dabitur tibi loquendi liberum tempus.~
578 I, 15, 3| Hoc ipso exemplo dabo, quem compares bono patri,
579 I, 9, 3| integrum, Cn. Pompei nepotem, damnandum; iam unum hominem occidere
580 I, 15, 2| damnatus esset, quem is pater damnare potuisset, qui odisse non
581 I, 14, 1| est, quod timet, quam quod damnat, non accedit ad decretorium
582 I, 26, 4| nobis immanitatis crimine damnata abstinent suis, et tuta
583 I, 15, 5| suae aperire velle filii damnatione.' Ego contra sentio; quilibet
584 I, 22, 2| gravis nota est, quam turba damnationum levat, et severitas, quod
585 I, 15, 2| dubitaret, quin reus merito damnatus esset, quem is pater damnare
586 I, 10, 3| ob adulterium filiae suae damnaverat, adeo non occidit, ut dimissis,
587 I, 15, 2| deprensum in parricidii consilio damnavit causa cognita, nemo non
588 I, 14, 3| prope est enim, ut libenter damnet, qui cito; prope est, ut
589 I, 6, 2| culpa? Et nescio, an nemo ad dandam veniam difficilior sit,
590 I, 21, 2| debet tanto munere deorum dandi auferendique vitam potens.
591 I, 26, 3| noxiosissimo cuique animali daretur potestas?~4.
592 I, 14, 2| appellavimus, ut sciret datam sibi potestatem patriam,
593 I, 5, 6| numquam nisi inferiori datur.~7.
594 II, 5, 2| principibus regibusque bonum daturam consilium; obicitur illi,
595 I, 9, 11| tibi vitam dederim an tu debeas.' ~12.
596 I, 10, 1| civitate, clementiae suae debebat. Ipsum Lepidum quam diu
597 I, 17, 2| animus adfectus est, facere debebit is, cui tradita salus omnium
598 I, 15, 5| conscientia, principes multa debent etiam famae dare. Iuravit
599 I, 20, 1| enim moderari, ubi dolori debetur ultio, quam ubi exemplo.~
600 II, 3, 2| moderationem aliquid ex merita ac debita poena remittentem: reclamabitur
601 II, 7, 3| puniendum, non punire; venia debitae poenae remissio est. Clementia
602 II, 3, 2| nullam virtutem cuiquam minus debito facere. Atqui hoc omnes
603 II, 7, 3| nihil aliud illos pati debuisse pronuntiet; plenior est
604 I, 15, 5| sentio; quilibet nostrum debuisset adversus opiniones malignas
605 II, 1, 4| Nunc profecto consentire decebat ad aequum bonumque expulsa
606 II, 7, 2| iubebit incolumem esse, quia deceptus est, quia per vinum lapsus;
607 I, 21, 3| potuit reponique eo, unde deciderat, ingenti incremento surgit
608 I, 26, 3| catenarum et civium capita decidere, quocumque ventum est, multum
609 I, 5, 2| secundum naturam, maxime tamen decora imperatoribus, quanto plus
610 I, 19, 1| quicquam poterit, quod magis decorum regenti sit quam clementia,
611 I, 14, 1| quod damnat, non accedit ad decretorium stilum; multa ante temptat,
612 I, 15, 7| serpentes, non carcerem decrevit memor, non de quo censeret,
613 I, 1, 2| capiti regium circumdari decus oporteat, quae ruant urbes,
614 I, 9, 11| meliore fide tibi vitam dederim an tu debeas.' ~12.
615 I, 9, 8| parentes mecum militaverant, dedi; cum sic de te meruerim,
616 II, 5, 3| quidnam haec scientia, quae dediscere humanitatem iubet portumque
617 I, 12, 4| qui multos praecipites dedit, utitur: ~Oderint, dum metuant,
618 II, 5, 2| omnia delicta ad poenam deducere.~3.
619 I, 5, 5| illam quoque infra ad terram deducit; magni autem animi proprium
620 I, 4, 1| denas legiones in aciem deducunt, cum in primam frontem procurrunt
621 I, 11, 1| certamen iuvenilium annorum deduxerit senectutem plus quam maturam;
622 I, 13, 4| a tota civitate amatur, defenditur, colitur.~5.
623 I, 3, 3| latera obiecti circumfusique defendunt, incurrentibus periculis
624 I, 9, 2| vellet; unus ex consciis deferebat.~3.
625 I, 8, 7| ante saeviendi quam causa deficiat; alioqui, quemadmodum praecisae
626 I, 9, 10| Et cum defixum videret nec ex conventione
627 I, 6, 1| itinera sine intermissione defluens eliditur, quotiens aliquid
628 I, 16, 5| comminuetur trepidatione degeneri) nec licentiam vagandi errandique
629 II, 6, 3| impulit? Voltum quidem non deiciet nec animum ob crus alicuius
630 I, 10, 1| Sallustium et Cocceios et Deillios et totam cohortem primae
631 I, 9, 2| et in Gallia moraretur, delatum est ad eum indicium L. Cinnam,
632 I, 26, 3| malum est occidere, saevire, delectari sono catenarum et civium
633 I, 25, 2| atque extendatur dolor, delectatur malis hominum; tunc illi
634 I, 15, 2| contentus exsilio et exsilio delicato Massiliae parricidam continuit
635 I, 6, 3| sed usque ad extremum aevi delinquemus.~4.
636 I, 6, 3| retinentes perdidimus; nec deliquimus tantum, sed usque ad extremum
637 I, 3, 4| haec vilitas sui est aut dementia pro uno capite tot milia
638 I, 9, 9| procul hanc ab se abesse dementiam: 'Non praestas' inquit '
639 I, 13, 4| voltu, qui maxime populos demeretur, amabilis, aequis desideriis
640 II, 2, 1| atque erecta aut languore demissa, prout animus eorum vivit
641 I, 3, 1| naturam clementiae habitumque demonstret: nam cum sint vitia quaedam
642 | demum
643 I, 4, 1| amant, cum pro uno homine denas legiones in aciem deducunt,
644 I, 8, 7| multa satorum genera, ut densiora surgant, reciduntur, ita
645 I, 25, 1| obicias an ipse laceres dentibus tuis? Tuum illud os est,
646 I, 13, 2| sollicitior, ut qui homines deosque testes facinorum ac vindices
647 I, 25, 5| vastum et multas iam domos depastum parte urbis obruitur.~
648 I, 2, 2| sanabilia ingenia distinguere a deploratis sciat. Nec promiscuam habere
649 I, 14, 1| loco positam revocet; simul deploratum est, ultima experitur. Nemo
650 II, 7, 4| illis quoque, quas aliqua depravavit causa, adminicula, quibus
651 I, 5, 4| vehementius excanduit, ne deprecaturus est quidem, ipsum sibi manum
652 I, 15, 2| Tarium, qui filium deprensum in parricidii consilio damnavit
653 I, 9, 6| clementia; ignosce L. Cinnae. Deprensus est; iam nocere tibi non
654 II, 7, 4| causa, adminicula, quibus derigantur, adplicant; alias circumcidunt,
655 I, 8, 3| adligatos tenet, nec magis illis descendere datum est quam tibi tutum:
656 I, 12, 2| Descenderit licet e dictatura sua et
657 I, 8, 2| obsidet te et, quocumque descendis, magno apparatu sequitur.~
658 I, 23, 2| irascetur a communi frugalitate desciscentibus, si paucos esse eos viderit.
659 I, 16, 3| centurionemque da saevum: desertores faciet, quibus tamen ignoscitur.~
660 I, 3, 5| Quemadmodum totum corpus animo deservit et, cum hoc tanto maius
661 I, 17, 1| animi; mollem medicinam desiderat ipsumque medentem minime
662 I, 3, 4| suaque iactandi, quocumque desideravit imperantis salus; nec haec
663 I, 13, 4| demeretur, amabilis, aequis desideriis propensus, etiam inquis
664 I, 1, 7| ut in eo, quod contigit, desinant; gradus a magnis ad maiora
665 I, 17, 2| Mali medici est desperare, ne curet: idem in iis,
666 I, 5, 5| atque offensiones superne despicere. Muliebre est furere in
667 I, 6, 3| gravia, alii leviora, alii ex destinato, alii forte impulsi aut
668 I, 1, 3| sanguinis; nemo non, cui alia desunt, hominis nomine apud me
669 I, 24, 1| apparebit, pars civitatis deterior quanto praegravet. Non minus
670 I, 26, 5| servatos, non hostilia arma detracta victis, non currus barbarorum
671 I, 16, 5| saevitia cogantur iugum detractare.~
672 I, 9, 3| adulescentem nobilem, hoc detracto integrum, Cn. Pompei nepotem,
673 I, 20, 3| quod alteri donat, sibi detrahit, ita clementem vocabo non
674 I, 19, 3| constaturam petere telumque detraxit et iram eius inermem reliquit. ~
675 I, 9, 12| Post hoc detulit ultro consulatum questus
676 I, 10, 3| Deum esse non tamquam iussi credimus;
677 I, 25, 4| inficit et, si adflavit, deurit obteritque, quacumque incessit,
678 I, 18, 2| mille mortibus dignum, sive devorandos servos obiciebat muraenis,
679 I, 3, 5| sive ambitiosus, iam dudum dextram flammis obiecimus aut voluntarii
680 I, 3, 1| Sed haec suo melius loco dicentur. Nunc in tres partes omnem
681 II, 4, 2| intemperantiam animi. Possumus dicere non esse hanc crudelitatem,
682 II, 1, 1| sine admiratione et, cum diceretur, audisse memini et deinde
683 I, 15, 5| Dicet aliquis: 'Pusillo animo
684 II, 3, 1| formula excidat; itaque dici potest et inclinatio animi
685 I, 21, 1| sibi virium quaerat. Hoc dico, cum ab inferioribus petitus
686 I, 8, 1| tenebras habent; vestra facta dictaque rumor excipit, et ideo nullis
687 I, 9, 3| proscriptionis edictum inter cenam dictarat. ~4.
688 I, 12, 2| Descenderit licet e dictatura sua et se togae reddiderit,
689 I, 1, 2| quae oriantur, mea iuris dictio est.~3.
690 I, 10, 3| exsequebatur, quod probrosis in se dictis adrisit, quod dare illum
691 II, 2, 2| Praeter id, quod bene factis dictisque tuis quam familiarissimum
692 I, 9, 2| virum, insidias ei struere; dictum est, et ubi et quando et
693 I, 26, 1| feritatem et, quidquid ab illis didicerant, in ipsos exercuerunt. Quid
694 II, 6, 4| oscitationem ipsum quoque os diducere; misericordia vitium est
695 I, 9, 9| adiecit locum, socios, diem, ordinem insidiarum, cui
696 I, 6, 2| an nemo ad dandam veniam difficilior sit, quam qui illam petere
697 I, 20, 1| disseram, quae ipsum contingit; difficilius est enim moderari, ubi dolori
698 I, 3, 3| animal e cubili prosilierit, diffugiunt, sed tamquam ad clarum ac
699 II, 2, 1| ista animi tui mansuetudo diffundeturque paulatim per omne imperii
700 I, 16, 3| praeceptor liberalibus studiis dignior, qui excarnificabit discipulos,
701 II, 6, 3| senectutem; ceterum omnibus dignis proderit et deorum more
702 I, 19, 8| pax, pudicitia, securitas, dignitas florent, sub quo opulenta
703 I, 5, 6| at si dat vitam, si dat dignitatem periclitantibus et meritis
704 I, 26, 5| ornamentum principis fastigio dignius pulchriusque est quam illa
705 I, 19, 2| operum, et amisso rege totum dilabitur, nec umquam plus unum patiuntur
706 II, 2, 3| cunctatione, cum multis dilationibus.~
707 II, 1, 2| animadverti velles; hoc saepe dilatum ut aliquando fieret, instabat.
708 I, 22, 1| emendabis minore poena; diligentius enim vivit, cui aliquid
709 I, 10, 3| damnaverat, adeo non occidit, ut dimissis, quo tutiores essent, diplomata
710 I, 9, 7| Cinnam unum ad se accersit dimissisque omnibus e cubiculo, cum
711 II, 7, 2| per vinum lapsus; hostes dimittet salvos, aliquando etiam
712 II, 7, 3| primum praestat, ut, quos dimittit, nihil aliud illos pati
713 I, 3, 1| secerni, nisi signa, quibus dinoscantur, impresseris; tertio loco
714 I, 12, 1| distat, non nomine; nam et Dionysius maior iure meritoque praeferri
715 I, 10, 3| dimissis, quo tutiores essent, diplomata daret.~4.
716 I, 1, 3| ostentandae per terrores potentiae dira, sed frequens magnis imperiis
717 I, 25, 2| malis hominum; tunc illi dirus animi morbus ad insaniam
718 I, 16, 2| pater liberis, praeceptor discentibus, tribunus vel centurio militibus.~
719 I, 16, 3| dignior, qui excarnificabit discipulos, si memoria illis non constiterit
720 I, 1, 1| hanc immensam multitudinem discordem, seditiosam, impotentem,
721 I, 3, 5| iussu iacemus aut inquieti discurrimus, cum ille imperavit, sive
722 I, 4, 2| abruperit vel aliquo casu discussos reponi sibi passus non erit,
723 II, 6, 1| Tristitia inhabilis est ad dispiciendas res, utilia excogitanda,
724 I, 20, 1| alium. Prius de ea parte disseram, quae ipsum contingit; difficilius
725 I, 4, 2| contextus in partes multas dissiliet, idemque huic urbi finis
726 I, 19, 2| insignis regi forma est dissimilisque ceteris cum magnitudine
727 I, 12, 1| Tyrannus autem a rege factis distat, non nomine; nam et Dionysius
728 I, 2, 2| quae sanabilia ingenia distinguere a deploratis sciat. Nec
729 I, 24, 1| servos a liberis cultus distingueret; deinde apparuit, quantum
730 I, 19, 3| Hoc tamen maxime distinguitur: iracundissimae ac pro corporis
731 I, 14, 3| abscidendo gemat cunctatus multum diuque; prope est enim, ut libenter
732 II, 1, 4| modestia resurgere et vitia diuturno abusa regno dare tandem
733 I, 9, 8| Hodie tam felix et tam dives es, ut victo victores invideant.
734 I, 3, 1| partes omnem hanc materiam dividam. Prima erit manumissionis;
735 I, 26, 5| parta bello spolia. Haec divina potentia est gregatim ac
736 I, 9, 1| exemplo domestico volo. Divus Augustus fuit mitis princeps,
737 I, 15, 4| quae adulescens pro se dixerat, et his, quibus arguebatur,
738 II, 3, 2| maxime ad verum accedat, si dixerimus clementiam esse moderationem
739 I, 14, 2| Magnos et Felices et Augustos diximus et ambitiosae maiestati
740 I, 9, 11| inquit 'tibi, Cinna, iterum do, prius hosti, nunc insidiatori
741 I, 16, 3| et verecundia emendare ac docere malit? Tribunum centurionemque
742 I, 26, 1| sperare, quem malum esse docuit? Non diu nequitia apparet
743 I, 19, 3| parvis et ingentium rerum documenta in minima parere.~4.
744 I, 25, 2| varietur atque extendatur dolor, delectatur malis hominum;
745 I, 20, 3| clementem vocabo non in alieno dolore facilem, sed eum, qui, cum
746 I, 20, 1| difficilius est enim moderari, ubi dolori debetur ultio, quam ubi
747 I, 7, 3| vindicantibus; possunt enim laedi, dolorque eorum ab iniuria venit;
748 I, 16, 4| crebris verberibus exterret domandi peritus magister; fiet enim
749 I, 13, 3| reddidit tam externa quam domestica, cum arma metuat, ad arma
750 I, 9, 1| sit, admonere te exemplo domestico volo. Divus Augustus fuit
751 I, 8, 2| sequatur comes, nullus sit domi, nullus ad latus gladius;
752 I, 4, 2| idemque huic urbi finis dominandi erit, qui parendi fuerit.~
753 I, 18, 3| Quemadmodum domini crudeles tota civitate commonstrantur
754 I, 3, 5| ille imperavit, sive avarus dominus est, mare lucri causa scrutamur,
755 I, 10, 1| castris conscripsit; iam Domitios, Messalas, Asinios, Cicerones,
756 I, 25, 5| incendium vastum et multas iam domos depastum parte urbis obruitur.~
757 II, 6, 2| homini ex communi dabit; donabit lacrimis maternis filium
758 I, 3, 2| illos, qui hominem voluptati donant, quorum omnia dicta factaque
759 I, 1, 4| ultima; alium dignitati donavi, alium humilitati; quotiens
760 I, 20, 2| poenam, si tuto poterit, donet, si minus, temperet longeque
761 I, 21, 1| Ultio duas praestare res solet: aut
762 II, 1, 3| incolunt quaeque iuxta iacent dubiae libertatis quaeque se contra
763 I, 14, 1| multa ante temptat, quibus dubiam indolem et peiore iam loco
764 I, 15, 2| patronus peioribus, nemo dubitaret, quin reus merito damnatus
765 I, 24, 2| sequiturque facilius quam ducitur; et ut generosi ac nobiles
766 I, 3, 5| scrutamur, sive ambitiosus, iam dudum dextram flammis obiecimus
767 I, 9, 1| esset, quod tu nunc es, duodevicensimum egressus annum, iam pugiones
768 II, 1, 2| Animadversurus in latrones duos Burrus praefectus tuus,
769 II, 5, 2| sectam Stoicorum tamquam duram nimis et minime principibus
770 I, 16, 4| aequum est gravius homini et durius imperari, quam imperatur
771 II, 5, 5| reverberabit et ante se franget; eandem semper faciem servabit,
772 I, 12, 5| pinnae clusas contineant, easdem a tergo eques telis incessat:
773 I, 26, 2| quibus lingua sollicite etiam ebriis custodienda est, non spectacula,
774 I, 13, 2| quibus in tormentis ut eculeo et ferramentis ad mortem
775 I, 25, 1| esse, tibi rictum illum edendorum hominum capacem! Non exigimus
776 I, 9, 3| Antonius proscriptionis edictum inter cenam dictarat. ~4.
777 I, 5, 7| quorum beneficio in lucem edimur tam boni quam mali. Deorum
778 I, 19, 6| opus est instruere in altum editas arces nec in adscensum arduos
779 I, 15, 2| solebat; haec liberalitas effecit, ut, in qua civitate numquam
780 I, 13, 4| animo nihil hostile, nihil efferum est, qui potentiam suam
781 I, 12, 3| quod dicebam, clementia efficit, ut magnum inter regem tyrannumque
782 II, 5, 1| quae, si liceret, carcerem effringerent. Misericordia non causam,
783 II, 4, 3| modum saevisse. Possumus effugere cavillationem et ita finire,
784 I, 19, 4| mortis periculo vim suam effunderet.~5.
785 I, 21, 1| fortuna, quam ut solacio egeat, manifestiorque vis, quam
786 II, 6, 2| naufrago, exsuli hospitium, egenti stipem, non hanc contumeliosam,
787 I, 13, 5| beneficio tutus nihil praesidiis eget, arma ornamenti causa habet.~
788 I, 9, 7| invenerat, uxori quidem gratias egit, renuntiari autem extemplo
789 I, 9, 6| Murenam Caepio, Caepionem Egnatius, ut alios taceam, quos tantum
790 I, 1, 2| Egone ex omnibus mortalibus placui
791 II, 1, 2| Burrus praefectus tuus, vir egregius et tibi principi natus,
792 I, 9, 1| nunc es, duodevicensimum egressus annum, iam pugiones in sinum
793 I, 1, 2| omnibus mortalibus placui electusque sum, qui in terris deorum
794 I, 5, 5| praemordere et urguere proiectos. Elephanti leonesque transeunt, quae
795 I, 6, 1| sine intermissione defluens eliditur, quotiens aliquid obstitit,
796 I, 25, 1| cum carnifex inter homines eligitur.~2.
797 I, 22, 3| civitati princeps et vitia eluit, si patiens eorum est, non
798 II, 7, 2| non adficiet aetatem eius emendabilem intuens; aliquem invidia
799 I, 22, 1| ceteri vivant. Ipsos facilius emendabis minore poena; diligentius
800 II, 6, 3| portione improbandosque et emendandos bonitatem suam permittet;
801 I, 16, 3| monitionibus et verecundia emendare ac docere malit? Tribunum
802 I, 22, 1| aut ut eum, quem punit, emendet, aut ut poena eius ceteros
803 I, 5, 6| non multum enim supra eum eminet, cui se irascendo exaequat;
804 I, 9, 4| Gemens subinde voces varias emittebat et inter se contrarias: '
805 I, 19, 6| adscensum arduos colles emunire nec latera montium abscidere,
806 I, 1, 6| ut ita dicam, ex solido enascuntur, tempore ipso in maius meliusque
807 I, 12, 5| contineant, easdem a tergo eques telis incessat: temptabunt
808 I, 24, 2| et ut generosi ac nobiles equi melius facili freno reguntur,
809 I, 15, 1| Trichonem equitem Romanum memoria nostra,
810 I, 16, 4| animalibus mutis? Atqui equum non crebris verberibus exterret
811 II, 2, 1| omnia vegeta sunt atque erecta aut languore demissa, prout
812 I, 5, 6| vita enim etiam superiori eripitur, numquam nisi inferiori
813 I, 16, 5| degeneri) nec licentiam vagandi errandique passim concedit. Adicias
814 I, 19, 5| laetis omnibus tractare? Errat enim, si quis existimat
815 II, 4, 4| In hoc leviore periculo erratur, sed par error est a vero
816 II, 4, 4| periculo erratur, sed par error est a vero recedentium.~
817 I, 17, 1| iumentis quidem et canibus erubescere iras exercere, pessima autem
818 II, 1, 1| alienis auribus data subito erupit et bonitatem tuam cum fortuna
819 I, 2, 2| confusio sequitur et vitiorum eruptio; itaque adhibenda moderatio
820 I, 10, 3| ut dimissis, quo tutiores essent, diplomata daret.~4.
821 I, 18, 2| obiciebat muraenis, quas esurus erat, sive in hoc tantum
822 I, 25, 4| petitur. Possunt verba dare et evadere pusilla mala, ingentibus
823 I, 14, 1| multae iniuriae patientiam evicerunt, nisi plus est, quod timet,
824 I, 1, 4| situ ac tenebris in lucem evocavi, rationem redditurus sim.
825 I, 19, 2| loco; praeterea opere vacat exactor alienorum operum, et amisso
826 I, 5, 6| eminet, cui se irascendo exaequat; at si dat vitam, si dat
827 I, 20, 3| qui, cum suis stimulis exagitetur, non prosilit, qui intellegit
828 I, 12, 2| ad aedem Bellonae sedens exaudisset conclamationem tot milium
829 I, 5, 4| est, immo, si vehementius excanduit, ne deprecaturus est quidem,
830 I, 16, 3| liberalibus studiis dignior, qui excarnificabit discipulos, si memoria illis
831 I, 25, 2| abominanda sit saevitia, quod excedit fines primum solitos, deinde
832 I, 8, 1| qui in turba, quam non excedunt, latent, quorum et virtutes,
833 I, 5, 7| Servare proprium est excellentis fortunae, quae numquam magis
834 II, 3, 1| et, ut ita dicam, formula excidat; itaque dici potest et inclinatio
835 I, 1, 2| quas nationes funditus excidi, quas transportari, quibus
836 I, 3, 4| pro uno capite tot milia excipere ferrum ac multis mortibus
837 I, 8, 5| quae ubique sunt gentes, excipiant; irasci non potes, nisi
838 I, 8, 1| vestra facta dictaque rumor excipit, et ideo nullis magis curandum
839 I, 16, 5| iam exercitatis utitur ad excitandas vel persequendas feras:
840 I, 19, 7| titubavit, non spem hominum excitari, sed metum? Nihil esse cuiquam
841 I, 12, 4| admovens in audaciam iacentes excitat et omnia experiri suadet.~
842 I, 9, 9| Cum ad hanc vocem exclamasset procul hanc ab se abesse
843 II, 1, 2| protulisset traderetque, exclamasti: 'Vellem litteras nescirem!'~
844 II, 6, 1| dispiciendas res, utilia excogitanda, periculosa vitanda, aequa
845 I, 19, 1| Excogitare nemo quicquam poterit, quod
846 I, 25, 2| advocat, ut instrumenta excogitet, per quae varietur atque
847 I, 25, 4| mensuram transit et in monstrum excrevit, ubi fontes sputu inficit
848 I, 3, 3| pro se sciunt, cuius curam excubare pro salute singulorum atque
849 I, 3, 3| sit, somnum eius nocturnis excubiis muniunt, latera obiecti
850 I, 15, 4| Audita causa excussisque omnibus, et his, quae adulescens
851 I, 20, 2| facile credat, ut verum excutiat, ut innocentiae faveat et,
852 I, 11, 2| ingenii, non priorum principum exemplis corruptum, quantum sibi
853 I, 13, 4| suam placide ac salutariter exercet adprobare imperia sua civibus
854 I, 26, 4| aequo habet, quo plus se exercitat, eo incitatior. A singulorum
855 I, 16, 5| vestigia sequi quique iam exercitatis utitur ad excitandas vel
856 I, 26, 1| illis didicerant, in ipsos exercuerunt. Quid enim potest quisquam
857 I, 13, 3| caedibus ac rapinis potentiam exercuit, qui suspecta sibi cuncta
858 I, 14, 1| sanus filium a prima offensa exheredat? nisi magnae et multae iniuriae
859 II, 6, 4| prope est, ut lamentationem exigat et in alienis funeribus
860 II, 1, 2| et tibi principi natus, exigebat a te, scriberes, in quos
861 II, 7, 1| debet; itaque poenam, quam exigere debet, non donat.~2.
862 I, 10, 3| illum poenas apparebat, cum exigeret, quod, quoscumque ob adulterium
863 I, 25, 1| edendorum hominum capacem! Non exigimus a te, ut manus ista, exitium
864 II, 6, 4| quam si quis a sapiente exigit, prope est, ut lamentationem
865 I, 1, 6| principatus tuus ad gustum exigitur. Difficile hoc fuisset,
866 I, 19, 4| Pudeat ab exiguis animalibus non trahere mores,
867 II, 4, 1| poenis. 'Sed quidam non exigunt poenas, crudeles tamen sunt,
868 II, 6, 2| catenas solvi iubebit et ludo eximet et cadaver etiam noxium
869 I, 19, 5| tractare? Errat enim, si quis existimat tutum esse ibi regem, ubi
870 I, 26, 4| singulorum deinde caedibus in exitia gentium serpit et inicere
871 I, 20, 2| quam in alienis iniuriis exorabilior.~3.
872 I, 7, 3| et ad repentinum sonitum expavescentes ne eo quidem, qui omnia
873 II, 6, 1| sapiens et providet et in expedito consilium habet; numquam
874 I, 11, 2| sibi cives suos liceat, experiendo temptare, sed hebetare aciem
875 I, 12, 4| iacentes excitat et omnia experiri suadet.~5.
876 I, 8, 1| imperium.' Quid? tu non experiris istud nobis esse, tibi servitutem?
877 I, 14, 1| simul deploratum est, ultima experitur. Nemo ad supplicia exigenda
878 I, 3, 3| atque universorum cottidie experiuntur, quo procedente non, tamquam
879 I, 26, 4| Illa rationis expertia et a nobis immanitatis crimine
880 I, 9, 5| nobilibus adulescentulis expositum caput, in quod mucrones
881 II, 2, 3| invisa materia secundiore ore expresserunt sensus vehementes et concitatos;
882 I, 1, 7| civibus tuis et haec confessio exprimitur esse felices et illa nihil
883 I, 17, 2| resistat, aliis morbum suum exprobret, quosdam molli curatione
884 II, 1, 4| decebat ad aequum bonumque expulsa alieni cupidine, ex qua
885 I, 26, 2| regiis opibus et artificum exquisitis nominibus, quem tamen ludi
886 I, 26, 1| et ei, quibus imminebat, exscindere adgressi sunt. Aliquando
887 I, 12, 4| quia invisus est, et illo exsecrabili versu, qui multos praecipites
888 I, 11, 4| tradiderint regna, tyrannorum exsecrabilis ac brevis potestas sit?
889 I, 10, 3| iniuriae, nulla crudelitate exsequebatur, quod probrosis in se dictis
890 I, 1, 9| suae quisque sentit aut exspectat maiora minoraque, ex clementia
891 I, 21, 2| capite regnoque sententiam exspectavit, in servatoris sui gloriam
892 II, 6, 2| accedet; dabit manum naufrago, exsuli hospitium, egenti stipem,
893 I, 1, 1| alienam suamque pariter exsultaturam, si hoc iugum fregerit,
894 I, 9, 7| gratias egit, renuntiari autem extemplo amicis, quos in consilium
895 I, 25, 2| per quae varietur atque extendatur dolor, delectatur malis
896 I, 9, 11| erat contentus futurus, extenderet): 'Vitam' inquit 'tibi,
897 I, 16, 4| equum non crebris verberibus exterret domandi peritus magister;
898 I, 12, 2| milium sub gladio gementium, exterrito senatu: 'Hoc agamus' inquit, '
899 I, 1, 3| quoque pectoribus patientiam extorsit, non ipsa ostentandae per
900 I, 12, 4| adsiduus vero et acer et extrema admovens in audaciam iacentes
901 I, 6, 3| deliquimus tantum, sed usque ad extremum aevi delinquemus.~4.
902 I, 5, 5| decet, qui, nisi se ad illam extulit et altior stetit, illam
903 I, 12, 5| quam ultima necessitas extundit. Relinquat oportet securi
904 I, 9, 10| impedio, Paulusne te et Fabius Maximus et Cossi et Servilii
905 I, 9, 6| inquit 'muliebre consilium? Fac, quod medici solent, qui,
906 I, 19, 4| furor, si per se sibi satis faceret et si mortis periculo vim
907 I, 19, 8| immortales potestatem visendi sui faciant, intueamur venerantes colentesque.~
908 II, 5, 5| se franget; eandem semper faciem servabit, placidam, inconcussam,
909 I, 14, 2| parenti, etiam principi faciendum est, quem appellavimus Patrem
910 I, 20, 3| vocabo non in alieno dolore facilem, sed eum, qui, cum suis
911 I, 13, 4| adfabilis, aditu accessuque facilis, voltu, qui maxime populos
912 I, 13, 2| qui homines deosque testes facinorum ac vindices timeat, eo perductus,
913 I, 23, 1| lege coeperunt, et illis facinus poena monstravit; pessimo
914 I, 8, 1| tenebras habent; vestra facta dictaque rumor excipit,
915 I, 3, 2| donant, quorum omnia dicta factaque ad utilitates suas spectant;
916 I, 1, 1| omnium. Quamvis enim recte factorum verus fructus sit fecisse
917 I, 1, 3| In hac tanta facultate rerum non ira me ad iniqua
918 I, 17, 2| meliusque sanaturus remediis fallentibus; agat princeps curam non
919 I, 6, 4| obturbare eum amplius possit ac fallere, ad innocentiam tamen peccando
920 I, 25, 4| Serpentes parvolae fallunt nec publice conquiruntur;
921 I, 25, 5| aliquo tecto flamma apparuit: familia vicinique aquam ingerunt;
922 II, 5, 1| succidentis. Itaque pessimo cuique familiarissima est; anus et mulierculae
923 II, 2, 2| factis dictisque tuis quam familiarissimum esse te cupio, ut, quod
924 I, 25, 1| ut manus ista, exitium familiarium certissimum, ulli salutaris
925 I, 21, 4| a quibusdam te vindicare fastidias et non aliter quam ab animalibus
926 II, 6, 2| videri volunt, abicit et fastidit, quos adiuvat, contingique
927 I, 21, 2| scit aliquando sibi par fastigium obtinuisse, hoc arbitrium
928 I, 19, 1| id esse magnificentiusque fatebimur, quo in maiore praestabitur
929 I, 10, 3| parentis nomen convenisse fatemur ob nullam aliam causam,
930 II, 7, 2| quoniam, qui ignoscit, fatetur aliquid se, quod fieri debuit,
931 I, 20, 2| excutiat, ut innocentiae faveat et, ut appareat, non minorem
932 I, 10, 2| perduxit; haec gratum ac favorabilem reddidit, quamvis nondum
933 I, 7, 1| Quoniam deorum feci mentionem, optime hoc exemplum
934 I, 1, 1| factorum verus fructus sit fecisse nec ullum virtutum pretium
935 I, 5, 4| quamcumque domum pervenerit, eam felicem tranquillamque praestabit,
936 II, 1, 4| abusa regno dare tandem felici ac puro saeculo locum.~
937 I, 5, 5| Muliebre est furere in ira, ferarum vero nec generosarum quidem
938 I, 9, 10| Maximus et Cossi et Servilii ferent tantumque agmen nobilium
939 I, 25, 1| indignumque tam miti animo; ferina ista rabies est sanguine
940 I, 25, 1| Tuum illud os est, tua illa feritas. O quam cuperes tibi potius
941 I, 25, 1| salutaris sit, ut iste animus ferox, insatiabile gentium malum,
942 I, 13, 2| in tormentis ut eculeo et ferramentis ad mortem paratis utitur,
943 II, 2, 2| pervenisse celebresque volgo ferri, ut illam: 'oderint, dum
944 II, 7, 4| De verbo, ut mea fert opinio, controversia est,
945 I, 4, 1| adversa volneribus pectora ferunt, ne imperatoris sui signa
946 II, 2, 2| nunc natura et impetus est, fiat iudicium, illud mecum considero
947 I, 1, 6| potest personam diu ferre, ficta cito in naturam suam recidunt;
948 I, 13, 1| Placido tranquilloque regi fida sunt auxilia sua, ut quibus
949 I, 13, 2| habere quisquam bonae ac fidae voluntatis ministros, quibus
950 I, 13, 3| confugiens, non amicorum fidei credens, non pietati liberorum;
951 I, 9, 12| auderet petere. Amicissimum fidelissimumque habuit, heres solus illi
952 I, 15, 5| opiniones malignas satis fiduciae habere in bona conscientia,
953 I, 16, 4| domandi peritus magister; fiet enim formidolosus et contumax,
954 I, 10, 3| quoscumque ob adulterium filiae suae damnaverat, adeo non
955 I, 15, 5| spei suae aperire velle filii damnatione.' Ego contra
956 I, 15, 1| infestis tam patrum quam filiorum manibus eripuit.~2.
957 I, 13, 5| loquuntur quae palam; tollere filios cupiunt et publicis malis
958 I, 12, 1| prohibet, cui occidendi finem fecit inopia hostium?~2.
959 II, 4, 3| effugere cavillationem et ita finire, ut sit crudelitas inclinatio
960 II, 4, 2| antecessit crimen), extra finitionem nostram cadit; finitio enim
961 I, 15, 1| nostra, quia filium suum flagellis occiderat, populus graphiis
962 I, 25, 5| intentantur. Sub uno aliquo tecto flamma apparuit: familia vicinique
963 I, 3, 5| ambitiosus, iam dudum dextram flammis obiecimus aut voluntarii
964 II, 7, 5| quo modo in rectum prava flectantur. ***~
965 II, 3, 2| clementiam esse, quae se flectit citra id, quod merito constitui
966 I, 3, 5| regitur, illius ratione flectitur pressura se ac fractura
967 I, 19, 8| pudicitia, securitas, dignitas florent, sub quo opulenta civitas
968 I, 1, 2| nisi volente propitioque me floret; haec tot milia gladiorum,
969 I, 10, 1| Asinios, Cicerones, quidquid floris erat in civitate, clementiae
970 II, 7, 2| honestis causis pro fide, pro foedere, pro libertate in bellum
971 I, 25, 4| in monstrum excrevit, ubi fontes sputu inficit et, si adflavit,
972 II, 2, 1| cuncta in similitudinem tuam formabuntur. A capite bona valetudo:
973 I, 7, 1| principi constituam, ad quod formetur, ut se talem esse civibus,
974 I, 12, 5| fugerant, proculcabuntque formidinem. Acerrima virtus est, quam
975 I, 16, 4| peritus magister; fiet enim formidolosus et contumax, nisi eum blandiente
976 I, 19, 1| ceteris erit. Eo scilicet formosius id esse magnificentiusque
977 I, 15, 1| occiderat, populus graphiis in foro confodit; vix illum Augusti
978 I, 6, 3| in bonis consiliis parum fortiter stetimus et innocentiam
979 I, 5, 3| est; quid enim maius aut fortius quam malam fortunam retundere?
980 I, 11, 1| cruore infectum, nempe post fractas in Sicilia classes et suas
981 I, 3, 5| flectitur pressura se ac fractura viribus suis, nisi consilio
982 I, 7, 2| sereno et puro die, an cum fragoribus crebris omnia quatiuntur
983 I, 19, 4| esset et ira cum telo suo frangeretur nec saepius liceret nocere
984 II, 5, 5| reverberabit et ante se franget; eandem semper faciem servabit,
985 I, 1, 1| exsultaturam, si hoc iugum fregerit, et ita loqui secum:~2.
986 I, 24, 2| nobiles equi melius facili freno reguntur, ita clementiam
987 I, 4, 2| populus, quam diu sciet ferre frenos, quos si quando abruperit
988 I, 4, 1| deducunt, cum in primam frontem procurrunt et adversa volneribus
989 I, 1, 1| enim recte factorum verus fructus sit fecisse nec ullum virtutum
990 I, 23, 2| magis irascetur a communi frugalitate desciscentibus, si paucos
991 I, 9, 4| qui tot civilibus bellis frustra petitum caput, tot navalibus,
992 I, 11, 2| numquam civilem sanguinem fudisse; haec est in maxima potestate
993 I, 9, 1| consulis latus petierat, iam fuerat collega proscriptionis.~
994 I, 25, 5| conclamatio civitatis ac fuga est, et dis ipsis manus
995 I, 12, 5| telis incessat: temptabunt fugam per ipsa, quae fugerant,
996 I, 26, 3| adspectu suo terrere ac fugare! Quae alia vita esset, si
997 I, 12, 5| temptabunt fugam per ipsa, quae fugerant, proculcabuntque formidinem.
998 I, 10, 3| tamquam iussi credimus; bonum fuisse principem Augustum, bene
999 I, 8, 5| circa fuerit, quatiatur. Ut fulmina paucorum periculo cadunt,
1000 I, 7, 2| delicta potentium non statim fulminibus persequuntur, quanto aequius
1001 I, 3, 3| demum magnitudo stabilis fundataque est, quem omnes tam supra
1002 I, 26, 3| ventum est, multum sanguinis fundere, adspectu suo terrere ac
1003 I, 1, 2| stringentur; quas nationes funditus excidi, quas transportari,
1004 I, 24, 1| supplicia quam medico multa funera; remissius imperanti melius
1005 II, 6, 4| lamentationem exigat et in alienis funeribus gemitus.~
1006 I, 19, 4| Facile enim lassaretur furor, si per se sibi satis faceret
1007 I, 10, 4| ignoscere, cum scias multos futuros, qui pro te irascantur et
1008 I, 9, 11| qua sola erat contentus futurus, extenderet): 'Vitam' inquit '