| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Lucius Annaeus Seneca De clementia IntraText - Concordances (Hapax - words occurring once) |
bold = Main text
Lib., Cap., Par. grey = Comment text
1009 I, 9, 2| quadragensimum transisset et in Gallia moraretur, delatum est ad
1010 I, 25, 1| ista rabies est sanguine gaudere ac volneribus et abiecto
1011 I, 9, 7| Gavisus, sibi quod advocatum invenerat,
1012 I, 14, 3| cupiat et in abscidendo gemat cunctatus multum diuque;
1013 I, 9, 4| Gemens subinde voces varias emittebat
1014 I, 12, 2| conclamationem tot milium sub gladio gementium, exterrito senatu: 'Hoc
1015 II, 6, 4| et in alienis funeribus gemitus.~
1016 I, 15, 7| consilio esset; mollissimo genere poenae contentum esse debere
1017 II, 1, 1| deinde aliis narrasse, vocem generosam, magni animi, magnae lenitatis,
1018 I, 5, 5| in ira, ferarum vero nec generosarum quidem praemordere et urguere
1019 I, 24, 2| facilius quam ducitur; et ut generosi ac nobiles equi melius facili
1020 I, 3, 2| sociale animal communi bono genitum videri volumus, sed etiam
1021 I, 1, 2| fungerer? Ego vitae necisque gentibus arbiter; qualem quisque
1022 I, 7, 4| procurrere ac morem irae suae gerere liberius est; leves inter
1023 I, 19, 9| qui se ex deorum natura gerit, beneficus ac largus et
1024 I, 3, 5| pedes, oculi negotium illi gerunt, illum haec cutis munit,
1025 I, 15, 7| erat ab innocentia, timide gessisset; debere illum ab urbe et
1026 I, 25, 3| sequitur aversio, odia, venena, gladii; tam multis periculis petitur,
1027 I, 12, 2| conclamationem tot milium sub gladio gementium, exterrito senatu: '
1028 I, 1, 2| me floret; haec tot milia gladiorum, quae pax mea comprimit,
1029 I, 9, 1| communi quidem rei publicae gladium movit. Cum hoc aetatis esset,
1030 I, 3, 3| enim magnae vires decori gloriaeque sunt, si illis salutaris
1031 I, 11, 3| et hoc, quod magno animo gloriatus es nullam te toto orbe stillam
1032 I, 20, 3| potentia pati nec quicquam esse gloriosius principe impune laeso.~
1033 I, 13, 1| communem salutem utatur, gloriosusque miles (publicae enim securitati
1034 I, 18, 1| mancipiis abuti sed ut his, quos gradu antecedas quorumque tibi
1035 I, 1, 7| quod contigit, desinant; gradus a magnis ad maiora fit,
1036 II, 2, 2| oderint, dum metuant,' cui Graecus versus similis est, qui
1037 I, 15, 1| flagellis occiderat, populus graphiis in foro confodit; vix illum
1038 I, 7, 3| non rettulisse laedentibus gratiam infirmitas videtur, non
1039 I, 9, 7| invenerat, uxori quidem gratias egit, renuntiari autem extemplo
1040 I, 10, 4| et tibi sanguine alieno gratificentur, non dare tantum salutem,
1041 I, 7, 2| cogitare, uter mundi status gratior oculis pulchriorque sit,
1042 I, 1, 3| hominis nomine apud me gratiosus est.~4.
1043 I, 15, 6| et postquam adprobavit gratuitam esse severitatem suam, quod
1044 I, 10, 2| securitatemque perduxit; haec gratum ac favorabilem reddidit,
1045 I, 8, 1| Grave putas eripi loquendi arbitrium
1046 I, 13, 1| sanguinarium necesse est graventur stipatores sui.~2.
1047 I, 6, 3| Peccavimus omnes, alii gravia, alii leviora, alii ex destinato,
1048 I, 22, 3| ipsa clementia regentis; gravior multo poena videtur, quae
1049 I, 5, 4| irae nihil obstat, cuius graviori sententiae ipsi, qui pereunt,
1050 I, 22, 2| multitudo peccantium, et minus gravis nota est, quam turba damnationum
1051 I, 16, 4| Numquidnam aequum est gravius homini et durius imperari,
1052 I, 26, 5| Haec divina potentia est gregatim ac publice servare; multos
1053 I, 26, 4| credit; nisi eodem tempore grex miserorum sub ictu stetit,
1054 I, 1, 6| quaerit; principatus tuus ad gustum exigitur. Difficile hoc
1055 I, 8, 1| curandum est, qualem famam habeant, quam qui, qualemcumque
1056 I, 19, 9| haberi, ut optimus simul habeare.~
1057 I, 1, 4| clementiam in procinctu habeo; sic me custodio, tamquam
1058 I, 8, 4| nobis ac recedere et mutare habitum sine sensu publico licet;
1059 I, 3, 1| quae naturam clementiae habitumque demonstret: nam cum sint
1060 I, 8, 1| qualemcumque meruerint, magnam habituri sunt.~2.
1061 I, 16, 3| agilis in legendo oculus haeserit, an qui monitionibus et
1062 I, 7, 1| tutus, cuius non membra haruspices colligant?~2.
1063 I, 11, 2| experiendo temptare, sed hebetare aciem imperii sui.~3.
1064 I, 15, 6| quidem eodem die et alterum heredem perdidit, sed Caesar libertatem
1065 I, 9, 12| fidelissimumque habuit, heres solus illi fuit. Nullis
1066 II, 6, 4| mehercules quam morbum esse, non hilaritatem, semper adridere ridentibus
1067 I, 7, 2| omnia quatiuntur et ignes hinc atque illinc micant! Atqui
1068 I, 10, 2| manum imposuisset; haec hodieque praestat illi famam, quae
1069 I, 9, 11| insidiatori ac parricidae. Ex hodierno die inter nos amicitia incipiat;
1070 I, 17, 2| tantum salutis, sed etiam honestae cicatricis.~3.
1071 II, 7, 2| quod ex venia consequi vis, honestiore tibi via tribuet; parcet
1072 I, 11, 4| Clementia ergo non tantum honestiores sed tutiores praestat ornamentumque
1073 I, 2, 1| aegros usus, etiam apud sanos honor est, ita clementiam, quamvis
1074 I, 10, 1| passus est; maluit enim illum honorem vocari quam spolium.~2.
1075 I, 14, 2| adducti. Cetera enim cognomina honori data sunt; Magnos et Felices
1076 I, 9, 11| diutius enim quam duabus horis locutum esse constat, cum
1077 I, 20, 2| clementiam pertinet; nunc illum hortamur, ut manifeste laesus animum
1078 II, 6, 2| dabit manum naufrago, exsuli hospitium, egenti stipem, non hanc
1079 II, 7, 2| quia per vinum lapsus; hostes dimittet salvos, aliquando
1080 I, 9, 11| Cinna, iterum do, prius hosti, nunc insidiatori ac parricidae.
1081 I, 12, 3| cum quaeremus, quomodo hostibus irascendum sit, utique si
1082 I, 26, 5| corona ob cives servatos, non hostilia arma detracta victis, non
1083 | huius
1084 I, 3, 2| convenire, cum sit nulla humanior, constet necesse est non
1085 I, 2, 2| plus futurum est, in partem humaniorem praeponderet.~
1086 II, 5, 3| scientia, quae dediscere humanitatem iubet portumque adversus
1087 I, 18, 2| quod muraenas sanguine humano saginabat et eos, qui se
1088 I, 25, 2| fines primum solitos, deinde humanos, nova supplicia conquirit,
1089 I, 24, 2| Natura contumax est humanus animus et in contrarium
1090 I, 7, 4| Humili loco positis exercere manum,
1091 I, 21, 4| civibus et ignotis atque humilibus eo moderatius agendum est,
1092 I, 1, 4| dignitati donavi, alium humilitati; quotiens nullam inveneram
1093 I, 8, 1| arbitrium regibus, quod humillimi habent. 'Ista' inquis 'servitus
1094 | I
1095 I, 3, 5| cutis munit, illius iussu iacemus aut inquieti discurrimus,
1096 II, 1, 3| imperium incolunt quaeque iuxta iacent dubiae libertatis quaeque
1097 I, 12, 4| extrema admovens in audaciam iacentes excitat et omnia experiri
1098 I, 3, 4| amandique reges et se suaque iactandi, quocumque desideravit imperantis
1099 | ibi
1100 I, 26, 4| tempore grex miserorum sub ictu stetit, crudelitatem suam
1101 I, 7, 4| liberius est; leves inter paria ictus sunt; regi vociferatio quoque
1102 I, 4, 2| partes multas dissiliet, idemque huic urbi finis dominandi
1103 I, 12, 4| Oderint, dum metuant, ignarus, quanta rabies oriatur,
1104 I, 7, 2| crebris omnia quatiuntur et ignes hinc atque illinc micant!
1105 II, 2, 2| se mortuo terram misceri ignibus iubet, et alia huius notae.~
1106 I, 5, 5| transeunt, quae impulerunt; ignobilis bestiae pertinacia est.~
1107 I, 9, 6| quomodo tibi cedat clementia; ignosce L. Cinnae. Deprensus est;
1108 II, 7, 2| corriget; idem faciet, quod, si ignosceret, nec ignoscet, quoniam,
1109 II, 7, 2| nec ignoscet, quoniam, qui ignoscit, fatetur aliquid se, quod
1110 I, 21, 4| Cum civibus et ignotis atque humilibus eo moderatius
1111 II, 4, 1| tamen sunt, tamquam qui ignotos homines et obvios non in
1112 I, 10, 1| tuus victis; nam si non ignovisset, quibus imperasset? Sallustium
1113 I, 10, 1| Ignovit abavus tuus victis; nam
1114 II | Liber II ~
1115 I, 7, 2| quatiuntur et ignes hinc atque illinc micant! Atqui non alia facies
1116 I, 9, 10| praeferentium, sed eorum, qui imaginibus suis decori sint?' ~11.
1117 II, 6, 4| aliquid trahitque ex ea. Imbecillos oculos esse scias, qui ad
1118 II, 7, 4| servabit. Agricolas bonos imitabitur, qui non tantum rectas procerasque
1119 I, 3, 1| sint vitia quaedam virtutes imitantia, non possunt secerni, nisi
1120 II, 2, 3| nescio quomodo ingenia in immani et invisa materia secundiore
1121 I, 26, 4| rationis expertia et a nobis immanitatis crimine damnata abstinent
1122 I, 3, 5| terram subsiluimus, sic haec immensa multitudo unius animae circumdata
1123 I, 1, 1| immittere oculos in hanc immensam multitudinem discordem,
1124 II, 5, 4| contracta, quae accidere immerentibus credit; aegritudo autem
1125 I, 26, 1| erat malum, et ei, quibus imminebat, exscindere adgressi sunt.
1126 I, 24, 1| apparuit, quantum periculum immineret, si servi nostri numerare
1127 I, 1, 1| bonam conscientiam, tum immittere oculos in hanc immensam
1128 I, 9, 4| occidere constituat, sed immolare?' (nam sacrificantem placuerat
1129 I, 19, 8| suum intuetur, quam si di immortales potestatem visendi sui faciant,
1130 I, 1, 4| mihi peperci. Hodie dis immortalibus, si a me rationem repetant,
1131 I, 19, 5| iudicet nullumque momentum immune a metu habeat. Hanc aliquis
1132 I, 1, 9| tamen aequalis ad maximos imosque pervenit clementiae tuae
1133 I, 9, 10| Cedo, si spes tuas solus impedio, Paulusne te et Fabius Maximus
1134 I, 17, 3| alienae eripuit, neminem suae impendit.~
1135 I, 26, 2| Apparentur licet magna impensa et regiis opibus et artificum
1136 I, 16, 2| petamus exemplum. Non unum est imperandi genus; imperat princeps
1137 I, 9, 10| Romano agitur, si tibi ad imperandum nihil praeter me obstat.
1138 I, 24, 1| multa funera; remissius imperanti melius paretur.~2.
1139 I, 3, 4| iactandi, quocumque desideravit imperantis salus; nec haec vilitas
1140 I, 18, 1| Servis imperare moderate laus est. Et in
1141 I, 16, 4| gravius homini et durius imperari, quam imperatur animalibus
1142 I, 10, 1| si non ignovisset, quibus imperasset? Sallustium et Cocceios
1143 I, 16, 2| unum est imperandi genus; imperat princeps civibus suis, pater
1144 I, 5, 2| naturam, maxime tamen decora imperatoribus, quanto plus habet apud
1145 I, 4, 1| volneribus pectora ferunt, ne imperatoris sui signa vertantur. Ille
1146 I, 26, 4| iubere aut alterum parum imperatorium credit; nisi eodem tempore
1147 I, 16, 4| et durius imperari, quam imperatur animalibus mutis? Atqui
1148 I, 1, 3| dira, sed frequens magnis imperiis gloria. Conditum, immo constrictum
1149 I, 11, 4| tutiores praestat ornamentumque imperiorum est simul et certissima
1150 II, 4, 1| Huic contrariam imperiti putant severitatem; sed
1151 II, 5, 2| Scio male audire apud imperitos sectam Stoicorum tamquam
1152 I, 24, 2| clementiam voluntaria innocentia impetu suo sequitur, et dignam
1153 I, 26, 1| consurrexerunt perfidiamque et impietatem et feritatem et, quidquid
1154 I, 21, 2| arbitrium adeptus ultionem implevit perfecitque, quantum verae
1155 II, 4, 1| verberant et in ignem vivos imponunt.'~2.
1156 I, 10, 2| Romani cervicibus manum imposuisset; haec hodieque praestat
1157 I, 1, 6| Sed ingens tibi onus imposuisti; nemo iam divum Augustum
1158 I, 1, 1| multitudinem discordem, seditiosam, impotentem, in perniciem alienam suamque
1159 I, 3, 1| signa, quibus dinoscantur, impresseris; tertio loco quaeremus,
1160 I, 5, 1| Parcendum itaque est etiam improbandis civibus non aliter quam
1161 II, 6, 3| calamitosos pro portione improbandosque et emendandos bonitatem
1162 I, 1, 7| magnis ad maiora fit, et spes improbissimas conplectuntur insperata
1163 I, 5, 5| leonesque transeunt, quae impulerunt; ignobilis bestiae pertinacia
1164 II, 6, 3| restituenda, quae casus impulit? Voltum quidem non deiciet
1165 I, 6, 3| ex destinato, alii forte impulsi aut aliena nequitia ablati;
1166 I, 15, 7| dixit in filio adulescentulo impulso in id scelus, in quo se,
1167 I, 22, 1| dignitati perditae parcit; impunitatis genus est iam non habere
1168 I, 9, 10| tantumque agmen nobilium non inania nomina praeferentium, sed
1169 I, 8, 2| qualibet parte urbis solus incedere sine timore, quamvis nullus
1170 I, 26, 5| occidere et indiscretos incendii ac ruinae potentia est.~
1171 I, 25, 5| vicinique aquam ingerunt; at incendium vastum et multas iam domos
1172 I, 1, 7| aleam populus Romanus, cum incertum esset, quo se ista tua nobilis
1173 I, 3, 5| tenuis et in qua sede latitet incertus, tamen manus, pedes, oculi
1174 I, 12, 5| easdem a tergo eques telis incessat: temptabunt fugam per ipsa,
1175 I, 25, 4| deurit obteritque, quacumque incessit, ballistis petitur. Possunt
1176 I, 5, 1| ultra, quam necesse sit, incidat.~2.
1177 II, 5, 4| eius mens est, nec quicquam incidere potest, quod illam obducat.
1178 II, 4, 4| severitatis in crudelitatem incidimus, per speciem clementiae
1179 I, 2, 1| quidem condicione temporum incidunt quaedam, quae possint laudata
1180 I, 26, 4| quo plus se exercitat, eo incitatior. A singulorum deinde caedibus
1181 I, 13, 4| partem tamquam sui nutrit, inclinatus ad mitiora, etiam, si ex
1182 I, 9, 4| tot pedestribus proeliis incolume, postquam terra marique
1183 II, 7, 2| manifeste laborantem iubebit incolumem esse, quia deceptus est,
1184 I, 4, 1| imperii subtrahatur.~ Rege incolumi mens omnibus una; amisso
1185 I, 21, 2| plusque eius nomini confert incolumis, quam si ex oculis ablatus
1186 I, 4, 1| Suam itaque incolumitatem amant, cum pro uno homine
1187 II, 1, 3| gentes, quae Romanum imperium incolunt quaeque iuxta iacent dubiae
1188 II, 5, 5| faciem servabit, placidam, inconcussam, quod facere non posset,
1189 I, 7, 3| quidem, qui omnia perturbat, inconcusso. Facilius privatis ignoscitur
1190 I, 23, 1| peritissimi maluerunt velut incredibile scelus et ultra audaciam
1191 I, 21, 3| unde deciderat, ingenti incremento surgit laus eius, qui contentus
1192 I, 11, 3| Praestitisti, Caesar, civitatem incruentam, et hoc, quod magno animo
1193 I, 3, 3| circumfusique defendunt, incurrentibus periculis se opponunt. ~
1194 I, 12, 5| quiescenti paria metuuntur, incurrere in pericula iuvat et ut
1195 | inde
1196 I, 9, 2| moraretur, delatum est ad eum indicium L. Cinnam, stolidi ingenii
1197 I, 13, 5| publicis malis sterilitas indicta recluditur; bene se meriturum
1198 I, 25, 1| minime humanum malum est indignumque tam miti animo; ferina ista
1199 I, 26, 5| multos quidem occidere et indiscretos incendii ac ruinae potentia
1200 I, 14, 1| ante temptat, quibus dubiam indolem et peiore iam loco positam
1201 I, 1, 7| quo se ista tua nobilis indoles daret; iam vota publica
1202 I, 16, 5| animos et, quicquid est indolis, comminuetur trepidatione
1203 I, 26, 4| aratrum vetustis urbibus inducere potentiam putat; et unum
1204 I, 4, 3| convertit. Olim enim ita se induit rei publicae Caesar, ut
1205 I, 23, 2| consensus fit innocentiae et indulgetur velut publico bono. Putet
1206 I, 19, 3| telumque detraxit et iram eius inermem reliquit. ~Exemplar hoc
1207 I, 26, 2| timentur; non convivia securi ineunt, in quibus lingua sollicite
1208 I, 7, 1| velit. Expedit ergo habere inexorabilia peccatis atque erroribus
1209 I, 5, 6| Non decet regem saeva nec inexorabilis ira, non multum enim supra
1210 I, 19, 6| aperto praestabit. Unum est inexpugnabile munimentum amor civium. ~
1211 I, 18, 3| iniuria latius patet et infamia atque odium saeculis traditur;
1212 I, 11, 1| mare Actiacum Romano cruore infectum, nempe post fractas in Sicilia
1213 I, 13, 2| tuenda sunt. Quid autem eo infelicius, cui iam esse malo necesse
1214 II, 3, 1| lenitas superioris adversus inferiorem in constituendis poenis.
1215 I, 5, 6| superiori eripitur, numquam nisi inferiori datur.~7.
1216 I, 21, 1| quaerat. Hoc dico, cum ab inferioribus petitus violatusque est;
1217 I, 7, 1| expedit usque ad ultimam infesta perniciem? Et quis regum
1218 I, 15, 1| Augusti Caesaris auctoritas infestis tam patrum quam filiorum
1219 I, 17, 1| ipsumque medentem minime infestum aegro.~2.
1220 I, 25, 4| excrevit, ubi fontes sputu inficit et, si adflavit, deurit
1221 II, 7, 4| proceritatem rami premant, quasdam infirmas vitio loci nutriunt, quibusdam
1222 I, 7, 3| rettulisse laedentibus gratiam infirmitas videtur, non clementia;
1223 I, 21, 3| reponique eo, unde deciderat, ingenti incremento surgit laus eius,
1224 I, 25, 4| et evadere pusilla mala, ingentibus obviam itur.~5.
1225 I, 19, 3| exercere se in parvis et ingentium rerum documenta in minima
1226 I, 18, 1| iubet hominibus liberis, ingenuis, honestis non ut mancipiis
1227 I, 25, 5| familia vicinique aquam ingerunt; at incendium vastum et
1228 I, 1, 5| bonitas ista tua singularis ingratos aut malignos aestimatores
1229 II, 6, 1| turbido venit. Tristitia inhabilis est ad dispiciendas res,
1230 I, 21, 2| et, quisquis ex alto ad inimici pedes abiectus alienam de
1231 I, 8, 7| ita regia crudelitas auget inimicorum numerum tollendo; parentes
1232 I, 9, 8| non factum tantum mihi inimicum sed natum, servavi, patrimonium
1233 I, 1, 3| facultate rerum non ira me ad iniqua supplicia compulit, non
1234 I, 14, 3| qui cito; prope est, ut inique puniat, qui nimis.~
1235 I, 20, 2| in suis quam in alienis iniuriis exorabilior.~3.
1236 II, 6, 3| aridum aut pannosam maciem et innixam baculo senectutem; ceterum
1237 I, 23, 2| velut publico bono. Putet se innocentem esse civitas, erit; magis
1238 I, 16, 1| O dignum, quem coheredem innocentibus liberis scriberent! Haec
1239 I, 2, 1| habet haec in persona quoque innocentium locum, quia interim fortuna
1240 I, 19, 5| vitam sustinet, cum liceat innoxium aliis, ob hoc securum, salutare
1241 I, 12, 1| cui occidendi finem fecit inopia hostium?~2.
1242 I, 9, 9| interloquereris. Occidere, inquam, me paras'; adiecit locum,
1243 I, 9, 3| advocari iussit. Nox illi inquieta erat, cum cogitaret adulescentem
1244 I, 3, 5| illius iussu iacemus aut inquieti discurrimus, cum ille imperavit,
1245 I, 21, 4| animalibus parvis sed obterentem inquinantibus reducenda manus est; at
1246 I, 8, 6| paucorum odium opprimit, omnium inritat.~7.
1247 I, 25, 1| sit, ut iste animus ferox, insatiabile gentium malum, citra sanguinem
1248 I, 3, 3| Obicere se pro illo mucronibus insidiantium paratissimi et substernere
1249 I, 9, 9| locum, socios, diem, ordinem insidiarum, cui commissum esset ferrum.~
1250 I, 9, 2| stolidi ingenii virum, insidias ei struere; dictum est,
1251 I, 9, 11| iterum do, prius hosti, nunc insidiatori ac parricidae. Ex hodierno
1252 I, 19, 2| pugna quaerunt; praeterea insignis regi forma est dissimilisque
1253 I, 1, 7| improbissimas conplectuntur insperata adsecuti; omnibus tamen
1254 I, 1, 1| illis extra ipsas sit, iuvat inspicere et circumire bonam conscientiam,
1255 II, 1, 2| dilatum ut aliquando fieret, instabat. Invitus invito cum chartam
1256 I, 1, 1| clementia, Nero Caesar, institui, ut quodam modo speculi
1257 I, 16, 5| facit ille venator, quique instituit catulos vestigia sequi quique
1258 I, 19, 6| Non opus est instruere in altum editas arces nec
1259 I, 25, 2| conquirit, ingenium advocat, ut instrumenta excogitet, per quae varietur
1260 I, 23, 1| intra quinquennium culleo insuit, quam omnibus saeculis insutos
1261 I, 23, 1| insuit, quam omnibus saeculis insutos accepimus. Multo minus audebant
1262 I, 22, 1| enim vivit, cui aliquid integri superest. Nemo dignitati
1263 II, 1, 4| animi malum oritur, pietatem integritatemque cum fide ac modestia resurgere
1264 I, 15, 2| praestitit, quanta praestare integro solebat; haec liberalitas
1265 I, 9, 3| adulescentem nobilem, hoc detracto integrum, Cn. Pompei nepotem, damnandum;
1266 I, 20, 3| exagitetur, non prosilit, qui intellegit magni animi esse iniurias
1267 II, 3, 2| facere. Atqui hoc omnes intellegunt clementiam esse, quae se
1268 I, 7, 4| vociferatio quoque verborumque intemperantia non ex maiestate est.~
1269 II, 4, 2| continebat in poenis exigendis intemperantiam animi. Possumus dicere non
1270 I, 25, 5| est, et dis ipsis manus intentantur. Sub uno aliquo tecto flamma
1271 II, 6, 3| Quotiens poterit, fortunae intercedet; ubi enim opibus potius
1272 I, 8, 7| enim liberique eorum, qui interfecti sunt, et propinqui et amici
1273 II, 4, 1| occidendi causa occidunt nec interficere contenti saeviunt, ut Busiris
1274 I, 9, 9| fidem, Cinna; convenerat, ne interloquereris. Occidere, inquam, me paras';
1275 I, 6, 1| per latissima itinera sine intermissione defluens eliditur, quotiens
1276 I, 5, 4| adsentiuntur, quem nemo interpellaturus est, immo, si vehementius
1277 I, 9, 6| Interpellavit tandem illum Livia uxor
1278 I, 9, 7| te peto, ne me loquentem interpelles, ne medio sermone meo proclames;
1279 I, 9, 5| Rursus silentio interposito maiore multo voce sibi quam
1280 I, 23, 1| vindicantur. Pater tuus plures intra quinquennium culleo insuit,
1281 I, 19, 8| potestatem visendi sui faciant, intueamur venerantes colentesque.~
1282 II, 7, 2| aetatem eius emendabilem intuens; aliquem invidia criminis
1283 I, 19, 8| alio animo rectorem suum intuetur, quam si di immortales potestatem
1284 I, 3, 4| redimere nonnumquam senis et invalidi. ~5.
1285 I, 1, 4| humilitati; quotiens nullam inveneram misericordiae causam, mihi
1286 I, 9, 7| Gavisus, sibi quod advocatum invenerat, uxori quidem gratias egit,
1287 II, 3, 2| finitio contradictiones inveniet, quamvis maxime ad verum
1288 I, 21, 3| esset victore, apud victos invenisse.~4.
1289 I, 9, 8| cum in hostium castris invenissem, non factum tantum mihi
1290 I, 9, 8| dives es, ut victo victores invideant. Sacerdotium tibi petenti
1291 II, 7, 2| emendabilem intuens; aliquem invidia criminis manifeste laborantem
1292 I, 13, 3| mortem timet, saepius optat, invisior sibi quam servientibus.~
1293 I, 18, 3| civitate commonstrantur invisique et detestabiles sunt, ita
1294 I, 6, 3| stetimus et innocentiam inviti ac retinentes perdidimus;
1295 II, 1, 2| fieret, instabat. Invitus invito cum chartam protulisset
1296 I, 2, 1| clementiam, quamvis poena digni invocent, etiam innocentes colunt.
1297 I, 26, 2| trepida, confusa; voluptates ipsae timentur; non convivia securi
1298 | ipsam
1299 | ipsis
1300 I, 17, 1| mollem medicinam desiderat ipsumque medentem minime infestum
1301 I, 19, 3| tamen maxime distinguitur: iracundissimae ac pro corporis captu pugnacissimae
1302 I, 17, 1| quidem et canibus erubescere iras exercere, pessima autem
1303 I, 10, 4| multos futuros, qui pro te irascantur et tibi sanguine alieno
1304 I, 9, 5| multo voce sibi quam Cinnae irascebatur: 'Quid vivis, si perire
1305 I, 5, 6| supra eum eminet, cui se irascendo exaequat; at si dat vitam,
1306 I, 12, 3| quaeremus, quomodo hostibus irascendum sit, utique si in hostile
1307 I, 23, 2| esse civitas, erit; magis irascetur a communi frugalitate desciscentibus,
1308 I, 8, 5| sunt gentes, excipiant; irasci non potes, nisi ut omnia
1309 I, 17, 1| esse? Morbis medemur nec irascimur; atqui et hic morbus est
1310 II, 4, 2| est) nec peccato alicui irascitur (nullum enim antecessit
1311 | istam
1312 | iste
1313 | isto
1314 I, 3, 3| per stragem illi humanam iter ad salutem struendum sit,
1315 | iterum
1316 I, 6, 1| qua turba per latissima itinera sine intermissione defluens
1317 I, 25, 4| mala, ingentibus obviam itur.~5.
1318 I, 18, 2| aliud quam serpentium, abici iubebat? O hominem mille mortibus
1319 I, 26, 4| potentiam putat; et unum occidi iubere aut alterum parum imperatorium
1320 I, 26, 1| nequitia apparet nec, quantum iubetur, peccat.~2.
1321 I, 6, 1| nihil relinquitur, nisi quod iudex severus absolverit.~2.
1322 II, 7, 3| formula, sed ex aequo et bono iudicat; et absolvere illi licet
1323 II, 7, 3| Ignoscere autem est, quem iudices puniendum, non punire; venia
1324 I, 19, 5| quo non captatur, peti se iudicet nullumque momentum immune
1325 I, 20, 2| agi rem periclitantis quam iudicis sciat; hoc enim ad iustitiam,
1326 II, 2, 2| natura et impetus est, fiat iudicium, illud mecum considero multas
1327 I, 16, 5| his licet tardiora agentes iumenta, quae, cum ad contumeliam
1328 I, 17, 1| enim est stultius quam in iumentis quidem et canibus erubescere
1329 II, 1, 3| verba principes regesque iurarent! O vocem publica generis
1330 I, 1, 2| urbes, quae oriantur, mea iuris dictio est.~3.
1331 II, 4, 3| clementia repellit longe iussam stare a se; cum severitate
1332 I, 10, 3| Deum esse non tamquam iussi credimus; bonum fuisse principem
1333 I, 9, 7| alteram Cinnae poni cathedram iussisset: 'Hoc' inquit 'primum a
1334 II, 7, 3| tamquam id, quod constituit, iustissimum sit. Ignoscere autem est,
1335 I, 19, 8| avertere velit, sub quo iustitia, pax, pudicitia, securitas,
1336 I, 20, 2| iudicis sciat; hoc enim ad iustitiam, non ad clementiam pertinet;
1337 I, 18, 1| pretio paratis iubet. Quanto iustius iubet hominibus liberis,
1338 II, 7, 3| Nihil ex his facit, tamquam iusto minus fecerit, sed tamquam
1339 I, 1, 3| supplicia compulit, non iuvenilis impetus, non temeritas hominum
1340 I, 11, 1| Augustum, etiam si in certamen iuvenilium annorum deduxerit senectutem
1341 I, 26, 2| quem tamen ludi in carcere iuvent?~3.
1342 | iuxta
1343 II, 7, 2| invidia criminis manifeste laborantem iubebit incolumem esse,
1344 I, 13, 1| dare operam videt) omnem laborem libens patitur ut parentis
1345 I, 25, 1| Lysimachum obicias an ipse laceres dentibus tuis? Tuum illud
1346 I, 7, 3| contemptum, et non rettulisse laedentibus gratiam infirmitas videtur,
1347 I, 7, 3| vindicantibus; possunt enim laedi, dolorque eorum ab iniuria
1348 II, 4, 2| ultionem sequitur (non enim laesa est) nec peccato alicui
1349 I, 20, 3| gloriosius principe impune laeso.~
1350 I, 20, 2| illum hortamur, ut manifeste laesus animum in potestate habeat
1351 I, 19, 5| salutare potentiae ius laetis omnibus tractare? Errat
1352 I, 1, 8| positum; obversatur oculis laetissima forma rei publicae, cui
1353 I, 1, 2| pronuntiat; ex nostro responso laetitiae causas populi urbesque concipiunt;
1354 II, 6, 4| sapiente exigit, prope est, ut lamentationem exigat et in alienis funeribus
1355 II, 4, 2| quod in caedes hominum et lancinationes pervenit.~3.
1356 I, 5, 1| non aliter quam membris languentibus, et, si quando misso sanguine
1357 II, 2, 1| vegeta sunt atque erecta aut languore demissa, prout animus eorum
1358 II, 7, 2| deceptus est, quia per vinum lapsus; hostes dimittet salvos,
1359 I, 19, 9| natura gerit, beneficus ac largus et in melius potens? Hoc
1360 I, 11, 2| vero clementiam non voco lassam crudelitatem; haec est,
1361 I, 19, 4| exercere odia! Facile enim lassaretur furor, si per se sibi satis
1362 I, 25, 3| totas urbes movet; quod late furere coepit et omnes adpetit,
1363 I, 8, 1| turba, quam non excedunt, latent, quorum et virtutes, ut
1364 I, 8, 4| tibi non magis quam soli latere contingit. Multa circa te
1365 I, 6, 1| civitate, in qua turba per latissima itinera sine intermissione
1366 I, 3, 5| maneat tenuis et in qua sede latitet incertus, tamen manus, pedes,
1367 II, 1, 2| Animadversurus in latrones duos Burrus praefectus tuus,
1368 II, 4, 4| plerique enim ut virtutem eam laudant et bonum hominem vocant
1369 I, 2, 1| incidunt quaedam, quae possint laudata puniri. Adice, quod magna
1370 II, 7, 2| salvos, aliquando etiam laudatos, si honestis causis pro
1371 I, 5, 3| magnanimitas in bona fortuna laxiorem locum habet meliusque in
1372 I, 16, 3| constiterit aut si parum agilis in legendo oculus haeserit, an qui
1373 I, 1, 4| sic me custodio, tamquam legibus, quas ex situ ac tenebris
1374 I, 4, 1| cum pro uno homine denas legiones in aciem deducunt, cum in
1375 II, 5, 3| Sed nulla secta benignior leniorque est, nulla amantior hominum
1376 II, 2, 3| adhuc vocem audii ex bono lenique animosam. Quid ergo est?
1377 II, 3, 1| potestate ulciscendi vel lenitas superioris adversus inferiorem
1378 II, 3, 1| potest et inclinatio animi ad lenitatem in poena exigenda.~2.
1379 II, 1, 1| generosam, magni animi, magnae lenitatis, quae non composita nec
1380 I, 26, 3| Quae alia vita esset, si leones ursique regnarent, si serpentibus
1381 I, 5, 5| urguere proiectos. Elephanti leonesque transeunt, quae impulerunt;
1382 I, 25, 1| interest, oro te, Alexander, leoni Lysimachum obicias an ipse
1383 I, 9, 6| profecisti; Salvidienum Lepidus secutus est, Lepidum Murena,
1384 I, 22, 2| quam turba damnationum levat, et severitas, quod maximum
1385 I, 7, 4| suae gerere liberius est; leves inter paria ictus sunt;
1386 I, 6, 3| omnes, alii gravia, alii leviora, alii ex destinato, alii
1387 II, 4, 4| in misericordiam. In hoc leviore periculo erratur, sed par
1388 I, 25, 3| consternatione publica circumvenitur. Levis enim et privata pernicies
1389 I, 16, 3| plagis liberos etiam ex levissimis causis compescet? Uter autem
1390 II, 6, 3| forte laborantibus multo libentius subveniet. Quotiens poterit,
1391 I, 16, 3| compescet? Uter autem praeceptor liberalibus studiis dignior, qui excarnificabit
1392 I, 20, 3| magni animi, qui de alieno liberalis est, sed ille, qui, quod
1393 I, 15, 2| praestare integro solebat; haec liberalitas effecit, ut, in qua civitate
1394 I, 23, 1| accepimus. Multo minus audebant liberi nefas ultimum admittere,
1395 I, 8, 7| tollendo; parentes enim liberique eorum, qui interfecti sunt,
1396 I, 11, 4| cur reges consenuerint liberisque ac nepotibus tradiderint
1397 I, 7, 4| ac morem irae suae gerere liberius est; leves inter paria ictus
1398 I, 13, 3| fidei credens, non pietati liberorum; qui, ubi circumspexit,
1399 II, 7, 2| pro fide, pro foedere, pro libertate in bellum acciti sunt.~3.
1400 II, 1, 3| quaeque iuxta iacent dubiae libertatis quaeque se contra viribus
1401 I, 9, 10| tueri tuam non potes, nuper libertini hominis gratia in privato
1402 II, 2, 1| parte sperare et confidere libet. Tradetur ista animi tui
1403 I, 18, 2| confugere; cum in servum omnia liceant, est aliquid, quod in hominem
1404 I, 16, 5| trepidatione degeneri) nec licentiam vagandi errandique passim
1405 I, 18, 2| aliquid, quod in hominem licere commune ius animantium vetet.
1406 I, 12, 5| Sic feras linea et pinnae clusas contineant,
1407 I, 26, 2| securi ineunt, in quibus lingua sollicite etiam ebriis custodienda
1408 II, 6, 4| esse scias, qui ad alienam lippitudinem et ipsi subfunduntur, tam
1409 II, 6, 1| consilium habet; numquam autem liquidum sincerumque ex turbido venit.
1410 II, 7, 3| et, quanti vult, taxare litem. Nihil ex his facit, tamquam
1411 II, 1, 1| bonitatem tuam cum fortuna tua litigantem in medium adduxit.~2.
1412 I, 7, 4| positis exercere manum, litigare, in rixam procurrere ac
1413 I, 9, 6| Interpellavit tandem illum Livia uxor et: 'Admittis' inquit '
1414 II, 7, 4| quasdam infirmas vitio loci nutriunt, quibusdam aliena
1415 I, 15, 4| iuravit se Tarii, hominis locupletis, hereditatem non aditurum.~
1416 I, 9, 11| diutius enim quam duabus horis locutum esse constat, cum hanc poenam,
1417 II, 4, 3| Hanc clementia repellit longe iussam stare a se; cum severitate
1418 I, 20, 2| donet, si minus, temperet longeque sit in suis quam in alienis
1419 I, 5, 1| Longius videtur recessisse a proposito
1420 I, 1, 5| tu populo Romano, magnum longumque eius bonum.~6.
1421 I, 9, 7| primum a te peto, ne me loquentem interpelles, ne medio sermone
1422 I, 1, 6| Caesaris prima tempora loquitur nec, quod te imitari velit,
1423 I, 13, 5| de illo homines secreto loquuntur quae palam; tollere filios
1424 I, 3, 5| avarus dominus est, mare lucri causa scrutamur, sive ambitiosus,
1425 I, 8, 1| virtutes, ut appareant, diu luctantur et vitia tenebras habent;
1426 I, 17, 2| mortifera signa pronuntiare; luctetur cum vitiis, resistat, aliis
1427 I, 26, 2| exquisitis nominibus, quem tamen ludi in carcere iuvent?~3.
1428 II, 6, 2| catenas solvi iubebit et ludo eximet et cadaver etiam
1429 I, 8, 4| contingit. Multa circa te lux est, omnium in istam conversi
1430 I, 25, 1| oro te, Alexander, leoni Lysimachum obicias an ipse laceres
1431 II, 6, 3| alicuius aridum aut pannosam maciem et innixam baculo senectutem;
1432 I, 11, 2| paenitentia coepit, nullam habere maculam, numquam civilem sanguinem
1433 II, 5, 5| Maeror contundit mentes, abicit,
1434 I, 26, 2| facies publici metus. Omnia maesta, trepida, confusa; voluptates
1435 II, 5, 4| autem magnus esse idem ac maestus.~5.
1436 I, 16, 4| exterret domandi peritus magister; fiet enim formidolosus
1437 I, 8, 5| metu, sic animadversiones magnarum potestatum terrent latius
1438 II, 2, 2| mecum considero multas voces magnas, sed detestabiles, in vitam
1439 I, 19, 1| scilicet formosius id esse magnificentiusque fatebimur, quo in maiore
1440 I, 19, 2| dissimilisque ceteris cum magnitudine tum nitore. ~3.
1441 I, 8, 3| Est haec summae magnitudinis servitus non posse fieri
1442 I, 3, 3| ad nocendum. Illius demum magnitudo stabilis fundataque est,
1443 I, 14, 2| cognomina honori data sunt; Magnos et Felices et Augustos diximus
1444 I, 7, 4| verborumque intemperantia non ex maiestate est.~
1445 I, 14, 2| Augustos diximus et ambitiosae maiestati quicquid potuimus titulorum
1446 I, 25, 4| dare et evadere pusilla mala, ingentibus obviam itur.~
1447 I, 5, 3| enim maius aut fortius quam malam fortunam retundere? Haec
1448 I, 15, 5| debuisset adversus opiniones malignas satis fiduciae habere in
1449 I, 1, 5| singularis ingratos aut malignos aestimatores nancta est.
1450 I, 16, 3| verecundia emendare ac docere malit? Tribunum centurionemque
1451 II, 5, 1| animi ad speciem alienorum malorum succidentis. Itaque pessimo
1452 I, 2, 2| nam ubi discrimen inter malos bonosque sublatum est, confusio
1453 II, 2, 2| nec enim hic mihi mos est; maluerim veris offendere quam placere
1454 I, 23, 1| rerum naturae peritissimi maluerunt velut incredibile scelus
1455 I, 10, 1| transferri in se passus est; maluit enim illum honorem vocari
1456 I, 1, 2| quibus eripi, quos reges mancipia fieri quorumque capiti regium
1457 I, 18, 1| ingenuis, honestis non ut mancipiis abuti sed ut his, quos gradu
1458 I, 18, 1| moderate laus est. Et in mancipio cogitandum est, non quantum
1459 I, 3, 5| speciosius sit, ille in occulto maneat tenuis et in qua sede latitet
1460 I, 21, 1| quam ut solacio egeat, manifestiorque vis, quam ut alieno malo
1461 I, 16, 1| decet; quocumque venerit, mansuetiora omnia faciat. ~Nemo regi
1462 I, 8, 6| regibus certior est ex mansuetudine securitas, quia frequens
1463 II, 5, 1| superstitio violat, ita clementiam mansuetudinemque omnes boni viri praestabunt,
1464 I, 11, 1| retorquebat. Comparare nemo mansuetudini tuae audebit divum Augustum,
1465 I, 7, 3| omissa ea certam laudem mansuetudinis consequitur.~4.
1466 II, 2, 1| Tradetur ista animi tui mansuetudo diffundeturque paulatim
1467 I, 1, 2| statumque habeat, in mea manu positum est; quid cuique
1468 I, 3, 1| materiam dividam. Prima erit manumissionis; secunda, quae naturam clementiae
1469 II, 2, 1| prout animus eorum vivit aut marcet. Erunt cives, erunt socii
1470 I, 9, 4| incolume, postquam terra marique pax parata est, non occidere
1471 I, 15, 2| exsilio et exsilio delicato Massiliae parricidam continuit et
1472 I, 3, 1| in tres partes omnem hanc materiam dividam. Prima erit manumissionis;
1473 II, 6, 2| dabit; donabit lacrimis maternis filium et catenas solvi
1474 I, 25, 3| Matura talem virum a tergo sequitur
1475 I, 11, 1| deduxerit senectutem plus quam maturam; fuerit moderatus et clemens,
1476 I, 1, 1| perventurum ad voluptatem maximam omnium. Quamvis enim recte
1477 I, 4, 2| erit, haec unitas et hic maximi imperii contextus in partes
1478 I, 1, 9| Praecipue tamen aequalis ad maximos imosque pervenit clementiae
1479 I, 9, 10| impedio, Paulusne te et Fabius Maximus et Cossi et Servilii ferent
1480 | meam
1481 I, 17, 1| homine hominem esse? Morbis medemur nec irascimur; atqui et
1482 I, 17, 1| medicinam desiderat ipsumque medentem minime infestum aegro.~2.
1483 I, 2, 1| Sed primum omnium, sicut medicinae apud aegros usus, etiam
1484 I, 17, 1| morbus est animi; mollem medicinam desiderat ipsumque medentem
1485 I, 24, 1| sunt multa supplicia quam medico multa funera; remissius
1486 I, 9, 7| loquentem interpelles, ne medio sermone meo proclames; dabitur
1487 I, 19, 2| regi amplissimum cubile est medioque ac tutissimo loco; praeterea
1488 II, 1, 1| fortuna tua litigantem in medium adduxit.~2.
1489 I, 5, 3| concordia nec ulla altera melior aut honestior sit, quaedam
1490 I, 13, 2| perseverandum est nec ad meliora patet regressus; scelera
1491 I, 9, 11| contendamus, utrum ego meliore fide tibi vitam dederim
1492 I, 19, 2| umquam plus unum patiuntur melioremque pugna quaerunt; praeterea
1493 I, 22, 1| aut ut poena eius ceteros meliores reddat, aut ut sublatis
1494 I, 5, 1| civibus non aliter quam membris languentibus, et, si quando
1495 II, 1, 1| cum diceretur, audisse memini et deinde aliis narrasse,
1496 I, 15, 7| serpentes, non carcerem decrevit memor, non de quo censeret, sed
1497 I, 5, 4| mirabilior. Quid enim est memorabilius quam eum, cuius irae nihil
1498 I, 25, 4| conquiruntur; ubi aliqua solitam mensuram transit et in monstrum excrevit,
1499 II, 6, 2| sed faciet ista tranquilla mente, voltu suo.~3.
1500 II, 5, 5| Maeror contundit mentes, abicit, contrahit; hoc
1501 I, 7, 1| Quoniam deorum feci mentionem, optime hoc exemplum principi
1502 I, 12, 3| Hoc non est mentitus; pauci Sullae videbantur.
1503 I, 26, 5| ab ipsa morte revocare et mereri clementia civicam. Nullum
1504 II, 3, 2| moderationem aliquid ex merita ac debita poena remittentem:
1505 II, 7, 1| debere. Venia est poenae meritae remissio. Hanc sapiens quare
1506 I, 5, 6| dignitatem periclitantibus et meritis amittere, facit, quod nulli
1507 I, 12, 1| et Dionysius maior iure meritoque praeferri multis regibus
1508 I, 13, 5| indicta recluditur; bene se meriturum de liberis suis quisque