| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Lucius Annaeus Seneca De clementia IntraText - Concordances (Hapax - words occurring once) |
bold = Main text
Lib., Cap., Par. grey = Comment text
1509 I, 9, 8| militaverant, dedi; cum sic de te meruerim, occidere me constituisti.'~
1510 I, 8, 1| quam qui, qualemcumque meruerint, magnam habituri sunt.~2.
1511 I, 6, 2| qui illam petere saepius meruit.~3.
1512 I, 10, 1| conscripsit; iam Domitios, Messalas, Asinios, Cicerones, quidquid
1513 I, 13, 3| quam domestica, cum arma metuat, ad arma confugiens, non
1514 I, 24, 1| nos coepissent. Idem scito metuendum esse, si nulli ignoscitur;
1515 I, 19, 7| spem hominum excitari, sed metum? Nihil esse cuiquam tam
1516 I, 12, 5| alioqui, ubi quiescenti paria metuuntur, incurrere in pericula iuvat
1517 I, 7, 2| ignes hinc atque illinc micant! Atqui non alia facies est
1518 I, 13, 1| salutem utatur, gloriosusque miles (publicae enim securitati
1519 I, 9, 8| compluribus, quorum parentes mecum militaverant, dedi; cum sic de te meruerim,
1520 I, 16, 2| discentibus, tribunus vel centurio militibus.~3.
1521 I, 12, 2| exaudisset conclamationem tot milium sub gladio gementium, exterrito
1522 I, 18, 2| abici iubebat? O hominem mille mortibus dignum, sive devorandos
1523 I, 14, 1| numquam blande, non numquam minaciter solent, aliquando admonere
1524 I, 16, 5| feras: nec crebro illis minatur (contundet enim animos et,
1525 I, 19, 3| ingentium rerum documenta in minima parere.~4.
1526 I, 13, 2| bonae ac fidae voluntatis ministros, quibus in tormentis ut
1527 I, 1, 9| sentit aut exspectat maiora minoraque, ex clementia omnes idem
1528 I, 22, 1| Ipsos facilius emendabis minore poena; diligentius enim
1529 I, 16, 2| In magna imperia ex minoribus petamus exemplum. Non unum
1530 I, 21, 4| moderatius agendum est, quo minoris est adflixisse eos. Quibusdam
1531 I, 5, 4| in regia, quo rarior, eo mirabilior. Quid enim est memorabilius
1532 I, 11, 3| humani misisse, eo maius est mirabiliusque, quod nulli umquam citius
1533 I, 4, 3| tutores status publici non est mirum amari ultra privatas etiam
1534 II, 2, 2| est, qui se mortuo terram misceri ignibus iubet, et alia huius
1535 I, 13, 3| O miserabilem illum, sibi certe! nam ceteris
1536 II, 6, 3| Ergo non miserebitur sapiens, sed succurret,
1537 II, 6, 2| Cetera omnia, quae, qui miserentur, volo facere, libens et
1538 II, 6, 1| aequa aestimanda; ergo non miseretur, quia id sine miseria animi
1539 II, 6, 4| Misericordia vicina est miseriae; habet enim aliquid trahitque
1540 II, 5, 4| aegritudo animi ob alienarum miseriarum speciem aut tristitia ex
1541 I, 16, 5| quae, cum ad contumeliam et miserias nata sint, nimia saevitia
1542 II, 4, 4| et bonum hominem vocant misericordem. Et haec vitium animi est.
1543 II, 6, 2| quam pars maior horum, qui misericordes videri volunt, abicit et
1544 I, 1, 4| quotiens nullam inveneram misericordiae causam, mihi peperci. Hodie
1545 I, 26, 4| nisi eodem tempore grex miserorum sub ictu stetit, crudelitatem
1546 I, 11, 3| orbe stillam cruoris humani misisse, eo maius est mirabiliusque,
1547 I, 5, 1| languentibus, et, si quando misso sanguine opus est, sustinenda
1548 I, 13, 4| sui nutrit, inclinatus ad mitiora, etiam, si ex usu est animadvertere,
1549 I, 9, 1| volo. Divus Augustus fuit mitis princeps, si quis illum
1550 II, 1, 3| contionem omnium mortalium mittendam, in cuius verba principes
1551 I, 20, 1| contingit; difficilius est enim moderari, ubi dolori debetur ultio,
1552 I, 18, 1| Servis imperare moderate laus est. Et in mancipio
1553 I, 2, 2| eruptio; itaque adhibenda moderatio est, quae sanabilia ingenia
1554 II, 3, 2| dixerimus clementiam esse moderationem aliquid ex merita ac debita
1555 I, 19, 4| mores, cum tanto hominum moderatior esse animus debeat, quanto
1556 I, 21, 4| ignotis atque humilibus eo moderatius agendum est, quo minoris
1557 I, 11, 1| plus quam maturam; fuerit moderatus et clemens, nempe post mare
1558 II, 1, 4| integritatemque cum fide ac modestia resurgere et vitia diuturno
1559 I, 17, 1| et hic morbus est animi; mollem medicinam desiderat ipsumque
1560 I, 17, 2| suum exprobret, quosdam molli curatione decipiat citius
1561 I, 15, 7| sed cui in consilio esset; mollissimo genere poenae contentum
1562 I, 19, 5| peti se iudicet nullumque momentum immune a metu habeat. Hanc
1563 I, 16, 3| oculus haeserit, an qui monitionibus et verecundia emendare ac
1564 I, 23, 1| et illis facinus poena monstravit; pessimo vero loco pietas
1565 I, 25, 4| solitam mensuram transit et in monstrum excrevit, ubi fontes sputu
1566 I, 19, 6| colles emunire nec latera montium abscidere, multiplicibus
1567 II, 2, 2| Diutius me morari hic patere, non ut blandum
1568 I, 7, 2| non alia facies est quieti moratique imperii quam sereni caeli
1569 I, 17, 1| sub homine hominem esse? Morbis medemur nec irascimur; atqui
1570 II, 6, 3| dignis proderit et deorum more calamitosos propitius respiciet. ~
1571 I, 7, 4| in rixam procurrere ac morem irae suae gerere liberius
1572 I, 10, 1| Ipsum Lepidum quam diu mori passus est! Per multos annos
1573 I, 17, 1| Nullum animal morosius est, nullum maiore arte
1574 I, 5, 3| Decet magnanimitas quemlibet mortalem, etiam illum, infra quem
1575 I, 1, 2| Egone ex omnibus mortalibus placui electusque sum, qui
1576 I, 26, 5| dare et ad vitam ab ipsa morte revocare et mereri clementia
1577 I, 17, 2| non cito spem proicere nec mortifera signa pronuntiare; luctetur
1578 I, 19, 4| sibi satis faceret et si mortis periculo vim suam effunderet.~
1579 II, 5, 1| lacrimis nocentissimorum moventur, quae, si liceret, carcerem
1580 I, 25, 3| pernicies non totas urbes movet; quod late furere coepit
1581 I, 9, 1| quidem rei publicae gladium movit. Cum hoc aetatis esset,
1582 I, 12, 3| pauci Sullae videbantur. Sed mox de Sulla, cum quaeremus,
1583 I, 9, 5| expositum caput, in quod mucrones acuant; non est tanti vita,
1584 I, 3, 3| advolant. Obicere se pro illo mucronibus insidiantium paratissimi
1585 II, 5, 1| familiarissima est; anus et mulierculae sunt, quae lacrimis nocentissimorum
1586 I, 14, 1| exheredat? nisi magnae et multae iniuriae patientiam evicerunt,
1587 I, 19, 6| latera montium abscidere, multiplicibus se muris turribusque saepire:
1588 I, 1, 1| oculos in hanc immensam multitudinem discordem, seditiosam, impotentem,
1589 I, 12, 5| oportet securi aliquid metus multoque plus spei quam periculorum
1590 I, 7, 2| imperium et cogitare, uter mundi status gratior oculis pulchriorque
1591 I, 21, 2| itaque animose debet tanto munere deorum dandi auferendique
1592 I, 3, 5| gerunt, illum haec cutis munit, illius iussu iacemus aut
1593 I, 3, 3| eius nocturnis excubiis muniunt, latera obiecti circumfusique
1594 I, 18, 2| oderat quam servi sui, quod muraenas sanguine humano saginabat
1595 I, 18, 2| devorandos servos obiciebat muraenis, quas esurus erat, sive
1596 I, 9, 6| Lepidus secutus est, Lepidum Murena, Murenam Caepio, Caepionem
1597 I, 9, 6| secutus est, Lepidum Murena, Murenam Caepio, Caepionem Egnatius,
1598 I, 19, 6| abscidere, multiplicibus se muris turribusque saepire: salvum
1599 I, 16, 4| quam imperatur animalibus mutis? Atqui equum non crebris
1600 I, 19, 5| est; securitas securitate mutua paciscenda est.~6.
1601 II, 5, 3| adversus fortunam certissimum mutuo auxilio cludit? Sed nulla
1602 I, 1, 5| aut malignos aestimatores nancta est. Refertur tibi gratia;
1603 I, 3, 2| hanc virtutem naturae suae nanctus est, quae pacem amat et
1604 II, 1, 1| audisse memini et deinde aliis narrasse, vocem generosam, magni
1605 I, 18, 3| traditur; quanto autem non nasci melius fuit, quam numerari
1606 I, 16, 5| contumeliam et miserias nata sint, nimia saevitia cogantur
1607 I, 1, 2| nutum meum stringentur; quas nationes funditus excidi, quas transportari,
1608 I, 18, 3| numerari inter publico malo natos!~
1609 I, 9, 8| tantum mihi inimicum sed natum, servavi, patrimonium tibi
1610 I, 1, 6| Difficile hoc fuisset, si non naturalis tibi ista bonitas esset,
1611 II, 6, 2| non accedet; dabit manum naufrago, exsuli hospitium, egenti
1612 I, 9, 4| frustra petitum caput, tot navalibus, tot pedestribus proeliis
1613 I, 5, 1| tuum, vides, ut puto, quam necessaria sit clementia; tibi enim
1614 I, 26, 4| feras similitudo: horum ne a necessariis quidem sibi rabies temperat,
1615 I, 11, 4| reges non nisi ex causa ac necessitate?~
1616 I, 4, 3| amari ultra privatas etiam necessitudines; nam si sanis hominibus
1617 I, 1, 2| vice fungerer? Ego vitae necisque gentibus arbiter; qualem
1618 I, 3, 5| tamen manus, pedes, oculi negotium illi gerunt, illum haec
1619 I, 9, 3| detracto integrum, Cn. Pompei nepotem, damnandum; iam unum hominem
1620 I, 11, 4| consenuerint liberisque ac nepotibus tradiderint regna, tyrannorum
1621 II, 1, 2| exclamasti: 'Vellem litteras nescirem!'~3.
1622 II, 5, 4| potest, quod illam obducat. Nihilque aeque hominem quam magnus
1623 I, 24, 2| contrarium atque arduum nitens sequiturque facilius quam
1624 I, 7, 2| imperii quam sereni caeli et nitentis.~3.
1625 I, 19, 2| ceteris cum magnitudine tum nitore. ~3.
1626 I, 9, 3| cum cogitaret adulescentem nobilem, hoc detracto integrum,
1627 I, 24, 2| ducitur; et ut generosi ac nobiles equi melius facili freno
1628 I, 9, 5| Quis sanguinis? Ego sum nobilibus adulescentulis expositum
1629 I, 1, 7| incertum esset, quo se ista tua nobilis indoles daret; iam vota
1630 I, 9, 10| Servilii ferent tantumque agmen nobilium non inania nomina praeferentium,
1631 I, 3, 3| pestifera vis est valere ad nocendum. Illius demum magnitudo
1632 I, 8, 5| potestatum terrent latius quam nocent, non sine causa; non enim,
1633 II, 5, 1| mulierculae sunt, quae lacrimis nocentissimorum moventur, quae, si liceret,
1634 I, 3, 3| struendum sit, somnum eius nocturnis excubiis muniunt, latera
1635 I, 19, 3| rex ipse sine aculeo est; noluit illum natura nec saevum
1636 I, 9, 10| agmen nobilium non inania nomina praeferentium, sed eorum,
1637 I, 21, 2| gloriam vivit plusque eius nomini confert incolumis, quam
1638 I, 26, 2| et artificum exquisitis nominibus, quem tamen ludi in carcere
1639 | nondum
1640 | Nonne
1641 I, 3, 4| mortibus unam animam redimere nonnumquam senis et invalidi. ~5.
1642 I, 15, 1| equitem Romanum memoria nostra, quia filium suum flagellis
1643 | nostram
1644 | nostri
1645 | nostro
1646 | Nostros
1647 | nostrum
1648 I, 22, 2| peccantium, et minus gravis nota est, quam turba damnationum
1649 I, 25, 2| solitos, deinde humanos, nova supplicia conquirit, ingenium
1650 I, 9, 3| amicorum advocari iussit. Nox illi inquieta erat, cum
1651 I, 19, 1| potestate, quam non oportet noxiam esse, si ad naturae legem
1652 I, 26, 3| si serpentibus in nos ac noxiosissimo cuique animali daretur potestas?~
1653 I, 19, 5| captatur, peti se iudicet nullumque momentum immune a metu habeat.
1654 I, 24, 1| immineret, si servi nostri numerare nos coepissent. Idem scito
1655 I, 18, 3| nasci melius fuit, quam numerari inter publico malo natos!~
1656 I, 7, 1| peccatis atque erroribus numina, expedit usque ad ultimam
1657 | Numquid
1658 I, 16, 4| Numquidnam aequum est gravius homini
1659 I, 19, 7| et vota non sub custode nuncupantibus? Si paulum valetudo titubavit,
1660 | nuper
1661 I, 13, 4| publicae partem tamquam sui nutrit, inclinatus ad mitiora,
1662 II, 7, 4| quasdam infirmas vitio loci nutriunt, quibusdam aliena umbra
1663 I, 1, 2| quae pax mea comprimit, ad nutum meum stringentur; quas nationes
1664 II, 5, 4| incidere potest, quod illam obducat. Nihilque aeque hominem
1665 I, 3, 3| sidus certatim advolant. Obicere se pro illo mucronibus insidiantium
1666 I, 25, 1| Alexander, leoni Lysimachum obicias an ipse laceres dentibus
1667 I, 18, 2| sive devorandos servos obiciebat muraenis, quas esurus erat,
1668 II, 5, 2| bonum daturam consilium; obicitur illi, quod sapientem negat
1669 I, 3, 5| iam dudum dextram flammis obiecimus aut voluntarii terram subsiluimus,
1670 I, 13, 2| aliter quam bestiis homines obiectat, omnibus reis aerumnosior
1671 I, 3, 3| excubiis muniunt, latera obiecti circumfusique defendunt,
1672 I, 14, 1| Quod bonorum parentium, qui obiurgare liberos non numquam blande,
1673 I, 1, 7| ne te subita tui capiat oblivio. Facit quidem avidos nimia
1674 I, 25, 5| domos depastum parte urbis obruitur.~
1675 I, 7, 3| regnum turbidum tenebrisque obscurum est, inter trementes et
1676 I, 19, 5| voluit, et manus omnium observet et eo quoque tempore, quo
1677 I, 8, 2| a fortuna tua non potes; obsidet te et, quocumque descendis,
1678 I, 6, 1| eliditur, quotiens aliquid obstitit, quod cursum eius velut
1679 I, 21, 4| ab animalibus parvis sed obterentem inquinantibus reducenda
1680 I, 25, 4| et, si adflavit, deurit obteritque, quacumque incessit, ballistis
1681 I, 21, 2| aliquando sibi par fastigium obtinuisse, hoc arbitrium adeptus ultionem
1682 I, 6, 4| purgavit animum, ut nihil obturbare eum amplius possit ac fallere,
1683 I, 1, 8| omnem iniuriam positum; obversatur oculis laetissima forma
1684 I, 25, 4| pusilla mala, ingentibus obviam itur.~5.
1685 II, 4, 1| tamquam qui ignotos homines et obvios non in compendium, sed occidendi
1686 I, 21, 4| servati punitique erunt, occasione notae clementiae utendum
1687 I, 25, 1| clementia iam vocatur, ad occidendum amicum cum carnifex inter
1688 I, 15, 1| quia filium suum flagellis occiderat, populus graphiis in foro
1689 I, 26, 4| potentiam putat; et unum occidi iubere aut alterum parum
1690 II, 4, 1| compendium, sed occidendi causa occidunt nec interficere contenti
1691 I, 12, 2| seditiosi pauculi meo iussu occiduntur'?~3.
1692 I, 3, 5| speciosius sit, ille in occulto maneat tenuis et in qua
1693 I, 9, 11| magnam partem voluminis occupem (diutius enim quam duabus
1694 I, 16, 3| parum agilis in legendo oculus haeserit, an qui monitionibus
1695 I, 18, 2| non Vedium Pollionem peius oderat quam servi sui, quod muraenas
1696 I, 15, 2| pater damnare potuisset, qui odisse non poterat. ~3.
1697 I, 18, 2| saginabat et eos, qui se aliquid offenderant, in vivarium, quid aliud
1698 II, 2, 2| mos est; maluerim veris offendere quam placere adulando);
1699 I, 14, 1| aliquis sanus filium a prima offensa exheredat? nisi magnae et
1700 I, 5, 5| tranquillumque et iniurias atque offensiones superne despicere. Muliebre
1701 I, 14, 1| Quod ergo officium eius est? Quod bonorum parentium,
1702 | Olim
1703 II, 7, 2| aliquid se, quod fieri debuit, omisisse. Aliquem verbis tantum admonebit,
1704 I, 7, 3| ultio in facili est, is omissa ea certam laudem mansuetudinis
1705 II, 7, 3| non veniae, sed clementiae opera sunt. Clementia liberum
1706 I, 19, 2| tutissimo loco; praeterea opere vacat exactor alienorum
1707 I, 19, 2| vacat exactor alienorum operum, et amisso rege totum dilabitur,
1708 II, 7, 4| De verbo, ut mea fert opinio, controversia est, de re
1709 I, 21, 1| vis, quam ut alieno malo opinionem sibi virium quaerat. Hoc
1710 I, 15, 5| nostrum debuisset adversus opiniones malignas satis fiduciae
1711 I, 1, 2| regium circumdari decus oporteat, quae ruant urbes, quae
1712 II, 4, 1| contraria est. Quid ergo opponitur clementiae? Crudelitas,
1713 I, 3, 3| incurrentibus periculis se opponunt. ~4.
1714 I, 8, 6| ad accipiendas iniurias opportuniores acceptarum patientia facit,
1715 I, 8, 6| vindicta paucorum odium opprimit, omnium inritat.~7.
1716 I, 19, 7| pulchrius est quam vivere optantibus cunctis et vota non sub
1717 I, 13, 3| saepe mortem timet, saepius optat, invisior sibi quam servientibus.~
1718 I, 7, 1| Quoniam deorum feci mentionem, optime hoc exemplum principi constituam,
1719 I, 19, 9| maximum ita haberi, ut optimus simul habeare.~
1720 I, 19, 8| dignitas florent, sub quo opulenta civitas copia bonorum omnium
1721 I, 5, 1| videtur recessisse a proposito oratio mea, at mehercules rem ipsam
1722 I, 9, 11| Ne totam eius orationem repetendo magnam partem
1723 I, 11, 3| gloriatus es nullam te toto orbe stillam cruoris humani misisse,
1724 II, 2, 1| hac bonitate, et in totum orbem recti mores revertentur;
1725 I, 1, 2| quae ruant urbes, quae oriantur, mea iuris dictio est.~3.
1726 I, 12, 4| ignarus, quanta rabies oriatur, ubi supra modum odia creverunt.
1727 I, 8, 4| sunt; prodire te putas? Oriris.~5.
1728 II, 1, 4| ex qua omne animi malum oritur, pietatem integritatemque
1729 I, 10, 1| Per multos annos tulit ornamenta principis retinentem et
1730 I, 13, 5| nihil praesidiis eget, arma ornamenti causa habet.~
1731 I, 26, 5| clementia civicam. Nullum ornamentum principis fastigio dignius
1732 I, 11, 4| honestiores sed tutiores praestat ornamentumque imperiorum est simul et
1733 I, 25, 1| transire. Quid enim interest, oro te, Alexander, leoni Lysimachum
1734 II, 6, 4| ridentibus et ad omnium oscitationem ipsum quoque os diducere;
1735 I, 13, 4| ex usu est animadvertere, ostendens, quam invitus aspero remedio
1736 I, 1, 1| vice fungerer et te tibi ostenderem perventurum ad voluptatem
1737 I, 13, 5| dubitat, quibus tale saeculum ostenderit. Hic princeps suo beneficio
1738 I, 1, 3| patientiam extorsit, non ipsa ostentandae per terrores potentiae dira,
1739 I, 12, 5| plus spei quam periculorum ostentet; alioqui, ubi quiescenti
1740 I, 3, 2| nam si quietem petit et otium, hanc virtutem naturae suae
1741 I, 12, 2| senatu: 'Hoc agamus' inquit, 'P.C.; seditiosi pauculi meo iussu
1742 I, 8, 2| latus gladius; tibi in tua pace armato vivendum est. Aberrare
1743 I, 3, 2| naturae suae nanctus est, quae pacem amat et manus retinet.~3.
1744 I, 19, 5| securitas securitate mutua paciscenda est.~6.
1745 I, 11, 2| praestas, quae non saevitiae paenitentia coepit, nullam habere maculam,
1746 I, 13, 5| homines secreto loquuntur quae palam; tollere filios cupiunt
1747 II, 6, 3| crus alicuius aridum aut pannosam maciem et innixam baculo
1748 I, 9, 9| interloquereris. Occidere, inquam, me paras'; adiecit locum, socios,
1749 I, 9, 4| postquam terra marique pax parata est, non occidere constituat,
1750 I, 1, 9| in conspectu clementiam paratam humanis erroribus gaudeat.~
1751 I, 3, 3| mucronibus insidiantium paratissimi et substernere corpora sua,
1752 I, 1, 4| adnumerare genus humanum paratus sum.'~5.
1753 I, 21, 4| eos. Quibusdam libenter parcas, a quibusdam te vindicare
1754 II, 7, 2| honestiore tibi via tribuet; parcet enim sapiens, consulet et
1755 II, 2, 1| recti mores revertentur; parcetur ubique manibus tuis.~2.
1756 I, 5, 1| sit clementia; tibi enim parcis, cum videris alteri parcere.
1757 I, 22, 1| Nemo dignitati perditae parcit; impunitatis genus est iam
1758 I, 22, 2| autem mores magis corrigit parcitas animadversionum; facit enim
1759 I, 4, 2| finis dominandi erit, qui parendi fuerit.~3.
1760 I, 14, 2| Hoc, quod parenti, etiam principi faciendum
1761 I, 14, 1| officium eius est? Quod bonorum parentium, qui obiurgare liberos non
1762 I, 19, 3| rerum documenta in minima parere.~4.
1763 I, 21, 1| violatusque est; nam si, quos pares aliquando habuit, infra
1764 I, 24, 1| remissius imperanti melius paretur.~2.
1765 I, 1, 1| perniciem alienam suamque pariter exsultaturam, si hoc iugum
1766 I, 15, 2| exsilio delicato Massiliae parricidam continuit et annua illi
1767 I, 15, 2| qui filium deprensum in parricidii consilio damnavit causa
1768 I, 1, 3| apud me ferrum est, summa parsimonia etiam vilissimi sanguinis;
1769 I, 26, 5| barbarorum sanguine cruenti, non parta bello spolia. Haec divina
1770 I, 25, 4| Serpentes parvolae fallunt nec publice conquiruntur;
1771 I, 16, 5| licentiam vagandi errandique passim concedit. Adicias his licet
1772 II, 2, 2| Diutius me morari hic patere, non ut blandum auribus
1773 I, 9, 4| percussorem meum securum ambulare patiar me sollicito? Ergo non dabit
1774 I, 5, 7| quosdam esse gaudeat, quosdam patiatur.~
1775 I, 22, 3| princeps et vitia eluit, si patiens eorum est, non tamquam probet,
1776 I, 8, 6| opportuniores acceptarum patientia facit, regibus certior est
1777 I, 13, 1| videt) omnem laborem libens patitur ut parentis custos; at illum
1778 I, 19, 2| dilabitur, nec umquam plus unum patiuntur melioremque pugna quaerunt;
1779 I, 16, 1| dignum, quem in consilium patres advocarent! O dignum, quem
1780 I, 14, 2| sciret datam sibi potestatem patriam, quae est temperantissima
1781 I, 9, 8| inimicum sed natum, servavi, patrimonium tibi omne concessi. Hodie
1782 I, 15, 3| futura erat cognitio, non patris.~4.
1783 I, 15, 2| qua civitate numquam deest patronus peioribus, nemo dubitaret,
1784 I, 15, 1| auctoritas infestis tam patrum quam filiorum manibus eripuit.~
1785 I, 23, 2| frugalitate desciscentibus, si paucos esse eos viderit. Periculosum
1786 I, 12, 2| inquit, 'P.C.; seditiosi pauculi meo iussu occiduntur'?~3.
1787 II, 2, 1| mansuetudo diffundeturque paulatim per omne imperii corpus,
1788 I, 19, 7| custode nuncupantibus? Si paulum valetudo titubavit, non
1789 I, 9, 10| spes tuas solus impedio, Paulusne te et Fabius Maximus et
1790 II, 6, 4| est animorum nimis miseria paventium, quam si quis a sapiente
1791 I, 6, 4| fallere, ad innocentiam tamen peccando pervenit.~
1792 I, 22, 2| consuetudinem peccandi multitudo peccantium, et minus gravis nota est,
1793 I, 26, 1| apparet nec, quantum iubetur, peccat.~2.
1794 I, 7, 1| ergo habere inexorabilia peccatis atque erroribus numina,
1795 II, 4, 2| non enim laesa est) nec peccato alicui irascitur (nullum
1796 I, 6, 3| Peccavimus omnes, alii gravia, alii
1797 I, 4, 1| procurrunt et adversa volneribus pectora ferunt, ne imperatoris sui
1798 I, 1, 3| tranquillissimis quoque pectoribus patientiam extorsit, non
1799 I, 9, 4| caput, tot navalibus, tot pedestribus proeliis incolume, postquam
1800 I, 14, 1| quibus dubiam indolem et peiore iam loco positam revocet;
1801 I, 15, 2| civitate numquam deest patronus peioribus, nemo dubitaret, quin reus
1802 I, 18, 2| Quis non Vedium Pollionem peius oderat quam servi sui, quod
1803 I, 15, 3| Augustum; venit in privatos penates, adsedit, pars alieni consilii
1804 I, 1, 4| misericordiae causam, mihi peperci. Hodie dis immortalibus,
1805 I, 9, 4| contrarias: 'Quid ergo? Ego percussorem meum securum ambulare patiar
1806 I, 9, 5| ego non peream, tam multa perdenda sunt.'~6.
1807 I, 6, 3| innocentiam inviti ac retinentes perdidimus; nec deliquimus tantum,
1808 I, 1, 5| concupisti innocentiam. Non perdit operam nec bonitas ista
1809 I, 22, 1| superest. Nemo dignitati perditae parcit; impunitatis genus
1810 I, 3, 1| quomodo ad hanc virtutem perducatur animus, quomodo confirmet
1811 I, 13, 2| facinorum ac vindices timeat, eo perductus, ut non liceat illi mutare
1812 I, 10, 2| ad salutem securitatemque perduxit; haec gratum ac favorabilem
1813 I, 9, 5| tanti vita, si, ut ego non peream, tam multa perdenda sunt.'~
1814 I, 1, 8| libertatem nihil deest nisi pereundi licentia.~9.
1815 I, 5, 4| graviori sententiae ipsi, qui pereunt, adsentiuntur, quem nemo
1816 I, 21, 2| adeptus ultionem implevit perfecitque, quantum verae poenae satis
1817 I, 26, 1| in ipsos consurrexerunt perfidiamque et impietatem et feritatem
1818 I, 5, 6| vitam, si dat dignitatem periclitantibus et meritis amittere, facit,
1819 I, 20, 2| appareat, non minorem agi rem periclitantis quam iudicis sciat; hoc
1820 I, 12, 5| metuuntur, incurrere in pericula iuvat et ut aliena anima
1821 I, 26, 2| quibus materia criminis ac periculi quaeritur. Apparentur licet
1822 I, 12, 5| multoque plus spei quam periculorum ostentet; alioqui, ubi quiescenti
1823 II, 6, 1| res, utilia excogitanda, periculosa vitanda, aequa aestimanda;
1824 I, 23, 2| paucos esse eos viderit. Periculosum est, mihi crede, ostendere
1825 I, 23, 1| altissimi viri et rerum naturae peritissimi maluerunt velut incredibile
1826 I, 16, 4| verberibus exterret domandi peritus magister; fiet enim formidolosus
1827 I, 18, 1| possit pati, sed quantum tibi permittat aequi bonique natura, quae
1828 II, 6, 3| emendandos bonitatem suam permittet; adflictis vero et forte
1829 I, 16, 4| nisi eum blandiente tactu permulseris.~5.
1830 I, 4, 3| non posset sine utriusque pernicie; nam et illi viribus opus
1831 I, 25, 3| circumvenitur. Levis enim et privata pernicies non totas urbes movet; quod
1832 I, 1, 7| accedere bonis posse, nisi ut perpetua sint.~8.
1833 I, 16, 5| utitur ad excitandas vel persequendas feras: nec crebro illis
1834 I, 7, 2| potentium non statim fulminibus persequuntur, quanto aequius est hominem
1835 I, 13, 2| pessimum habet crudelitas: perseverandum est nec ad meliora patet
1836 I, 2, 1| colunt. Deinde habet haec in persona quoque innocentium locum,
1837 I, 1, 6| sumpta. Nemo enim potest personam diu ferre, ficta cito in
1838 I, 5, 3| quaedam tamen quibusdam personis aptior est. Decet magnanimitas
1839 I, 12, 1| id fieri publica utilitas persuadet; tyrannis saevitia cordi
1840 I, 5, 5| impulerunt; ignobilis bestiae pertinacia est.~6.
1841 I, 7, 3| Facilius privatis ignoscitur pertinaciter se vindicantibus; possunt
1842 I, 11, 1| suas et alienas, nempe post Perusinas aras et proscriptiones.~
1843 I, 5, 4| Clementia, in quamcumque domum pervenerit, eam felicem tranquillamque
1844 II, 2, 2| detestabiles, in vitam humanam pervenisse celebresque volgo ferri,
1845 I, 1, 1| fungerer et te tibi ostenderem perventurum ad voluptatem maximam omnium.
1846 I, 17, 1| erubescere iras exercere, pessima autem condicione sub homine
1847 I, 16, 3| Nonne pessimus pater videbitur, qui adsiduis
1848 I, 3, 3| salutaris potentia est; nam pestifera vis est valere ad nocendum.
1849 I, 25, 5| at ubi crebris mortibus pestilentiam esse apparuit, conclamatio
1850 I, 16, 2| magna imperia ex minoribus petamus exemplum. Non unum est imperandi
1851 I, 9, 8| invideant. Sacerdotium tibi petenti praeteritis compluribus,
1852 I, 19, 5| tempore, quo non captatur, peti se iudicet nullumque momentum
1853 I, 9, 1| Antonii consulis latus petierat, iam fuerat collega proscriptionis.~
1854 I, 9, 4| civilibus bellis frustra petitum caput, tot navalibus, tot
1855 I, 9, 7| Hoc' inquit 'primum a te peto, ne me loquentem interpelles,
1856 II, 4, 3| modum non habent, sicut in Phalari, quem aiunt non quidem in
1857 I, 23, 1| monstravit; pessimo vero loco pietas fuit, postquam saepius culleos
1858 II, 1, 4| omne animi malum oritur, pietatem integritatemque cum fide
1859 I, 13, 3| amicorum fidei credens, non pietati liberorum; qui, ubi circumspexit,
1860 I, 12, 5| Sic feras linea et pinnae clusas contineant, easdem
1861 II, 4, 1| Busiris ille et Procrustes et piratae, qui captos verberant et
1862 I, 7, 2| Quod si di placabiles et aequi delicta potentium
1863 I, 1, 9| tam valde innocentia sua placeat, ut non stare in conspectu
1864 II, 2, 2| maluerim veris offendere quam placere adulando); quid ergo est?
1865 II, 5, 5| semper faciem servabit, placidam, inconcussam, quod facere
1866 I, 13, 4| est, qui potentiam suam placide ac salutariter exercet adprobare
1867 I, 5, 4| potestate sua in melius placidiusque uti hoc ipsum cogitantem: '
1868 I, 13, 1| Placido tranquilloque regi fida
1869 I, 5, 5| autem animi proprium est placidum esse tranquillumque et iniurias
1870 I, 9, 4| immolare?' (nam sacrificantem placuerat adoriri.)~5.
1871 I, 1, 2| Egone ex omnibus mortalibus placui electusque sum, qui in terris
1872 I, 16, 3| videbitur, qui adsiduis plagis liberos etiam ex levissimis
1873 I, 5, 3| meliusque in tribunali quam in plano conspicitur. ~4.
1874 I, 13, 3| est, et conscientiam suam plenam sceleribus ac tormentis
1875 II, 7, 3| pati debuisse pronuntiet; plenior est quam venia, honestior
1876 II, 4, 4| quid sit misericordia; plerique enim ut virtutem eam laudant
1877 II, 3, 1| in constituendis poenis. Plura proponere tutius est, ne
1878 I, 8, 7| quemadmodum praecisae arbores plurimis ramis repullulant et multa
1879 I, 21, 2| servatoris sui gloriam vivit plusque eius nomini confert incolumis,
1880 I, 18, 2| animantium vetet. Quis non Vedium Pollionem peius oderat quam servi
1881 I, 9, 3| hoc detracto integrum, Cn. Pompei nepotem, damnandum; iam
1882 II, 5, 2| ignoscere. Haec, si per se ponantur, invisa sunt; videntur enim
1883 I, 9, 7| cubiculo, cum alteram Cinnae poni cathedram iussisset: 'Hoc'
1884 I, 10, 1| principis retinentem et pontificatum maximum non nisi mortuo
1885 I, 26, 1| sunt; tyrannorum gentes populique et, quorum erat malum, et
1886 I, 3, 4| Non est hic sine ratione populis urbibusque consensus sic
1887 I, 13, 4| facilis, voltu, qui maxime populos demeretur, amabilis, aequis
1888 II, 5, 3| dediscere humanitatem iubet portumque adversus fortunam certissimum
1889 II, 4, 4| severitatem circaque clementiam posita sunt, quae vitare debemus;
1890 I, 14, 1| indolem et peiore iam loco positam revocet; simul deploratum
1891 I, 7, 4| Humili loco positis exercere manum, litigare,
1892 I, 2, 1| temporum incidunt quaedam, quae possint laudata puniri. Adice, quod
1893 I, 8, 2| nobis beneficio tuo licent! Possum in qualibet parte urbis
1894 I, 6, 1| tempore theatris caveae postulantur, in qua consumitur quicquid
1895 I, 5, 6| facit, quod nulli nisi rerum potenti licet; vita enim etiam superiori
1896 I, 7, 2| placabiles et aequi delicta potentium non statim fulminibus persequuntur,
1897 I, 8, 5| animadversiones magnarum potestatum terrent latius quam nocent,
1898 I, 4, 3| hominibus publica privatis potiora sunt, sequitur, ut is quoque
1899 I, 14, 2| ambitiosae maiestati quicquid potuimus titulorum congessimus illis
1900 I, 15, 2| esset, quem is pater damnare potuisset, qui odisse non poterat. ~
1901 I, 21, 3| suum tuto relinqui apud eum potuit reponique eo, unde deciderat,
1902 I, 12, 4| exsecrabili versu, qui multos praecipites dedit, utitur: ~Oderint,
1903 I, 1, 9| Praecipue tamen aequalis ad maximos
1904 I, 8, 7| deficiat; alioqui, quemadmodum praecisae arbores plurimis ramis repullulant
1905 I, 4, 1| per se futura nisi onus et praeda, si mens illa imperii subtrahatur.~
1906 I, 1, 5| Potes hoc, Caesar, audacter praedicare: omnia, quae in fidem tutelamque
1907 II, 1, 2| in latrones duos Burrus praefectus tuus, vir egregius et tibi
1908 I, 9, 10| nobilium non inania nomina praeferentium, sed eorum, qui imaginibus
1909 I, 12, 1| Dionysius maior iure meritoque praeferri multis regibus potest, et
1910 I, 24, 1| civitatis deterior quanto praegravet. Non minus principi turpia
1911 I, 5, 5| vero nec generosarum quidem praemordere et urguere proiectos. Elephanti
1912 I, 2, 2| est, in partem humaniorem praeponderet.~
1913 I, 7, 2| aequius est hominem hominibus praepositum miti animo exercere imperium
1914 I, 19, 1| modo is et quocumque iure praepositus ceteris erit. Eo scilicet
1915 I, 21, 2| auferendique vitam potens. In iis praesertim, quos scit aliquando sibi
1916 I, 26, 1| adgressi sunt. Aliquando sua praesidia in ipsos consurrexerunt
1917 I, 13, 5| suo beneficio tutus nihil praesidiis eget, arma ornamenti causa
1918 I, 19, 7| pretiosum, quod non pro salute praesidis sui commutatum velit?~8.
1919 I, 19, 1| fatebimur, quo in maiore praestabitur potestate, quam non oportet
1920 II, 5, 1| mansuetudinemque omnes boni viri praestabunt, misericordiam autem vitabunt;
1921 I, 11, 3| Praestitisti, Caesar, civitatem incruentam,
1922 I, 15, 2| continuit et annua illi praestitit, quanta praestare integro
1923 I, 23, 1| et ultra audaciam positum praeterire quam, dum vindicant, ostendere
1924 I, 9, 8| Sacerdotium tibi petenti praeteritis compluribus, quorum parentes
1925 II, 7, 1| facit, quod non debet, nihil praetermittit, quod debet; itaque poenam,
1926 II, 7, 5| sit, quo modo in rectum prava flectantur. ***~
1927 II, 7, 4| circumcidunt, ne proceritatem rami premant, quasdam infirmas vitio
1928 I, 5, 1| at mehercules rem ipsam premit. Nam si, quod adhuc colligit,
1929 I, 3, 5| illius ratione flectitur pressura se ac fractura viribus suis,
1930 I, 18, 1| parcere etiam captivis et pretio paratis iubet. Quanto iustius
1931 I, 19, 7| Nihil esse cuiquam tam pretiosum, quod non pro salute praesidis
1932 I, 1, 1| fecisse nec ullum virtutum pretium dignum illis extra ipsas
1933 I, 10, 1| Deillios et totam cohortem primae admissionis ex adversariorum
1934 I, 4, 1| in aciem deducunt, cum in primam frontem procurrunt et adversa
1935 I, 9, 1| princeps, si quis illum a principatu suo aestimare incipiat;
1936 I, 1, 6| exemplar extra te quaerit; principatus tuus ad gustum exigitur.
1937 I, 20, 3| quicquam esse gloriosius principe impune laeso.~
1938 I, 11, 2| temeritate ingenii, non priorum principum exemplis corruptum,
1939 I, 15, 4| Caesaris fuisset; deinde, priusquam aperirentur codicilli, iuravit
1940 I, 4, 3| non est mirum amari ultra privatas etiam necessitudines; nam
1941 I, 25, 3| multorum ipse periculum est, privatisque non numquam consiliis, alias
1942 I, 9, 10| libertini hominis gratia in privato iudicio superatus es; adeo
1943 I, 26, 1| Crudelitatem privatorum quoque serviles manus sub
1944 II, 4, 3| innocentes, sed super humanum ac probabilem modum saevisse. Possumus
1945 I, 19, 8| adsiduis bonitatis argumentis probavit non rem publicam suam esse,
1946 I, 22, 3| patiens eorum est, non tamquam probet, sed tamquam invitus et
1947 I, 10, 3| crudelitate exsequebatur, quod probrosis in se dictis adrisit, quod
1948 I, 3, 3| cottidie experiuntur, quo procedente non, tamquam malum aliquod
1949 II, 7, 4| imitabitur, qui non tantum rectas procerasque arbores colunt; illis quoque,
1950 II, 7, 4| alias circumcidunt, ne proceritatem rami premant, quasdam infirmas
1951 I, 1, 4| abditam, at clementiam in procinctu habeo; sic me custodio,
1952 I, 9, 7| interpelles, ne medio sermone meo proclames; dabitur tibi loquendi liberum
1953 II, 4, 1| saeviunt, ut Busiris ille et Procrustes et piratae, qui captos verberant
1954 | procul
1955 I, 12, 5| per ipsa, quae fugerant, proculcabuntque formidinem. Acerrima virtus
1956 I, 7, 4| manum, litigare, in rixam procurrere ac morem irae suae gerere
1957 I, 4, 1| deducunt, cum in primam frontem procurrunt et adversa volneribus pectora
1958 I, 9, 6| nocere tibi non potest, prodesse famae tuae potest.'~7.
1959 I, 9, 4| navalibus, tot pedestribus proeliis incolume, postquam terra
1960 I, 9, 6| Severitate nihil adhuc profecisti; Salvidienum Lepidus secutus
1961 II, 1, 4| Nunc profecto consentire decebat ad aequum
1962 I, 24, 2| sibi. Plus itaque hac via proficitur.~
1963 I, 12, 1| tyrannum appellari quid prohibet, cui occidendi finem fecit
1964 I, 17, 2| omnium est, non cito spem proicere nec mortifera signa pronuntiare;
1965 I, 5, 5| quidem praemordere et urguere proiectos. Elephanti leonesque transeunt,
1966 I, 2, 2| a deploratis sciat. Nec promiscuam habere ac volgarem clementiam
1967 I, 17, 2| proicere nec mortifera signa pronuntiare; luctetur cum vitiis, resistat,
1968 I, 1, 2| Fortuna datum velit, meo ore pronuntiat; ex nostro responso laetitiae
1969 II, 7, 3| aliud illos pati debuisse pronuntiet; plenior est quam venia,
1970 I, 13, 4| amabilis, aequis desideriis propensus, etiam inquis non acerbus,
1971 I, 8, 7| qui interfecti sunt, et propinqui et amici in locum singulorum
1972 I, 1, 2| pars usquam nisi volente propitioque me floret; haec tot milia
1973 II, 6, 3| deorum more calamitosos propitius respiciet. ~4.
1974 II, 3, 1| constituendis poenis. Plura proponere tutius est, ne una finitio
1975 I, 5, 1| Longius videtur recessisse a proposito oratio mea, at mehercules
1976 I, 11, 1| nempe post Perusinas aras et proscriptiones.~2.
1977 I, 3, 3| aut noxium animal e cubili prosilierit, diffugiunt, sed tamquam
1978 I, 20, 3| stimulis exagitetur, non prosilit, qui intellegit magni animi
1979 I, 3, 4| urbibusque consensus sic protegendi amandique reges et se suaque
1980 II, 1, 2| Invitus invito cum chartam protulisset traderetque, exclamasti: '
1981 | prout
1982 II, 6, 1| Adice, quod sapiens et providet et in expedito consilium
1983 I, 23, 1| crimen fuit. Summa enim prudentia altissimi viri et rerum
1984 I, 19, 8| argumentis probavit non rem publicam suam esse, sed se rei publicae.
1985 I, 13, 4| visus, si fortunam suam publicarit, sermone adfabilis, aditu
1986 I, 13, 5| tollere filios cupiunt et publicis malis sterilitas indicta
1987 II, 6, 3| auxilium natus ac bonum publicum, ex quo dabit cuique partem.
1988 I, 19, 4| Pudeat ab exiguis animalibus non
1989 I, 9, 6| taceam, quos tantum ausos pudet. Nunc tempta, quomodo tibi
1990 I, 19, 8| sub quo iustitia, pax, pudicitia, securitas, dignitas florent,
1991 I, 9, 1| duodevicensimum egressus annum, iam pugiones in sinum amicorum absconderat,
1992 I, 19, 2| unum patiuntur melioremque pugna quaerunt; praeterea insignis
1993 I, 19, 3| iracundissimae ac pro corporis captu pugnacissimae sunt apes et aculeos in
1994 I, 7, 2| mundi status gratior oculis pulchriorque sit, sereno et puro die,
1995 I, 19, 7| Quid pulchrius est quam vivere optantibus
1996 I, 26, 5| principis fastigio dignius pulchriusque est quam illa corona ob
1997 I, 14, 3| cito; prope est, ut inique puniat, qui nimis.~
1998 II, 4, 3| ergo crudeles vocabo, qui puniendi causam habent, modum non
1999 II, 7, 3| autem est, quem iudices puniendum, non punire; venia debitae
2000 I, 22, 1| debet: aut ut eum, quem punit, emendet, aut ut poena eius
2001 I, 21, 4| in ore civitatis servati punitique erunt, occasione notae clementiae
2002 I, 23, 2| qua civitate raro homines puniuntur, in ea consensus fit innocentiae
2003 I, 6, 4| Etiam si quis tam bene iam purgavit animum, ut nihil obturbare
2004 I, 25, 4| Possunt verba dare et evadere pusilla mala, ingentibus obviam
2005 II, 5, 1| vitabunt; est enim vitium pusilli animi ad speciem alienorum
2006 I, 15, 5| Dicet aliquis: 'Pusillo animo timuit, ne videretur
2007 I, 26, 2| Sed puta esse tutam crudelitatem,
2008 II, 4, 1| Huic contrariam imperiti putant severitatem; sed nulla virtus