| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Lucius Annaeus Seneca De clementia IntraText - Concordances (Hapax - words occurring once) |
bold = Main text
Lib., Cap., Par. grey = Comment text
2009 I, 2, 1| clementia pessimum quemque putent sustineri, quoniam nisi
2010 I, 23, 2| indulgetur velut publico bono. Putet se innocentem esse civitas,
2011 I, 5, 1| illa corpus tuum, vides, ut puto, quam necessaria sit clementia;
2012 I, 25, 4| adflavit, deurit obteritque, quacumque incessit, ballistis petitur.
2013 I, 9, 2| Sed cum annum quadragensimum transisset et in Gallia
2014 I, 21, 1| malo opinionem sibi virium quaerat. Hoc dico, cum ab inferioribus
2015 II, 4, 4| Ad rem pertinet quaerere hoc loco, quid sit misericordia;
2016 I, 26, 2| materia criminis ac periculi quaeritur. Apparentur licet magna
2017 I, 19, 2| patiuntur melioremque pugna quaerunt; praeterea insignis regi
2018 I, 6, 2| Quotus quisque ex quaesitoribus est, qui non ex ipsa ea
2019 | quale
2020 I, 8, 1| famam habeant, quam qui, qualemcumque meruerint, magnam habituri
2021 I, 7, 1| ut se talem esse civibus, quales sibi deos velit. Expedit
2022 I, 8, 2| beneficio tuo licent! Possum in qualibet parte urbis solus incedere
2023 I, 16, 1| illum perire non sentiat; qualiscumque pars imperii est.~2.
2024 II, 3, 1| videamus, quid sit clementia qualisque sit et quos fines habeat.~
2025 I, 5, 4| Clementia, in quamcumque domum pervenerit, eam felicem
2026 II, 7, 3| absolvere illi licet et, quanti vult, taxare litem. Nihil
2027 I, 5, 2| apud illos, quod servet, quantoque in maiore materia apparet.
2028 I, 5, 2| maiore materia apparet. Quantulum enim nocet privata crudelitas!
2029 I, 19, 2| cognoscere et ex apibus; quarum regi amplissimum cubile
2030 II, 7, 4| proceritatem rami premant, quasdam infirmas vitio loci nutriunt,
2031 I, 8, 5| quidquid circa fuerit, quatiatur. Ut fulmina paucorum periculo
2032 I, 7, 2| fragoribus crebris omnia quatiuntur et ignes hinc atque illinc
2033 I, 5, 3| est. Decet magnanimitas quemlibet mortalem, etiam illum, infra
2034 I, 2, 1| qui clementia pessimum quemque putent sustineri, quoniam
2035 I, 9, 12| detulit ultro consulatum questus quod non auderet petere.
2036 | quidam
2037 II, 5, 3| Quod si est quidnam haec scientia, quae dediscere
2038 I, 12, 5| periculorum ostentet; alioqui, ubi quiescenti paria metuuntur, incurrere
2039 I, 3, 2| utilitates suas spectant; nam si quietem petit et otium, hanc virtutem
2040 I, 7, 2| Atqui non alia facies est quieti moratique imperii quam sereni
2041 I, 15, 5| damnatione.' Ego contra sentio; quilibet nostrum debuisset adversus
2042 I, 15, 2| peioribus, nemo dubitaret, quin reus merito damnatus esset,
2043 I, 23, 1| Pater tuus plures intra quinquennium culleo insuit, quam omnibus
2044 | quisquis
2045 I, 1, 1| Nero Caesar, institui, ut quodam modo speculi vice fungerer
2046 I, 10, 3| apparebat, cum exigeret, quod, quoscumque ob adulterium filiae suae
2047 II, 7, 4| circumcidunt, ne proceritatem rami premant, quasdam infirmas
2048 I, 8, 7| praecisae arbores plurimis ramis repullulant et multa satorum
2049 I, 6, 1| cursum eius velut torrentis rapidi moraretur, in qua tribus
2050 I, 13, 3| nefas sit, qui caedibus ac rapinis potentiam exercuit, qui
2051 I, 5, 4| praestabit, sed in regia, quo rarior, eo mirabilior. Quid enim
2052 I, 1, 5| clam adimi rei publicae. Rarissimam laudem et nulli adhuc principum
2053 II, 5, 1| fortunam spectat; clementia rationi accedit. ~2.
2054 I, 26, 4| Illa rationis expertia et a nobis immanitatis
2055 II, 7, 4| opinio, controversia est, de re quidem convenit. Sapiens
2056 II, 4, 4| sed par error est a vero recedentium.~
2057 I, 8, 4| sentiunt, prodire nobis ac recedere et mutare habitum sine sensu
2058 I, 5, 1| Longius videtur recessisse a proposito oratio mea,
2059 I, 1, 6| ficta cito in naturam suam recidunt; quibus veritas subest quaeque,
2060 I, 8, 7| genera, ut densiora surgant, reciduntur, ita regia crudelitas auget
2061 II, 5, 5| non posset, si tristitiam reciperet.~
2062 II, 3, 2| debita poena remittentem: reclamabitur nullam virtutem cuiquam
2063 I, 13, 5| malis sterilitas indicta recluditur; bene se meriturum de liberis
2064 II, 7, 4| imitabitur, qui non tantum rectas procerasque arbores colunt;
2065 | recte
2066 II, 2, 1| bonitate, et in totum orbem recti mores revertentur; parcetur
2067 I, 19, 8| abundat? Nec alio animo rectorem suum intuetur, quam si di
2068 II, 7, 5| tractandum sit, quo modo in rectum prava flectantur. ***~
2069 I, 22, 1| poena eius ceteros meliores reddat, aut ut sublatis malis securiores
2070 II, 1, 3| humani innocentia dignam, cui redderetur antiquum illud saeculum!~
2071 I, 12, 2| dictatura sua et se togae reddiderit, quis tamen umquam tyrannus
2072 I, 1, 4| lucem evocavi, rationem redditurus sim. Alterius aetate prima
2073 II, 7, 1| sapiens quare non debeat dare, reddunt rationem diutius, quibus
2074 I, 15, 6| libertatem sententiae suae redemit; et postquam adprobavit
2075 I, 3, 4| multis mortibus unam animam redimere nonnumquam senis et invalidi. ~
2076 I, 21, 4| obterentem inquinantibus reducenda manus est; at in iis, qui
2077 I, 1, 5| aestimatores nancta est. Refertur tibi gratia; nemo unus homo
2078 I, 19, 1| poterit, quod magis decorum regenti sit quam clementia, quocumque
2079 I, 22, 3| peccandi facit ipsa clementia regentis; gravior multo poena videtur,
2080 II, 5, 2| nimis et minime principibus regibusque bonum daturam consilium;
2081 I, 26, 2| Apparentur licet magna impensa et regiis opibus et artificum exquisitis
2082 I, 3, 5| circumdata illius spiritu regitur, illius ratione flectitur
2083 I, 1, 2| mancipia fieri quorumque capiti regium circumdari decus oporteat,
2084 I, 11, 4| ac nepotibus tradiderint regna, tyrannorum exsecrabilis
2085 I, 26, 3| esset, si leones ursique regnarent, si serpentibus in nos ac
2086 II, 1, 4| et vitia diuturno abusa regno dare tandem felici ac puro
2087 I, 21, 2| abiectus alienam de capite regnoque sententiam exspectavit,
2088 I, 13, 2| est nec ad meliora patet regressus; scelera enim sceleribus
2089 I, 24, 2| equi melius facili freno reguntur, ita clementiam voluntaria
2090 I, 13, 2| homines obiectat, omnibus reis aerumnosior ac sollicitior,
2091 I, 15, 6| semper curandum est, dixit relegandum, quo patri videretur.~7.
2092 II, 5, 1| Ergo quemadmodum religio deos colit, superstitio
2093 II, 5, 2| sunt; videntur enim nullam relinquere spem humanis erroribus,
2094 I, 21, 3| regnum quoque suum tuto relinqui apud eum potuit reponique
2095 I, 6, 1| vastitas futura sit, si nihil relinquitur, nisi quod iudex severus
2096 I, 19, 3| apes et aculeos in volnere relinquunt, rex ipse sine aculeo est;
2097 I, 19, 3| detraxit et iram eius inermem reliquit. ~Exemplar hoc magnis regibus
2098 I, 21, 1| accepit iniuriam, aut in reliquum securitatem. Principis maior
2099 I, 17, 2| citius meliusque sanaturus remediis fallentibus; agat princeps
2100 I, 13, 4| ostendens, quam invitus aspero remedio manus admoveat, in cuius
2101 I, 22, 2| severitas, quod maximum remedium habet, adsiduitate amittit
2102 I, 24, 1| quam medico multa funera; remissius imperanti melius paretur.~
2103 II, 3, 2| ex merita ac debita poena remittentem: reclamabitur nullam virtutem
2104 II, 7, 4| convenit. Sapiens multa remittet, multos parum sani, sed
2105 I, 9, 7| uxori quidem gratias egit, renuntiari autem extemplo amicis, quos
2106 II, 4, 3| asperiora. Hanc clementia repellit longe iussam stare a se;
2107 I, 7, 3| est, inter trementes et ad repentinum sonitum expavescentes ne
2108 I, 1, 4| immortalibus, si a me rationem repetant, adnumerare genus humanum
2109 I, 9, 11| Ne totam eius orationem repetendo magnam partem voluminis
2110 I, 14, 2| consulens suaque post illos reponens.~3.
2111 I, 14, 3| etiam, cum absciderit, reponere cupiat et in abscidendo
2112 I, 4, 2| vel aliquo casu discussos reponi sibi passus non erit, haec
2113 I, 21, 3| relinqui apud eum potuit reponique eo, unde deciderat, ingenti
2114 I, 8, 7| praecisae arbores plurimis ramis repullulant et multa satorum genera,
2115 I, 17, 2| pronuntiare; luctetur cum vitiis, resistat, aliis morbum suum exprobret,
2116 II, 6, 3| more calamitosos propitius respiciet. ~4.
2117 I, 1, 2| ore pronuntiat; ex nostro responso laetitiae causas populi
2118 II, 6, 3| utetur aut viribus, quam ad restituenda, quae casus impulit? Voltum
2119 II, 1, 4| integritatemque cum fide ac modestia resurgere et vitia diuturno abusa
2120 I, 10, 1| tulit ornamenta principis retinentem et pontificatum maximum
2121 I, 6, 3| et innocentiam inviti ac retinentes perdidimus; nec deliquimus
2122 I, 3, 2| quae pacem amat et manus retinet.~3.
2123 I, 11, 1| ad quae invitus oculos retorquebat. Comparare nemo mansuetudini
2124 I, 7, 3| praeterea contemptum, et non rettulisse laedentibus gratiam infirmitas
2125 I, 5, 3| fortius quam malam fortunam retundere? Haec tamen magnanimitas
2126 I, 15, 2| peioribus, nemo dubitaret, quin reus merito damnatus esset, quem
2127 II, 5, 5| sed omnem fortunae iram reverberabit et ante se franget; eandem
2128 II, 2, 1| totum orbem recti mores revertentur; parcetur ubique manibus
2129 I, 2, 1| magna pars hominum est, quae reverti ad innocentiam possit, si
2130 I, 26, 5| et ad vitam ab ipsa morte revocare et mereri clementia civicam.
2131 I, 14, 1| peiore iam loco positam revocet; simul deploratum est, ultima
2132 I, 19, 3| aculeos in volnere relinquunt, rex ipse sine aculeo est; noluit
2133 I, 25, 1| potius ungues esse, tibi rictum illum edendorum hominum
2134 II, 6, 4| hilaritatem, semper adridere ridentibus et ad omnium oscitationem
2135 I, 7, 4| exercere manum, litigare, in rixam procurrere ac morem irae
2136 I, 9, 7| amicis, quos in consilium rogaverat, imperavit et Cinnam unum
2137 I, 4, 2| Hic casus Romanae pacis exitium erit, hic
2138 I, 10, 2| quamvis nondum subactis populi Romani cervicibus manum imposuisset;
2139 I, 12, 2| qui septem milia civium Romanorum contrucidari iussit et,
2140 I, 1, 7| Magnam adibat aleam populus Romanus, cum incertum esset, quo
2141 I, 1, 2| circumdari decus oporteat, quae ruant urbes, quae oriantur, mea
2142 I, 26, 5| indiscretos incendii ac ruinae potentia est.~
2143 I, 4, 2| tanti fortunam populi in ruinas aget; tam diu ab isto periculo
2144 I, 8, 1| habent; vestra facta dictaque rumor excipit, et ideo nullis
2145 I, 4, 1| mens omnibus una; amisso rupere fidem.~2.
2146 | Rursus
2147 I, 9, 8| victo victores invideant. Sacerdotium tibi petenti praeteritis
2148 I, 9, 4| constituat, sed immolare?' (nam sacrificantem placuerat adoriri.)~5.
2149 II, 1, 4| dare tandem felici ac puro saeculo locum.~
2150 I, 19, 6| multiplicibus se muris turribusque saepire: salvum regem clementia
2151 I, 8, 7| Voluntas oportet ante saeviendi quam causa deficiat; alioqui,
2152 I, 26, 3| boni, malum est occidere, saevire, delectari sono catenarum
2153 II, 4, 3| humanum ac probabilem modum saevisse. Possumus effugere cavillationem
2154 I, 11, 2| quam tu praestas, quae non saevitiae paenitentia coepit, nullam
2155 I, 18, 2| muraenas sanguine humano saginabat et eos, qui se aliquid offenderant,
2156 I, 21, 1| servus occidit et serpens et sagitta; servavit quidem nemo nisi
2157 I, 10, 1| ignovisset, quibus imperasset? Sallustium et Cocceios et Deillios
2158 I, 19, 5| innoxium aliis, ob hoc securum, salutare potentiae ius laetis omnibus
2159 I, 13, 4| potentiam suam placide ac salutariter exercet adprobare imperia
2160 I, 17, 2| princeps curam non tantum salutis, sed etiam honestae cicatricis.~
2161 I, 9, 6| nihil adhuc profecisti; Salvidienum Lepidus secutus est, Lepidum
2162 II, 7, 2| lapsus; hostes dimittet salvos, aliquando etiam laudatos,
2163 I, 19, 6| muris turribusque saepire: salvum regem clementia in aperto
2164 I, 2, 2| adhibenda moderatio est, quae sanabilia ingenia distinguere a deploratis
2165 II, 7, 4| multos parum sani, sed sanabilis ingenii servabit. Agricolas
2166 I, 17, 2| decipiat citius meliusque sanaturus remediis fallentibus; agat
2167 I, 13, 1| custos; at illum acerbum et sanguinarium necesse est graventur stipatores
2168 II, 7, 4| multa remittet, multos parum sani, sed sanabilis ingenii servabit.
2169 I, 4, 3| etiam necessitudines; nam si sanis hominibus publica privatis
2170 I, 2, 1| aegros usus, etiam apud sanos honor est, ita clementiam,
2171 I, 14, 1| verberibus. Numquid aliquis sanus filium a prima offensa exheredat?
2172 II, 5, 5| abicit, contrahit; hoc sapienti ne in suis quidem accidet
2173 I, 25, 1| citra sanguinem caedemque satietur; clementia iam vocatur,
2174 I, 8, 7| ramis repullulant et multa satorum genera, ut densiora surgant,
2175 I, 13, 2| meliora patet regressus; scelera enim sceleribus tuenda sunt.
2176 II, 7, 1| quoque, quid sit venia, et sciemus dari illam a sapiente non
2177 II, 5, 3| Quod si est quidnam haec scientia, quae dediscere humanitatem
2178 I, 4, 2| aberit hic populus, quam diu sciet ferre frenos, quos si quando
2179 | scilicet
2180 I, 14, 2| Patriae appellavimus, ut sciret datam sibi potestatem patriam,
2181 I, 21, 2| In iis praesertim, quos scit aliquando sibi par fastigium
2182 I, 24, 1| numerare nos coepissent. Idem scito metuendum esse, si nulli
2183 I, 3, 3| supra se esse quam pro se sciunt, cuius curam excubare pro
2184 II, 2, 3| cunctatione, ita aliquando scribas necesse est istud, quod
2185 I, 1, 1| Scribere de clementia, Nero Caesar,
2186 II, 1, 1| Ut de clementia scriberem, Nero Caesar, una me vox
2187 I, 16, 1| coheredem innocentibus liberis scriberent! Haec clementia principem
2188 II, 1, 2| principi natus, exigebat a te, scriberes, in quos et ex qua causa
2189 I, 15, 4| sententiam suam quisque scriberet, ne ea omnium fieret, quae
2190 I, 3, 5| dominus est, mare lucri causa scrutamur, sive ambitiosus, iam dudum
2191 I, 3, 1| virtutes imitantia, non possunt secerni, nisi signa, quibus dinoscantur,
2192 I, 13, 5| Eadem de illo homines secreto loquuntur quae palam; tollere
2193 II, 5, 3| auxilio cludit? Sed nulla secta benignior leniorque est,
2194 II, 5, 2| male audire apud imperitos sectam Stoicorum tamquam duram
2195 | secum
2196 | secunda
2197 II, 2, 3| immani et invisa materia secundiore ore expresserunt sensus
2198 I, 5, 2| omnibus quidem hominibus secundum naturam, maxime tamen decora
2199 I, 22, 1| reddat, aut ut sublatis malis securiores ceteri vivant. Ipsos facilius
2200 I, 19, 5| rege tutum est; securitas securitate mutua paciscenda est.~6.
2201 I, 21, 1| iniuriam, aut in reliquum securitatem. Principis maior est fortuna,
2202 I, 10, 2| eum clementia ad salutem securitatemque perduxit; haec gratum ac
2203 I, 13, 1| gloriosusque miles (publicae enim securitati se dare operam videt) omnem
2204 I, 12, 3| manus, quibus se commisit, securus adspicit.~4.
2205 I, 22, 1| vindicandis haec tria lex secuta est, quae princeps quoque
2206 I, 9, 6| profecisti; Salvidienum Lepidus secutus est, Lepidum Murena, Murenam
2207 I, 3, 5| maneat tenuis et in qua sede latitet incertus, tamen
2208 I, 12, 2| vicino ad aedem Bellonae sedens exaudisset conclamationem
2209 I, 1, 1| multitudinem discordem, seditiosam, impotentem, in perniciem
2210 I, 12, 2| Hoc agamus' inquit, 'P.C.; seditiosi pauculi meo iussu occiduntur'?~
2211 I, 4, 3| rei publicae Caesar, ut seduci alterum non posset sine
2212 | semel
2213 I, 11, 1| Haec Augustus senex aut iam in senectutem annis
2214 I, 3, 4| animam redimere nonnumquam senis et invalidi. ~5.
2215 I, 8, 4| recedere et mutare habitum sine sensu publico licet; tibi non
2216 II, 2, 3| secundiore ore expresserunt sensus vehementes et concitatos;
2217 I, 24, 1| Dicta est aliquando a senatu sententia, ut servos a liberis cultus
2218 I, 16, 1| sit, ut illum perire non sentiat; qualiscumque pars imperii
2219 I, 15, 5| damnatione.' Ego contra sentio; quilibet nostrum debuisset
2220 I, 1, 9| portione fortunae suae quisque sentit aut exspectat maiora minoraque,
2221 I, 8, 4| Nostros motus pauci sentiunt, prodire nobis ac recedere
2222 II, 6, 2| et cadaver etiam noxium sepeliet, sed faciet ista tranquilla
2223 I, 12, 2| sanguinem bibit quam ille, qui septem milia civium Romanorum contrucidari
2224 I, 8, 2| sine timore, quamvis nullus sequatur comes, nullus sit domi,
2225 I, 24, 2| contrarium atque arduum nitens sequiturque facilius quam ducitur; et
2226 II, 5, 4| sapientem virum non cadit; serena eius mens est, nec quicquam
2227 I, 7, 2| quieti moratique imperii quam sereni caeli et nitentis.~3.
2228 I, 7, 2| oculis pulchriorque sit, sereno et puro die, an cum fragoribus
2229 I, 21, 1| Regem et servus occidit et serpens et sagitta; servavit quidem
2230 I, 26, 3| leones ursique regnarent, si serpentibus in nos ac noxiosissimo cuique
2231 I, 18, 2| vivarium, quid aliud quam serpentium, abici iubebat? O hominem
2232 I, 26, 4| caedibus in exitia gentium serpit et inicere tectis ignem,
2233 I, 21, 1| nemo nisi maior eo, quem servabat.~2.
2234 I, 21, 4| iis, qui in ore civitatis servati punitique erunt, occasione
2235 I, 21, 2| sententiam exspectavit, in servatoris sui gloriam vivit plusque
2236 I, 26, 5| quam illa corona ob cives servatos, non hostilia arma detracta
2237 I, 9, 8| mihi inimicum sed natum, servavi, patrimonium tibi omne concessi.
2238 I, 21, 1| occidit et serpens et sagitta; servavit quidem nemo nisi maior eo,
2239 I, 13, 3| optat, invisior sibi quam servientibus.~4.
2240 I, 26, 1| Crudelitatem privatorum quoque serviles manus sub certo crucis periculo
2241 I, 9, 10| Fabius Maximus et Cossi et Servilii ferent tantumque agmen nobilium
2242 I, 10, 2| quae vix vivis principibus servit.~3.
2243 I, 8, 1| experiris istud nobis esse, tibi servitutem? Alia condicio est eorum,
2244 I, 18, 2| licet confugere; cum in servum omnia liceant, est aliquid,
2245 I, 21, 1| vindicatus est. Regem et servus occidit et serpens et sagitta;
2246 I, 22, 2| turba damnationum levat, et severitas, quod maximum remedium habet,
2247 II, 4, 4| debemus; per speciem enim severitatis in crudelitatem incidimus,
2248 I, 6, 1| relinquitur, nisi quod iudex severus absolverit.~2.
2249 I, 11, 1| infectum, nempe post fractas in Sicilia classes et suas et alienas,
2250 I, 3, 3| tamquam ad clarum ac beneficum sidus certatim advolant. Obicere
2251 I, 9, 5| Rursus silentio interposito maiore multo
2252 I, 25, 1| volneribus et abiecto homine in silvestre animal transire. Quid enim
2253 | sim
2254 II, 2, 2| metuant,' cui Graecus versus similis est, qui se mortuo terram
2255 II, 2, 1| imperii corpus, et cuncta in similitudinem tuam formabuntur. A capite
2256 I, 26, 4| tuta est etiam inter feras similitudo: horum ne a necessariis
2257 II, 6, 1| numquam autem liquidum sincerumque ex turbido venit. Tristitia
2258 I, 1, 5| operam nec bonitas ista tua singularis ingratos aut malignos aestimatores
2259 II, 5, 3| sibi tantum, sed universis singulisque consulere.~4.
2260 I, 9, 1| egressus annum, iam pugiones in sinum amicorum absconderat, iam
2261 | sis
2262 I, 1, 4| tamquam legibus, quas ex situ ac tenebris in lucem evocavi,
2263 I, 3, 2| solum inter nos, qui hominem sociale animal communi bono genitum
2264 II, 2, 1| marcet. Erunt cives, erunt socii digni hac bonitate, et in
2265 I, 9, 9| me paras'; adiecit locum, socios, diem, ordinem insidiarum,
2266 I, 21, 1| maior est fortuna, quam ut solacio egeat, manifestiorque vis,
2267 I, 21, 1| praestare res solet: aut solacium adfert ei, qui accepit iniuriam,
2268 I, 15, 2| quanta praestare integro solebat; haec liberalitas effecit,
2269 I, 8, 4| licet; tibi non magis quam soli latere contingit. Multa
2270 I, 1, 6| quaeque, ut ita dicam, ex solido enascuntur, tempore ipso
2271 I, 25, 4| conquiruntur; ubi aliqua solitam mensuram transit et in monstrum
2272 I, 25, 2| quod excedit fines primum solitos, deinde humanos, nova supplicia
2273 I, 6, 1| terris omnibus aratur, quanta solitudo ac vastitas futura sit,
2274 I, 26, 2| ineunt, in quibus lingua sollicite etiam ebriis custodienda
2275 I, 13, 2| omnibus reis aerumnosior ac sollicitior, ut qui homines deosque
2276 I, 9, 4| securum ambulare patiar me sollicito? Ergo non dabit poenas,
2277 I, 3, 2| constet necesse est non solum inter nos, qui hominem sociale
2278 II, 6, 2| maternis filium et catenas solvi iubebit et ludo eximet et
2279 I, 3, 3| ad salutem struendum sit, somnum eius nocturnis excubiis
2280 I, 7, 3| trementes et ad repentinum sonitum expavescentes ne eo quidem,
2281 I, 26, 3| occidere, saevire, delectari sono catenarum et civium capita
2282 I, 1, 2| arbiter; qualem quisque sortem statumque habeat, in mea
2283 I, 11, 4| inter tyrannum ac regem (species enim ipsa fortunae ac licentia
2284 I, 3, 5| hoc tanto maius tantoque speciosius sit, ille in occulto maneat
2285 II, 3, 1| Et ne forte decipiat nos speciosum clementiae nomen aliquando
2286 I, 26, 2| ebriis custodienda est, non spectacula, ex quibus materia criminis
2287 I, 21, 2| ablatus esset. Adsiduum enim spectaculum alienae virtutis est; in
2288 I, 3, 2| factaque ad utilitates suas spectant; nam si quietem petit et
2289 II, 5, 1| non causam, sed fortunam spectat; clementia rationi accedit. ~
2290 I, 1, 1| institui, ut quodam modo speculi vice fungerer et te tibi
2291 I, 1, 9| ex clementia omnes idem sperant; nec est quisquam, cui tam
2292 I, 3, 5| animae circumdata illius spiritu regitur, illius ratione
2293 I, 4, 1| res publica cohaeret, ille spiritus vitalis, quem haec tot milia
2294 I, 26, 5| cruenti, non parta bello spolia. Haec divina potentia est
2295 I, 10, 1| illum honorem vocari quam spolium.~2.
2296 I, 25, 4| monstrum excrevit, ubi fontes sputu inficit et, si adflavit,
2297 I, 3, 3| Illius demum magnitudo stabilis fundataque est, quem omnes
2298 I, 7, 2| aequi delicta potentium non statim fulminibus persequuntur,
2299 I, 18, 2| Servis ad statuam licet confugere; cum in
2300 I, 1, 2| arbiter; qualem quisque sortem statumque habeat, in mea manu positum
2301 I, 13, 5| cupiunt et publicis malis sterilitas indicta recluditur; bene
2302 I, 6, 3| consiliis parum fortiter stetimus et innocentiam inviti ac
2303 I, 11, 3| gloriatus es nullam te toto orbe stillam cruoris humani misisse,
2304 I, 14, 1| non accedit ad decretorium stilum; multa ante temptat, quibus
2305 I, 20, 3| sed eum, qui, cum suis stimulis exagitetur, non prosilit,
2306 I, 13, 1| sanguinarium necesse est graventur stipatores sui.~2.
2307 II, 6, 2| exsuli hospitium, egenti stipem, non hanc contumeliosam,
2308 II, 5, 2| audire apud imperitos sectam Stoicorum tamquam duram nimis et minime
2309 I, 9, 2| eum indicium L. Cinnam, stolidi ingenii virum, insidias
2310 I, 3, 3| substernere corpora sua, si per stragem illi humanam iter ad salutem
2311 I, 1, 2| comprimit, ad nutum meum stringentur; quas nationes funditus
2312 I, 3, 3| humanam iter ad salutem struendum sit, somnum eius nocturnis
2313 I, 16, 3| autem praeceptor liberalibus studiis dignior, qui excarnificabit
2314 I, 17, 1| parcendum. Quid enim est stultius quam in iumentis quidem
2315 I, 12, 4| excitat et omnia experiri suadet.~5.
2316 I, 1, 1| impotentem, in perniciem alienam suamque pariter exsultaturam, si
2317 I, 10, 2| reddidit, quamvis nondum subactis populi Romani cervicibus
2318 I, 1, 6| recidunt; quibus veritas subest quaeque, ut ita dicam, ex
2319 II, 6, 4| alienam lippitudinem et ipsi subfunduntur, tam mehercules quam morbum
2320 I, 9, 4| Gemens subinde voces varias emittebat et
2321 I, 1, 7| enim periculum est, ne te subita tui capiat oblivio. Facit
2322 II, 1, 1| nec alienis auribus data subito erupit et bonitatem tuam
2323 I, 22, 1| meliores reddat, aut ut sublatis malis securiores ceteri
2324 I, 2, 2| discrimen inter malos bonosque sublatum est, confusio sequitur et
2325 I, 15, 7| urbe et a parentis oculis submoveri.~
2326 I, 3, 5| obiecimus aut voluntarii terram subsiluimus, sic haec immensa multitudo
2327 I, 3, 3| insidiantium paratissimi et substernere corpora sua, si per stragem
2328 I, 4, 1| praeda, si mens illa imperii subtrahatur.~ Rege incolumi mens omnibus
2329 II, 6, 3| laborantibus multo libentius subveniet. Quotiens poterit, fortunae
2330 I, 8, 7| amici in locum singulorum succedunt.~
2331 II, 5, 1| speciem alienorum malorum succidentis. Itaque pessimo cuique familiarissima
2332 I, 2, 1| innocentiae tantum clementia succurrit, sed saepe virtuti, quoniam
2333 I, 12, 3| Sullae videbantur. Sed mox de Sulla, cum quaeremus, quomodo
2334 I, 12, 3| non est mentitus; pauci Sullae videbantur. Sed mox de Sulla,
2335 I, 12, 1| multis regibus potest, et L. Sullam tyrannum appellari quid
2336 I, 21, 3| victo nihil praeter gloriam sumere. Hoc est etiam ex victoria
2337 I, 8, 3| Est haec summae magnitudinis servitus non
2338 I, 1, 8| forma rei publicae, cui ad summam libertatem nihil deest nisi
2339 I, 1, 6| bonitas esset, sed ad tempus sumpta. Nemo enim potest personam
2340 | suos
2341 | super
2342 I, 9, 10| gratia in privato iudicio superatus es; adeo nihil facilius
2343 I, 22, 1| vivit, cui aliquid integri superest. Nemo dignitati perditae
2344 I, 5, 6| potenti licet; vita enim etiam superiori eripitur, numquam nisi inferiori
2345 II, 3, 1| potestate ulciscendi vel lenitas superioris adversus inferiorem in constituendis
2346 I, 5, 5| iniurias atque offensiones superne despicere. Muliebre est
2347 II, 5, 1| quemadmodum religio deos colit, superstitio violat, ita clementiam mansuetudinemque
2348 I, 2, 1| quoniam nisi post crimen supervacua est et sola haec virtus
2349 I, 20, 2| Supervacuum est hoc loco admonere, ne
2350 I, 9, 5| interest? Quis finis erit suppliciorum? Quis sanguinis? Ego sum
2351 I, 8, 7| satorum genera, ut densiora surgant, reciduntur, ita regia crudelitas
2352 I, 21, 3| deciderat, ingenti incremento surgit laus eius, qui contentus
2353 I, 13, 3| potentiam exercuit, qui suspecta sibi cuncta reddidit tam
2354 I, 15, 2| causa cognita, nemo non suspexit, quod contentus exsilio
2355 I, 5, 7| fortunae, quae numquam magis suspici debet, quam cum illi contigit
2356 I, 5, 1| misso sanguine opus est, sustinenda est manus, ne ultra, quam
2357 I, 3, 5| viribus suis, nisi consilio sustineretur.~
2358 I, 2, 1| pessimum quemque putent sustineri, quoniam nisi post crimen
2359 I, 19, 5| Hanc aliquis agere vitam sustinet, cum liceat innoxium aliis,
2360 I, 9, 6| Caepionem Egnatius, ut alios taceam, quos tantum ausos pudet.
2361 I, 9, 10| iam, sed ex conscientia tacentem: 'Quo' inquit 'hoc animo
2362 I, 16, 4| contumax, nisi eum blandiente tactu permulseris.~5.
2363 | tale
2364 | tanta
2365 I, 3, 5| et, cum hoc tanto maius tantoque speciosius sit, ille in
2366 I, 9, 10| Cossi et Servilii ferent tantumque agmen nobilium non inania
2367 I, 14, 3| Tarde sibi pater membra sua abscidat,
2368 I, 1, 8| confessionem, qua nulla in homine tardior est: securitas alta, adfluens,
2369 I, 16, 5| concedit. Adicias his licet tardiora agentes iumenta, quae, cum
2370 I, 15, 4| aperirentur codicilli, iuravit se Tarii, hominis locupletis, hereditatem
2371 I, 15, 2| Tarium, qui filium deprensum in
2372 II, 7, 3| illi licet et, quanti vult, taxare litem. Nihil ex his facit,
2373 I, 26, 4| gentium serpit et inicere tectis ignem, aratrum vetustis
2374 I, 25, 5| intentantur. Sub uno aliquo tecto flamma apparuit: familia
2375 I, 12, 5| contineant, easdem a tergo eques telis incessat: temptabunt fugam
2376 I, 19, 4| homini lex esset et ira cum telo suo frangeretur nec saepius
2377 I, 19, 3| magno constaturam petere telumque detraxit et iram eius inermem
2378 I, 1, 3| non iuvenilis impetus, non temeritas hominum et contumacia, quae
2379 I, 11, 2| non cupiditate aliqua, non temeritate ingenii, non priorum principum
2380 I, 2, 2| sed quia difficile est temperamentum, quidquid aequo plus futurum
2381 I, 14, 2| potestatem patriam, quae est temperantissima liberis consulens suaque
2382 I, 26, 4| necessariis quidem sibi rabies temperat, sed externa suaque in aequo
2383 I, 1, 7| nimia felicitas, nec tam temperatae cupiditates sunt umquam,
2384 I, 12, 4| supra modum odia creverunt. Temperatus enim timor cohibet animos,
2385 I, 20, 2| poterit, donet, si minus, temperet longeque sit in suis quam
2386 I, 1, 6| Augustum nec Ti. Caesaris prima tempora loquitur nec, quod te imitari
2387 I, 2, 1| quoniam quidem condicione temporum incidunt quaedam, quae possint
2388 I, 9, 6| tantum ausos pudet. Nunc tempta, quomodo tibi cedat clementia;
2389 I, 12, 5| tergo eques telis incessat: temptabunt fugam per ipsa, quae fugerant,
2390 I, 9, 6| usitata remedia non procedunt, temptant contraria. Severitate nihil
2391 I, 11, 2| suos liceat, experiendo temptare, sed hebetare aciem imperii
2392 I, 14, 1| decretorium stilum; multa ante temptat, quibus dubiam indolem et
2393 I, 6, 2| qui non ex ipsa ea lege teneatur, qua quaerit? quotus quisque
2394 I, 8, 1| diu luctantur et vitia tenebras habent; vestra facta dictaque
2395 I, 1, 4| legibus, quas ex situ ac tenebris in lucem evocavi, rationem
2396 I, 7, 3| Crudele regnum turbidum tenebrisque obscurum est, inter trementes
2397 I, 2, 2| crudelitas quam nulli. Modum tenere debemus; sed quia difficile
2398 I, 3, 5| ille in occulto maneat tenuis et in qua sede latitet incertus,
2399 I, 9, 4| proeliis incolume, postquam terra marique pax parata est,
2400 I, 8, 5| animadversiones magnarum potestatum terrent latius quam nocent, non
2401 I, 26, 3| sanguinis fundere, adspectu suo terrere ac fugare! Quae alia vita
2402 I, 26, 2| captarum urbium forma et terribiles facies publici metus. Omnia
2403 I, 1, 3| non ipsa ostentandae per terrores potentiae dira, sed frequens
2404 I, 3, 1| dinoscantur, impresseris; tertio loco quaeremus, quomodo
2405 I, 21, 3| victoria sua triumphare testarique nihil se, quod dignum esset
2406 I, 13, 2| ut qui homines deosque testes facinorum ac vindices timeat,
2407 I, 6, 1| qua tribus eodem tempore theatris caveae postulantur, in qua
2408 I, 1, 6| nemo iam divum Augustum nec Ti. Caesaris prima tempora
2409 I, 7, 3| eorum ab iniuria venit; timent praeterea contemptum, et
2410 I, 26, 2| confusa; voluptates ipsae timentur; non convivia securi ineunt,
2411 I, 12, 4| nam cum invisus sit, quia timetur, timeri vult, quia invisus
2412 I, 15, 7| proximum erat ab innocentia, timide gessisset; debere illum
2413 I, 12, 4| creverunt. Temperatus enim timor cohibet animos, adsiduus
2414 I, 15, 5| aliquis: 'Pusillo animo timuit, ne videretur locum spei
2415 I, 19, 7| nuncupantibus? Si paulum valetudo titubavit, non spem hominum excitari,
2416 I, 14, 2| maiestati quicquid potuimus titulorum congessimus illis hoc tribuentes;
2417 I, 12, 2| licet e dictatura sua et se togae reddiderit, quis tamen umquam
2418 I, 8, 7| auget inimicorum numerum tollendo; parentes enim liberique
2419 I, 13, 5| secreto loquuntur quae palam; tollere filios cupiunt et publicis
2420 I, 22, 3| tamquam invitus et cum magno tormento ad castigandum veniat. Verecundiam
2421 I, 6, 1| quod cursum eius velut torrentis rapidi moraretur, in qua
2422 I, 25, 3| et privata pernicies non totas urbes movet; quod late furere
2423 I, 11, 3| animo gloriatus es nullam te toto orbe stillam cruoris humani
2424 I, 19, 5| potentiae ius laetis omnibus tractare? Errat enim, si quis existimat
2425 II, 1, 2| cum chartam protulisset traderetque, exclamasti: 'Vellem litteras
2426 II, 2, 1| sperare et confidere libet. Tradetur ista animi tui mansuetudo
2427 I, 11, 4| liberisque ac nepotibus tradiderint regna, tyrannorum exsecrabilis
2428 I, 18, 3| infamia atque odium saeculis traditur; quanto autem non nasci
2429 I, 19, 4| ab exiguis animalibus non trahere mores, cum tanto hominum
2430 II, 6, 4| miseriae; habet enim aliquid trahitque ex ea. Imbecillos oculos
2431 I, 4, 1| vitalis, quem haec tot milia trahunt nihil ipsa per se futura
2432 II, 6, 2| sepeliet, sed faciet ista tranquilla mente, voltu suo.~3.
2433 I, 5, 4| pervenerit, eam felicem tranquillamque praestabit, sed in regia,
2434 I, 1, 3| et contumacia, quae saepe tranquillissimis quoque pectoribus patientiam
2435 I, 13, 1| Placido tranquilloque regi fida sunt auxilia sua,
2436 I, 5, 5| proprium est placidum esse tranquillumque et iniurias atque offensiones
2437 I, 22, 1| Transeamus ad alienas iniurias, in
2438 I, 5, 5| proiectos. Elephanti leonesque transeunt, quae impulerunt; ignobilis
2439 I, 10, 1| maximum non nisi mortuo illo transferri in se passus est; maluit
2440 I, 12, 3| ex eodem corpore abrupti transierint; interim, hoc quod dicebam,
2441 I, 25, 1| homine in silvestre animal transire. Quid enim interest, oro
2442 I, 25, 4| aliqua solitam mensuram transit et in monstrum excrevit,
2443 I, 1, 2| nationes funditus excidi, quas transportari, quibus libertatem dari,
2444 I, 8, 5| non potes, nisi ut omnia tremant, quia neminem adfligere,
2445 I, 7, 3| tenebrisque obscurum est, inter trementes et ad repentinum sonitum
2446 I, 26, 2| publici metus. Omnia maesta, trepida, confusa; voluptates ipsae
2447 I, 16, 5| est indolis, comminuetur trepidatione degeneri) nec licentiam
2448 I, 3, 1| melius loco dicentur. Nunc in tres partes omnem hanc materiam
2449 I, 22, 1| quibus vindicandis haec tria lex secuta est, quae princeps
2450 I, 14, 2| titulorum congessimus illis hoc tribuentes; Patrem quidem Patriae appellavimus,
2451 II, 7, 2| vis, honestiore tibi via tribuet; parcet enim sapiens, consulet
2452 I, 5, 3| locum habet meliusque in tribunali quam in plano conspicitur. ~
2453 I, 16, 3| emendare ac docere malit? Tribunum centurionemque da saevum:
2454 I, 16, 2| praeceptor discentibus, tribunus vel centurio militibus.~
2455 I, 6, 1| rapidi moraretur, in qua tribus eodem tempore theatris caveae
2456 I, 15, 1| Trichonem equitem Romanum memoria
2457 II, 5, 5| quod facere non posset, si tristitiam reciperet.~
2458 I, 21, 3| est etiam ex victoria sua triumphare testarique nihil se, quod
2459 I, 21, 2| alienae virtutis est; in triumpho cito transisset.~3.
2460 | tuas
2461 I, 13, 2| scelera enim sceleribus tuenda sunt. Quid autem eo infelicius,
2462 I, 9, 10| praeter me obstat. Domum tueri tuam non potes, nuper libertini
2463 I, 13, 4| qui alia magis, alia minus tuetur, nullam non rei publicae
2464 I, 10, 1| passus est! Per multos annos tulit ornamenta principis retinentem
2465 | tunc
2466 II, 6, 1| liquidum sincerumque ex turbido venit. Tristitia inhabilis
2467 I, 7, 3| Crudele regnum turbidum tenebrisque obscurum est,
2468 I, 24, 1| praegravet. Non minus principi turpia sunt multa supplicia quam
2469 I, 19, 6| multiplicibus se muris turribusque saepire: salvum regem clementia
2470 I, 26, 2| Sed puta esse tutam crudelitatem, quale eius
2471 I, 18, 1| servitus tradita sit, sed tutela.~2.
2472 I, 1, 5| praedicare: omnia, quae in fidem tutelamque tuam venerunt, tuta haberi,
2473 I, 19, 2| amplissimum cubile est medioque ac tutissimo loco; praeterea opere vacat
2474 II, 3, 1| poenis. Plura proponere tutius est, ne una finitio parum
2475 I, 4, 3| quocumque alio nomine sunt tutores status publici non est mirum
2476 I, 11, 4| licentia par est), nisi quod tyranni in voluptatem saeviunt,
2477 I, 12, 1| publica utilitas persuadet; tyrannis saevitia cordi est. Tyrannus
2478 I, 12, 3| efficit, ut magnum inter regem tyrannumque discrimen sit, uterque licet
2479 II, 3, 1| temperantia animi in potestate ulciscendi vel lenitas superioris adversus
2480 I, 5, 3| inter se sit concordia nec ulla altera melior aut honestior
2481 I, 25, 1| familiarium certissimum, ulli salutaris sit, ut iste animus
2482 I, 9, 12| Nullis amplius insidiis ab ullo petitus est.~
2483 I, 1, 1| fructus sit fecisse nec ullum virtutum pretium dignum
2484 I, 26, 1| sub certo crucis periculo ultae sunt; tyrannorum gentes
2485 I, 23, 1| minus audebant liberi nefas ultimum admittere, quam diu sine
2486 I, 9, 12| Post hoc detulit ultro consulatum questus quod
2487 II, 7, 4| nutriunt, quibusdam aliena umbra laborantibus caelum aperiunt.~
2488 | unam
2489 | unde
2490 I, 25, 3| coepit et omnes adpetit, undique configitur.~4.
2491 I, 25, 1| quam cuperes tibi potius ungues esse, tibi rictum illum
2492 I, 1, 5| tibi gratia; nemo unus homo uni homini tam carus umquam
2493 I, 4, 2| sibi passus non erit, haec unitas et hic maximi imperii contextus
2494 I, 3, 5| sic haec immensa multitudo unius animae circumdata illius
2495 I, 13, 4| contrario is, cui curae sunt universa, qui alia magis, alia minus
2496 II, 5, 3| auxilio nec sibi tantum, sed universis singulisque consulere.~4.
2497 I, 3, 3| salute singulorum atque universorum cottidie experiuntur, quo
2498 I, 15, 7| gessisset; debere illum ab urbe et a parentis oculis submoveri.~
2499 I, 1, 2| laetitiae causas populi urbesque concipiunt; nulla pars usquam
2500 I, 4, 2| dissiliet, idemque huic urbi finis dominandi erit, qui
2501 I, 26, 4| ignem, aratrum vetustis urbibus inducere potentiam putat;
2502 I, 3, 4| hic sine ratione populis urbibusque consensus sic protegendi
2503 I, 26, 2| Non aliud quam captarum urbium forma et terribiles facies
2504 I, 5, 5| generosarum quidem praemordere et urguere proiectos. Elephanti leonesque
2505 I, 26, 3| alia vita esset, si leones ursique regnarent, si serpentibus
2506 I, 9, 6| medici solent, qui, ubi usitata remedia non procedunt, temptant
2507 I, 1, 2| urbesque concipiunt; nulla pars usquam nisi volente propitioque
2508 II, 5, 3| attentior, ut propositum sit usui esse et auxilio nec sibi