Cap., Par.

 1  I, 6   |            Quis enim erit finis? Omnia in supervacuum temptata
 2  I, 7   |      turpe desinere. Quemadmodum omnia vitia penitus insidunt nisi
 3 XII, 3  |         curiosus, cito sacerdos, omnia tamquam properans? Nulli
 4 XIV, 3  |          cito dolorem vicit quam omnia solebat. ~
 5 XV, 4   |         sit quos non excepit hic omnia prosternens casus, et in
 6 XV, 4   | tempestas et sine dilectu vastat omnia agitque ut sua. Iube singulos
 7 XVII, 2 |      Syracusas petenti diceret: 'omnia incommoda, omnes voluptates
 8 XVII, 5 |                          Sed cum omnia ista cognoveris, gravis
 9 XVIII, 2|          dis hominibus communem, omnia complexam, certis legibus
10 XVIII, 2|       micare, videbis uno sidere omnia inpleri, solem cotidiano
11 XIX, 5  |          vero ipsum nihil est et omnia in nihilum redigit, nulli
12 XX, 2   |     alium alii donavit, exaequat omnia; haec est post quam nihil
13 XXI, 1  |       quae vetustate gloriantur. Omnia humana brevia et caduca
14 XXV, 3  |         incertarum vada Syrtium: omnia ibi plana et ex facili mobiles
15 XXVI, 2 |      fortuna procellis disturbet omnia? Quam nullis benignam facilemque
16 XXVI, 6 |      nihil quo stat loco stabit, omnia sternet abducetque secum