Cap., Par.

 1 II, 5  |            quia videbatur ad illius filium transisse sibi promissa
 2 III, 1 |                      Livia amiserat filium Drusum, magnum futurum principem,
 3 IV, 2  |            erat, plus quam Tiberium filium, cuius pietas efficiebat
 4  V, 6  |             Post haec ostendit illi filium incolumem, ostendit ex amisso
 5  X, 5  |                     Si mortuum tibi filium doles, eius temporis quo
 6 XII, 3 |          exit nisi lenta felicitas: filium tibi di inmortales non diu
 7 XII, 6 |      felicissimo incipiam. L. Sulla filium amisit, nec ea res aut malitiam
 8 XV, 3  |          tamen pro rostris laudavit filium stetitque in conspectu posito
 9 XIX, 3 |          non est dignus solacio qui filium sibi decessisse sicut mancipium
10 XXII, 1|       Quereris, Marcia, non tam diu filium tuum vixisse quam potuisset?
11 XXIV, 4|             contemplatione virtutum filium gere quasi sinu! Nunc ille
12 XXVI, 1| auctoritatis erat quantum tibi apud filium tuum, non illo ingenio,
13 XXVI, 7|        elementa vertemur.' ~Felicem filium tuum, Marcia, qui ista iam