Cap., Par.
1 I, 2 | saeculo quo magna pietas erat nihil impie facere.~3.
2 I, 7 | praeterit annus, cum interim nihil ex primo illo impetu cecidit:
3 IV, 2 | defleto gentibus funere nihil sibi nisi numerum deesse
4 V, 1 | aliquid coram te de Druso an nihil, ne aut oblivio clarissimi
5 VII, 4 | natura datae sunt, quae nihil in personam constituit.
6 IX, 1 | fit naturae iussu?' Quod nihil nobis mali antequam eveniat
7 X, 1 | commodatique apparatus sunt; nihil horum dono datur. Conlaticiis
8 X, 3 | sic amare debemus tamquam nihil nobis de perpetuitate, immo
9 X, 3 | nobis de perpetuitate, immo nihil de diuturnitate eorum promissum
10 X, 4 | dilatione omne gaudium haurite: nihil de hodierna nocte promittitur --
11 X, 4 | magnam advocationem dedi -- nihil de hac hora. Festinandum
12 XII, 2 | desiderant ea ex quibus nihil gaudi laetitiaeque perceperant.
13 XII, 2 | industria eius contulerit, nihil diligentia custodierit,
14 XII, 2 | diligentia custodierit, nihil prudentia suaserit, ipsum
15 XVI, 8 | haec natura mortalium, ut nihil magis placeat quam quod
16 XVII, 7 | ut ipsi maledicta sint. Nihil vetat illos tibi suprema
17 XVII, 7 | puerum vel iuvenem vel senem; nihil enim ad rem pertinent anni,
18 XVII, 7 | invidia liberas, qui tibi nihil certi spoponderunt. ~
19 XVIII, 7| terras quaerentia. Videbis nihil humanae audaciae intemptatum
20 XIX, 5 | aliquid est; quod vero ipsum nihil est et omnia in nihilum
21 XIX, 6 | unde nil eum pellat, ubi nihil terreat. ~
22 XX, 2 | oculosque tendentibus ostendit nihil interesse infra quos quis
23 XX, 2 | omnia; haec est post quam nihil quisquam alieno fecit arbitrio;
24 XX, 6 | fugere, Pompeium sequi. ~Nihil ergo illi mali inmatura
25 XXI, 4 | enim quantum debuit vivere, nihil illi iam ultra supererat.
26 XXII, 1 | positae fundataeque sint ut nihil illi procedente tempore
27 XXII, 1 | inconstantia turbaque rerum nihil nisi quod praeterit certum
28 XXII, 3 | cito in tutum recepit. Nihil est tam fallax quam vita
29 XXII, 3 | fallax quam vita humana, nihil tam insidiosum: non mehercules
30 XXIV, 4 | ille tibi magis vacat, nunc nihil habet, quo avocetur; numquam
31 XXVI, 2 | an Romanos duces, quorum nihil magnitudini deerit, si aliquid
32 XXVI, 3 | percussoris venit arbitrium; ego nihil in me cuiquam permisi et
33 XXVI, 4 | strepere dies perpetuos, nihil in obscuro, detectas mentes
34 XXVI, 6 | desideri tui commune fatum, nihil quo stat loco stabit, omnia
|