|
1.
Quid opus est partes deflere? tota flebilis vita est: urgebunt nova
incommoda, priusquam veteribus satis feceris. Moderandum est itaque vobis maxime, quae
inmoderate fertis, et in multos dolores humani pectoris <vis>
dispensanda. Quae deinde ista suae publicaeque condicionis oblivio est?
Mortalis nata es mortalesque peperisti: putre ipsa fluidumque corpus et causis
[morbos] repetita sperasti tam inbecilla materia solida et aeterna gestasse?
2.
Decessit filius tuus, id est decucurrit ad hunc
finem ad quem quae feliciora partu tuo putas properant. Hoc omnis ista quae in
foro litigat, in theatris <plaudit>, in templis precatur turba dispari
gradu vadit: et quae diligis, veneraris et quae despicis unus exaequabit cinis.
3.
Hoc videlicet * * * illa Pythicis
oraculis adscripta <vox>: nosce te. Quid est homo? quolibet quassu vas et quolibet fragile iactatu. Non
tempestate magna ut dissiperis opus est: ubicumque arietaveris, solveris. Quid
est homo? inbecillum corpus et fragile, nudum, suapte natura inerme, alienae
opis indigens, ad omnis fortunae contumelias proiectum, cum bene lacertos
exercuit, cuiuslibet ferae pabulum, cuiuslibet victima; ex infirmis fluidisque
contextum et lineamentis exterioribus nitidum, frigoris aestus laboris
inpatiens, ipso rursus situ et otio iturum in tabem, alimenta metuens sua,
quorum modo inopia <deficit, modo copia> rumpitur; anxiae sollicitaeque
tutelae, precarii spiritus et male haerentis, quod pavor repentinus aut auditus
ex inproviso sonus auribus gravis excutit, sollicitudinis semper sibi
nutrimentum, vitiosum et inutile.
4.
Miramur in hoc mortem, quae unius singultus opus
est? Numquid enim ut concidat magni res molimenti est? odor illi saporque et
lassitudo et vigilia et umor et cibus et sine quibus vivere non potest
mortifera sunt; quocumque se movit, statim infirmitatis suae conscium, non omne
caelum ferens, aquarum novitatibus flatuque non familiaris aurae et tenuissimis
causis atque offensionibus morbidum, putre causarium, fletu vitam auspicatum,
cum interim quantos tumultus hoc tam contemptum animal movet, in quantas
cogitationes oblitum condicionis suae venit!
5.
Inmortalia, aeterna volutat animo et in nepotes
pronepotesque disponit, cum interim longa conantem eum mors opprimit et hoc
quod senectus volatur paucissimorum <est> circumitus annorum.
|