|
1.
Quid nunc te per innumerabilia magnorum virorum exempla ducam et quaeram
miseros, quasi non difficilius sit invenire felices? Quota enim quaeque domus
usque ad exitum omnibus partibus suis constitit, in qua non aliquid turbatum
sit? Unum quemlibet annum occupa et ex eo magistratus cita, Lucium si vis
Bibulum et C. Caesarem: videbis inter collegas inimicissimos concordem
fortunam.
2.
L.
Bibuli, melioris quam fortioris viri, duo simul filii interfecti sunt, Aegyptio
quidem militi ludibrio habiti, ut non minus ipsa orbitate auctor eius digna res
lacrimis esset. Bibulus tamen, qui toto honoris sui anno <in>
invidiam collegae domi latuerat, postero die quam geminum funus renuntiatum est
processit ad solita imperatoris officia. Quis minus potest quam unum diem duobus filiis dare? Tam cito
liberorum luctum finivit qui consulatum anno luxerat.
3.
C. Caesar cum Britanniam peragraret nec oceano
continere felicitatem suam posset, audit decessisse filiam publica secum fata
ducentem. In oculis erat iam Cn. Pompeius non aequo laturus animo quemquam
alium esse in re publica magnum et modum inpositurus incrementis, quae gravia
illi videbantur etiam cum in commune cresceret. Tamen intra tertium diem
imperatoria obit munia et tam cito dolorem vicit quam omnia solebat.
|