Lib.  Ver.

 1  1,   196|                          an satis, o superi, tutos fore creditis
 2  1,   286|                      cumque satis arbusta simul pecudesque
 3  1,   357|                       certa satis; terrent etiamnum nubila
 4  1,   406|                  non exacta satis rudibusque simillima signis,~
 5  1,   500|                 est vidisse satis; laudat digitosque manusque~
 6  2,   358|                         non satis est: truncis avellere corpora
 7  2,   385|   officiumque negat mundo. «satis» inquit «ab aevi~
 8  2,   431|                nec moderata satis nec sic a virgine danda.~
 9  3,   149|     fortunaeque dies habuit satis; altera lucem~
10  3,   283|        nec tamen esse Iovem satis est: det pignus amoris,~
11  3,   559|                          an satis Acrisio est animi, contemnere
12  4,   427|                  idque mihi satis est? haec una potentia nostra
13  5,    22|               scilicet haud satis est, quod te spectante revincta
14  5,   175|   non tamen ad letum causas satis illa valentes~
15  5,   363|         postquam exploratum satis est loca nulla labare~
16  6,    40|                    consilii satis est in me mihi, neve monendo~
17  6,   201|                  ite -- lig;satis pro re sacri -- lig;laurumque
18  6,   363|                         nec satis est, ipsos etiam pedibusque
19  6,   503|      tu quoque quam primum (satis est procul esse sororem),~
20  6,   585|          verbaque quaerenti satis indignantia linguae~
21  6,   644|          nec vultum vertit. satis illi ad fata vel unum~
22  7,   403|                         nec satis hospitium est, thalami quoque
23  7,   737|           cui non ista fide satis experientia sano~
24  8,   818|                     quodque satis poterat populo, non sufficit
25  9,    85|                         nec satis hoc fuerat: rigidum fera
26  9,   693| sistraque erant, numquamque satis quaesitus Osiris,~
27 10,    11|                        quam satis ad superas postquam Rhodopeius
28 10,   145|                          ut satis inpulsas temptavit pollice
29 10,   214|                         non satis hoc Phoebo est (is enim
30 11,    85|                         Nec satis hoc Baccho est, ipsos quoque
31 11,   211|            poena neque haec satis est: regis quoque filia
32 11,   344|    et nunc accipiter, nulli satis aequus, in omnes~
33 12,   489|                          ut satis inlaesos miranti praebuit
34 13,   319| fida, sed et felix, cum sit satis esse fidelem.~
35 14,   171|                        esse satis potero, praestem licet omnia,
36 14,   420|                         nec satis est nymphae flere et lacerare
37 14,   590|        dummodo des aliquod! satis est inamabile regnum~
38 15,     4|        fama Numam; non ille satis cognosse Sabinae~
39 15,   108|                       idque satis fuerat) nostrumque petentia
40 15,   127|                         nec satis est, quod tale nefas committitur:
41 15,   439|           nate dea, si nota satis praesagia nostrae~