Lib.  Ver.

 1  1,    35|                        parte foret, magni speciem glomeravit
 2  1,    72|                    neu regio foret ulla suis animalibus orba,~
 3  1,   151|                         Neve foret terris securior arduus aether,~
 4  1,   359|      nunc animus, miseranda, foret? quo sola timorem~
 5  1,   697|   corneus huic arcus, si non foret aureus illi;~
 6  2,   432|                   qua venata foret silva, narrare parantem~
 7  3,   552|                  non celanda foret, lacrimaeque pudore carerent;~
 8  6,   156|                        dicta foret Niobe, si non sibi visa
 9  6,   329|              Naiadum Faunine foret tamen ara rogabam~
10  7,    95|            ille deae lucoque foret quod numen in illo~
11  7,   351|                  non exempta foret poenae: fugit alta superque~
12  7,   355|     cum gravis infuso tellus foret obruta ponto,~
13  7,   603|         ante ipsas, quo mors foret invidiosior, aras.~
14  7,   678|                 fulva colore foret; si cornus, nodus inesset.~
15  7,   738|                        magna foret? non sum contentus et in
16  8,    76|                  et cur ulla foret me fortior? ire per ignes~
17  8,   177|                 sidere clara foret, sumptam de fronte coronam~
18  8,   346|                          non foret, in tergo visa est haesura
19  9,   367|    nisi iam faciem, quod non foret arbor, habebat~
20  9,   590|    parte aliqua veli, qualis foret aura, notare~
21  9,   710|                 quod commune foret, nec quemquam falleret illo.~
22 11,   230| bracchia procurrunt: ubi, si foret altior unda,~
23 11,   242|       ad solitas artes, auso foret ille potitus;~
24 11,   580|                        utque foret sospes coniunx suus utque
25 11,   719|                          qui foret, ignorans, quia naufragus,
26 12,     8|                   nec dilata foret vindicta, nisi aequora saevi~
27 13,   129|                          non foret ambiguus tanti certaminis
28 13,   686|    pro nomine erant, et quae foret illa, docebant;~
29 14,    74|                 transformata foret: scopulum quoque navita
30 14,   316|                         quis foret et quare sacra coleretur
31 14,   666|                 si non nupta foret, terrae acclinata iaceret;~
32 14,   704|                 ne sibi dura foret, per spes oravit alumnae,~
33 15,   302|                        nulla foret toto nec pervia flatibus
34 15,   534|                 reddita vita foret; quam postquam fortibus
35 15,   760|                           ne foret hic igitur mortali semine