Lib.  Ver.

 1  1,   394|     ossa reor dici; iacere hos post terga iubemur.»~
 2  1,   723|                    Excipit hos volucrisque suae Saturnia
 3  2,    62|                   non agat hos currus: et quid Iove maius
 4  3,    48|                   occupat: hos morsu, longis conplexibus
 5  3,    49|                            hos necat adflati funesta tabe
 6  3,   129|                            hos operis comites habuit Sidonius
 7  3,   135|                            hos quoque iam iuvenes; sed
 8  4,   385|                quisquis in hos fontes vir venerit, exeat
 9  4,   524|                  risit et «hos usus praestet tibi» dixit «
10  5,   112|  tu quoque, Lampetide, non hos adhibendus ad usus,~
11  5,   196|                   increpat hos «vitio» que «animi, non
12  5,   497|  haec mihi terra solo est: hos nunc Arethusa penates,~
13  8,   216|                            hos aliquis tremula dum captat
14  9,   413|      tum demum magno petet hos Acheloia supplex~
15  9,   508|                   unde sed hos novi? cur haec exempla paravi?~
16 10,   542|              te quoque, ut hos timeas, siquid prodesse
17 10,   705|                            hos tu, care mihi, cumque his
18 11,   361| Nereides Nereusque tenent (hos navita ponti ~
19 11,   386|                    disicit hos ipsos colloque infusa mariti,~
20 11,   437|                  quo magis hos novi (nam novi et saepe
21 11,   646|                  praeterit hos senior cunctisque e fratribus
22 11,   749|                            Hos aliquis senior iunctim freta
23 13,     2|                  surgit ad hos clipei dominus septemplicis
24 14,   140|                            hos tamen ille mihi dabat aeternamque
25 14,   642|                            hos quoque Vertumnus neque erat
26 15,   609|                  rursus ad hos Cipus «quem poscitis,» inquit «