Lib.  Ver.

 1  1,   146|           inminet exitio vir coniugis, illa mariti,~
 2  1,   395|                              Coniugis augurio quamquam Titania
 3  1,   610|                              coniugis adventum praesenserat inque
 4  1,   735|                              coniugis ille suae conplexus colla
 5  4,   515|      ferae sequitur vestigia coniugis amens~
 6  4,   595|  dixerat, ille suae lambebat coniugis ora~
 7  5,    10|    ait, «en adsum praereptae coniugis ultor;~
 8  6,   152|  dabant animos; sed enim nec coniugis artes~
 9  6,   451|                              coniugis et celeres missae spondere
10  7,   419|  agrestes aconita vocant. ea coniugis astu~
11  7,   689|                              coniugis amissae lacrimis ita fatur
12  7,   732|                              coniugis abrepti: tu collige, qualis
13  7,   844|                              coniugis, ad vocem praeceps amensque
14  8,   694| auferat hora duos eadem, nec coniugis umquam~
15  9,   119|                              coniugis agnovit vocem Nessoque paranti~
16  9,   422|                              coniugis esse sui, queritur canescere
17  9,   673| inculpata fuit. gravidae qui coniugis aures~
18 10,    64|   aliter stupuit gemina nece coniugis Orpheus,~
19 10,   565|    est, Atalanta, tibi: fuge coniugis usum.~
20 11,   655|                              coniugis ante torum miserae stetit:
21 11,   660|  inveniesque tuo pro coniuge coniugis umbram!~
22 11,   671|     his vocem Morpheus, quam coniugis illa~
23 13,   674|                              coniugis in volucres, niveas abiere
24 14,   836|                              coniugis est, duce me lucum pete,
25 14,   843|                              coniugis ora mihi, quae si modo posse