Lib.  Ver.

 1  2,    87|                 incaluere animi cervixque repugnat habenis.—~
 2  3,   559|      an satis Acrisio est animi, contemnere vanum~
 3  4,   761|       tibiaque et cantus, animi felicia laeti~
 4  5,   185|       proximus huic Ampyx animi plenissima magni~
 5  5,   196| increpat hos «vitio» que «animi, non viribus» inquit~
 6  5,   627|            quid mihi tunc animi miserae fuit? anne quod
 7  6,   654|              tantaque nox animi est, «Ityn huc accersite!»
 8  7,   582|            Quid mihi tunc animi fuit? an, quod debuit esse,~
 9  8,   242|         bis puerum senis, animi ad praecepta capacis;~
10  8,   467|     cumque ferus lacrimas animi siccaverat ardor,~
11  9,   588|        ante erat ambiguis animi sententia dictis~
12 10,    75|             cura dolorque animi lacrimaeque alimenta fuere.~
13 11,   293|    vir fuit (et tanta est animi constantia iam tum~
14 11,   624|                       pax animi, quem cura fugit, qui corpora
15 13,    39|                Naupliades animi vitataque traxit ad arma?~
16 13,   434|          adiecisset opes, animi inritamen avari.~
17 14,   177|            quid mihi tunc animi (nisi si timor abstulit