Lib. Ver.

 1    I, 301|                         hoc cruor Arctois meruit diffusus
 2    I, 329|        altus caesorum pavit cruor armentorum,~
 3    I, 609|                         nec cruor emicuit solitus, sed volnere
 4   II, 103|                        stat cruor in templis multaque rubentia
 5  III, 572|   in ratibus cecidere suis. cruor altus in unda~
 6  III, 590| donec utrasque simul largus cruor expulit hastas~
 7  III, 712|   sedibus expulsi, postquam cruor omnia rupit~
 8   IV, 240|                venit in ora cruor, redeunt rabiesque furorque,~
 9   IV, 287|     conamen calidus praebet cruor ossaque nondum~
10   IV, 354|                         Nec cruor effusus campis tibi bella
11   IV, 392|                         est cruor et Caesar per tot sua fata
12   VI, 300|   usque vel in pacem potuit cruor: ipse furentis ~
13   VI, 750|   Protinus astrictus caluit cruor atraque fovit ~
14  VII, 510|     Romanus cunctis petitur cruor; inde sagittae, ~
15  VII, 535|                   sufficiat cruor iste tuis quem barbara fundunt ~
16  VII, 578|                       scit, cruor imperii qui sit, quae viscera
17  VII, 624|                        quis cruor emissis perruperit aera
18  VII, 839|                         aut cruor aut alto defluxit ab aethere
19   IX, 813|   umor, ab his largus manat cruor: ora redundant ~
20   IX, 817|            Niliaca serpente cruor, nulloque dolore ~
21   IX, 895|                        ipse cruor tutus nullumque admittere
22    X, 423|        insidias, poteratque cruor per regia fundi ~