II. Duo Milites et Latro

Duo cum incidissent in latronem milites,
unus profugit, alter autem restitit
et vindicavit sese forti dextera.
Latrone excusso timidus accurrit comes
stringitque gladium, dein reiecta paenula
"Cedo" inquit "illum; iam curabo sentiat
quos attemptarit." Tunc qui depugnaverat:
"Vellem istis verbis saltem adiuvisses modo;
constantior fuissem vera existimans.
Nunc conde ferrum et linguam pariter futilem.
Ut possis alios ignorantes fallere,
ego, qui sum expertus quantis fugias viribus,
scio quam virtuti non sit credendum tuae."
Illi adsignari debet haec narratio,
qui re secunda fortis est, dubia fugax.