Cap.

 1 I    |        adulescentiae meae poterit; tametsi non modo ignoscendi ratio
 2 XVII |      studium deponat licebit. Quod tametsi miserum et indignum est,
 3 XIX  |           causa; quaero qui scias; tametsi te dicere atque enumerare
 4 XX   |        suspicione tamen non caret; tametsi miserum est, tamen ei, qui
 5 XX   |           quia id est suspiciosum, tametsi bestiae sunt, tamen in eam
 6 XXVII|         causam proferre non potes. Tametsi statim vicisse debeo, tamen
 7 XXX  |          suspicionibus coarguatur, tametsi neque omnia dicam et leviter
 8 XXX  |     periculum creabatur ideo quod, tametsi veritatis erat amicus, tamen
 9 XXXII|           enim tantum mihi derogo, tametsi nihil adrogo, ut te copiosius
10 XL   | pecuniariae socium fefellit, quod, tametsi grave est, tamen aliquo
11 XL   |        illa tot flagitia putatote. Tametsi hoc quidem minime latet
12 XLII |          id recuset, eum profecto, tametsi verbo non audeat, tamen
13 XLIII|           plures laesos se putent. Tametsi ita se res habet ut mihi
14 XLVI |     victoriamque voluisse laedere. Tametsi meo iure possum, si quid
15 XLIX |            qui cum illis senserim; tametsi inermis, iudices, sensi.