Cap.
1 I | Caput I~Credo ego vos, iudices, mirari, quid sit, quod,
2 II | Chrysogonus. Is a vobis, iudices, hoc postulat, ut, quoniam
3 II | honesta postulatio videtur, iudices, ego contra brevem postulationem
4 III | ne petat; deinde a vobis, iudices, ut audacium sceleri resistatis,
5 IV | Quapropter vos oro atque obsecro, iudices, ut attente bonaque cum
6 IV | potero studio et industria, iudices; sin a vobis, id quod non
7 V | te, M. Fanni, a vobisque, iudices, ut quam acerrime maleficia
8 V | Fanni, ante pedes vestros, iudices, inter ipsa subsellia caedes
9 V | facilius intellegere possitis, iudices, ea, quae facta sunt indigniora
10 VI | solebat, viveret. Neque enim, iudices, iniuria metuebat. Nam duo
11 VII | pollicentur.~Ne diutius teneam, iudices, societas coitur.~
12 VIII | impetum facit. Haec omnia, iudices, imprudente L. Sulla facta
13 VIII | disque penatibus praecipitem, iudices, exturbat, ipse amplissimae
14 IX | castra veniunt. Intellegitur, iudices, id quod iam ante dixi,
15 X | plurimum; in qua muliere, iudices, etiam nunc, id quod omnes
16 XI | querar aut unde potissimum, iudices, ordiar aut quod aut a quibus
17 XI | est, non deest profecto, iudices.~Et forsitan in suscipienda
18 XI | nulla res tanta exsistet, iudices, ut possit vim mihi maiorem
19 XII | desiderat? Totam causam, iudices, explicemus atque ante oculos
20 XVII | feret tamen aequo animo, iudices, si per vos vitam et famam
21 XXI | erat, si animadvertistis, iudices, neglegentiam eius in accusando
22 XXII | dicere. Usque eo animadverti, iudices, eum iocari atque alias
23 XXII | potentiamque eius neglegi, iudices diligenter attendere, populo
24 XXII | oportere. In quo scelere, iudices, etiam cum multae causae
25 XXIV | potuerunt? Sic se res habet, iudices: magnam vim, magnam necessitatem,
26 XXIV | respersas manus sanguine paterno iudices videant oportet, si tantum
27 XXVI | O singularem sapientiam, iudices! Nonne videntur hunc hominem
28 XXVIII | potuerit. Multa sunt falsa, iudices, quae tamen argui suspiciose
29 XXVIII | servi ubi sunt? Chrysogonum, iudices, sectantur; apud eum sunt
30 XXVIII | recusatis? Dubitate etiam nunc, iudices, si potestis, a quo sit
31 XXVIII | ex caede vivunt. Omnia, iudices, in hac causa sunt misera
32 XXIX | aut molestus sim vobis, iudices, aut ne ingeniis vestris
33 XXX | quaerente vel apud Cassianos iudices, quorum etiam nunc ei quibus
34 XXXI | concedas necesse est.~Restat, iudices, ut hoc dubitemus, uter
35 XXXI | ipsam reformidet, postremo, iudices, id quod ad rem mea sententia
36 XXXII | combusta; nam et accusatores et iudices sustulerunt. Hoc commodi
37 XXXII | quamvis diu dicere, et ego, iudices, possum; sed in animo est,
38 XXXIV | manifesta sunt ut medius fidius, iudices, invitus ea dicam. Vereor
39 XXXV | cernere oculis videmini, iudices? non illum miserum, ignarum
40 XXXV | dicturum. O praeclarum testem, iudices! O gravitatem dignam expectatione!
41 XXXVI | Age nunc illa videamus, iudices, quae statim consecuta sunt.~
42 XXXVII | aliquid huiusce modi audistis, iudices, continuo dicere: Necesse
43 XXXVII | cernetis, poteritisne dubitare, iudices, qui indicarit? Qui sunt
44 XXXVII | quisnam praeterea? Nemo est, iudices. Num ergo dubium est quin
45 XXXVII | possidet? Nonne perspicuum est, iudices, has manubias Rosciis Chrysogonum
46 XXXVIII| cognoscite. Nisi intellexeritis, iudices, nullum esse officium, nullum
47 XL | Videte iam porro cetera, iudices, ut intellegatis fingi maleficium
48 XL | ornatus. In eius modi vita, iudices, in his tot tantisque flagitiis
49 XL | convincatur. Quid tandem, quaeso, iudices? num aut ille lanista omnino
50 XLI | rusticani.~Non ita est profecto, iudices; non est veri simile ut
51 XLII | haberi non volt? Minime, iudices; non in omnis arbitror omnia
52 XLII | confiteri. Dixi initio, iudices, nolle me plura de istorum
53 XLII | modo poterant, ea leviter, iudices, attigi, quae posita sunt
54 XLIII | societas latuit; de quo, iudices, neque quo modo dicam neque
55 XLIII | Atque hoc non ita quaeram, iudices, ut id dicam esse indignum,
56 XLIV | quod postea, si per vos, iudices, licitum erit, aperietur.~
57 XLIV | Intellego me ante tempus, iudices, haec scrutari et prope
58 XLIV | sit.~Verum quaeso a vobis, iudices, ut haec pauca quae restant
59 XLIV | extrema oratione nostra, iudices, audietis.~
60 XLV | praeteriri? Non placet, iudices, sed necesse est. Etenim
61 XLV | impertiri videmus, quid miramur, iudices, L. Sullam, cum solus rem
62 XLVI | vicinitas personet. In hac vita, iudices, quos sumptus cotidianos,
63 XLVI | caterva togatorum videtis, iudices; videtis ut omnis despiciat,
64 XLVI | velim commemorare, vereor, iudices, ne quis imperitior existimet
65 XLVII | gradum redditum gaudeo, iudices, vehementerque laetor eaque
66 XLVII | aliter est; nil horum est, iudices. Non modo non Iaedetur causa
67 XLVIII | Quae quidem dominatio, iudices, in aliis rebus antea versabatur,
68 XLIX | senserim; tametsi inermis, iudices, sensi. Sin autem victoria
69 LI | M. Messala, ut videtis, iudices, suscepit; qui, si iam satis
70 LI | permitteretur. Nimirum, iudices, pro hac nobilitate pars
71 LII | LII~Verum si a Chrysogono, iudices, non impetramus ut pecunia
72 LII | praebitus sit, unum perfugium, iudices, una spes reliqua est Sex.
73 LII | acerbioresque reddit, actum est, iudices; inter feras satius est
74 LII | effugerint. Di prohibeant, iudices, ne hoc quod maiores consilium
75 LII | sectorum existimetur!~An vero, iudices, vos non intellegitis nihil
76 LIII | cavete, per deos immortalis! iudices, ne nova et multo crudelior
77 LIII | Hanc tollite ex civitate, iudices, hanc pati nolite diutius
|