14-confu | congr-fruge | frui-metua | metue-prist | priva-timer | timor-xxxvi
bold = Main text
Cap. grey = Comment text
1 XLV(1) | Schol. Gron. p. 436. 14
2 XLV(1) | Schol. Gron. p. 436. 14
3 XVI | nominatim proferre, ne longius abeam, vel tribulis vel vicinos
4 XI | tot maleficiis sceleris abesse videtur? Tamen haec aliis
5 XX | quispiam, verum tamen, quamquam abest a culpa, suspicione tamen
6 XXIV | temeritas ut non procul abhorreat ab insania. Accedat huc
7 IV | est aut propter perfidiam abicere aut propter infirmitatem
8 XVI | Quid ad istas ineptias abis? inquies. Quasi vero mihi
9 XLI | studiosius ab istis opprimitur et absconditur, eo magis eminet et apparet.~
10 XXVIII | tantum facinus, tam occultum, absens praesertim, conficere potuerit.
11 XXIII | eos repertos esse, iudicio absoluti adulescentes et suspicione
12 XXXIII | quemquam sicarium longe absum ab eius modi crimine. Permulta
13 XXI | conventu pro summa solitudine abuteretur.~
14 XIX | legibus ac maiestate vestra abuti ad quaestum atque ad libidinem
15 XXX | sine spe atque emolumento accedere.~Hunc quaesitorem ac iudicem
16 XXI | hoc palam dicis: Ego quid acceperim scio, quid dicam nescio;
17 XXXVII | qui indici causa partem acceperit oculis cernetis, poteritisne
18 XXIX | ipsos a quibus mercedem accepisti. Quid ais? volgo occidebantur?
19 XXXIII | multis annis Romam omnino non accesserit.~Age nunc ceteras quoque
20 I | quod nondum ad rem publicam accessi, vel ignosci adulescentiae
21 XXXVII | ad haec bona Chrysogonum accessisse impulsu suo. Si eum qui
22 XVI | humanitatis non parum haberes; eo accessit studium doctrinae, ut ne
23 XV | rustica relegarat. Quod Erucio accidebat in mala nugatoriaque accusatione,
24 XIX | magnis huiusce peccatis accidere potuisse non arbitror.~Verum
25 VI | quid ex ea calamitatis sibi accideret.~Erant ei veteres inimicitiae
26 XXXIV | rei causa venisset, casu accidit ut id quod Romae audierat
27 XVI | ut hoc in bonam partem accipias; non enim exprobrandi causa
28 XXXV | testimonium vestrum ius iurandum accommodetis! Profeto non tam perspicue
29 XXXII | sicarios et de veneficiis accusabant; qui omnes, quod ad me attinet,
30 XXI | iudices, neglegentiam eius in accusando considerare. Credo, cum
31 XXX | si mihi liberet accusare, accusarem alios potius ex quibus possem
32 XXVI | apud bonorum emptores ipsos accusares eique iudicio Chrysogonus
33 XXI | mentem venerit. Cum hoc modo accusas, Eruci, nonne hoc palam
34 XLIX | indignum putat, neminem accusat, nihil de suo patrimonio
35 XV | accidebat in mala nugatoriaque accusatione, idem mihi usu venit in
36 XVII | non tu in isto artificio accusatorio callidior es quam hic in
37 XII | quaereretur, quid tandem accusaturus esset eum, quem pro dignitate
38 XXXIII | quod te ipsum non libenter accuso verum eo magis etiam quod,
39 XLVIII | volt? O rem miseram atque acerbam! Neque me hercules hoc indigne
40 LII | profecto non potest duriores acerbioresque reddit, actum est, iudices;
41 XXXV | Automedontem illum, sui sceleris acerbissimi nefariaeque victoriae nuntium?
42 XXIX | Roscio temporis illius acerbitatem iniquitatemque obicient
43 XXVIII | indigna; tamen hoc nihil neque acerbius neque iniquius proferri
44 XXIV | facinus, tam immane, tam acerbum credituri sunt.~Qua re hoc
45 V | vobisque, iudices, ut quam acerrime maleficia vindicetis, ut
46 XXX | me paterer vel illo ipso acerrimo iudice quaerente vel apud
47 XVIII | facere posset.~Odium igitur acerrimum patris in filium ex hoc,
48 LII | conlocent, in quos si qui ex acie fugerint de improviso incidant.
49 XIII | pietas, quod supplicium satis acre reperietur in eum, qui mortem
50 XX | crura suffringantur, quod acres sint etiam tum, cum suspicio
51 V | exspectatio, quae cupiditas, ut acria ac severa iudicia fiant,
52 LIII | suscipere noluit, ne quid acrius quam more maiorum comparatum
53 LI | civitatis in armis fuit; haec acta res est ut ei nobiles restituerentur
54 XXXVIII| periculum aditurum; illum acuere, hos qui simul erant missi
55 XLI | Chrysogonus horum litteras adamarit aut humanitatem, non ut
56 XI | nefariis cumulant atque adaugent, crimen incredibile confingunt,
57 XXXIV | inquit divinare. Eo rem iam adducam ut nihil divinatione opus
58 LIII | idcirco sedetis ut ad vos adducantur eorum liberi quorum bona
59 LII | vitam ne petat, si ille adduci non potest ut, cum ademerit
60 X | qui primus in iudicium adductus esset; huic autem patronos
61 XXXI | quae te ad tantum facinus adduxerit? Quid ergo horum negari
62 XXVI | solem, aquam terramque ademerint ut, qui eum necasset unde
63 LII | adduci non potest ut, cum ademerit nobis omnia quae nostra
64 LIII | etiam hominibus lenissimis ademit misericordiam consuetudine
65 XI | obsessa ab inimicis, bona adempta, possessa, direpta, fili
66 XLV | possit, si id mens humana adepta non sit.~Verum ut haec missa
67 II | eiecto sperat se posse, quod adeptus est per scelus, id per luxuriam
68 XLVIII | viam munitet et quod iter adfectet videtis, ad fidem, ad ius
69 II | contra brevem postulationem adfero et, quo modo mihi persuadeo,
70 VII | exoptatum inimico nuntium primus adferret, sed etiam cruorem inimici
71 XLII | cogeret. Nam et multae res adferri possunt, et una quaeque
72 XIX | facere debes. Quid ergo adfers qua re id factum putemus?
73 L | ipsa ex illorum dignitate adficeretur, non minora illis ornamenta
74 L | miserum tanta calamitate adfici velis, si tibi omnia sua
75 XXXIX | adfecerit, qua is tandem poena adficietur aut quo iudicio damnabitur?~
76 XXIV | scelus agitat amentiaque adficit, suae malae cogitationes
77 XX | ita vehementer ad caput adfigent ut postea neminem alium
78 VII | perspicuum res ipsa fecerit, hunc adfinem culpae iudicatote.~Occiso
79 XII | omnis occisus perdiderit et adflixerit; quos quia servare per compositionem
80 XLII | constat, cum caedes facta sit, adfuisse, eum cupere verum inveniri;
81 XI | possit vim mihi maiorem adhibere metus quam fides.~Etenim
82 V | causam dicit is, qui etiam adhoc ipsum iudicium cum praesidio
83 XXXVIII| intercessore ad Sullam legati non adierunt; istius fide ac potius perfidia
84 IX | qui peterent, ne ad Sullam adirent, et omnia Chrysogonum, quae
85 XXXVIII| sese capitis periculum aditurum; illum acuere, hos qui simul
86 XXXVIII| fretus mora semper omnis aditus ad Sullam intercludere.
87 XXXI | suspicionem potius ad praedam adiungerent quam ad egestatem. Quid
88 XL | quod auxilium sibi se putat adiunxisse qui cum altero rem communicavit.
89 II | suam praedam tam nefariam adiutores vos profiteamini.~Si vobis
90 VIII | removebat, non pauca suis adiutoribus large effuseque donabat,
91 IX | accedit et homines nobilis adlegat, qui peterent, ne ad Sullam
92 IV | onus si vos aliqua ex parte adlevabitis, feram ut potero studio
93 XXVI | iactantur fluctibus ut numquam adluantur, ita postremo eiciuntur
94 XXVIII | unus puer victus cotidiani administer ex tanta familia Sex. Roscio
95 XXXII | occupatus qui summam rerum administrabat, erant interea qui suis
96 XXVIII | Reliquum est ut per servos id admiserit. O, di immortales, rem miseram
97 XXXVIII| neglegentius, eum maiores summum admisisse dedecus existimabant. Itaque
98 XXII | quo tempore maleficium sit admissum. Quae nisi multa et manifesta
99 XXVI | quidem maleficium sine causa admittere.~
100 XXV | ne non tam prohibere quam admonere videretur. Quanto nostri
101 XLIX | fide sua omnia concessit, adnumeravit, appendit, si vestitum quo
102 XXXII | multitudinem patronorum in grege adnumerer, te pugna Cannensis accusatorem
103 XXVIII | Nuntium misit. Quem aut adquem? Pretio, gratia, spe, promissis
104 XXXII | mihi derogo, tametsi nihil adrogo, ut te copiosius quam me
105 XXII | XXII~ Peroravit aliquando, adsedit; surrexi ego.~Respirare
106 III | sententias iusque iurandum id adsequantur, quod antea ipsi scelere
107 XXXIV | accusatore? Qua in re nihil aliud adsequeris nisi ut ab omnibus mortalibus
108 XXIV | terrent; hae sunt impiis adsiduae domesticaeque Furiae quae
109 XXIX | concursabant, qui Romae erant adsidui, qui omni tempore in praeda
110 XVI | plurimi faciunt agricolas adsiduos esse cupiunt. Verum homines
111 I | non audent. Ita fit, ut adsint propterea, quod officium
112 II | nummum sese dicit emisse adulescens vel potentissimus hoc tempore
113 XVI | intersit utrum hunc ego comicum adulescentem an aliquem ex agro Veienti
114 I | publicam accessi, vel ignosci adulescentiae meae poterit; tametsi non
115 XXIII | idem conclave cum duobus adulescentibus filiis isset, inventum esse
116 XIV | Sex. Roscius. Qui homo? Adulescentulus corruptus et ab hominibus
117 XXX | istic sedes ac te palam adversarium esse profiteris. De Capitone
118 XXVIII | Scipio, te, M. Metelle; vobis advocatis, vobis agentibus aliquotiens
119 XLVI | descendit de Palatio et aedibus suis; habet animi causa
120 XLV | praedia dissipavi, sed, quia aedificabam, in Veientanam ideo de his
121 II | vos profiteamini.~Si vobis aequa et honesta postulatio videtur,
122 XL | fallere turpissimum est aequeque turpe atque illud de quo
123 II | mihi persuadeo, aliquanto aequiorem.~
124 XLI | cognoscite nunc discipuli aequitatem. Dixi iam antea saepe numero
125 L | concedo, et quod animus aequus est et quia necesse est.
126 XIV | igitur hominem nimirum et aeris alieni magnitudo et indomitae
127 I | surrexerim, is, qui neque aetate neque ingenio neque auctoritate
128 XXXVI | de sua re non dicerent.~Africanus qui suo cognomine declarat
129 XXVII | quo modo, et sic tecum agam ut meo loco vel respondendi
130 XXVIII | vobis advocatis, vobis agentibus aliquotiens duos servos
131 XX | concedi potest. Sin autem sic agetis ut arguatis aliquem patrem
132 XXIV | scelerateque commiserint agitari et perterreri Furiarum taedis
133 XXIV | vexat, suum quemque scelus agitat amentiaque adficit, suae
134 XXIV | fecisse dicantur, tamen ut eos agitent Furiae neque consistere
135 XVI | liberos quos plurimi faciunt agricolas adsiduos esse cupiunt. Verum
136 XVIII | nobis reliquerunt. Suos enim agros studiose colebant, non alienos
137 XVII | incensi sunt studio quod ad agrum colendum attinet, vitamque
138 XXI | spectavi quod Chrysogonus aiebat neminem isti patronum futurum;
139 XLV | scilicet. Derivat tamen et ait se] id est suspicionem suam
140 XV | esset in agro ac tantum modo aleretur ad villam, ut commodis omnibus
141 L | Quasi vero nescias hunc et ali et vestiri a Caecilia Baliarici
142 | alicui
143 XIV | hominem nimirum et aeris alieni magnitudo et indomitae animi
144 XXXI | cognatique fortunis cum alienissimo. Quam sis audax, ut alia
145 XVI | ut ne a litteris quidem alienus esses. Ecquid tandem tibi
146 XXX | pervenit; non qui ascendit per alierius incommodum et calamitatem.
147 XVIII | in agris quoque colendis aliquantum operae temporisque consumpserint,
148 | aliqui
149 | aliquod
150 | aliquos
151 | aliquotiens
152 VI | isti sunt T. Roscii, quorum alteri Capitoni cognomen est, iste,
153 XL | putat adiunxisse qui cum altero rem communicavit. Ad cuius
154 XXX | amplissimus qui sua virtute in altiorem locum pervenit; non qui
155 XX | publice locantur et canes aluntur in Capitolio, ut significent
156 XV | plurimum studique consumere?~An amandarat hunc sic ut esset in agro
157 XV | rusticana relegatio atque amandatio appellabitur? Vides, Eruci,
158 XXIV | suum quemque scelus agitat amentiaque adficit, suae malae cogitationes
159 XLI | homines paene operarios, ex Amerina disciplina patris familiae
160 XXVIII | Roscius occiditur, cum in agro Amerino esset filius. Litteras,
161 XLIV | ut his de rebus a legatis Amerinorum doceri L. Sullam passus
162 VI | pater huiusce, municeps Amerinus fuit, cum genere et nobilitate
163 XXIV | animadversionis paternae metus, amici improbi, servi conscii,
164 VI | innocentis ab hospitibus amicisque paternis defenditur.~Hic
165 XXXVIII| re magis utilis. Idcirco amicitiae comparantur ut commune commodum
166 XXXIX | mandat quisquam fere nisi amico neque credit nisi ei quem
167 XXX | tametsi veritatis erat amicus, tamen natura non tam propensus
168 XXXVIII| illum pecuniam grandem amissurum, sese capitis periculum
169 XI | per summum dedecus vitam amittere. Patronos huic defuturos
170 XXXIX | restitueret et honestatem omnem amitteret?~Nunc non hanc ei rem Sex.
171 LIII | omnem humanitatis ex animis amittimus. ~
172 XLVI | suis; habet animi causa rus amoenum et suburbanum, plura praeterea
173 XIX | naturam ipsam vinceret, ut amorem illum penitus insitum eiceret
174 VIII | iudices, exturbat, ipse amplissimae pecuniae fit dominus. Qui
175 XXXI | causa cum viderent illos amplissimam pecuniam possidere, hunc
176 XXXVI | in minimis rebus homines amplissimi testimonium de sua re non
177 XLIX | nihil de patris fortunis amplissimis in suam rem convertit, si
178 L | cum patrem clarissimum, amplissimos patruos, ornatissimum fratrem
179 XXX | licebit. Is enim mihi videtur amplissimus qui sua virtute in altiorem
180 XLVII | humilitatem cum dignitate de amplitudine contendere? quo in certamine
181 I | esse propter nobilitatem et amplitudinem neque temere dicto concedi
182 VI | est, familias honestatis amplitudinisque gratia nomino. Itaque ex
183 I | summa auctoritas est atque amplitudo, si verbum de re publica
184 II | innocentis patrimonium tam amplum et copiosum posse obtinere,
185 XXIV | oportet odium parentis, animadversionis paternae metus, amici improbi,
186 XLVII | gesta esse intellego.~Quod animadversum est in eos qui contra omni
187 VIII | non possit, si aliquid non animadvertat, cum praesertim tam multi
188 XL | commiserit? Atque ea sunt animadvertenda peccata maxime quae difficillime
189 XLV | legibus confirmaret, aliqua animadvertere non potuisse? nisi hoc mirum
190 XXII | Coepi dicere. Usque eo animadverti, iudices, eum iocari atque
191 XXI | Operae pretium erat, si animadvertistis, iudices, neglegentiam eius
192 LII | versata est vestros quoque animos id quod fieri profecto non
193 XLVI | Bruttiis habent unde vix ter in anno audire nuntium possunt.~
194 XIV | hominibus nequam inductus? Annos natus maior quadraginta.
195 XX | accusatorum ratio. Alii vestrum anseres sunt, qui tantum modo clamant,
196 XX | nocentem causam non dicere. Anseribus cibaria publice locantur
197 XXXII | postremo Priamum ipsum senem, Antistium quem non modo aetas sed
198 XLIX | vestitum quo ipse tectus erat anulumque e digito suum tibi tradidit,
199 XLIV | iudices, licitum erit, aperietur.~Opinor enim esse in lege
200 XXII | atque ille existimaret, aperiri bonorum emptionem, vexari
201 XXXIV | Rosci, facta sunt; quae ita aperta et manifesta sunt ut medius
202 XL | alienos possumus, intimi multa apertiora videant necesse est; socium
203 XXIII | planum iudicibus esset factum aperto ostio dormientis eos repertos
204 XLI | absconditur, eo magis eminet et apparet.~
205 XV | relegatio atque amandatio appellabitur? Vides, Eruci, quantum distet
206 XXXIII | quos qui leviore nomine appellant percussores vocant, quaere
207 XXVIII | relictus non est. Te nunc appello, P. Scipio, te, M. Metelle;
208 XLIX | concessit, adnumeravit, appendit, si vestitum quo ipse tectus
209 XI | saepe ferro atque insidiis appetita. Quid ab his tot maleficiis
210 XXX | propensus ad misericordiam quam applicatus ad severitatem videbatur.
211 IX | qui in decem legatis erat, appromitteret, crediderunt; Ameriam re
212 XLVI | Caput XLVI~ . . . aptam et ratione dispositam se
213 XXVI | cui repente caelum, solem, aquam terramque ademerint ut,
214 XVIII | temporibus natus esses cum ab aratro arcessebantur qui consules
215 II | tollatis; sese hoc incolumi non arbitratur huius innocentis patrimonium
216 LII | loco quo fugam hostium fore arbitrentur milites conlocent, in quos
217 XLV | Optimus Maximus cuius nutu et arbitrio caelum terra mariaque reguntur
218 XXXIX | convertisset, damnatus per arbitrum et rem restitueret et honestatem
219 XXVII | Ut non omnem frugem neque arborem in omni agro reperire possis,
220 XVIII | natus esses cum ab aratro arcessebantur qui consules fierent. Etenim
221 XXVIII | qui Romae noverat neminem. Arcessivit aliquem. Quem aut quando?
222 XLV | potest intellegere omnium architectum et machinatorem unum esse
223 XXXI | sit egentissimus, is qui ardens avaritia feratur infestus
224 XXIV | perterreri Furiarum taedis ardentibus. Sua quemque fraus et suus
225 XLVI | Quid praeterea caelati argenti, quid stragulae vestis,
226 XV | intellegis, sed usque eo quid arguas non habes, ut non modo tibi
227 XX | Sin autem sic agetis ut arguatis aliquem patrem occidisse
228 XIX | officium qui tanti sceleris argueret explicare omnia vitia ac
229 XXVIII | falsa, iudices, quae tamen argui suspiciose possunt; in his
230 XXIX | de quibus quoniam verbo arguit, verbo satis est negare.
231 XIII | Occidisse patrem Sex. Roscius arguitur. Scelestum, di immortales,
232 XXVII | praetereo illud quod mihi maximo argumento ad huius innocentiam poterat
233 XXIX | quo tamen accusator inopia argumentorum confugerit? Eius modi tempus
234 XIX | coepimus videamus, quo certius argumentum odi reperiro nullo modo
235 XLI | quod ad me attinet, neque arguo neque purgo; quod a vobis
236 XXVII | rusticis moribus, in victu arido, in hac horrida incultaque
237 XXIX | bonorum?~Ei denique qui tum armati dies noctesque concursabant,
238 XXXVI | ipsa caede volucrem nuntium Armeriam ad socium atque adeo magistrum
239 VI | victoria constituta est ab armisque recessimus, cum proscriberentur
240 XL | discipulus magistro tantulum de arte concedere? Par est avaritia,
241 XLVI | quantam et quam variis cum artificiis habeat quid ego dicam?~Mitto
242 XVII | honestissimis, audio, non tu in isto artificio accusatorio callidior es
243 XVII | nullum praedium reliquit, et artificium obliviscatur et studium
244 XLVI | quid ego dicam?~Mitto hasce artis volgaris, coquos, pistores,
245 XLI | deliciarum atque omnium artium puerulos ex tot elegantissimis
246 XXX | locum pervenit; non qui ascendit per alierius incommodum
247 LIII | iudicio a vobis reicitis et aspernamini, videte, per deos immortalis!
248 I | ignorare nec auctoritatem aspernari nec voluntatem neglegere
249 XXII | quos hanc suavissimam lucem aspexerit, eos indignissime luce privarit,
250 XXV | considerate.~Prudentissima civitas Atheniensium, dum ea rerum potita est,
251 XVIII | flagitium putes, profecto illum Atilium quem sua manu spargentem
252 L | quem vides ipsum ab se tam atrocem iniuriam propulsare non
253 XIII | cogebant.~In hoc tanto, tam atroci, tam singulari maleficio,
254 IV | His de rebus tantis tamque atrocibus neque satis me commode dicere
255 LIII | in se mali quod tot civis atrocissime sustulit verum etiam hominibus
256 X | ipso nomine parricidi et atrocitate criminis fore, ut hic nullo
257 LIII | cum omnibus horis aliquid atrociter fieri videmus aut audimus,
258 XXII | profecto res tam scelesta, tam atrox, tam nefaria credi non potest.~
259 XXII | neglegi, iudices diligenter attendere, populo rem indignam videri.~
260 IV | atque obsecro, iudices, ut attente bonaque cum venia verba
261 XXVI | quoque quae tantum scelus attigissent immanioribus uteremur; non
262 XXXIV | cliens et familiaris. Quid attinuit eum potissimum nuntiare
263 IV | mihi natura pudorque meus attribuit, et vestra dignitas et vis
264 V | modo luctum mors patris attulit, verum etiam egestatem;
265 VIII | donabat, reliqua constituta auctione vendebat.~
266 III | spoliis ex hoc iudicio ornati auctique discedant?~
267 XXXVIII| Postremo isto hortatore, auctore, intercessore ad Sullam
268 XLVIII | constituit, sua cuique procuratio auctoritasque est restituta. Quam si retinere
269 I | benivolentiam erga me ignorare nec auctoritatem aspernari nec voluntatem
270 VIII | eius observent tempusque aucupentur ut, simul atque ille despexerit,
271 VI | ipsum magistrum scelere audaciaque superavit. ~
272 V | innocentissimi miserias et illorum audacias cognoscere possitis et rei
273 V | quam fortissime hominibus audacissimis resistatis, ut hoc cogitetis,
274 XII | Caput XII~Hominem longe audacissimum nuper habuimus in civitate
275 XXXVI | Multa scelerate, multa audaciter, multa improbe fecisti,
276 III | deinde a vobis, iudices, ut audacium sceleri resistatis, innocentium
277 XLII | profecto, tametsi verbo non audeat, tamen re ipsa de maleficio
278 I | iniquitatem temporum non audent. Ita fit, ut adsint propterea,
279 XXXVI | illud in talem virum non audeo dicere: Si diceret, non
280 LI | huic hospites adesse et auderent libere defendere, satis
281 XLVI | praetereuntes quid praeco enumeraret audiebant fundum venire arbitrarentur.
282 XLIII | bona venisse si enim haec audientur ac libere dicentur, non
283 XXXIV | accidit ut id quod Romae audierat primus nuntiaret? Cuius
284 XXXV | scio enim proditurum esse audiet.~Veniat modo, explicet suum
285 XLIV | oratione nostra, iudices, audietis.~
286 LIII | atrociter fieri videmus aut audimus, etiam qui natura mitissimi
287 XIII | exstitit, ut, si quando auditum sit, portenti ac prodigi
288 XXII | penditur, neque testis incertus auditur, neque accusatoris ingenio
289 XXXIV | manifesta dat: Ubi aut unde audivit Glaucia? qui tam cito scivit?
290 VIII | multa palam domum suam auferebat; plura clam de medio removebat,
291 XLIII | Venio nunc ad illud nomen aureum Chrysogoni sub quo nomine
292 XLVI | pistores, lecticarios; animi et aurium causa tot homines habet
293 XXXVI | ecquid habes quod dicas? mihi ausculta: vide ne tibi desis; tua
294 XXIII | suspiciosum? neutrumne sensisse? ausum autem esse quemquam se in
295 XLVIII | quid possit, verum quod ausus est, quod speravit sese
296 XLVI | Deliacis, in quibus est authepsa illa quam tanto pretio nuper
297 XXXV | manibus in curru conlocat Automedontem illum, sui sceleris acerbissimi
298 XVIII | imperium et populi Romani nomen auxerunt.~Neque ego haec eo profero
299 XL | quaerere ita debetis: ubi multa avare, multa audacter, multa improbe,
300 XXXI | antea fueris? quid si ut avarus? quid si ut audax? quid
301 XXXII | quos iam aetas a proeliis avocabat, postremo Priamum ipsum
302 VII | Romae esset, occiditur ad balneas Pallacinas rediens a cena
303 L | nefarius, quis pirata tam barbarus ut, cum integram praedam
304 XLVI | neminem putet, ut se solum beatum, solum potentem putet. Quae
305 XLVII | vituperare, tum vero in isto beIlo non recreatus neque restitutus
306 XX | suffringet, sed, si ego hos bene novi, litteram illam cui
307 I | qui apud me et amicitia et beneficiis et dignitate plurimum possunt,
308 XV | novum reprehendis; quod benivolentia fit, id odio factum criminaris;
309 I | possunt, quorum ego nec benivolentiam erga me ignorare nec auctoritatem
310 XX | est suspiciosum, tametsi bestiae sunt, tamen in eam partem
311 XXII | figura qui tantum immanitate bestias vicent ut, propter quos
312 XXVI | feris corpus obicere ne bestiis quoque quae tantum scelus
313 XVI | Quaeso, Eruci, ut hoc in bonam partem accipias; non enim
314 IV | obsecro, iudices, ut attente bonaque cum venia verba mea audiatis.~
315 XXI | ad defendendum dedisti, bone accusator? quid hisce autem
316 XXXIX | Sex. Roscius cum fama vita bonisque omnibus a decurionibus publice
317 XVII | venit propter praediorum bonitatem et multitudinem et quod
318 XXXII | Cannensis accusatorem sat bonum fecit. Multos caesos non
319 II | videtur, iudices, ego contra brevem postulationem adfero et,
320 XLVI | qui in Sallentinis aut in Bruttiis habent unde vix ter in anno
321 L | hunc et ali et vestiri a Caecilia Baliarici filia, Nepotis
322 XVI | fabulas veniamus, senex ille Caecilianus minoris facere Eutychum,
323 XXXV | maleficia videremus, nisi ipsos caecos redderet cupiditas et avaritia
324 XXXIII | etiam quod, si de illis caedibus velim commemorare quae tum
325 XLVI | arbitrarentur. Quid praeterea caelati argenti, quid stragulae
326 XXIII | multis ante annis aiunt T. Caelium quendam Terracinensem, hominem
327 XXVI | possunt, ut ducere animam de caelo non queant, ita moriuntur
328 XXXIX | perfidia legationis ipsius caerimoniam polluerit maculaque adfecerit,
329 XXXII | sat bonum fecit. Multos caesos non ad Trasumennum lacum,
330 L | est cur hunc miserum tanta calamitate adfici velis, si tibi omnia
331 VI | quam timere, ne quid ex ea calamitatis sibi accideret.~Erant ei
332 XXVIII | immortales, rem miseram et calamitosam! Quid? In tali crimine quod
333 XVII | isto artificio accusatorio callidior es quam hic in suo. Verum,
334 XXII | aliquando veterem tuam illam calliditatem atque prudentiam, confitere
335 XLV | tempestatibus aut nimio calore aut intolerabili frigore
336 XX | dicere, aperte ludificari et calumniari sciens non videatur. ~Qua
337 XXXII | grege adnumerer, te pugna Cannensis accusatorem sat bonum fecit.
338 XLVI | homines habet ut cotidiano cantu vocum et nervorum et tibiarum
339 VI | homines atque ex omni regione caperentur ei, qui adversarii fuisse
340 XXXV | quaerenda aut coniectura capienda est? Nonne vobis haec quae
341 XLVI | modum composito et dilibuto capillo passim per forum volitet
342 XLIV | prope modum errare qui, cum capiti Sex. Rosci mederi deheam,
343 XXXVIII| grandem amissurum, sese capitis periculum aditurum; illum
344 XX | locantur et canes aluntur in Capitolio, ut significent si fures
345 XX | significant tamen, si qui noctu in Capitolium venerint et quia id est
346 XXX | adversarium esse profiteris. De Capitone post viderimus, si, quem
347 VII | nuntiat domum non fili, sed T. Capitonis inimici; et cum Post horam
348 XXIV | idoneum, locus opportune captus ad eam rem; paene dicam,
349 XLIX | Si hac indigna suspicione careat, animo aequo se carere suis
350 XLIX | suspicione careat, animo aequo se carere suis omnibus commodis dicit.
351 XX | culpa, suspicione tamen non caret; tametsi miserum est, tamen
352 XXX | iudice quaerente vel apud Cassianos iudices, quorum etiam nunc
353 XXX | audisse quidem suspicatur. L. Cassius ille quem populus Romanus
354 XXXIV | huiusce rei causa venisset, casu accidit ut id quod Romae
355 XLIV | pronuntio; quae ad huius vitae casum causamque pertinent et quid
356 XXXV | non illum miserum, ignarum casus sui, redeuntem a cena videtis,
357 XLVI | forum volitet cum magna caterva togatorum videtis, iudices;
358 XL | insidias parum putantur cauti providique fuisse; iste
359 XX | potius peccant, quae est cautior. Quod si luce quoque canes
360 XXXVIII| illum identidem monere ut caveret, hisce insidiose spem falsam
361 LIII | liberi quorum bona venierunt, cavete, per deos immortalis! iudices,
362 XLV | deducit. Hoc enim dicebat Cbrysogonus: Non quia timui ne mihi
363 XXXIV | cursus, quid haec tanta celeritas festinatioque significat?
364 XXI | puerum vocaret, credo, cui cenam imperaret, prorsus ut vestro
365 XXIII | hominem non obscurum, cum cenatus cubitum in idem conclave
366 XLV | vico Pallacinae]Locus ubi cenaverat Roscius. Maxime metuit]
367 X | potestatem dari, consilium ceperunt plenum sceleris et audaciae,
368 XXXV | vobis haec quae audistis cernere oculis videmini, iudices?
369 XXXVII | partem acceperit oculis cernetis, poteritisne dubitare, iudices,
370 XXXVIII| testimonium eis denuntiare, pro re certa spem falsam domum rettulerunt.~
371 XLVII | amplitudine contendere? quo in certamine perditi civis erat non se
372 XIX | omnis oportebat, et id erat certi accusatoris officium qui
373 XXI | quicum deliberaverit, quem certiorem fecerit, unde istud vobis
374 XV | praediis praefuisse sed certis fundis patre vivo frui solitum
375 XXII | portentum atque monstrum certissimum est esse aliquem humana
376 XIX | quod coepimus videamus, quo certius argumentum odi reperiro
377 XI | ferunt, ut optet, utrum malit cervices T. Roscio dare an insutus
378 XVI | rusticum, quam illum alterum, Chaerestratum? nam, ut opinor, hoc nomine
379 VII | quinquaginta milia passuum cisiis pervolavit, non modo ut
380 XXXII | iactares! tempus hercule te citius quam oratio deficeret. Etenim
381 XXXIV | audivit Glaucia? qui tam cito scivit? Fac audisse statim;
382 XXII | homines cursare ultro et citro non destiterunt, credo,
383 XLIV | ut ementiretur, ut malum civem Sex. Roscium fuisse fingeret,
384 LI | nobiles restituerentur in civitatem qui hoc facerent quod facere
385 XX | anseres sunt, qui tantum modo clamant, nocere non possunt, alii
386 XVIII | maiores nostros summi viri clarissimique homines qui omni tempore
387 II | quae de viro fortissimo et clarissimo L. Sulla, quem honoris causa
388 L | femina, quae cum patrem clarissimum, amplissimos patruos, ornatissimum
389 L | Mea domus tibi patet, mihi clausa est; fero. Familia mea maxima
390 XXXIII | quaere in cuius fide sint et clientela; mihi crede, aliquem de
391 XXXVII | se in Chrysogoni fidem et clientelam contulerunt.~Haec possum
392 XLVI | familiis in turba et rapinis coacervari una in domo potuit. Familiam
393 XXX | quam multis suspicionibus coarguatur, tametsi neque omnia dicam
394 XLV | dicimus: fac ad manum illum codicem. Hic ego audire istos cupio]
395 XLII | suspicionibus de quibus, si coepero dicere, pluribus verbis
396 IX | cotidie ac procrastinare isti coeperunt, deinde aliquanto lentius
397 XIX | esse nugatoria; illud quod coepimus videamus, quo certius argumentum
398 XXI | solent ita neglegens esse coepit ut, cum in mentem veniret
399 XIII | iura divina atque humana cogebant.~In hoc tanto, tam atroci,
400 XLVIII | necesse erat resque ipsa cogebat, unus omnia poterat; qui
401 XLII | postularet ac necessitas ipsa cogeret. Nam et multae res adferri
402 XXIX | quos et a quibus? Nonne cogitas te a sectoribus huc adductum
403 L | nihil umquam contra rem tuam cogitasse, et tamen oppugnas eum quem
404 XXIV | amentiaque adficit, suae malae cogitationes conscientiaeque animi terrent;
405 V | audacissimis resistatis, ut hoc cogitetis, nisi in hac causa, qui
406 X | atque sensit, de amicorum cognatorumque sententia Romam confugit
407 XXXVII | manubias Rosciis Chrysogonum re cognita concessisse?~
408 VI | quorum alteri Capitoni cognomen est, iste, qui adest, Magnus
409 XXXVI | dicerent.~Africanus qui suo cognomine declarat tertiam partem
410 XLI | familiaris negotio diligentiam cognorit eorum et fidem. Est quiddam
411 XXXIV | omnibus mortalibus audacia tua cognoscatur et impudentia.~Occiso Sex.
412 I | ignoscendi ratio verum etiam cognoscendi consuetudo iam de civitate
413 XXX | alias quoque suas palmas cognoscet de quibus me ne audisse
414 L | praedia possedisti quam ipsum cognosti? si metus, ab eone aliquid
415 XLI | quoniam fidem magistri cognostis, cognoscite nunc discipuli
416 XXXIV | neque praemi cum homine ullo coieras, ad te minime omnium pertinebat?
417 XL | societatem cum ipsis adversariis coiit, terret etiam nos ac minatur
418 VII | teneam, iudices, societas coitur.~
419 XVIII | Suos enim agros studiose colebant, non alienos cupide appetebant;
420 XV | relegationis ac supplici gratia colenda ac tuenda tradiderat? Quid?
421 XVII | sunt studio quod ad agrum colendum attinet, vitamque hanc rusticam,
422 XXXVII | hospitesque haberent, omnis eos colere atque observare destiterunt
423 XXXI | praefers qui societatem coleris de municipis cognatique
424 XXIX | eosdem fere sectores fuisse collorum et bonorum?~Ei denique qui
425 XXXII | non subsellia quoque esse combusta; nam et accusatores et iudices
426 XVI | intersit utrum hunc ego comicum adulescentem an aliquem
427 XLVIII | volunt concessum ei non esse commemorant. Ac iam nihil est quod quisquam
428 VII | huius inopia et solitudo commemoratur; demonstrant, cum pater
429 XXXII | si haberet in causa quae commemoravi, posset ea quamvis diu dicere,
430 XXXIII | multitudo sicariorum, id quod commemoravit Erucius, et homines impune
431 XXXIX | fama mortui, fortunae vivi commendatae sunt atque concreditae,
432 XXIX | declamare quam in alium reum commentaretur; ita neque ad crimen parricidi
433 XXIX | peculatu ac de eius modi rebus commenticiis inaudita nobis ante hoc
434 XV | optima. Ille quo modo crimen commenticium confirmaret non inveniebat,
435 XXIV | aliquid impie scelerateque commiserint agitari et perterreri Furiarum
436 XL | eius fidem laeditur cui se commiserit? Atque ea sunt animadvertenda
437 XXIII | quod qui tantum facinus commiserunt non modo sine cura quiescere
438 XXV | nihil sanxerit quod antea commissum non erat, ne non tam prohibere
439 XXIII | quemquam se in id conclave committere eo potissimum tempore cum
440 V | inter sicarios hoc primum committitur, cum interea caedes indignissimae
441 XLII | ingeniis coniecturaeque committo.~
442 LII | imperatores facere cum proelium committunt, ut in eo loco quo fugam
443 XLV | factum putamus, at contra commoda quibus utimur qua fruimur
444 IV | vociferari posse intellego. Nam commoditati ingenium, gravitati aetas,
445 XVI | enim exprobrandi causa sed commonendi gratia dicam.~Si tibi fortuna
446 XLI | impetrarent, an is te non commovebat pro quo postulabant, an
447 XLIII | se res habet ut mihi in communem causam sectorum dicendum
448 XLVIII | suam causam cum Chrysogono communicare, desinant, si ille laesus
449 XLIX | qui sibi cum illo rationem communicatam putat laeditur, cum ab hoc
450 XL | adiunxisse qui cum altero rem communicavit. Ad cuius igitur fidem confugiet,
451 XXII | humanitatis; multum valet communio sanguinis; reclamitat istius
452 LII | ne lucem quoque hanc quae communis est eripere cupiat, si non
453 XXXVII | Roscius omnia cum Chrysogono communiter possidet? Nonne perspicuum
454 I | sim cum his, qui sedeant, comparandus. Omnes hi, quos videtis
455 XI | accusatores huiusce pecunia comparant; hanc condicionem misero
456 XXXVIII| utilis. Idcirco amicitiae comparantur ut commune commodum mutuis
457 X | aliquem accusatorem veterem compararent, qui de ea re posset dicere
458 XII | Scaevolae dixit, postea quam comperit eum posse vivere. Cum ab
459 XIII | maleficio scelera omnia complexa esse videantur! Etenim si,
460 XLVII | volui fieri non potuit, ut componeretur, id maxime defendisse ut
461 XII | adflixerit; quos quia servare per compositionem volebat, ipse ab eis interemptus
462 XLVI | Ipse vero quem ad modum composito et dilibuto capillo passim
463 XLVIII | haec erunt ornamenta sua concedant necesse est.~Quapropter
464 XXXI | familiaris controversias concedas necesse est.~Restat, iudices,
465 XL | magistro tantulum de arte concedere? Par est avaritia, similis
466 XXVII | tibi quod in alia causa non concederem in hac concedam fretus huius
467 XXIV | sanguis; ex quo si qua macula concepta est, non modo elui non potest
468 XXXVII | Rosciis Chrysogonum re cognita concessisse?~
469 XLVIII | queruntur; qui laudare volunt concessum ei non esse commemorant.
470 XXII | educatio et natura ipsa conciliet.~
471 XXXIX | vivi commendatae sunt atque concreditae, ignominia mortuum, inopia
472 XXXVII | venit in mentem praedia concupiscere hominis ignoti quem omino
473 XXIX | tum armati dies noctesque concursabant, qui Romae erant adsidui,
474 LII | eamne rem delecti ut eos condemnaretis quos sectores ac sicarii
475 XI | ut hic aut iuguletis aut condemnetis?~
476 XXXIX | neglexerit, turpissimo iudicio condemnetur necesse est, in re tanta
477 XLIV | pro se dici velit et qua condicione contentus sit iam in extrema
478 XI | pecunia comparant; hanc condicionem misero ferunt, ut optet,
479 XXXIII | occupati, aut eorum qui ab eis conducebantur ut aliquem occiderent. Si
480 XIX | modo non possis verum ne coneris quidem?~Nemo nostrum est,
481 XVIII | ego haec eo profero quo conferenda sint cum hisce de quibus
482 XXXIII | causa Sex. Rosci cum tua conferetur.~Dices: Quid postea, si
483 XLV | in patronum suum voluerit conferre, nihil egerit; nemo est
484 XXXV | nunc primum in Capitonem conferri; multas esse infamis eius
485 XXVIII | occultum, absens praesertim, conficere potuerit. Multa sunt falsa,
486 XVI | Veienti nominem. Etenim haec conficta arbitror esse a poetis ut
487 XIII | audacia et potentia. Criminis confictionem accusator Erucius suscepit,
488 XXVIII | aliquem. Nihil horum ne confingi quidem potest; et tamen
489 XI | adaugent, crimen incredibile confingunt, testis in hunc et accusatores
490 XLVII | eo studio partium fuisse confiteor. Sin autem id actum est
491 XXII | calliditatem atque prudentiam, confitere huc ea spe venisse quod
492 XLI | recusares an de maleficio confiterere. Quae cum ita sint, quaero
493 XLII | re ipsa de maleficio suo confiteri. Dixi initio, iudices, nolle
494 XXIX | adsiduus, quem ad modum tute confiteris, fuit.~Vereor ne aut molestus
495 I | causa, iniuriam novo scelere conflatam putant oportere defendi,
496 II | accusatoribus eius rei, quae conflavit hoc iudicium, mentio facta
497 XXIX | a ceteris suspicionibus confugere posses; ubi scopulum offendis
498 XXIX | accusator inopia argumentorum confugerit? Eius modi tempus erat inquit
499 XL | communicavit. Ad cuius igitur fidem confugiet, cum per eius fidem laeditur
500 X | cognatorumque sententia Romam confugit et sese ad Caeciliam, Nepotis
|