|
Videte iam porro cetera, iudices, ut
intellegatis fingi maleficium nullum posse quo iste sese non contaminarit. In
rebus minoribus socium fallere turpissimum est aequeque turpe atque illud de
quo ante dixi; neque iniuria, propterea quod auxilium sibi se putat adiunxisse
qui cum altero rem communicavit. Ad cuius igitur fidem confugiet, cum per eius
fidem laeditur cui se commiserit? Atque ea sunt animadvertenda peccata maxime
quae difficillime praecaventur. Tecti esse ad alienos possumus, intimi multa
apertiora videant necesse est; socium cavere qui possumus? quem etiam si
metuimus, ius offici laedimus. Recte igitur maiores eum qui socium fefellisset
in virorum bonorum numero non putarunt haberi oportere.
At vero T. Roscius non unum rei pecuniariae socium fefellit, quod, tametsi
grave est, tamen aliquo modo posse ferri videtur, verum novem homines honestissimos,
eiusdem muneris, legationis, offici mandatorumque socios, induxit, decepit,
destituit, adversariis tradidit, omni fraude et perfidia fefellit; qui de
scelere suspicari eius nihil potuerunt, socium offici metuere non debuerunt,
eius malitiam non viderunt, orationi vanae crediderunt. Itaque nunc illi
homines honestissimi propter istius insidias parum putantur cauti providique
fuisse; iste qui initio proditor fuit, deinde perfuga, qui primo sociorum
consilia adversariis enuntiavit, deinde societatem cum ipsis adversariis coiit,
terret etiam nos ac minatur tribus praediis, hoc est praemiis sceleris,
ornatus. In eius modi vita, iudices, in his tot tantisque flagitiis hoc quoque
maleficium de quo iudicium est reperietis.
Etenim quaerere ita debetis: ubi multa avare, multa audacter, multa improbe,
multa perfidiose facta videbitis, ibi scelus quoque latere inter illa tot
flagitia putatote. Tametsi hoc quidem minime latet quod ita promptum et
propositum est ut non ex illis maleficiis quae in illo constat esse hoc
intellegatur verum ex hoc etiam, si quo de illorum forte dubitabitur,
convincatur. Quid tandem, quaeso, iudices? num aut ille lanista omnino iam a
gladio recessisse videtur aut hic discipulus magistro tantulum de arte
concedere? Par est avaritia, similis improbitas, eadem impudentia, gemina
audacia.
|