|
Venio nunc ad illud nomen aureum Chrysogoni
sub quo nomine tota societas latuit; de quo, iudices, neque quo modo dicam
neque quo modo taceam reperire possum. Si enim taceo, vel maximam partem
relinquo; sin autem dico, vereor ne non ille solus, id quod ad me nihil
attinet, sed alii quoque plures laesos se putent. Tametsi ita se res habet ut
mihi in communem causam sectorum dicendum nihil magno opere videatur; haec enim
causa nova profecto et singularis est.
Bonorum Sex. Rosci emptor est Chrysogonus. Primum hoc videamus: eius hominis
bona qua ratione venierunt aut quo modo venire potuerunt? Atque hoc non ita quaeram, iudices, ut id dicam esse
indignum, hominis innocentis bona venisse si enim haec audientur ac libere
dicentur, non fuit tantus homo Sex. Roscius in civitate ut de eo potissimum
conqueramur verum ego hoc quaero: Qui potuerunt ista ipsa lege quae de
proscriptione est, sive Valeria est sive Cornelia non enim novi nec scio verum
ista ipsa lege bona Sex. Rosci venire qui potuerunt?
Scriptum enim ita dicunt esse: UT AUT EORUM BONA VENEANT QUI PROSCRIPTI SUNT;
quo in numero Sex. Roscius non est: AUT EORUM QUI IN ADVERSARIORUM PRAESIDIIS
OCCISI SUNT. Dum praesidia ulla fuerunt, in Sullae praesidiis fuit; postea quam
ab armis omnes recesserunt, in summo otio rediens a cena Romae occisus est. Si
lege, bona quoque lege venisse fateor. Sin autem constat contra omnis non modo
veteres leges verum etiam novas occisum esse, bona quo iure aut quo modo aut
qua lege venierint quaero.
|