|
Cum nulla
iam proscriptionis mentio fieret, cum etiam, qui antea metuerant, redirent ac
iam defunctos sese periculis arbitrarentur, nomen refertur in tabulas Sex.
Rosci, hominis studiosissimi nobilitatis; manceps fit Chrysogonus; tria praedia
vel nobilissima Capitoni propria traduntur, quae hodie possidet; in reliquas
omnis fortunas iste T. Roscius nomine Chrysogoni, quem ad modum ipse dicit,
impetum facit. Haec omnia, iudices,
imprudente L. Sulla facta esse certo scio.
Neque enim mirum, cum eodem tempore et ea, quae praeterita sunt, reparet et ea,
quae videntur instare, praeparet, cum et pacis constituendae rationem et belli
gerendi potestatem solus habeat, cum omnes in unum spectent, unus omnia
gubernet, cum tot tantisque negotiis distentus sit, ut respirare libere non
possit, si aliquid non animadvertat, cum praesertim tam multi occupationem eius
observent tempusque aucupentur ut, simul atque ille despexerit, aliquid huiusce
modi moliantur. Huc accedit, quod, quamvis ille felix sit, sicut est, tamen in
tanta felicitate nemo potest esse in magna familia, qui neminem neque servum
neque libertum improbum habeat.
Interea iste T. Roscius, vir optimus, procurator Chrysogoni, Ameriam venit, in
praedia huius invadit, hunc miserum, luctu perditum, qui nondum etiam omnia
paterno funeri iusta solvisset, nudum eicit domo atque focis patriis disque
penatibus praecipitem, iudices, exturbat, ipse amplissimae pecuniae fit
dominus. Qui in sua re fuisset egentissimus, erat, ut fit, insolens in aliena;
multa palam domum suam auferebat; plura clam de medio removebat, non pauca suis
adiutoribus large effuseque donabat, reliqua constituta auctione vendebat.
|