|
Non ita multis ante annis aiunt T. Caelium
quendam Terracinensem, hominem non obscurum, cum cenatus cubitum in idem
conclave cum duobus adulescentibus filiis isset, inventum esse mane
iugulatum.Cum neque servus quisquam reperiretur neque liber ad quem ea suspicio
pertineret, id aetatis autem duo filii propter cubantes ne sensisse quidem se
dicerent, nomina filiorum de parricidio delata sunt. Quid poterat tam esse
suspiciosum? neutrumne sensisse? ausum autem esse quemquam se in id conclave
committere eo potissimum tempore cum ibidem essent duo adulescentes filii qui
et sentire et defendere facile possent? Erat porro nemo in quem ea suspicio
conveniret.
Tamen, cum planum iudicibus esset factum aperto ostio dormientis eos repertos
esse, iudicio absoluti adulescentes et suspicione omni liberati sunt. Nemo enim
putabat quemquam esse qui, cum omnia divina atque humana iura scelere nefario
polluisset, somnum statim capere potuisset, propterea quod qui tantum facinus
commiserunt non modo sine cura quiescere sed ne spirare quidem sine metu
possunt.
|