|
Nunc, Eruci, ad te venio. Conveniat mihi
tecum necesse est, si ad hunc maleficium istud pertinet, aut ipsum sua manu
fecisse, id quod negas, aut per aliquos liberos aut servos. Liberosne? quos
neque ut convenire potuerit neque qua ratione inducere neque ubi neque per quos
neque qua spe aut quo pretio potes ostendere. Ego contra ostendo non modo nihil
eorum fecisse Sex. Roscium sed ne potuisse quidem facere, quod neque Romae
multis annis fuerit neque de praediis umquam temere discesserit. Restare tibi
videbatur servorum nomen, quo quasi in portum reiectus a ceteris suspicionibus
confugere posses; ubi scopulum offendis eius modi ut non modo ab hoc crimen
resilire videas verum omnem suspicionem in vosmet ipsos recidere intellegas.
Quid ergo est quo tamen accusator inopia argumentorum confugerit? Eius modi
tempus erat inquit ut homines volgo impune occiderentur; qua re hoc tu propter
multitudinem sicariorum nullo negotio facere potuisti. Interdum mihi videris,
Eruci, una mercede duas res adsequi velle, nos iudicio perfundere, accusare
autem eos ipsos a quibus mercedem accepisti. Quid ais? volgo occidebantur? Per quos et a quibus?
Nonne cogitas te a sectoribus huc adductum esse? Quid postea? Nescimus per ista tempora eosdem fere sectores fuisse
collorum et bonorum?
Ei denique
qui tum armati dies noctesque concursabant, qui Romae erant adsidui, qui omni
tempore in praeda et in sanguine versabantur, Sex. Roscio temporis illius
acerbitatem iniquitatemque obicient et illam sicariorum multitudinem in qua
ipsi duces ac principes erant huic crimini putabunt fore? qui non modo Romae
non fuit sed omnino quid Romae ageretur nescivit, propterea quod ruri adsiduus,
quem ad modum tute confiteris, fuit.
Vereor ne aut molestus sim vobis, iudices, aut ne ingeniis vestris videar
diffidere, si de tam perspicuis rebus diutius disseram. Eruci criminatio tota,
ut arbitror, dissoluta est; nisi forte exspectatis ut illa diluam quae de
peculatu ac de eius modi rebus commenticiis inaudita nobis ante hoc tempus ac
nova obiecit; quae mihi iste visus est ex alia oratione declamare quam in alium
reum commentaretur; ita neque ad crimen parricidi neque ad eum qui causam dicit
pertinebant; de quibus quoniam verbo arguit, verbo satis est negare. Si quid
est quod ad testis reservet, ibi quoque nos, ut in ipsa causa, paratiores
reperiet quam putabat.
|