|
Etiamne in tam
perspicuis rebus argumentatio quaerenda aut coniectura capienda est? Nonne
vobis haec quae audistis cernere oculis videmini, iudices? non illum miserum,
ignarum casus sui, redeuntem a cena videtis, non positas insidias, non impetum
repentinum? non versatur ante oculos vobis in caede Glaucia? non adest iste T.
Roscius? non suis manibus in curru conlocat Automedontem illum, sui sceleris
acerbissimi nefariaeque victoriae nuntium? non orat ut eam noctem pervigilet,
ut honoris sui causa laboret, ut Capitoni quam primum nuntiet?
Quid erat quod Capitonem primum scire
vellet? Nescio, nisi hoc video, Capitonem in his bonis esse socium; de tribus
et decem fundis tris nobilissimos fundos eum video possidere.
Audio praeterea non hanc suspicionem nunc primum in Capitonem conferri; multas
esse infamis eius palmas, hanc primam esse tamen lemniscatam quae Roma ei
deferatur; nullum modum esse hominis occidendi quo ille non aliquot occiderit,
multos ferro, multos veneno. Habeo etiam dicere quem contra morem maiorum minorem
annis LX de ponte in Tiberim deiecerit. Quae, si prodierit atque a eo cum
prodierit scio enim proditurum esse audiet.
Veniat modo, explicet suum volumen illud quod ei planum facere possum Erucium
conscripsisse; quod aiunt illum Sex. Roscio intentasse et minitatum esse se
omnia illa pro testimonio esse dicturum. O praeclarum testem, iudices! O
gravitatem dignam expectatione! O vitam honestam atque eius modi ut libentibus
animis ad eius testimonium vestrum ius iurandum accommodetis! Profeto non tam
perspicue nos istorum maleficia videremus, nisi ipsos caecos redderet cupiditas
et avaritia et audacia.
|