Cap.
1 1 | Maxime vellem, iudices, ut P. Sulla et antea dignitatis suae
2 1 | Nam, si est initum a P. Sulla consilium inflammandae huius
3 5 | cognovi; nullus umquam de Sulla nuntius ad me, nullum indicium,
4 5 | is se nihil audisse de P. Sulla, nihil suspicatum esse diceret.
5 5 | lapidatione atque concursu; Sulla, si sibi suus pudor ac dignitas
6 5 | facinus admisit? cum interim Sulla cum isdem illis non modo
7 13| quaesisse de Cassio quid Sulla sentiret. Videte diligentiam
8 13| similitudinem sibi aliquid de Sulla esse quaerendum, Cassio,
9 13| tamen quid respondit de Sulla Cassius? Se nescire certum.
10 13| celatum esse Cassium de Sulla uno; nam de ceteris certe
11 13| qui de omnibus scierit de Sulla se scire negarit, eandem
12 17| contentio. Tum adflicto P. Sulla consulatus vobis pariebatur,
13 19| instruerentur, pararentur, ubi fuit Sulla, Corneli? num Romae? Immo
14 19| quas ille precibus a P. Sulla petit ut emat gladiatores
15 20| Tum autem, illo profecto, Sulla procurante eius rem et gerente
16 21| obiecit Pompeianos esse a Sulla impulsos ut ad istam coniurationem
17 21| re a ceterorum sententiis Sulla dissenserit; postremo coloni
18 21| intellegunt, non Pompeianos a Sulla magis quam sese esse defensos. ~
19 22| in ea re per L. Caecilium Sulla accusatur in qua re est
20 22| rescindere, ut restitueretur Sulla. Recte reprehendis; status
21 23| seditionesque adferebant. Itaque P. Sulla hoc importunissimo cum honoris
22 24| audacter ipsos per sese sine P. Sulla facere potuisse. ~De quo
23 26| turbulentaque victoria quis P. Sulla mitior, quis misericordior
24 26| multorum hic vitam est a L. Sulla deprecatus! quam multi sunt
25 26| eripuit hora. Accepit P. Sulla, iudices, volnus vehemens
26 30| nullius litteris de P. Sulla rem ullam ad me esse delatam. ~
27 31| Nihil video esse in hoc P. Sulla, iudices, odio dignum, misericordia
28 32| homo fuit in civitate P. Sulla ut nemo ei se neque honore
29 32| consul omnibus centuriis P. Sulla renuntiatus est, o falsam
|