Cap.

 1 2 |            haec ornamenta ac lumina rei publicae viderem, in his
 2 3 |   auctoritatem; sin est in me ratio rei publicae, religio privati
 3 5 |             essem consul, de summis rei publicae periculis audivi,
 4 5 |         hominis qui consul insidias rei publicae consilio investigasset,
 5 10|          prudentia praeditus causam rei publicae non tenes, qui
 6 11|             ad occasum interitumque rei publicae Catilina in castris,
 7 12|             in consulatu pro salute rei publicae suscepi atque gessi
 8 14|          turbulentissima tempestate rei publicae mea sponte dispexerim --
 9 14|      cogitationibus ad unam salutem rei publicae convertistis, vos
10 14|            excitato posset in malis rei publicae portum aliquem
11 15|           quis posset tantum aut de rei publicae aut de alicuius
12 15|        esset inimicus et esset eius rei frequens senatus et recens
13 16|            et tam crudelis insidias rei publicae factas et me potissimum
14 20|          numquam timui, cum in illa rei publicae tempestate versarer.
15 21|        umquam, aut quae fuit istius rei vel minima suspicio? Diiunxit,
16 21|             a fortunis Pompeianorum rei publicae fortuna diiunxerit,
17 22|            reprehendis; status enim rei publicae maxime iudicatis
18 23|         offici nihil postea nisi de rei publicae commodis cogitarit. ~
19 25|           pugnare contra bonos, non rei publicae cedere, non fortunae
20 27|         diuturnis et iam desperatis rei publicae morbis ista repente
21 27| perficiendum scelus, sed ad luendas rei publicae poenas Furiae quaedam
22 31|            qui huic urbi atque huic rei publicae praesidetis, qui
23 31|            nihil feci nisi coactus, rei publicae praecipitanti subveni,
24 31|           sceleratorum poenam amore rei publicae sum adductus, sic