Cap.

 1 2 |            ornamenta ac lumina rei publicae viderem, in his me apparere
 2 3 |            sin est in me ratio rei publicae, religio privati offici,
 3 5 |        essem consul, de summis rei publicae periculis audivi, multa
 4 5 |            qui consul insidias rei publicae consilio investigasset,
 5 10|     prudentia praeditus causam rei publicae non tenes, qui arbitrere
 6 11|           occasum interitumque rei publicae Catilina in castris, in
 7 12|           consulatu pro salute rei publicae suscepi atque gessi L. ille
 8 14|     turbulentissima tempestate rei publicae mea sponte dispexerim --
 9 14| cogitationibus ad unam salutem rei publicae convertistis, vos denique
10 14|       excitato posset in malis rei publicae portum aliquem suorum malorum
11 15|           posset tantum aut de rei publicae aut de alicuius periculo
12 16|          tam crudelis insidias rei publicae factas et me potissimum
13 20|     numquam timui, cum in illa rei publicae tempestate versarer. Illud
14 21|          fortunis Pompeianorum rei publicae fortuna diiunxerit, ita
15 22|       reprehendis; status enim rei publicae maxime iudicatis rebus continetur;
16 23|           nihil postea nisi de rei publicae commodis cogitarit. ~Atque
17 25|      pugnare contra bonos, non rei publicae cedere, non fortunae ipsi
18 27|    diuturnis et iam desperatis rei publicae morbis ista repente vis
19 27|         scelus, sed ad luendas rei publicae poenas Furiae quaedam incitaverunt. ~
20 31|           huic urbi atque huic rei publicae praesidetis, qui hoc imperium,
21 31|       nihil feci nisi coactus, rei publicae praecipitanti subveni, patriam
22 31|      sceleratorum poenam amore rei publicae sum adductus, sic ad salutem