Cap.

 1 1 |          atque victi praecipitante re publica vehementem me fuisse
 2 2 |        antea fuisset occultum. Qua re ista coniuratio, si patefacta
 3 2 |           non hi omnes qui sunt in re publica principes defuerunt?
 4 3 |       lenitatemque desiderat. ~Qua re nihil est quod ex tanto
 5 3 |         videbis. Nulla est enim in re publica mea causa propria;
 6 3 |            comites noluissent. Qua re necesse est, quod mihi consuli
 7 4 |       credo quod nondum penitus in re publica versabar, quod nondum
 8 8 |           meum non anteponere. Qua re neque tu me peregrinum posthac
 9 9 |          tantis a me beneficiis in re publica positis, si nullum
10 9 |      sanare potui nec tollere. Qua re non sum nescius quanto periculo
11 12|   desciveris, idcirco te a se et a re publica et a tua dignitate
12 21|            cognita est ut nulla in re a ceterorum sententiis Sulla
13 22|     consulere voluerit fratri, cum re publica pugnare noluerit;
14 22| auctoritate deductus. ~Atque in ea re per L. Caecilium Sulla accusatur
15 22|   Caecilium Sulla accusatur in qua re est uterque laudandus. Primum
16 23|       tempore L. Caecilius egit de re publica multa; agrariae
17 24|           rebus gestis et de summa re publica misi, et ex ea crimen
18 27|       arbitretur illis inclusis in re publica pestibus diutius
19 30|        reddo ac remitto. Non in ea re publica versor, non eis
20 33|         communi studio, quoniam in re publica coniuncti sumus,