Cap.

 1 1 |           re publica vehementem me fuisse atque fortem, conservata
 2 2 |            et horum par atque unum fuisse. ~Quis nostrum adfuit Vargunteio?
 3 4 |            in utraque Sullam dicis fuisse. Patris tui, fortissimi
 4 4 |      expertem temporum et sermonum fuisse, credo quod nondum penitus
 5 5 |          fuerit, ubi neque homines fuisse putantur huius adfines suspicionis
 6 6 |          in quaestura commemorabat fuisse; multa mea in se, non nulla
 7 7 |       tanta potestate non dicis me fuisse regem, nunc privatum regnare
 8 7 |         adessem, hos adfuturos non fuisse, uter tandem rex est, isne
 9 7 |       fuerunt, quam consulem Romae fuisse peregrinum. Hoc dico, inquit,
10 9 |           removi. Nisi vero paucos fuisse arbitramini qui conari aut
11 11|         aut tam sceleratum statuis fuisse ut haec omnia perire voluerit,
12 13|        nomen in memoria Cassio non fuisse. Si nobilitas hominis, si
13 13|       scientiam de omnibus constat fuisse, eius ignoratio de aliquo
14 22|     levanda calamitate fratris sui fuisse ut consulere voluerit fratri,
15 24| demonstrasse dicis, Sullam in illa fuisse superiore coniuratione.
16 26|         cupidior iudicatus est hic fuisse quam ceteri; sin etiam in
17 27|           vita tanto sceleri locum fuisse credatis? Aspicite ipsum,
18 27|           illum impetum et conatum fuisse -- neque enim ulla gens
19 29|           constantiores consularis fuisse quam his temporibus et periculis
20 29|          publicam, plus gravitatis fuisse; sed quia sunt descripti