Cap.

 1 1 |     civitatis, mihi maiorem hae res dolorem quam Q. Hortensio,
 2 3 |         mihi tu si propter meas res gestas imponis in omni vita
 3 3 |         quam mihi tum tempus et res publica imposuit iam voluntas
 4 6 | adversata naturae, nec homo nec res misericordiae meae repugnavit.
 5 9 |    requirunt studium meum neque res publica in curia; si me
 6 9 | domesticis imaginibus invenies. Res enim gestae, credo, meae
 7 9 |          Etenim in qua civitate res tantas gesserim memini,
 8 10|         arbitrere plebi Romanae res eas non probari quas me
 9 14|      tantum ingenio dare ut tot res tantas, tam varias, tam
10 19|        quorum de sententia tota res gesta est. At praefuit familiae
11 19|    praefuit vero numquam, eaque res omni tempore per Bellum,
12 21|  agitata; deinde ita a patronis res cognita est ut nulla in
13 22|     quid? id promulgavit in quo res iudicatas videbatur voluisse
14 27|       tam cupidos sui, per quos res eius secundae quondam erant
15 29|       nihil audierunt; sin illa res prima valuit, num inveterata
16 29|       quibus paene oppressa est res publica? Quis non de communi
17 30|    fidius, iudices, non me ipsa res publica meis laboribus et