Cap.

 1 5 | quaesivi, multa cognovi; nullus umquam de Sulla nuntius ad me,
 2 7 |       multi inviderent, obiecit umquam. Equidem vehementer laetor
 3 13| periculum esse putasset ne illi umquam indicarent, de se ipse confessus
 4 15|   vellet; deinde ne cui liceret umquam reprehendere illud indicium
 5 16|  rationem meae dignitatis. Nemo umquam me tenuissima suspicione
 6 17|     nemo magis eum de quo nihil umquam est suspicatus quam is qui
 7 21|        videntur? Quis hoc dixit umquam, aut quae fuit istius rei
 8 25|         coniuravit. Cuius aures umquam haec respuerunt? conatum
 9 26|    Factum quaero; verbum ecquod umquam ex ore huius excidit in
10 26|        adflictumque vidit, quis umquam est suspicatus hunc magis
11 27|         barbara aut tam immanis umquam fuit in qua non modo tot,
12 29|          potest quisquam dicere umquam meliores, fortiores, constantiores