abess-cupiu | curan-incit | inclu-ornat | os-subve | succu-xxxii
bold = Main text
Cap. grey = Comment text
1 19| cum longe tempus muneris abesset. Quasi vero tempus dandi
2 9 | inveniri nemo potest? ~Longe abest a me regni suspicio; si
3 23| tota a me reprehensa et abiecta est, se intercessorem fore
4 20| procuratores quicquam oneris absente se sustinerent; venire omnis
5 7 | quem defendis, sperat se absolutum iri. Hic tibi ego de testimoniis
6 29| ceteris coniurationis causis abstinuimus, P. Sullam defendimus, nihil
7 3 | virorum amplissimorum me unum abstrahas; simplex officium atque
8 4 | ab omni illa cogitatione abstrahebat. ~Quis ergo intererat vestris
9 32| aliud Sullae nisi consulatum abstulissetis, tamen eo vos contentos
10 2 | quorum ille copia quondam abundarat, non hi omnes qui sunt in
11 16| noli hac nova lenitate abuti mea, noli aculeos orationis
12 21| ad hoc nefarium facinus accederent, id cuius modi sit intellegere
13 26| quaesita una eripuit hora. Accepit P. Sulla, iudices, volnus
14 1 | obtinere et post calamitatem acceptam modestiae fructum aliquem
15 26| videretur huius vita et natura accipere potuisse. Honestatis enim
16 5 | animos quam ad consolandos accommodatus.~
17 29| grave; sed, si laedimur, si accusamur, si in invidiam vocamur,
18 12| si Torquatus Sullam solum accusasset, ego quoque hoc tempore
19 29| minus liceat dignitatem. ~Accusati sunt uno nomine <omnes>
20 1 | existimavit, si nostram in accusatione sua necessitudinem familiaritatemque
21 18| turpitudinis in confessione, id per accusationem fili susceperit! Sed quid
22 33| iudices consedistis, ab accusatoribus delecti ad spem acerbitatis,
23 22| re per L. Caecilium Sulla accusatur in qua re est uterque laudandus.
24 2 | intellegas, Torquate, quem accuses, si te forte id offendit
25 10| qui alterum coniurationis accuset quam videri coniuratorum
26 17| defendo? Inimicum ego, inquis, accuso meum. Et amicum ego defendo
27 18| coniurationis acerrima fuit atque acerbissima. Tum Catilinae dies exeundi,
28 22| potestatem perpetuandam, legis acerbitatem mitigandam putavit.~
29 33| accusatoribus delecti ad spem acerbitatis, a fortuna nobis ad praesidium
30 18| omnium temporum coniurationis acerrima fuit atque acerbissima.
31 19| Hoc tempore, cum arderet acerrime coniuratio, cum Catilina
32 27| indicia parricidiorum, quantos acervos scelerum reperietis! Ex
33 3 | ipsam personam vehementem et acrem quam mihi tum tempus et
34 28| in loco nobis vita ante acta proderit, quod ad tempus
35 12| signifer esset iuventutis, actor, adiutor, particeps exstitit;
36 23| convocassemus, nihil est actum prius, et id mandatu Sullae
37 16| lenitate abuti mea, noli aculeos orationis meae, qui reconditi
38 12| Caput XII~Atque etiam illud addam, ne qui forte incipiat improbus
39 7 | ex municipio. ~Fateor et addo etiam: ex eo municipio unde
40 31| extuli; misericordia civium adducti tum fuimus tam vehementes
41 32| retinetur? Libenter reddiderit adempta ignominia foedissimi criminis.
42 30| coniuratione dixi in alios, adeone vobis alienus a sanitate,
43 9 | vitam omnium civium satis adeptum fore, si ex hoc tanto in
44 29| coniuratio; defendebant amicum, aderant supplici, vitae eius turpitudinem
45 28| fortunae deseret, si non aderit, si nihil adiuvabit? ~Quaestiones
46 7 | non potest, nisi ego huic adessem, hos adfuturos non fuisse,
47 11| possint dico semperque dicam. Adeste omnes animis, Quirites,
48 23| metum nobis seditionesque adferebant. Itaque P. Sulla hoc importunissimo
49 19| Quid ergo indicat aut quid adfert aut ipse Cornelius aut vos
50 1 | fortunae reliquiis miseris et adflictis tamen haberet quosdam quorum
51 17| dissimilis illa contentio. Tum adflicto P. Sulla consulatus vobis
52 26| nisi maerentem, demissum adflictumque vidit, quis umquam est suspicatus
53 21| in hoc tamen casu in quo adflictus iacet per vos iuvari conservarique
54 5 | desinat me qui Autronio non adfuerim Sullam defendere. ~Quae
55 30| reo Cati linae consul non adfui, qui testimonium de coniuratione
56 7 | nisi ego huic adessem, hos adfuturos non fuisse, uter tandem
57 4 | eorum criminum nos patronos adhiberi quorum testes esse possemus,
58 2 | defenderet, quaero cur qui aditus ad causam Hortensio patuerit
59 29| hominibus statuerunt nihil a se adiumenti, nihil opis, nihil auxili
60 12| esset iuventutis, actor, adiutor, particeps exstitit; parens
61 28| si non aderit, si nihil adiuvabit? ~Quaestiones nobis servorum
62 1 | gravius esse iudicium, qui adiuvandus in his causis, qui oppugnandus,
63 12| consilio, auctoritate unus adiuvit plurimum, cum infirmitatem
64 23| sine ullo remedio atque adlevamento permanere. ~
65 19| Bellum, Fausti libertum, administrata est. ~
66 7 | si ita sum, non tam est admirandum regem esse me, quoniam,
67 3 | omnium causa. Nihil erit quod admirere posthac, si in ea parte
68 10| coniurationis velis esse vehementer admiror. ~Sed reprehendo tamen illud
69 25| quisque voluerit, cogitarit, admiserit, non ex crimine, sed ex
70 5 | eodem illo Catilina facinus admisit? cum interim Sulla cum isdem
71 13| facere Sullae nullam nisi admonitum et interrogatum; nisi forte
72 19| testamento patris deberi videmus. Adrepta est familia. Quae si esset
73 8 | si denique aliquod dictum adrogans aut superbum movet, quin
74 30| coniurationis non auctoritati adsumam, sed pudori meo: ego ille
75 30| iudices, non modo mihi nihil adsumo in quo quispiam repugnet
76 10| modi facis, non modo talem adulescentem sed in ea causa in qua te
77 18| dicitis, informat ad hoc adumbratum indicium filium, quid tandem
78 6 | potui; neque enim est causa adversata naturae, nec homo nec res
79 18| Ego vero quibus ornamentis adversor tuis aut cui dignitati vestrae
80 3 | parte in qua hos animum adverteris me videbis. Nulla est enim
81 29| tamen humanitate adductus advocationem hominis improbissimi sella
82 29| repetundis Catilinae fuit advocatus, improbo homini, at supplici,
83 25| ad illius poenam carcer aedificatus esse videatur? ~Omitto ceteros,
84 12| singularis constantiae, cum esset aeger, tamen omnibus rebus illis
85 8 | ne curant quidem; nec se aequales tui propter istam causam
86 18| C.> Corneli filius et id aeque valere debet ac si pater
87 19| modo iniquorum invidiae sed aequorum exspectationi satis facere
88 16| tuae, iratus animus tuus, aetas, amicitia nostra, tum nondum
89 16| Quod si esses usu atque aetate robustior, essem idem qui
90 9 | sed neque honoris neque aetatis excusatio vindicat a labore;
91 31| fructus non sit traditurus, ne aeternam memoriam dedecoris relinquat. ~
92 9 | uni cum omnibus improbis aeternum videam bellum esse susceptum. ~
93 3 | quibus in ceteris intellegis afuisse? Nisi vero me unum vis ferum
94 16| lacessitus; nunc tecum sic agam tulisse ut potius iniuriam
95 30| hunc semper oderis. Sed cum agatur honos meus amplissimus,
96 20| se sine ulla coniunctione agebantur. An in tantis rebus, tam
97 17| humanitatis. ~At vero, cum honos agebatur familiae vestrae amplissimus,
98 26| Caput XXVI~Agedum, conferte nunc cum illius
99 3 | mea causa propria; tempus agendi fuit mihi magis proprium
100 12| hoc tempore nihil aliud agerem nisi eum qui accusatus esset
101 23| rogatione ne per vim quid ageretur, quis tum nostrum Sullam
102 21| inveterasset ac multos annos esset agitata; deinde ita a patronis res
103 1 | nunc quasi intermissam agnoscerent, improbi ac perditi cives
104 23| egit de re publica multa; agrariae legi, quae tota a me reprehensa
105 19| Multo etiam longius. Num in agro Camerti, Piceno, Gallico,
106 13| dixerit Cassius. Nusquam. Sese aiunt quaesisse de Cassio quid
107 | alicuius
108 22| cum gravitate et dignitate alienare a causa. Nemo labefactare
109 30| dixi in alios, adeone vobis alienus a sanitate, adeo oblitus
110 | alii
111 | alio
112 20| aliquanto ante eadem de causa aliquot annos fuisset, ac profectus
113 | alius
114 5 | congressu coniungeretur. ~Illum Allobroges, maximarum rerum verissimi
115 13| Caput XIII~Ab Allobrogibus nominatum Sullam esse dicis.
116 13| coniurationis ad incitandos animos Allobrogum conligeret Cassius, et cum
117 | altera
118 21| est atque iucundus ut non alteros demovisse sed utrosque constituisse
119 20| suum dimittere ab se et amandare in ultimas terras! Utrum
120 20| tam turbulentis hominem amantissimum sui, familiarissimum, coniunctissimum
121 12| exstitit; parens eius, homo amantissimus patriae, maximi animi, summi
122 12| incipiat improbus subito te amare, Torquate, et aliquid sperare
123 4 | honoris perveneram, quod me ambitio et forensis labor ab omni
124 1 | amplissimo honore cum communi ambitionis invidia tum singulari Autroni
125 2 | qui illum solus antea de ambitu defendisset. Non enim iam
126 21| crimen vocantur; qui ita de ambulatione ac de suffragiis suis cum
127 16| constantiae meae, tamne amens eram ut, cum litterae posteritatis
128 11| imperi, quinque hominum amentium ac perditorum poena redemi. ~
129 9 | si vigiliae deserviunt amicis, praesto sunt omnibus; si
130 17| huius salute pugnabant, amicissimi vestri, quibus non irascebamini,
131 29| fortasse audaci, at aliquando amico. Cui cum adfuit post delatam
132 24| consulatu, quem iudicio amiserat, per vim recuperando cogitavisse.
133 16| omnino a me putare esse amissum si quid est tibi remissum
134 23| comite et secundas fortunas amittere coactus est et in adversis
135 4 | familiaritatem summumque amorem in patrem tuum cum communibus
136 22| neque ego tantum fraterno amori dandum arbitror ut quisquam,
137 29| ordine plus virtutis, plus amoris in rem publicam, plus gravitatis
138 20| amore suas possessiones amplexi tenebant ut ab eis membra
139 10| iactis, ea spe proposita amplissimae dignitatis, deinde L. Torquati,
140 29| ut iam videatur honoris amplissimi nomen plus invidiae quam
141 5 | atque voltu ut inimicus esse amplissimis ordinibus, infestus bonis
142 1 | tulit casus infestus ut in amplissimo honore cum communi ambitionis
143 3 | ex tanto comitatu virorum amplissimorum me unum abstrahas; simplex
144 32| sit, quid est quod expetas amplius? Lucisne hanc usuram eripere
145 28| infirmat metus, ut in tot rerum angustiis nihil veritati loci relinquatur.
146 11| semperque dicam. Adeste omnes animis, Quirites, quorum ego frequentia
147 9 | occupare conati, ut ne replices annalium memoriam, ex domesticis
148 32| neque gratia neque fortunis anteferret, nunc spoliatus omni dignitate
149 8 | propter istam causam abs te anteiri putant. ~Ac si tibi nos
150 8 | gaudeat suo generi me meum non anteponere. Qua re neque tu me peregrinum
151 31| Domus erit, credo, exornata, aperientur maiorum imagines, ipse ornatum
152 2 | occultari per se sed etiam aperiri inlustrarique deberet.~
153 5 | investigasset, veritate aperuisset, magnitudine animi vindicasset,
154 14| praeturam petebat, P. Nigidium, App. Claudium. Credo esse neminem
155 2 | publicae viderem, in his me apparere nollem, cum ego illum in
156 9 | temporis: tamen hoc regnum appellabitur, cuius vicarius qui velit
157 13| in eodem scelere, ne cum appellasset quidem Autronium, huius
158 8 | cave tu quemquam peregrinum appelles, ne peregrinorum suffragiis
159 31| ne proditor, ne hostis appelletur, ne hanc labem tanti sceleris
160 30| servavi, ut ego mihi plus appetere coner quam quantum omnes
161 29| fortasse, iudices, grave, si appetimus aliquid; si, cum ceteri
162 19| dandi muneris non valde appropinquaret. Nec opinante Fausto, cum
163 6 | suavitatem obtinebat; neque me arbitrabar sine summo scelere posse,
164 9 | Nisi vero paucos fuisse arbitramini qui conari aut sperare possent
165 28| nihil vidisse, nihil audisse arbitramur. Sed tamen, si nihil vos
166 10| simile me vivo conari posse arbitrantur. ~At vero quid ego mirer,
167 30| defenderem Sullam, si coniurasse arbitrarer. Ego, iudices, de tantis
168 5 | pristina dignitate superesse arbitraretur, nisi quod modestia retinuisset. ~
169 10| publicae non tenes, qui arbitrere plebi Romanae res eas non
170 27| neque enim est quisquam qui arbitretur illis inclusis in re publica
171 19| Caput XIX~Hoc tempore, cum arderet acerrime coniuratio, cum
172 8 | libidines, non auri, non argenti, non ceterarum rerum indigere,
173 13| purgetur aliquis, sed num arguatur. Etenim cum se negat scire
174 13| inquit. Dixi antea: ne si argueret quidem tum denique, cum
175 24| dubitasset antea an id quod tu arguis cogitasset, ut interfecto
176 25| sed ex moribus eius qui arguitur est ponderandum. Neque enim
177 5 | iam ex urbe Catilina ille arma misit, cornua, tubas, fascis,
178 2 | magnis laboribus et periculis ascendissem? Atque ut intellegas, Torquate,
179 8 | nobilissimi generis, sed tamen Asculani. Aut igitur doceat Picentis
180 5 | et sermonibus verum etiam aspectu atque voltu ut inimicus
181 26| odio quam pudore hominum aspectum lucemque vitare? Qui cum
182 23| eius minae ferebantur, eius aspectus, concursatio, stipatio,
183 3 | ferum praeter ceteros, me asperum, me inhumanum existimari,
184 6 | huius periculis lacrimantis aspicere, neque huius M. Messalae,
185 27| sceleri locum fuisse credatis? Aspicite ipsum, contuemini os, conferte
186 18| qui tum dicat in campum aspirasse Sullam? Atqui, si tum se
187 29| adfuerunt. Tanto scelere astrictis hominibus statuerunt nihil
188 | Atqui
189 24| facinorum tantorum, tam atrocium crimen, iudices, P. Sullae
190 11| necaretur, necavit? ~Itaque attende, Torquate, quam ego defugiam
191 2 | Caput II~Quod cum dicit, non attendit eum qui patefecerit hoc
192 8 | suffragiis obruare. Qui si attulerint nervos et industriam, mihi
193 9 | mihi nescio quos spiritus attulerunt. Quibus de rebus tam claris,
194 12| fuisset, cum princeps, cum auctor, cum signifer esset iuventutis,
195 13| etiam, ut arbitror, cum auctoritates principum coniurationis
196 30| causis coniurationis non auctoritati adsumam, sed pudori meo:
197 29| homini, at supplici, fortasse audaci, at aliquando amico. Cui
198 5 | illis sceleris, libidinis, audaciae? quod flagitium Lentulus
199 27| quas turpitudines, quantas audacias, quam incredibilis furores,
200 33| per hos mensis in homines audacissimos facta sunt lenitate ac misericordia
201 26| aut commissum non dicam audacius, sed quod cuiquam paulo
202 25| natura convicit? Semper audax, petulans, libidinosus;
203 32| fructum caperes maiorem quam audiendo. ~O miserum et infelicem
204 29| est eis qui postea nihil audierunt; sin illa res prima valuit,
205 28| et gravissima debet esse, audietur. ~Nullum in hac causa testem
206 10| circum iudicium stabant audire nolebat, non intellegebat
207 30| cum quaererem omnia, multa audirem, crederem non omnia, caverem
208 10| venditabat ut vos quoque audiretis, qui id non probabatis.
209 13| naturamque non nossent ac tantum audissent eos pari calamitate esse,
210 4 | coniurationis Hortensium diligenter audistis, de hac coniuratione quae
211 15| cum tua vox numquam sit audita, cum indicio lecto, descripto,
212 10| clare diceret ita illos audituros quibus se venditabat ut
213 8 | contemnere omnis libidines, non auri, non argenti, non ceterarum
214 4 | nihil comperi, sed vix ad auris meas istius suspicionis
215 11| opere laetor; erigite mentis aurisque vestras et me de invidiosis
216 13| dicere autem falsum non ausus est, se nescire dixit. Atque
217 6 | ad me et saepe veniebat Autronius multis cum lacrimis supplex
218 29| adiumenti, nihil opis, nihil auxili ferri oportere. Atque ut
219 31| me consule vestro numine auxilioque servastis, testor integro
220 5 | dignitas non prodesset, nullum auxilium requisivit. Ille damnatus
221 27| neque enim ulla gens tam barbara aut tam immanis umquam fuit
222 13| debere. Quid ita? Quia, qui barbaros homines ad bellum impelleret,
223 27| patriae sit inventus --, beluae quaedam illae ex portentis
224 9 | Caput IX~Ego, tantis a me beneficiis in re publica positis, si
225 9 | tanto in omnis mortalis beneficio nullum in me periculum redundarit. ~
226 26| adsunt -- sed, quia maius est beneficium quam posse debet civis civi
227 24| si furorem incredibilem biennio ante conceptum erupisse
228 25| in malis pugnare contra bonos, non rei publicae cedere,
229 3 | ipsa detraxit. Illa enim ad breve tempus severitatem postulavit,
230 27| proposita degeret? Non, inquam, cadit in hos mores, non in hunc
231 32| o volucrem fortunam, o caecam cupiditatem, o praeposteram
232 23| peterem veniam errato L. Caecili ex intimis vestris cogitationibus
233 22| omnis ista vis rogationis Caeciliae causa comparabatur. Atque
234 25| in omni flagitio, stupro, caede versatum? Quis eum contra
235 6 | incendium, cum tela, cum caedes, cum civium cruor, cum cinis
236 19| Cassius incendiis, Cethegus caedi praeponeretur, Autronio
237 18| discriptio totam per urbem caedis atque incendiorum constituta
238 19| Sullam missae sed ad L. Caesarem, Q. Pompeium, C. Memmium,
239 32| videretur? aut cui novae calamitati locus ullus relictus? Urget
240 5 | non tam ad inflammandos calamitosorum animos quam ad consolandos
241 7 | non resistunt, an is qui calamitosos non deserit? At hic etiam,
242 32| maerorem, non patitur hominem calamitosum uno malo adflictum uno in
243 25| scimus verum etiam pugnis et calcibus, quem exturbare homines
244 19| etiam longius. Num in agro Camerti, Piceno, Gallico, quas in
245 31| iudiciorum et fori quam campi et disciplinarum. Non iam
246 18| igitur qui tum dicat in campum aspirasse Sullam? Atqui,
247 32| crudelissimus, videndo fructum caperes maiorem quam audiendo. ~
248 1 | incommodis magnam animo molestiam capio, tamen in ceteris malis
249 11| consiliis, meis laboribus, mei capitis periculis, sine tumultu,
250 23| Kalendis Ianuariis cum in Capitolium nos senatum convocassemus,
251 25| cui non ad illius poenam carcer aedificatus esse videatur? ~
252 10| possetis, de supplicio, de carcere magna et queribunda voce
253 31| qui est ei vita sua multo carior metuit, cui honoris integros
254 27| quae fuit semper Sullae carissima; hosne amicos, talis viros,
255 19| quae maxime ista suspicione caruit. ~Quid ergo indicat aut
256 21| fortuna diiunxerit, ita carus utrisque est atque iucundus
257 11| rei publicae Catilina in castris, in his autem templis atque
258 1 | potuisset. Sed quoniam ita tulit casus infestus ut in amplissimo
259 30| Catilinam non laudavi, qui reo Cati linae consul non adfui,
260 7 | videantur. Nemo istuc M. illi Catoni seni, cum plurimos haberet
261 6 | dissimilitudinem hominum atque causarum dissimilem me in utroque
262 8 | dignitate contendent! Quorum cave tu quemquam peregrinum appelles,
263 30| audirem, crederem non omnia, caverem omnia, dico hoc quod initio
264 16| tuae, do adulescentiae, cedo amicitiae, tribuo parenti.
265 13| Nesciit videlicet. Credo celatum esse Cassium de Sulla uno;
266 2 | quorum studio et dignitate celebrari hoc iudicium, ornari causam,
267 26| compareant. Quae domus, quae celebratio cotidiana, quae familiarium
268 14| sciebam memoria, scientia, celeritate scribendi facillime quae
269 32| diem quo consul omnibus centuriis P. Sulla renuntiatus est,
270 17| partus est; honoris erat certamen; ereptum repetere vos clamitabatis,
271 13| Sulla Cassius? Se nescire certum. Non purgat, inquit. Dixi
272 9 | hominum quos ego a vestris cervicibus depuli, iudices, a meis
273 8 | non auri, non argenti, non ceterarum rerum indigere, in senatu
274 21| cognita est ut nulla in re a ceterorum sententiis Sulla dissenserit;
275 27| Autroni, Cethegi, Lentuli ceterorumque mentis; quas vos in his
276 27| introspicite Catilinae, Autroni, Cethegi, Lentuli ceterorumque mentis;
277 19| relinqueretur, Cassius incendiis, Cethegus caedi praeponeretur, Autronio
278 6 | caedes, cum civium cruor, cum cinis patriae versari ante oculos
279 10| probare volebat, eos autem qui circum iudicium stabant audire
280 25| mutari aut natura converti. ~Circumspicite paulisper mentibus vestris,
281 20| tenebant ut ab eis membra citius divelli ac distrahi posse
282 32| praeposteram gratulationem! Quam cito illa omnia ex laetitia et
283 1 | agnoscerent, improbi ac perditi cives domiti atque victi praecipitante
284 26| beneficium quam posse debet civis civi dare, ideo a vobis peto
285 2 | summis viris et clarissimis civibus, quorum studio et dignitate
286 25| miratur quem semper omnes ad civile latrocinium natum putaverunt?
287 27| convalescere aliquando et sanari civitas posset; neque enim est quisquam
288 17| certamen; ereptum repetere vos clamitabatis, ut victi in campo in foro
289 11| exercitus perditorum civium clandestino scelere conflatus crudelissimum
290 10| non intellegebat ea quae clare diceret ita illos audituros
291 9 | attulerunt. Quibus de rebus tam claris, tam immortalibus, iudices,
292 12| ut idem omnes exaudiant clarissima voce dicam. Harum omnium
293 1 | abs te Q. Hortensi factum, clarissimi viri atque ornatissimi,
294 14| petebat, P. Nigidium, App. Claudium. Credo esse neminem qui
295 15| quam me commutati indici coargueris, te summae neglegentiae
296 5 | multorum litterae ac nuntii coarguerunt; Sullam interea nemo insimulavit,
297 15| mei, si voluisses, quam in codicem rettulissent, <cur> cum
298 3 | non uterer, si ille me non coegisset. ~
299 6 | animum memoria refricare coeperat, tum denique ei resistebam,
300 17| velis. Ac si considerare coeperis utrum magis mihi hoc necesse
301 32| Urget eadem fortuna quae coepit, repperit novum maerorem,
302 23| proposita paucos, ferri coepta numquam, deposita est in
303 12| dolor meus respondere non cogeret, tamen ipsa causa hanc a
304 16| modum tute constitueris, coges oblitum me nostrae amicitiae
305 24| ipsa causa etiam tacente me cogit animos mentisque convertere.~
306 9 | omnium gessi recordanda et cogitanda quicquam relinquitur temporis:
307 25| recordatur qui illum aut nefarie cogitasse aut stulte sperasse miretur?
308 25| de volnere Q. Metelli Pii cogitat cui non ad illius poenam
309 4 | forensis labor ab omni illa cogitatione abstrahebat. ~Quis ergo
310 24| amiserat, per vim recuperando cogitavisse. Neque enim istorum facinorum
311 25| coniurasse cognitum est cogitetis; intellegetis unum quemque
312 20| diceres. Sittius numquam sibi cognationem cum praediis esse existimavit
313 25| omnibus quos coniurasse cognitum est cogitetis; intellegetis
314 29| adessent ceteri. Si postea cognorat ipse aliquid quod in consulatu
315 4 | fuerunt, qui vobiscum illa cognorunt, quibus ipsis periculum
316 5 | audivi, multa quaesivi, multa cognovi; nullus umquam de Sulla
317 21| Sulla dissenserit; postremo coloni ipsi sic intellegunt, non
318 21| virtus, quod, cum ab hoc illa colonia deducta sit, et cum commoda
319 21| defensorem, custodem illius coloniae si in omni fortuna atque
320 21| Primum omnis Pompeianorum colonorumque dissensio delata ad patronos
321 23| calamitatis socio atque comite et secundas fortunas amittere
322 3 | potuissem, si esse alii comites noluissent. Qua re necesse
323 18| cum in campo consularibus comitiis, quae a me habita sunt,
324 6 | adulescentia, conlegam in quaestura commemorabat fuisse; multa mea in se,
325 13| sit. L. Cassium dixerunt commemorasse cum ceteris Autronium secum
326 13| fuissent, tamen Autroni commemoratio memoriam Sullae rettulisset;
327 26| reliquae constantiam vitae commemorem, dignitatem, liberalitatem,
328 15| iam a me, ne quid ex meis commentariis quaereretur, ne aut oblivio
329 16| memoriam cuncti senatus commentario meo posse superari? ~Fero
330 20| deberentur; quas cum peteret, non commisit ut sui procuratores quicquam
331 2 | cum ille tanto scelere commisso omnium officiorum societatem
332 26| Ecquod est huius factum aut commissum non dicam audacius, sed
333 30| ego sim tam demens, ego committam ut ea quae pro salute omnium
334 21| colonia deducta sit, et cum commoda colonorum a fortunis Pompeianorum
335 23| postea nisi de rei publicae commodis cogitarit. ~Atque in ipsa
336 4 | praecipuis patris tui periculis commovebatur. Ergo istius coniurationis
337 3 | privato cum ceteris esse commune. Neque ego hoc partiendae
338 4 | amorem in patrem tuum cum communibus tum praecipuis patris tui
339 3 | partiendae invidiae, sed communicandae laudis causa loquor; oneris
340 18| mihi ignota, cum Hortensio communicata, respondit Hortensius; sin,
341 15| deducas ut, ante quam me commutati indici coargueris, te summae
342 20| in eo tumultu quem ipse comparabat ab se dimitteret. ~Ipse
343 22| rogationis Caeciliae causa comparabatur. Atque hoc loco in L. Caecilium,
344 24| patrem tuum operas et manum comparasse. Quod si tibi ego confitear,
345 11| luctuosissimum exitium patriae comparasset, cum ad occasum interitumque
346 19| neque vellet, familia est comparata. ~At litterae sunt Fausti,
347 26| tamen a natura inchoata compareant. Quae domus, quae celebratio
348 8 | sermonibus, quam tibi illos competitores tuos peregrinos videri necesse
349 11| exercitu, quinque hominibus comprehensis atque confessis incensione
350 5 | exspectatus foris, Lentuli poena compressus convertit se aliquando ad
351 20| quo facilius Romae ea quae conabatur efficeret, si in Hispania
352 9 | sint Romae regnum occupare conati, ut ne replices annalium
353 7 | profugisset. Si iam hoc tibi concedam, Q. Hortensium, tanta gravitate
354 24| tibi ego confitear, tu mihi concedas necesse est hunc, cum Catilinae
355 9 | otium postularem, quis non concederet? <Ceteri> sibi haberent
356 29| invidiam vocamur, profecto conceditis, iudices, ut nobis libertatem
357 30| etiam, si quid ab omnibus conceditur, id reddo ac remitto. Non
358 5 | Lentulus non cum Autronio concepit? quod sine eodem illo Catilina
359 24| incredibilem biennio ante conceptum erupisse in meo consulatu
360 16| est tibi remissum atque concessum. Cum illae valent apud me
361 23| ferebantur, eius aspectus, concursatio, stipatio, greges hominum
362 5 | omnes, lapidatione atque concursu; Sulla, si sibi suus pudor
363 18| exeundi, tum ceteris manendi condicio, tum discriptio totam per
364 6 | se defenderem, et se meum condiscipulum in pueritia, familiarem
365 30| ut ego mihi plus appetere coner quam quantum omnes inimici
366 27| repente vis erupit, ut ea confecta et eiecta convalescere aliquando
367 18| reliquerit, quod turpitudinis in confessione, id per accusationem fili
368 11| hominibus comprehensis atque confessis incensione urbem, internicione
369 13| umquam indicarent, de se ipse confessus esset? Nesciit videlicet.
370 24| comparasse. Quod si tibi ego confitear, tu mihi concedas necesse
371 8 | esse regium, regem me esse confiteor; sin te potentia mea, si
372 18| id quod tandem aliquando confitetur, illam sibi officiosam provinciam
373 4 | quibus ipsis periculum tum conflari putabatur, qui Autronio
374 13| etenim domi eius pleraque conflata esse constabat. Qui negare
375 5 | tollere ac disturbare primum conflato voluit gladiatorum ac fugitivorum
376 11| civium clandestino scelere conflatus crudelissimum et luctuosissimum
377 31| supplex ad vos, iudices, confugit, sed ne qua generi ac nomini
378 16| ut ego tecum luctari et congredi debeam. Quod si esses usu
379 5 | mediocri quidem sermone et congressu coniungeretur. ~Illum Allobroges,
380 33| studio, quoniam in re publica coniuncti sumus, mansuetudine et misericordia
381 20| haec ipsa per se sine ulla coniunctione agebantur. An in tantis
382 20| amantissimum sui, familiarissimum, coniunctissimum officiis, consuetudine,
383 1 | huius periculi propulsatione coniungam defensionem offici mei.
384 5 | quidem sermone et congressu coniungeretur. ~Illum Allobroges, maximarum
385 10| ordinum suam salutem cum mea coniungunt, consolare te quod omnium
386 18| Catilina societate sceleris coniunxerat, cur ab eo discedebat, cur
387 30| iudicio: non defenderem, si coniurasset. Non dico id quod grave
388 31| metuit, ne denique hic miser coniurati et conscelerati et proditoris
389 4 | Caput IV~Duae coniurationes abs te, Torquate, constituuntur,
390 30| consul bellum gesserim cum coniuratis, nunc eorum ducem servare
391 10| videtur ex illis ad lugendos coniuratos relictus, nemini mirum est;
392 25| Catilina contra rem publicam coniuravit. Cuius aures umquam haec
393 27| ex multis ab adulescentia conlectis perditorum hominum vitiis
394 2 | Autronio nonne sodales, non conlegae sui, non veteres amici,
395 6 | familiarem in adulescentia, conlegam in quaestura commemorabat
396 13| incitandos animos Allobrogum conligeret Cassius, et cum sciret exteras
397 9 | sicuti feci, voluntates vero consceleratas ac nefarias nec sanare potui
398 31| denique hic miser coniurati et conscelerati et proditoris filius nominetur;
399 10| conatus impios et furorem consceleratum repressi, sed eo etiam magis
400 7 | nihil et contra patribus conscriptis et bonis omnibus parui;
401 18| M. Laecam nocte ea quae consecuta est posterum diem Nonarum
402 33| repentini in nos iudices consedistis, ab accusatoribus delecti
403 14| profecto animum meum tum conservandae patriae cupiditate incendistis,
404 29| incubuerit ad rem publicam conservandam. ~
405 21| adflictus iacet per vos iuvari conservarique cupiunt. Adsunt pari studio
406 9 | liceret eius urbis quam conservassem conspectu tranquillo animo
407 17| defendere quem velis. Ac si considerare coeperis utrum magis mihi
408 26| quod cuiquam paulo minus consideratum videretur? Factum quaero;
409 1 | si est initum a P. Sulla consilium inflammandae huius urbis,
410 5 | calamitosorum animos quam ad consolandos accommodatus.~
411 10| salutem cum mea coniungunt, consolare te quod omnium mentes improborum
412 13| eius pleraque conflata esse constabat. Qui negare noluit esse
413 6 | libenter ut me, quem boni constantem, ut spero, semper existimassent,
414 1 | mei facti rationem vobis constantiamque huius offici ac defensionis
415 29| umquam meliores, fortiores, constantiores consularis fuisse quam his
416 29| non fortissime, quis non constantissime sensit? Neque ego praecipue
417 10| Torquati, fortissimi consulis, constantissimi senatoris, semper optimi
418 13| cuius scientiam de omnibus constat fuisse, eius ignoratio de
419 29| senatus communis est laus, ut constet post hominum memoriam numquam
420 16| tibi aliquem modum tute constitueris, coges oblitum me nostrae
421 14| introductis in senatum indicibus constitui senatores qui omnia indicum
422 21| alteros demovisse sed utrosque constituisse videatur.~
423 16| et me potissimum consule constitutas putarem? Quod si iam essem
424 33| ad praesidium innocentiae constituti. Ut ego quid de me populus
425 11| tectis dux Lentulus esset constitutus, meis consiliis, meis laboribus,
426 4 | coniurationes abs te, Torquate, constituuntur, una quae Lepido et Volcatio
427 16| Tu quoniam minime ignoras consuetudinem dicendi meam, noli hac nova
428 31| iam a me meae perpetuae consuetudini naturaeque debentur; tam
429 29| fortiores, constantiores consularis fuisse quam his temporibus
430 22| quisquam, dum saluti suorum consulat, communem relinquat. <At>
431 3 | re necesse est, quod mihi consuli praecipuum fuit praeter
432 2 | culpa verum etiam quaedam contagio sceleris, si defendas eum
433 16| ego veritatem patefactam contaminarem aliquo mendacio? quemquam
434 8 | honore ac de omni dignitate contendent! Quorum cave tu quemquam
435 30| quicum de vita fortunisque contenderis, cuius ex insidiis evaseris,
436 31| iudices, sed de sepultura contenditur; vita erepta est superiore
437 32| abstulissetis, tamen eo vos contentos esse oportebat; honoris
438 15| tamen custodia more maiorum continerentur, non occultavi, non continui
439 22| publicae maxime iudicatis rebus continetur; neque ego tantum fraterno
440 15| continerentur, non occultavi, non continui domi, sed statim describi
441 11| dicturum quae iuratus in maxima contione dixissem?~
442 20| ratione cum Mauretaniae rege contracta. Tum autem, illo profecto,
443 20| negoti gerendi studio esse contractum, qui ita Romae debuit ut
444 15| tibi, meo familiari et contubernali, prius etiam edituri indicium
445 12| Torquatus, cum esset meus contubernalis in consulatu atque etiam
446 27| credatis? Aspicite ipsum, contuemini os, conferte crimen cum
447 7 | tu, cum cuperes, nullam contumeliam iacere potueris quae non
448 8 | profers quam verbi invidiam contumeliamque maledicti? ~
449 27| ut ea confecta et eiecta convalescere aliquando et sanari civitas
450 7 | ad maximam partem civium conveniret.~
451 18| Catilinae denuntiatione convenit? quae nox omnium temporum
452 24| me cogit animos mentisque convertere.~
453 25| repente vita mutari aut natura converti. ~Circumspicite paulisper
454 14| unam salutem rei publicae convertistis, vos denique in tantis tenebris
455 5 | Lentuli poena compressus convertit se aliquando ad timorem,
456 25| non sua vita ac natura convicit? Semper audax, petulans,
457 15| neglegentiae tuo iudicio convictum esse fateare? ~
458 30| quisque est in hoc scelere convictus, totiens renovetur memoria
459 25| eum mores ipsius ac vita convinceret. ~
460 23| in Capitolium nos senatum convocassemus, nihil est actum prius,
461 2 | veteres amici, quorum ille copia quondam abundarat, non hi
462 18| Catilinae tum et Autroni copias et conatum repressi. ~Num
463 4 | crimine propulsando cum esset copiosissima atque ornatissima oratio,
464 5 | Catilina ille arma misit, cornua, tubas, fascis, signa, legiones,
465 31| superiore iudicio, nunc ne corpus eiciatur laboramus. Quid
466 22| sententia, sed legis vitium corrigebatur. Nemo iudicium reprehendit,
467 28| quaesitor, flectit libido, corrumpit spes, infirmat metus, ut
468 7 | haberet inimicos, nemo Ti. Coruncanio, nemo M. Curio, nemo huic
469 14| dicerentur persequi posse, C. Cosconium, qui tum erat praetor, M.
470 26| Quae domus, quae celebratio cotidiana, quae familiarium dignitas,
471 23| etiam longius quam finis cotidiani offici postulat L. Caecilium
472 16| perfregerim. Sed mihi hoc credas velim: non eis libentissime
473 27| tanto sceleri locum fuisse credatis? Aspicite ipsum, contuemini
474 8 | nervos et industriam, mihi crede, excutient tibi istam verborum
475 30| quaererem omnia, multa audirem, crederem non omnia, caverem omnia,
476 29| se audisse aliquid, non credidisse. At idem non adfuit alio
477 20| ullam moram cuiquam fieri creditorum suorum. ~A quo quidem genere,
478 15| indicium aut temere creditum criminari; postremo ne quid iam a
479 14| Caput XIV~ Exclusus hac criminatione Torquatus rursus in me inruit,
480 25| maxime est huius periculo et crimini, non sua vita ac natura
481 4 | sed cum videremus eorum criminum nos patronos adhiberi quorum
482 32| maeroris, in qua cum maximo cruciatu ac dolore retinetur? Libenter
483 27| nunc sublevantur adversae, crudelissime perire voluit, ut cum Lentulo
484 11| clandestino scelere conflatus crudelissimum et luctuosissimum exitium
485 32| cuius ex miseriis, si esses crudelissimus, videndo fructum caperes
486 28| lateat facinus, num quae crudelitas, num quae audacia. Nihil
487 3 | singulari immanitate et crudelitate praeditum. ~Hanc mihi tu
488 33| misericordia nostra falsam a nobis crudelitatis famam repellamus. ~ ~~~ ~~~~ ~~~~ ~~~ ~
489 6 | cum caedes, cum civium cruor, cum cinis patriae versari
490 2 | non solum levitatis est culpa verum etiam quaedam contagio
491 16| recentem putarem memoriam cuncti senatus commentario meo
492 7 | esse me in quem tu, cum cuperes, nullam contumeliam iacere
493 11| miserum ut et se perire cuperet et nihil haberet quod salvum
494 30| nunc eorum ducem servare cupiam et animum inducam, cuius
495 26| habuit in consulatu petendo, cupidior iudicatus est hic fuisse
496 20| ceteros ad facinus impulit, cupiditas retinendae possessionis,
497 14| tum conservandae patriae cupiditate incendistis, vos me ab omnibus
498 8 | modo homini nemini sed ne cupiditati quidem ulli servias, contemnere
499 27| amicos, talis viros, tam cupidos sui, per quos res eius secundae
500 21| vos iuvari conservarique cupiunt. Adsunt pari studio Pompeiani,
|