abess-cupiu | curan-incit | inclu-ornat | os-subve | succu-xxxii
bold = Main text
Cap. grey = Comment text
501 8 | patricii; si verum quaeris, ne curant quidem; nec se aequales
502 2 | eum qui patefecerit hoc curasse, ut id omnes viderent quod
503 9 | meum neque res publica in curia; si me non modo non rerum
504 7 | Ti. Coruncanio, nemo M. Curio, nemo huic ipsi nostro C.
505 29| hominis improbissimi sella curuli atque ornamentis et suis
506 21| hunc patronum, defensorem, custodem illius coloniae si in omni
507 15| illae tabulae privata tamen custodia more maiorum continerentur,
508 1 | data facultas est et saepe dabitur de mea laude dicendi; sed,
509 22| poena queritur, sed legem. Damnatio est enim iudicum, quae manebat,
510 25| quam vestra suspicione esse damnatum. Ipsum illum Autronium,
511 5 | auxilium requisivit. Ille damnatus ita se gerebat non solum
512 19| abesset. Quasi vero tempus dandi muneris non valde appropinquaret.
513 22| ego tantum fraterno amori dandum arbitror ut quisquam, dum
514 13| Sullam quo plus spei Gallis daret, dicere autem falsum non
515 1 | multis enim locis mihi et data facultas est et saepe dabitur
516 16| tecum luctari et congredi debeam. Quod si esses usu atque
517 13| ad bellum impelleret, non debebat minuere illorum suspicionem
518 1 | mihi maius odium adferre debent, meum denique gravius esse
519 31| consuetudini naturaeque debentur; tam sum misericors, iudices,
520 13| hunc id criminosum esse debere. Quid ita? Quia, qui barbaros
521 20| regnis ei maximae pecuniae deberentur; quas cum peteret, non commisit
522 19| Quos testamento patris deberi videmus. Adrepta est familia.
523 17| amicum ego defendo meum. Non debes tu quemquam in coniurationis
524 2 | patuerit mihi interclusus esse debuerit; quaero illud etiam, si
525 31| sum, persolvi patriae quod debui; reliqua iam a me meae perpetuae
526 4 | adsunt, in huius periculo declarant se non crimine coniurationis,
527 33| vestri animi atque virtutis declarare non esse eos vos ad quos
528 30| uni togato supplicationem decreverit, dicere in iudicio: non
529 31| traditurus, ne aeternam memoriam dedecoris relinquat. ~Hic vos orat,
530 28| nudatam obicere invidiae, dedere suspicioni; munite communem
531 15| ementiare et in eum locum te deducas ut, ante quam me commutati
532 31| salutem innocentium voluntate deducor. ~Nihil video esse in hoc
533 21| cum ab hoc illa colonia deducta sit, et cum commoda colonorum
534 22| destiterit fratris auctoritate deductus. ~Atque in ea re per L.
535 32| causam, non inimicitiae deduxerunt. Sed cum huic omnia cum
536 32| spoliato fama, honore, fortunis deesse videretur? aut cui novae
537 18| tu et reprehendis me quia defendam et irasceris; ego autem
538 2 | quaedam contagio sceleris, si defendas eum quem obstrictum esse
539 29| erat cognita coniuratio; defendebant amicum, aderant supplici,
540 3 | iam non solum studium ad defendendas causas verum etiam opinionis
541 1 | causis, qui oppugnandus, qui defendendus, qui deserendus esse videatur?
542 17| pater tuus, cum Sullam et defenderent et laudarent? intellegebat
543 2 | quin innocentiam P. Sullae defenderet, quaero cur qui aditus ad
544 2 | in hoc genere quaestionis defenderim neminem, non desim P. Sullae,
545 4 | maximae coniurationis a me defendetur. Atque haec inter nos partitio
546 29| causis abstinuimus, P. Sullam defendimus, nihil hunc tandem iuvabit?
547 2 | illum solus antea de ambitu defendisset. Non enim iam se ullo officio
548 33| quae prima innocentis mihi defensio est oblata, suscepi, sic
549 3 | fidem tribui convenerit nec defensioni auctoritatem; sin est in
550 25| libidinosus; quem in stuprorum defensionibus non solum verbis uti improbissimis
551 21| laborant, hunc patronum, defensorem, custodem illius coloniae
552 21| Sulla magis quam sese esse defensos. ~Atque hoc, iudices, ex
553 4 | istius coniurationis crimen defensum ab eo est qui interfuit,
554 19| qui haec ab illo mandata defertis? Gladiatores emptos esse
555 12| publica et a tua dignitate deficere patientur.~Sed iam redeo
556 20| cuius pater, cum ceteri deficerent finitimi ac vicini, singulari
557 26| splendorem in publicis? quae ita deformata sunt a fortuna ut tamen
558 2 | in re publica principes defuerunt? Immo etiam testimonio plerique
559 11| attende, Torquate, quam ego defugiam auctoritatem consulatus
560 14| fidem putet aut ingenium defuisse.~
561 27| turpissima morte proposita degeret? Non, inquam, cadit in hos
562 1 | urbis, exstinguendi imperi, delendae civitatis, mihi maiorem
563 9 | se tantum imperium posse delere. Horum ego faces eripere
564 6 | huius urbis, cum illorum delubrorum atque templorum, cum puerorum
565 7 | iudicio, sed meo; si hoc tibi dem quod credi non potest, nisi
566 30| inventae salutis, ego sim tam demens, ego committam ut ea quae
567 31| praecipitanti subveni, patriam demersam extuli; misericordia civium
568 20| Sittio non fuerit praediis deminutis. ~Iam vero illud quam incredibile,
569 1 | tantum se de huius praesidiis deminuturum, sic hoc ego sentio, si
570 26| Sullam nisi maerentem, demissum adflictumque vidit, quis
571 24| consulatu scripsi, me hoc demonstrasse dicis, Sullam in illa fuisse
572 21| iucundus ut non alteros demovisse sed utrosque constituisse
573 18| Novembrium me consule Catilinae denuntiatione convenit? quae nox omnium
574 6 | mihi ipsi fecerat insidias deponerem, ut iam immissum esse ab
575 18| sibi officiosam provinciam depoposcit ut, cum prima luce consulem
576 23| paucos, ferri coepta numquam, deposita est in senatu. Kalendis
577 23| gessit in tribunatu ut onere deposito domestici offici nihil postea
578 26| hic vitam est a L. Sulla deprecatus! quam multi sunt summi homines
579 9 | ego a vestris cervicibus depuli, iudices, a meis non removi.
580 8 | refutere, neque regem, ne derideare. Nisi forte regium tibi
581 1 | quantum de mea auctoritate deripuisset, tantum se de huius praesidiis
582 24| interfecto patre tuo consul descenderet Kalendis Ianuariis cum lictoribus,
583 12| semper nec, si a me forte desciveris, idcirco te a se et a re
584 15| continui domi, sed statim describi ab omnibus librariis, dividi
585 29| gravitatis fuisse; sed quia sunt descripti consulares, de his tantum
586 15| audita, cum indicio lecto, descripto, divolgato quieveris, tacueris,
587 20| Sittius -- non enim mihi deserenda est causa amici veteris
588 2 | boni, si necessarii sunt, deserendos esse non putant; in hoc
589 1 | oppugnandus, qui defendendus, qui deserendus esse videatur? Ita, inquit;
590 28| ac dimicatione fortunae deseret, si non aderit, si nihil
591 7 | an is qui calamitosos non deserit? At hic etiam, id quod tibi
592 9 | si operae, si vigiliae deserviunt amicis, praesto sunt omnibus;
593 4 | consulibus patre tuo consule designato facta esse dicitur, altera
594 32| ut, qui paulo ante consul designatus fuisset, repente nullum
595 2 | defenderim neminem, non desim P. Sullae, recordare de
596 5 | utar, ut mirari Torquatus desinat me qui Autronio non adfuerim
597 27| magnis et diuturnis et iam desperatis rei publicae morbis ista
598 22| impulsus amore fraterno, destiterit fratris auctoritate deductus. ~
599 32| miserrima ac luctuosissima destitutus sit, quid est quod expetas
600 4 | ceteris, sed hominum maleficio deterritos esse. Mei consulatus autem
601 32| cum huic omnia cum honore detracta sint, cum in hac fortuna
602 1 | auctoritate meae defensionis posse detrahere, cum huius periculi propulsatione
603 3 | voluntas et natura ipsa detraxit. Illa enim ad breve tempus
604 33| potissimum interposita reiectione devenire convenerit. In quo ego vos,
605 7 | regnare, cum verum iuratus dicas, probare. De huius spe tantum
606 18| quis est igitur qui tum dicat in campum aspirasse Sullam?
607 10| magna et queribunda voce dicebat. ~In quo primum illud erat
608 11| invidiosis rebus, ut ille putat, dicentem attendite! Ego consul, cum
609 6 | improbi quidem crudelem dicerent. ~
610 14| scribendi facillime quae dicerentur persequi posse, C. Cosconium,
611 20| divelli ac distrahi posse diceres. Sittius numquam sibi cognationem
612 30| Quid ergo? hoc tibi sumis, dicet fortasse quispiam, ut, quia
613 29| quamquam a me timide modiceque dicetur -- quid? inquam, haec auctoritas
614 27| enim est quod in hac causa dici possit vehementius -- penitus
615 18| indicando dubitat, <et,> ut dicitis, informat ad hoc adumbratum
616 14| senatores qui omnia indicum dicta, interrogata, responsa perscriberent. ~
617 29| tandem iuvabit? Grave est hoc dictu fortasse, iudices, grave,
618 11| iniuratum in iudicio non esse dicturum quae iuratus in maxima contione
619 10| relictus, nemini mirum est; difficile est enim tacere, cum doleas;
620 31| odio dignum, misericordia digna multa. Neque enim nunc propulsandae
621 18| ornamentis adversor tuis aut cui dignitati vestrae repugno? Quid est
622 31| P. Sulla, iudices, odio dignum, misericordia digna multa.
623 12| interfuit, nusquam est a me digressus, studio, consilio, auctoritate
624 21| Pompeianorum rei publicae fortuna diiunxerit, ita carus utrisque est
625 21| rei vel minima suspicio? Diiunxit, inquit, eos a colonis ut
626 11| periculis, sine tumultu, sine dilectu, sine armis, sine exercitu,
627 4 | coniurationis Hortensium diligenter audistis, de hac coniuratione
628 15| aut neglegentia turpis aut diligentia crudelis putaretur. ~Sed
629 13| quid Sulla sentiret. Videte diligentiam Gallorum; qui vitam hominum
630 12| bonis omnibus? qui te et diligunt et retinent retinebuntque
631 28| in extremo discrimine ac dimicatione fortunae deseret, si non
632 20| officiis, consuetudine, usu dimittendum esse arbitrabatur? Veri
633 20| eum familiarissimum suum dimittere ab se et amandare in ultimas
634 20| quem ipse comparabat ab se dimitteret. ~Ipse autem Sittius --
635 2 | omnium officiorum societatem diremisset. Quis nostrum Serv. Sullam,
636 18| sceleris coniunxerat, cur ab eo discedebat, cur cum Autronio non erat,
637 21| inquit, eos a colonis ut hoc discidio ac dissensione facta oppidum
638 20| homo est aut ea familia ac disciplina ut hoc credi possit, eum
639 17| maioribus esse traditam disciplinam ut nullius amicitia ad pericula
640 31| iudiciorum et fori quam campi et disciplinarum. Non iam de vita P. Sullae,
641 28| reservabitur, si in extremo discrimine ac dimicatione fortunae
642 18| ceteris manendi condicio, tum discriptio totam per urbem caedis atque
643 14| rei publicae mea sponte dispexerim -- vos profecto animum meum
644 23| Sed quid ego de hoc plura disputem? Dicerem fortasse, et facile
645 29| praecipue de consularibus disputo; nam haec et hominum ornatissimorum,
646 28| ponderari, sed in magnis disquisitionibus repentinisque periculis
647 21| ceterorum sententiis Sulla dissenserit; postremo coloni ipsi sic
648 21| suffragiis suis cum colonis dissenserunt ut idem de communi salute
649 21| Pompeianorum colonorumque dissensio delata ad patronos est,
650 21| colonis ut hoc discidio ac dissensione facta oppidum in sua potestate
651 6 | dissimilitudinem hominum atque causarum dissimilem me in utroque praebui. ~
652 17| erat huic iudicio longe dissimilis illa contentio. Tum adflicto
653 6 | Propter hanc igitur tantam dissimilitudinem hominum atque causarum dissimilem
654 24| criminibus omnibus fere dissolutis, contra atque in ceteris
655 20| venditis aes alienum eiusdem dissolutum <est>, ut, quae causa ceteros
656 20| membra citius divelli ac distrahi posse diceres. Sittius numquam
657 26| quoque ordine multitudo! Haec diu multumque et multo labore
658 30| vitamque defendere? Si me dius fidius, iudices, non me
659 27| inclusis in re publica pestibus diutius haec stare potuisse. Itaque
660 27| reperietis! Ex magnis et diuturnis et iam desperatis rei publicae
661 20| ut ab eis membra citius divelli ac distrahi posse diceres.
662 15| describi ab omnibus librariis, dividi passim et pervolgari atque
663 15| et turbido tempore multa divinitus, ita ut dixi, non mea sponte
664 15| populo Romano imperavi. Divisi tota Italia, emisi in omnis
665 15| indicio lecto, descripto, divolgato quieveris, tacueris, repente
666 10| quod, cum ea quae leviter dixerat vobis probare volebat, eos
667 7 | hoc respondeo, si falsum dixerim, te in eosdem dixisse; sin
668 13| facere. Quaero num Sullam dixerit Cassius. Nusquam. Sese aiunt
669 7 | falsum dixerim, te in eosdem dixisse; sin verum, non esse hoc
670 11| iuratus in maxima contione dixissem?~
671 16| aliquid iracundiae tuae, do adulescentiae, cedo amicitiae,
672 8 | tamen Asculani. Aut igitur doceat Picentis solos non esse
673 10| difficile est enim tacere, cum doleas; te, si quid eius modi facis,
674 1 | civitatis, mihi maiorem hae res dolorem quam Q. Hortensio, mihi
675 3 | magis proprium quam ceteris, doloris vero et timoris et periculi
676 23| tribunatu ut onere deposito domestici offici nihil postea nisi
677 9 | replices annalium memoriam, ex domesticis imaginibus invenies. Res
678 11| publicam reprehendis, quae domesticos hostis, ne ab eis ipsa necaretur,
679 11| exterarum, lumen gentium, domicilium imperi, quinque hominum
680 8 | sin te potentia mea, si dominatio, si denique aliquod dictum
681 1 | improbi ac perditi cives domiti atque victi praecipitante
682 4 | Caput IV~Duae coniurationes abs te, Torquate,
683 2 | consilio praeditum non dubitasse quin innocentiam P. Sullae
684 24| potuisse. ~De quo etiam si quis dubitasset antea an id quod tu arguis
685 18| etiam nunc de indicando dubitat, <et,> ut dicitis, informat
686 30| cum coniuratis, nunc eorum ducem servare cupiam et animum
687 16| Fero ego te, Torquate, iam dudum fero, et non numquam animum
688 | dum
689 7 | me, quoniam, ut tu ais, duo iam peregrini reges Romae
690 11| autem templis atque tectis dux Lentulus esset constitutus,
691 13| Sulla se scire negarit, eandem vim esse negationis huius
692 19| praefuit vero numquam, eaque res omni tempore per Bellum,
693 | eas
694 11| Caput XI~Ecquem tu horum qui adsunt, quibus
695 15| passim et pervolgari atque edi populo Romano imperavi.
696 15| contubernali, prius etiam edituri indicium fuerint scribae
697 10| optimi civis filius, interdum efferatur immoderatione verborum?
698 30| singularibus verbis gratias egerit, cui uni togato supplicationem
699 23| illo tempore L. Caecilius egit de re publica multa; agrariae
700 33| XXXIII~Sed iam impedior egomet, iudices, dolore animi ne
701 19| coniuratio, cum Catilina egrederetur ad exercitum, Lentulus in
702 31| iudicio, nunc ne corpus eiciatur laboramus. Quid enim est
703 27| erupit, ut ea confecta et eiecta convalescere aliquando et
704 5 | nemo nominavit. Postremo eiecto sive emisso iam ex urbe
705 28| Vestra enim, qui cum summa elegantia atque integritate vixistis,
706 15| tacueris, repente tantam rem ementiare et in eum locum te deducas
707 15| imperavi. Divisi tota Italia, emisi in omnis provincias; eius
708 5 | nominavit. Postremo eiecto sive emisso iam ex urbe Catilina ille
709 19| mandata defertis? Gladiatores emptos esse Fausti simulatione
710 24| Caput XXIV~Hic tu epistulam meam saepe recitas quam
711 26| ornatissimi et nostri et equestris ordinis quorum pro salute
712 7 | inviderent, obiecit umquam. Equidem vehementer laetor eum esse
713 | erant
714 17| honoris erat certamen; ereptum repetere vos clamitabatis,
715 11| frequentia magno opere laetor; erigite mentis aurisque vestras
716 12| virtute superaret. ~Videsne ut eripiam te ex improborum subita
717 32| calamitatem liceat, id sibi ne eripiatis vos, iudices, obtestatur. ~
718 17| irascebamini, consulatum vobis eripiebant, honori vestro repugnabant,
719 9 | qui ex summis periculis eripuerim urbem hanc et vitam omnium
720 26| multo labore quaesita una eripuit hora. Accepit P. Sulla,
721 3 | Torquate, personam, vehementer erras. Me natura misericordem,
722 23| testarer, peterem veniam errato L. Caecili ex intimis vestris
723 24| incredibilem biennio ante conceptum erupisse in meo consulatu scripsi,
724 27| morbis ista repente vis erupit, ut ea confecta et eiecta
725 13| calamitate esse, quaesiverunt essentne eadem voluntate. Quid tum
726 | estis
727 19| praeponeretur, Autronio ut occuparet Etruriam praescriberetur, cum omnia
728 15| iracundius et vehementius etulasti? Tu, cum tua vox numquam
729 6 | spero, semper existimassent, eundem ne improbi quidem crudelem
730 30| contenderis, cuius ex insidiis evaseris, hunc semper oderis. Sed
731 1 | tum singulari Autroni odio everteretur, et in his pristinae fortunae
732 27| importunitas inauditi sceleris exarsit. ~Nolite, iudices, arbitrari
733 12| te, atque ut idem omnes exaudiant clarissima voce dicam. Harum
734 2 | illum in locum atque in hanc excelsissimam sedem dignitatis atque honoris
735 26| ecquod umquam ex ore huius excidit in quo quisquam posset offendi?
736 8 | iactationem et te ex somno saepe excitabunt nec patientur se abs te,
737 14| aliquo in optimum quemque excitato posset in malis rei publicae
738 14| Caput XIV~ Exclusus hac criminatione Torquatus
739 9 | neque honoris neque aetatis excusatio vindicat a labore; si voluntas
740 16| Cum illae valent apud me excusationes iniuriae tuae, iratus animus
741 16| meae, qui reconditi sunt, excussos arbitrari, noli id omnino
742 8 | industriam, mihi crede, excutient tibi istam verborum iactationem
743 17| integro officio, vetere exemplo atque instituto optimi cuiusque
744 11| dilectu, sine armis, sine exercitu, quinque hominibus comprehensis
745 19| Catilina egrederetur ad exercitum, Lentulus in urbe relinqueretur,
746 11| attendite! Ego consul, cum exercitus perditorum civium clandestino
747 18| acerbissima. Tum Catilinae dies exeundi, tum ceteris manendi condicio,
748 15| In quo ego tam subito et exiguo et turbido tempore multa
749 4 | dignitatem atque animum eximium in rem publicam, tum propter
750 4 | aliquid scire ipse atque existimare potuisset. ~Et quoniam de
751 33| quid de me populus Romanus existimaret, quia severus in improbos
752 3 | me asperum, me inhumanum existimari, me singulari immanitate
753 6 | constantem, ut spero, semper existimassent, eundem ne improbi quidem
754 11| perditorum poena redemi. ~An me existimasti haec iniuratum in iudicio
755 28| proderit, quod ad tempus existimationis partae fructus reservabitur,
756 24| Scilicet ego is sum qui existimem Cn. Pisonem et Catilinam
757 2 | esse, quid tandem de his existimes summis viris et clarissimis
758 18| quidem factum tuum. Te enim existimo tibi statuisse quid faciendum
759 11| crudelissimum et luctuosissimum exitium patriae comparasset, cum
760 31| possit? Domus erit, credo, exornata, aperientur maiorum imagines,
761 27| Nova quaedam illa immanitas exorta est, incredibilis fuit ac
762 32| criminis. An vero inimicum ut expellas? cuius ex miseriis, si esses
763 32| Te ipsum iam, Torquate, expletum huius miseriis esse par
764 27| initio usque ad hoc tempus explicatam cum crimine recognoscite. ~
765 26| lege retineretur, ipse se exsilio paene multavit.~
766 7 | praeter fidem defensionis exspectare. ~Nisi tu, inquit, causam
767 5 | legiones, ille relictus intus, exspectatus foris, Lentuli poena compressus
768 30| omnibus, non aut ita sunt exstincti quos vici aut ita grati
769 31| calamitate occiderunt. Sed ne exstinctor patriae, ne proditor, ne
770 1 | inflammandae huius urbis, exstinguendi imperi, delendae civitatis,
771 20| finitimi ac vicini, singulari exstiterit in rem publicam nostram
772 27| ferae forma hominum indutae exstiterunt. Perspicite etiam atque
773 12| actor, adiutor, particeps exstitit; parens eius, homo amantissimus
774 11| arcem regum ac nationum exterarum, lumen gentium, domicilium
775 13| conligeret Cassius, et cum sciret exteras nationes maxime nobilitate
776 9 | eripere de manibus et gladios extorquere potui, sicuti feci, voluntates
777 13| negationis huius quam si extra coniurationem hunc esse
778 28| fructus reservabitur, si in extremo discrimine ac dimicatione
779 9 | gestae, credo, meae me nimis extulerunt ac mihi nescio quos spiritus
780 31| subveni, patriam demersam extuli; misericordia civium adducti
781 25| pugnis et calcibus, quem exturbare homines ex possessionibus,
782 18| delata sunt. Tu ornatus exuviis huius venis ad eum lacerandum
783 7 | tibi necesse minime fuit, facetus esse voluisti, cum Tarquinium
784 24| persona suscipit. ~Iam enim faciam criminibus omnibus fere
785 17| instituto optimi cuiusque faciebant. ~
786 18| existimo tibi statuisse quid faciendum putares et satis idoneum
787 10| doleas; te, si quid eius modi facis, non modo talem adulescentem
788 10| Quod cum is tribunus pl. facit qui unus videtur ex illis
789 16| crudelis insidias rei publicae factas et me potissimum consule
790 1 | sic hoc ego sentio, si mei facti rationem vobis constantiamque
791 4 | auctoritatis in ea quam facultatis. Illius igitur coniurationis
792 18| illa nocte dicit, cum inter falcarios ad M. Laecam nocte ea quae
793 8 | et urbi huic et hominum famae ac sermonibus, quam tibi
794 33| falsam a nobis crudelitatis famam repellamus. ~ ~~~ ~~~~ ~~~~ ~~~ ~
795 6 | condiscipulum in pueritia, familiarem in adulescentia, conlegam
796 15| memoria testis, <et> tibi, meo familiari et contubernali, prius etiam
797 1 | quoniam L. Torquatus, meus familiaris ac necessarius, iudices,
798 17| tui, sapientissimus vir familiarissimis suis non suscensuit, pater
799 15| non mecum aut <ut> cum familiarissimo questus es aut, quoniam
800 4 | publicam, tum propter summam familiaritatem summumque amorem in patrem
801 1 | accusatione sua necessitudinem familiaritatemque violasset, aliquid se de
802 25| facere vicinorum, spoliare fana sociorum, comitatu et armis
803 5 | arma misit, cornua, tubas, fascis, signa, legiones, ille relictus
804 15| tuo iudicio convictum esse fateare? ~
805 7 | te esse ex municipio. ~Fateor et addo etiam: ex eo municipio
806 1 | conservata mitem ac misericordem faterentur. ~Et quoniam L. Torquatus,
807 19| appropinquaret. Nec opinante Fausto, cum is neque sciret neque
808 6 | ex memoria quas mihi ipsi fecerat insidias deponerem, ut iam
809 14| similis -- nam id me multum fefellit -- sed ut aliquis patrimoni
810 30| omnium gessi, casu magis et felicitate a me quam virtute et consilio
811 27| ex portentis immanes ac ferae forma hominum indutae exstiterunt.
812 24| faciam criminibus omnibus fere dissolutis, contra atque
813 23| Eius voces, eius minae ferebantur, eius aspectus, concursatio,
814 22| relinquat. <At> nihil de iudicio ferebat, sed poenam ambitus eam
815 19| munere servili obtulit se ad ferramenta prospicienda, praefuit vero
816 30| animum inducam, cuius nuper ferrum rettuderim flammamque restinxerim,
817 3 | afuisse? Nisi vero me unum vis ferum praeter ceteros, me asperum,
818 29| quorum tacita gravitas et fides de uno quoque loquitur neque
819 30| vitamque defendere? Si me dius fidius, iudices, non me ipsa res
820 20| Sittius, iudices, L. Iulio C. Figulo consulibus profectus est
821 6 | illius, Marcellis, patri et filio, quorum alter apud me parentis
822 4 | nondum ad propositum mihi finem honoris perveneram, quod
823 25| quisquam nostrum subito fingi neque cuiusquam repente
824 28| perspici, subito flecti fingique non posse. ~
825 23| paulo etiam longius quam finis cotidiani offici postulat
826 20| pater, cum ceteri deficerent finitimi ac vicini, singulari exstiterit
827 25| Autronium, quoniam eius nomen finitimum maxime est huius periculo
828 11| vita privavit ut in ceteros firmaret imperium; tu rem publicam
829 28| transferetis? Ubi erit igitur illud firmissimum praesidium pudoris, quo
830 18| suspicabamini, ego tectus praesidio firmo amicorum Catilinae tum et
831 12| causa hanc a me orationem flagitavisset. ~
832 27| vos in his libidines, quae flagitia, quas turpitudines, quantas
833 25| consuetudine et studio in omni flagitio, stupro, caede versatum?
834 5 | libidinis, audaciae? quod flagitium Lentulus non cum Autronio
835 30| nuper ferrum rettuderim flammamque restinxerim, eiusdem nunc
836 6 | ego rebus, iudices, ita flectebar animo atque frangebar ut
837 28| facillime perspici, subito flecti fingique non posse. ~
838 28| corporis, regit quaesitor, flectit libido, corrumpit spes,
839 27| Lentulo et Catilina et Cethego foedissimam vitam ac miserrimam turpissima
840 32| reddiderit adempta ignominia foedissimi criminis. An vero inimicum
841 4 | perveneram, quod me ambitio et forensis labor ab omni illa cogitatione
842 5 | relictus intus, exspectatus foris, Lentuli poena compressus
843 27| portentis immanes ac ferae forma hominum indutae exstiterunt.
844 1 | vehementem me fuisse atque fortem, conservata mitem ac misericordem
845 29| dicere umquam meliores, fortiores, constantiores consularis
846 29| salute optime, quis non fortissime, quis non constantissime
847 4 | partitio defensionis non est fortuito, iudices, nec temere facta;
848 32| falsam spem, o volucrem fortunam, o caecam cupiditatem, o
849 23| atque comite et secundas fortunas amittere coactus est et
850 30| timueris, quicum de vita fortunisque contenderis, cuius ex insidiis
851 9 | verser intellego. Plenum forum est eorum hominum quos ego
852 5 | patriae videretur; hic se ita fractum illa calamitate atque adflictum
853 6 | ita flectebar animo atque frangebar ut iam ex memoria quas mihi
854 23| postulat L. Caecilium pietas et fraternus amor propulisset, implorarem
855 32| parente, cum liberis, cum fratre, cum his necessariis lugere
856 22| fuisse ut consulere voluerit fratri, cum re publica pugnare
857 15| inimicus et esset eius rei frequens senatus et recens memoria
858 9 | tranquillo animo et quieto frui. Quid si hoc non postulo?
859 33| quia severus in improbos fueram, laboravi et, quae prima
860 15| prius etiam edituri indicium fuerint scribae mei, si voluisses,
861 5 | conflato voluit gladiatorum ac fugitivorum tumultu, deinde, id quod
862 | fui
863 | fuimus
864 13| dignitatis non tam inlustres fuissent, tamen Autroni commemoratio
865 10| Torquatus primum ipse his fundamentis adulescentiae iactis, ea
866 6 | et cum illae infestae ac funestae faces universumque totius
867 27| luendas rei publicae poenas Furiae quaedam incitaverunt. ~
868 27| incredibilis fuit ac singularis furor, ex multis ab adulescentia
869 27| audacias, quam incredibilis furores, quas notas facinorum, quae
870 19| quasi morbus quidam illius furoris pervaserat? Nihil vero minus.
871 19| in agro Camerti, Piceno, Gallico, quas in oras maxime quasi
872 13| numero Sullam quo plus spei Gallis daret, dicere autem falsum
873 13| sentiret. Videte diligentiam Gallorum; qui vitam hominum naturamque
874 8 | non esse peregrinos aut gaudeat suo generi me meum non anteponere.
875 10| videntur quod omnes boni omnium generum atque ordinum suam salutem
876 27| fuisse -- neque enim ulla gens tam barbara aut tam immanis
877 11| nationum exterarum, lumen gentium, domicilium imperi, quinque
878 20| versarer. Illud erat hominum genus horribile et pertimescendum
879 5 | requisivit. Ille damnatus ita se gerebat non solum consiliis et sermonibus
880 20| non libidine, sed negoti gerendi studio esse contractum,
881 20| Sulla procurante eius rem et gerente plurimis et pulcherrimis
882 10| boni pro communi salute gesserunt.~
883 23| numquam impedivit, ita se gessit in tribunatu ut onere deposito
884 9 | imaginibus invenies. Res enim gestae, credo, meae me nimis extulerunt
885 3 | mihi tu si propter meas res gestas imponis in omni vita mea,
886 24| Pompeium de meis rebus gestis et de summa re publica misi,
887 5 | disturbare primum conflato voluit gladiatorum ac fugitivorum tumultu,
888 9 | faces eripere de manibus et gladios extorquere potui, sicuti
889 30| honos meus amplissimus, gloria rerum gestarum singularis,
890 3 | partem nemini impertio, gloriae bonis omnibus. ~In Autronium
891 29| neminem esse ex illo honoris gradu qui non omni studio, virtute,
892 30| exstincti quos vici aut ita grati quos servavi, ut ego mihi
893 16| iniuriam quam rettulisse gratiam videar. ~
894 30| senatus singularibus verbis gratias egerit, cui uni togato supplicationem
895 26| ipsi nolunt et huic animo gratissimo adsunt -- sed, quia maius
896 31| at ut adflicta patri suo gratulari sinatis. Huic misero notiora
897 32| cupiditatem, o praeposteram gratulationem! Quam cito illa omnia ex
898 26| offendi? At vero in illa gravi L. Sullae turbulentaque
899 4 | qui in illum testimonia gravia dixerunt, hunc defendunt,
900 25| in rebus, iudices, quae graviores maioresque sunt, quid quisque
901 28| vox, ea quae verissima et gravissima debet esse, audietur. ~Nullum
902 29| publicam dicam quorum tacita gravitas et fides de uno quoque loquitur
903 29| amoris in rem publicam, plus gravitatis fuisse; sed quia sunt descripti
904 28| Caput XXVIII~In hunc igitur gregem vos nunc P. Sullam, iudices,
905 23| concursatio, stipatio, greges hominum perditorum metum
906 28| honestissimorum hominum gregibus reicietis, ex hoc amicorum
907 28| suspicamur, tamen illa tormenta gubernat dolor, moderatur natura
908 9 | concederet? <Ceteri> sibi haberent honores, sibi imperia, sibi
909 31| iudicio liberatus, quae habet ornamenta, quae solacia
910 18| consularibus comitiis, quae a me habita sunt, caedem facere voluerunt,
911 26| Honestatis enim et dignitatis habuisse nimis magnam iudicatus est
912 20| quem in otio secum semper habuisset, hunc in adversis et in
913 26| cupiditatem; quam si nemo alius habuit in consulatu petendo, cupidior
914 1 | civitatis, mihi maiorem hae res dolorem quam Q. Hortensio,
915 6 | ac lenitate, numquam me hercule illius lacrimis ac precibus
916 20| conabatur efficeret, si in Hispania turbatum esset? At haec
917 26| natura accipere potuisse. Honestatis enim et dignitatis habuisse
918 29| ornamentis et suis et consulatus honestavit, quid est quam ob rem consulares
919 8 | materno genere municipalis, honestissimi ac nobilissimi generis,
920 17| an istud tibi, intelleges honestius te inimicitiarum modum statuere
921 28| levitate testium causas honestorum hominum ponderari, sed in
922 9 | senatu populoque Romano nisi honestum otium postularem, quis non
923 4 | Hortensius; qui cum propter honorem ac dignitatem atque animum
924 9 | Ceteri> sibi haberent honores, sibi imperia, sibi provincias,
925 17| consulatum vobis eripiebant, honori vestro repugnabant, et tamen
926 26| labore quaesita una eripuit hora. Accepit P. Sulla, iudices,
927 20| Illud erat hominum genus horribile et pertimescendum qui tanto
928 1 | est quam ob rem abs te Q. Hortensi factum, clarissimi viri
929 33| vos amor postulat, tantum hortor ut communi studio, quoniam
930 25| vestris, ut alia mittamus, hosce ipsos homines qui huic adfines
931 27| semper Sullae carissima; hosne amicos, talis viros, tam
932 20| causa amici veteris atque hospitis -- is homo est aut ea familia
933 6 | resistebam, neque solum illi hosti ac parricidae sed his etiam
934 17| statuere potuisse quam me humanitatis. ~At vero, cum honos agebatur
935 | I
936 18| lacerandum quem interemisti, ego iacentem et spoliatum defendo et
937 7 | cuperes, nullam contumeliam iacere potueris quae non ad maximam
938 21| tamen casu in quo adflictus iacet per vos iuvari conservarique
939 8 | excutient tibi istam verborum iactationem et te ex somno saepe excitabunt
940 10| fundamentis adulescentiae iactis, ea spe proposita amplissimae
941 | ideo
942 18| faciendum putares et satis idoneum offici tui iudicem <esse>
943 32| Libenter reddiderit adempta ignominia foedissimi criminis. An
944 16| superare. ~Tu quoniam minime ignoras consuetudinem dicendi meam,
945 29| aliquid quod in consulatu ignorasset, ignoscendum est eis qui
946 13| omnibus constat fuisse, eius ignoratio de aliquo purgatio debet
947 29| in consulatu ignorasset, ignoscendum est eis qui postea nihil
948 18| Cornelius? Si vetera, mihi ignota, cum Hortensio communicata,
949 2 | Caput II~Quod cum dicit, non attendit
950 3 | Caput III~Quam ob rem quid est quod
951 29| Adfuerunt, inquit, Catilinae illumque laudarunt. Nulla tum patebat,
952 31| exornata, aperientur maiorum imagines, ipse ornatum ac vestitum
953 9 | memoriam, ex domesticis imaginibus invenies. Res enim gestae,
954 27| quaedam illae ex portentis immanes ac ferae forma hominum indutae
955 27| gens tam barbara aut tam immanis umquam fuit in qua non modo
956 27| suspicio. Nova quaedam illa immanitas exorta est, incredibilis
957 3 | existimari, me singulari immanitate et crudelitate praeditum. ~
958 30| oblitus constantiae meae, adeo immemor rerum a me gestarum esse
959 6 | insidias deponerem, ut iam immissum esse ab eo C. Cornelium
960 10| filius, interdum efferatur immoderatione verborum? Qui cum suppressa
961 14| publicas rettulisse. O di immortales! -- vobis enim tribuo quae
962 9 | de rebus tam claris, tam immortalibus, iudices, hoc possum dicere,
963 33| Caput XXXIII~Sed iam impedior egomet, iudices, dolore
964 17| ad pericula propulsanda impediremur. At erat huic iudicio longe
965 23| senatus auctoritatem numquam impedivit, ita se gessit in tribunatu
966 13| barbaros homines ad bellum impelleret, non debebat minuere illorum
967 9 | sibi haberent honores, sibi imperia, sibi provincias, sibi triumphos,
968 7 | repressum. An tum in tanto imperio, tanta potestate non dicis
969 7 | iterum iam salus huic urbi imperioque missa est. Sed scire ex
970 3 | oneris mei partem nemini impertio, gloriae bonis omnibus. ~
971 33| mitigate. ~Hoc cum a vobis impetrare causa ipsa debet, tum est
972 27| arbitrari hominum illum impetum et conatum fuisse -- neque
973 25| libidinum, quis perversam atque impiam religionem recordatur qui
974 28| familiarium dignitate in impiorum partem atque in parricidarum
975 10| oderunt quod eorum conatus impios et furorem consceleratum
976 23| fraternus amor propulisset, implorarem sensus vestros, unius cuiusque
977 3 | propter meas res gestas imponis in omni vita mea, Torquate,
978 23| adferebant. Itaque P. Sulla hoc importunissimo cum honoris tum etiam calamitatis
979 27| vitiis repente ista tanta importunitas inauditi sceleris exarsit. ~
980 12| dicendi necessitas quaedam imposita est ab illo. Nam si Torquatus
981 3 | tum tempus et res publica imposuit iam voluntas et natura ipsa
982 10| si quid ab improbis de me improbe dicitur, cum L. Torquatus
983 29| adductus advocationem hominis improbissimi sella curuli atque ornamentis
984 25| defensionibus non solum verbis uti improbissimis solitum esse scimus verum
985 23| atque opinio ex Autroni improbitate pendebat? Eius voces, eius
986 29| Catilinae fuit advocatus, improbo homini, at supplici, fortasse
987 33| existimaret, quia severus in improbos fueram, laboravi et, quae
988 12| addam, ne qui forte incipiat improbus subito te amare, Torquate,
989 20| causa ceteros ad facinus impulit, cupiditas retinendae possessionis,
990 21| Pompeianos esse a Sulla impulsos ut ad istam coniurationem
991 22| pugnare noluerit; promulgarit impulsus amore fraterno, destiterit
992 27| ista tanta importunitas inauditi sceleris exarsit. ~Nolite,
993 19| urbe relinqueretur, Cassius incendiis, Cethegus caedi praeponeretur,
994 18| totam per urbem caedis atque incendiorum constituta est; tum tuus
995 14| conservandae patriae cupiditate incendistis, vos me ab omnibus ceteris
996 6 | universumque totius urbis incendium, cum tela, cum caedes, cum
997 11| comprehensis atque confessis incensione urbem, internicione civis,
998 26| fortuna ut tamen a natura inchoata compareant. Quae domus,
999 12| illud addam, ne qui forte incipiat improbus subito te amare,
1000 13| principum coniurationis ad incitandos animos Allobrogum conligeret
1001 16| fero, et non numquam animum incitatum ad ulciscendam orationem
1002 27| publicae poenas Furiae quaedam incitaverunt. ~
|