abess-cupiu | curan-incit | inclu-ornat | os-subve | succu-xxxii
bold = Main text
Cap. grey = Comment text
1003 27| quisquam qui arbitretur illis inclusis in re publica pestibus diutius
1004 21| fortuna atque omni honore incolumem habere non potuerunt, in
1005 1 | posset, quamquam ex huius incommodis magnam animo molestiam capio,
1006 3 | iudices, ut, si ego sum inconstans ac levis, nec testimonio
1007 20| deminutis. ~Iam vero illud quam incredibile, quam absurdum, qui Romae
1008 24| Sullam quaeris et, si furorem incredibilem biennio ante conceptum erupisse
1009 29| studio, virtute, auctoritate incubuerit ad rem publicam conservandam. ~
1010 18| Cornelius ipse etiam nunc de indicando dubitat, <et,> ut dicitis,
1011 13| putasset ne illi umquam indicarent, de se ipse confessus esset?
1012 18| valere debet ac si pater indicaret. O patrem Cornelium sapientem
1013 14| bonorum hostis, aliter indicata haec esse diceret, quo facilius
1014 15| te, Torquate, quaero: cum indicatus tuus esset inimicus et esset
1015 29| primam illam coniurationem, indicavit se audisse aliquid, non
1016 13| apud Gallos. Quid ita? Ne indicent. Quid? si periculum esse
1017 5 | maximarum rerum verissimi indices, illum multorum litterae
1018 27| quas notas facinorum, quae indicia parricidiorum, quantos acervos
1019 7 | numquam mihi restitisset, sed indicta causa profugisset. Si iam
1020 14| constitui senatores qui omnia indicum dicta, interrogata, responsa
1021 8 | argenti, non ceterarum rerum indigere, in senatu sentire libere,
1022 30| servare cupiam et animum inducam, cuius nuper ferrum rettuderim
1023 23| vestros, unius cuiusque indulgentiam in suos testarer, peterem
1024 9 | labore; si voluntas mea, si industria, si domus, si animus, si
1025 8 | si attulerint nervos et industriam, mihi crede, excutient tibi
1026 27| immanes ac ferae forma hominum indutae exstiterunt. Perspicite
1027 4 | oratio, tamen non minus inerat auctoritatis in ea quam
1028 31| qui vehemens in alios, qui inexorabilis in ceteros esse visus sum,
1029 6 | templorum, cum puerorum infantium, cum matronarum ac virginum
1030 32| audiendo. ~O miserum et infelicem illum diem quo consul omnibus
1031 10| improborum mihi uni maxime sunt infensae et adversae; qui me non
1032 19| regionibus quo se Catilina inferebat? Multo etiam longius. Num
1033 6 | in mentem, et cum illae infestae ac funestae faces universumque
1034 25| Omitto ceteros, ne sit infinitum; tantum a vobis peto ut
1035 28| libido, corrumpit spes, infirmat metus, ut in tot rerum angustiis
1036 12| unus adiuvit plurimum, cum infirmitatem corporis animi virtute superaret. ~
1037 1 | initum a P. Sulla consilium inflammandae huius urbis, exstinguendi
1038 5 | locus est ipse non tam ad inflammandos calamitosorum animos quam
1039 20| caedem facere, qui hanc urbem inflammare vellet, eum familiarissimum
1040 18| dubitat, <et,> ut dicitis, informat ad hoc adumbratum indicium
1041 14| referendum aut fidem putet aut ingenium defuisse.~
1042 3 | ceteros, me asperum, me inhumanum existimari, me singulari
1043 30| coner quam quantum omnes inimici invidique patiantur. ~Grave
1044 32| contentio vos ad causam, non inimicitiae deduxerunt. Sed cum huic
1045 17| intelleges honestius te inimicitiarum modum statuere potuisse
1046 7 | seni, cum plurimos haberet inimicos, nemo Ti. Coruncanio, nemo
1047 19| quidem haec ipsa non modo iniquorum invidiae sed aequorum exspectationi
1048 1 | reprehendatur meum? Nam, si est initum a P. Sulla consilium inflammandae
1049 11| An me existimasti haec iniuratum in iudicio non esse dicturum
1050 16| valent apud me excusationes iniuriae tuae, iratus animus tuus,
1051 16| sic agam tulisse ut potius iniuriam quam rettulisse gratiam
1052 2 | per se sed etiam aperiri inlustrarique deberet.~
1053 13| pristinae dignitatis non tam inlustres fuissent, tamen Autroni
1054 30| quispiam, ut, quia tu defendis, innocens iudicetur? Ego vero, iudices,
1055 7 | tandem rex est, isne cui innocentes homines non resistunt, an
1056 33| fortuna nobis ad praesidium innocentiae constituti. Ut ego quid
1057 33| laboravi et, quae prima innocentis mihi defensio est oblata,
1058 31| adductus, sic ad salutem innocentium voluntate deducor. ~Nihil
1059 17| ego defendo? Inimicum ego, inquis, accuso meum. Et amicum
1060 14| criminatione Torquatus rursus in me inruit, me accusat; ait me aliter
1061 25| societates cum indicibus, quis insaniam libidinum, quis perversam
1062 14| tantis tenebris erroris et inscientiae clarissimum lumen menti
1063 29| summis eius periculis non insequebantur. Quin etiam parens tuus,
1064 30| fortunisque contenderis, cuius ex insidiis evaseris, hunc semper oderis.
1065 5 | coarguerunt; Sullam interea nemo insimulavit, nemo nominavit. Postremo
1066 30| revocaret, tamen hoc natura est insitum ut, quem timueris, quicum
1067 17| officio, vetere exemplo atque instituto optimi cuiusque faciebant. ~
1068 7 | parui; quo in magistratu non institutum est videlicet a me regnum,
1069 19| praescriberetur, cum omnia ornarentur, instruerentur, pararentur, ubi fuit Sulla,
1070 31| ut se aliquando si non integra fortuna, at ut adflicta
1071 28| cum summa elegantia atque integritate vixistis, hoc maxime interest,
1072 31| carior metuit, cui honoris integros fructus non sit traditurus,
1073 2 | periculis ascendissem? Atque ut intellegas, Torquate, quem accuses,
1074 25| cognitum est cogitetis; intellegetis unum quemque eorum prius
1075 3 | adesse cum quibus in ceteris intellegis afuisse? Nisi vero me unum
1076 9 | memini, in qua urbe verser intellego. Plenum forum est eorum
1077 21| postremo coloni ipsi sic intellegunt, non Pompeianos a Sulla
1078 25| hominem a pueritia non solum intemperantia et scelere sed etiam consuetudine
1079 23| reprehensa et abiecta est, se intercessorem fore professus est, improbis
1080 2 | Hortensio patuerit mihi interclusus esse debuerit; quaero illud
1081 | interdum
1082 5 | nuntii coarguerunt; Sullam interea nemo insimulavit, nemo nominavit.
1083 18| venis ad eum lacerandum quem interemisti, ego iacentem et spoliatum
1084 4 | abstrahebat. ~Quis ergo intererat vestris consiliis? Omnes
1085 1 | hoc tempore, si mea solum interesset; multis enim locis mihi
1086 28| integritate vixistis, hoc maxime interest, non ex libidine aut simultate
1087 24| tu arguis cogitasset, ut interfecto patre tuo consul descenderet
1088 4 | consulis, scis me consiliis non interfuisse; scis me, cum mihi summus
1089 5 | Catilina facinus admisit? cum interim Sulla cum isdem illis non
1090 11| civis, vastitate Italiam, interitu rem publicam liberavi; ego
1091 11| comparasset, cum ad occasum interitumque rei publicae Catilina in
1092 1 | quondam omnibus, nunc quasi intermissam agnoscerent, improbi ac
1093 11| confessis incensione urbem, internicione civis, vastitate Italiam,
1094 19| ac tumultum? Ita prorsus; interpositi sunt gladiatores. Quos testamento
1095 14| qui omnia indicum dicta, interrogata, responsa perscriberent. ~
1096 13| nullam nisi admonitum et interrogatum; nisi forte veri simile
1097 13| quidem tum denique, cum esset interrogatus, id mihi criminosum videretur. ~
1098 23| veniam errato L. Caecili ex intimis vestris cogitationibus atque
1099 14| malorum invenire. Itaque introductis in senatum indicibus constitui
1100 18| consulem salutatum veniret, intromissus et meo more et iure amicitiae
1101 27| possit vehementius -- penitus introspicite Catilinae, Autroni, Cethegi,
1102 5 | legiones, ille relictus intus, exspectatus foris, Lentuli
1103 31| nota nefariae turpitudinis inuratur. Nam ipse quidem, si erit
1104 15| aut, quoniam tam facile inveheris in amicos, iracundius et
1105 9 | ex domesticis imaginibus invenies. Res enim gestae, credo,
1106 14| portum aliquem suorum malorum invenire. Itaque introductis in senatum
1107 9 | vicarius qui velit esse inveniri nemo potest? ~Longe abest
1108 30| renovetur memoria per me inventae salutis, ego sim tam demens,
1109 30| Grave esse videtur eum qui investigarit coniurationem, qui patefecerit,
1110 5 | insidias rei publicae consilio investigasset, veritate aperuisset, magnitudine
1111 1 | videatur? Ita, inquit; tu enim investigasti, tu patefecisti coniurationem. ~
1112 30| ego ille coniurationis investigator atque ultor certe non defenderem
1113 21| ad patronos est, cum iam inveterasset ac multos annos esset agitata;
1114 29| illa res prima valuit, num inveterata quam recens debuit esse
1115 8 | quorum iam et nomen et honos inveteravit et urbi huic et hominum
1116 7 | nostro C. Mario, cum ei multi inviderent, obiecit umquam. Equidem
1117 10| illis meis praesidiis forte invides, et si ea tibi regia videntur
1118 1 | honore cum communi ambitionis invidia tum singulari Autroni odio
1119 11| aurisque vestras et me de invidiosis rebus, ut ille putat, dicentem
1120 30| quam quantum omnes inimici invidique patiantur. ~Grave esse videtur
1121 17| repugnabant, et tamen id inviolata vestra amicitia, integro
1122 26| vitare? Qui cum multa haberet invitamenta urbis et fori propter summa
1123 | ipsam
1124 | ipsis
1125 | ipsius
1126 | ipsorum
1127 16| reflecto, permitto aliquid iracundiae tuae, do adulescentiae,
1128 15| facile inveheris in amicos, iracundius et vehementius etulasti?
1129 17| XVII~Neque vero quid mihi irascare intellegere possum. Si,
1130 17| amicissimi vestri, quibus non irascebamini, consulatum vobis eripiebant,
1131 18| reprehendis me quia defendam et irasceris; ego autem non modo tibi
1132 18| autem non modo tibi non irascor sed ne reprehendo quidem
1133 16| excusationes iniuriae tuae, iratus animus tuus, aetas, amicitia
1134 7 | defendis, sperat se absolutum iri. Hic tibi ego de testimoniis
1135 7 | fuisse, uter tandem rex est, isne cui innocentes homines non
1136 | iste
1137 | istis
1138 | isto
1139 | istorum
1140 7 | tibi esse videantur. Nemo istuc M. illi Catoni seni, cum
1141 | istud
1142 | istum
1143 19| Neapoli, fuit in ea parte Italiae quae maxime ista suspicione
1144 11| internicione civis, vastitate Italiam, interitu rem publicam liberavi;
1145 | iterum
1146 31| Huic misero notiora sunt itinera iudiciorum et fori quam
1147 21| carus utrisque est atque iucundus ut non alteros demovisse
1148 22| id promulgavit in quo res iudicatas videbatur voluisse rescindere,
1149 22| enim rei publicae maxime iudicatis rebus continetur; neque
1150 18| satis idoneum offici tui iudicem <esse> potuisse. ~At accusat <
1151 30| quia tu defendis, innocens iudicetur? Ego vero, iudices, non
1152 31| insignia atque ornamenta unius iudici calamitate occiderunt. Sed
1153 25| comitatu et armis disturbare iudicia, in bonis rebus omnis contemnere,
1154 20| Primum Sittius, iudices, L. Iulio C. Figulo consulibus profectus
1155 29| defendimus, nihil hunc tandem iuvabit? Grave est hoc dictu fortasse,
1156 16| mendacio? quemquam denique ego iuvarem, a quo et tam crudelis insidias
1157 21| adflictus iacet per vos iuvari conservarique cupiunt. Adsunt
1158 12| auctor, cum signifer esset iuventutis, actor, adiutor, particeps
1159 4 | Caput IV~Duae coniurationes abs te,
1160 9 | Caput IX~Ego, tantis a me beneficiis
1161 22| dignitate alienare a causa. Nemo labefactare iudicium est conatus, nihil
1162 31| hostis appelletur, ne hanc labem tanti sceleris in familia
1163 18| enim tum, iudices, nihil laborabatis neque suspicabamini, ego
1164 31| nunc ne corpus eiciatur laboramus. Quid enim est huic reliqui
1165 31| in familia relinquat, id laborat, id metuit, ne denique hic
1166 33| severus in improbos fueram, laboravi et, quae prima innocentis
1167 18| exuviis huius venis ad eum lacerandum quem interemisti, ego iacentem
1168 16| essem idem qui soleo cum sum lacessitus; nunc tecum sic agam tulisse
1169 6 | Marcellos pro huius periculis lacrimantis aspicere, neque huius M.
1170 32| usuram eripere vis plenam lacrimarum atque maeroris, in qua cum
1171 32| et voluptate ad luctum et lacrimas recciderunt, ut, qui paulo
1172 29| tacemus, grave; sed, si laedimur, si accusamur, si in invidiam
1173 2 | etiam testimonio plerique laeserunt. Statuerant tantum illud
1174 3 | defendi Sullam, testimonio laesum esse Autronium. Videor enim
1175 31| solacia reliquae vitae quibus laetari ac perfrui possit? Domus
1176 32| Quam cito illa omnia ex laetitia et voluptate ad luctum et
1177 5 | id quod vidimus omnes, lapidatione atque concursu; Sulla, si
1178 23| professus est, improbis largitionibus restitit, senatus auctoritatem
1179 28| occultetur libido, num quod lateat facinus, num quae crudelitas,
1180 25| quem semper omnes ad civile latrocinium natum putaverunt? Quis Lentuli
1181 22| accusatur in qua re est uterque laudandus. Primum Caecilius -- quid?
1182 17| Sullam et defenderent et laudarent? intellegebat hanc nobis
1183 29| inquit, Catilinae illumque laudarunt. Nulla tum patebat, nulla
1184 30| quid ego? qui Catilinam non laudavi, qui reo Cati linae consul
1185 1 | et saepe dabitur de mea laude dicendi; sed, ut ille vidit,
1186 29| universi senatus communis est laus, ut constet post hominum
1187 15| sit audita, cum indicio lecto, descripto, divolgato quieveris,
1188 18| iure amicitiae me in meo lectulo trucidaret. ~
1189 22| cum de poena queritur, sed legem. Damnatio est enim iudicum,
1190 23| publica multa; agrariae legi, quae tota a me reprehensa
1191 22| fuerat nuper superioribus legibus constituta. Itaque hac rogatione
1192 5 | cornua, tubas, fascis, signa, legiones, ille relictus intus, exspectatus
1193 31| vos, tam mitis quam qui lenissimus; in quo vehemens fui vobiscum
1194 1 | tempus esse in quo boni viri lenitatem meam misericordiamque, notam
1195 3 | omni vita misericordiam lenitatemque desiderat. ~Qua re nihil
1196 4 | constituuntur, una quae Lepido et Volcatio consulibus patre
1197 22| manebat, poena legis, quae levabatur. ~Noli igitur animos eorum
1198 22| non de tollenda, sed de levanda calamitate fratris sui fuisse
1199 3 | si ego sum inconstans ac levis, nec testimonio fidem tribui
1200 28| libidine aut simultate aut levitate testium causas honestorum
1201 2 | in hoc crimine non solum levitatis est culpa verum etiam quaedam
1202 10| absurdum quod, cum ea quae leviter dixerat vobis probare volebat,
1203 23| ex humanitate communi. ~Lex dies fuit proposita paucos,
1204 16| hoc credas velim: non eis libentissime soleo respondere quos mihi
1205 26| commemorem, dignitatem, liberalitatem, moderationem in privatis
1206 31| si erit vestro iudicio liberatus, quae habet ornamenta, quae
1207 11| Italiam, interitu rem publicam liberavi; ego vitam omnium civium,
1208 8 | indigere, in senatu sentire libere, populi utilitati magis
1209 32| fecit, ut cum parente, cum liberis, cum fratre, cum his necessariis
1210 31| testor integro me animo ac libero P. Sullae causam defendere,
1211 6 | in conspectu uxoris ac liberorum meorum trucidaret obliviscerer.
1212 19| tempore per Bellum, Fausti libertum, administrata est. ~
1213 19| praefuit familiae Cornelius, <libertus eius>. Iam si in paranda
1214 5 | quanta ei cum illis sceleris, libidinis, audaciae? quod flagitium
1215 25| Semper audax, petulans, libidinosus; quem in stuprorum defensionibus
1216 25| indicibus, quis insaniam libidinum, quis perversam atque impiam
1217 15| statim describi ab omnibus librariis, dividi passim et pervolgari
1218 24| descenderet Kalendis Ianuariis cum lictoribus, sustulisti hanc suspicionem,
1219 30| non laudavi, qui reo Cati linae consul non adfui, qui testimonium
1220 30| nullius suspicione, nullius litteris de P. Sulla rem ullam ad
1221 28| angustiis nihil veritati loci relinquatur. Vita P. Sullae
1222 23| Sullae Q. Metellus praetor se loqui dixit Sullam illam rogationem
1223 29| gravitas et fides de uno quoque loquitur neque cuiusquam ornamenta
1224 3 | communicandae laudis causa loquor; oneris mei partem nemini
1225 18| depoposcit ut, cum prima luce consulem salutatum veniret,
1226 26| pudore hominum aspectum lucemque vitare? Qui cum multa haberet
1227 32| est quod expetas amplius? Lucisne hanc usuram eripere vis
1228 16| satis habere ut ego tecum luctari et congredi debeam. Quod
1229 32| uno malo adflictum uno in luctu perire. ~
1230 32| laetitia et voluptate ad luctum et lacrimas recciderunt,
1231 32| hac fortuna miserrima ac luctuosissima destitutus sit, quid est
1232 11| conflatus crudelissimum et luctuosissimum exitium patriae comparasset,
1233 27| perficiendum scelus, sed ad luendas rei publicae poenas Furiae
1234 10| unus videtur ex illis ad lugendos coniuratos relictus, nemini
1235 2 | subselliis haec ornamenta ac lumina rei publicae viderem, in
1236 26| vero quis P. Sullam nisi maerentem, demissum adflictumque vidit,
1237 32| quae coepit, repperit novum maerorem, non patitur hominem calamitosum
1238 32| plenam lacrimarum atque maeroris, in qua cum maximo cruciatu
1239 7 | bonis omnibus parui; quo in magistratu non institutum est videlicet
1240 5 | investigasset, veritate aperuisset, magnitudine animi vindicasset, cum is
1241 24| studuit animus occurrere magnitudini criminis, satis facere exspectationi
1242 11| Quirites, quorum ego frequentia magno opere laetor; erigite mentis
1243 25| iudices, quae graviores maioresque sunt, quid quisque voluerit,
1244 17| intellegebat hanc nobis a maioribus esse traditam disciplinam
1245 8 | invidiam contumeliamque maledicti? ~
1246 4 | adessent ceteris, sed hominum maleficio deterritos esse. Mei consulatus
1247 32| dignitatis! Quid enim erat mali quod huic spoliato fama,
1248 32| hominem calamitosum uno malo adflictum uno in luctu perire. ~
1249 14| publicae portum aliquem suorum malorum invenire. Itaque introductis
1250 20| se ornatissimo spoliari maluit quam ullam moram cuiquam
1251 19| aut vos qui haec ab illo mandata defertis? Gladiatores emptos
1252 23| nihil est actum prius, et id mandatu Sullae Q. Metellus praetor
1253 22| Damnatio est enim iudicum, quae manebat, poena legis, quae levabatur. ~
1254 18| dies exeundi, tum ceteris manendi condicio, tum discriptio
1255 9 | Horum ego faces eripere de manibus et gladios extorquere potui,
1256 25| succumbere. Huius si causa non manifestissimis rebus teneretur, tamen eum
1257 24| contra patrem tuum operas et manum comparasse. Quod si tibi
1258 6 | etiam propinquis illius, Marcellis, patri et filio, quorum
1259 6 | supplicem ferre, neque eosdem Marcellos pro huius periculis lacrimantis
1260 7 | nemo huic ipsi nostro C. Mario, cum ei multi inviderent,
1261 8 | sileretur; est enim ipse a materno genere municipalis, honestissimi
1262 6 | puerorum infantium, cum matronarum ac virginum veniebat in
1263 20| causam, magna ratione cum Mauretaniae rege contracta. Tum autem,
1264 7 | iacere potueris quae non ad maximam partem civium conveniret.~
1265 5 | coniungeretur. ~Illum Allobroges, maximarum rerum verissimi indices,
1266 12| homo amantissimus patriae, maximi animi, summi consili, singularis
1267 32| atque maeroris, in qua cum maximo cruciatu ac dolore retinetur?
1268 | mecum
1269 5 | solitudinemque non quaereret sed ne mediocri quidem sermone et congressu
1270 29| potest quisquam dicere umquam meliores, fortiores, constantiores
1271 20| amplexi tenebant ut ab eis membra citius divelli ac distrahi
1272 12| iudices, testor: mihi de memet ipso tam multa dicendi necessitas
1273 9 | civitate res tantas gesserim memini, in qua urbe verser intellego.
1274 15| aut de alicuius periculo meminisse quantum vellet; deinde ne
1275 19| Caesarem, Q. Pompeium, C. Memmium, quorum de sententia tota
1276 16| patefactam contaminarem aliquo mendacio? quemquam denique ego iuvarem,
1277 33| iudiciorum quae per hos mensis in homines audacissimos
1278 10| consolare te quod omnium mentes improborum mihi uni maxime
1279 14| inscientiae clarissimum lumen menti meae praetulistis. ~Vidi
1280 25| Circumspicite paulisper mentibus vestris, ut alia mittamus,
1281 13| ceteros sua sponte nominasset, mentionem facere Sullae nullam nisi
1282 24| tacente me cogit animos mentisque convertere.~
1283 6 | conspectu uxoris ac liberorum meorum trucidaret obliviscerer.
1284 6 | aspicere, neque huius M. Messalae, hominis necessarii, preces
1285 14| qui tum erat praetor, M. Messalam, qui tum praeturam petebat,
1286 25| profectione ac de volnere Q. Metelli Pii cogitat cui non ad illius
1287 23| et id mandatu Sullae Q. Metellus praetor se loqui dixit Sullam
1288 23| greges hominum perditorum metum nobis seditionesque adferebant.
1289 28| corrumpit spes, infirmat metus, ut in tot rerum angustiis
1290 23| pendebat? Eius voces, eius minae ferebantur, eius aspectus,
1291 21| quae fuit istius rei vel minima suspicio? Diiunxit, inquit,
1292 28| servorum accusator et tormenta minitatur. In quibus quamquam nihil
1293 13| impelleret, non debebat minuere illorum suspicionem et purgare
1294 5 | purgandum me potius utar, ut mirari Torquatus desinat me qui
1295 25| patriam pugnantem perisse miratur quem semper omnes ad civile
1296 10| arbitrantur. ~At vero quid ego mirer, si quid ab improbis de
1297 3 | Quam ob rem quid est quod mirere, si cum isdem me in hac
1298 25| cogitasse aut stulte sperasse miretur? Quis de C. Cethego atque
1299 10| coniuratos relictus, nemini mirum est; difficile est enim
1300 31| id metuit, ne denique hic miser coniurati et conscelerati
1301 33| dolore animi ne de huius miseria plura dicam. Vestrae sunt
1302 6 | naturae, nec homo nec res misericordiae meae repugnavit. Nusquam
1303 3 | postulavit, haec in omni vita misericordiam lenitatemque desiderat. ~
1304 1 | boni viri lenitatem meam misericordiamque, notam quondam omnibus,
1305 26| quis P. Sulla mitior, quis misericordior inventus est? <Quam> multorum
1306 31| naturaeque debentur; tam sum misericors, iudices, quam vos, tam
1307 1 | pristinae fortunae reliquiis miseris et adflictis tamen haberet
1308 31| gratulari sinatis. Huic misero notiora sunt itinera iudiciorum
1309 32| sint, cum in hac fortuna miserrima ac luctuosissima destitutus
1310 27| Cethego foedissimam vitam ac miserrimam turpissima morte proposita
1311 24| gestis et de summa re publica misi, et ex ea crimen aliquod
1312 5 | urbe Catilina ille arma misit, cornua, tubas, fascis,
1313 7 | salus huic urbi imperioque missa est. Sed scire ex te pervelim
1314 19| emat, neque solum ad Sullam missae sed ad L. Caesarem, Q. Pompeium,
1315 20| in ulteriorem Hispaniam missus ut eam provinciam perturbaret.
1316 1 | atque fortem, conservata mitem ac misericordem faterentur. ~
1317 22| perpetuandam, legis acerbitatem mitigandam putavit.~
1318 33| lenitate ac misericordia mitigate. ~Hoc cum a vobis impetrare
1319 26| turbulentaque victoria quis P. Sulla mitior, quis misericordior inventus
1320 31| iudices, quam vos, tam mitis quam qui lenissimus; in
1321 25| mentibus vestris, ut alia mittamus, hosce ipsos homines qui
1322 3 | auctoritatis adferre; qua ego et moderate utar, iudices, et omnino
1323 26| dignitatem, liberalitatem, moderationem in privatis rebus, splendorem
1324 28| tormenta gubernat dolor, moderatur natura cuiusque cum animi
1325 5 | arbitraretur, nisi quod modestia retinuisset. ~Hac vero in
1326 1 | post calamitatem acceptam modestiae fructum aliquem percipere
1327 29| dicendum, quamquam a me timide modiceque dicetur -- quid? inquam,
1328 1 | incommodis magnam animo molestiam capio, tamen in ceteris
1329 6 | de uno me cogitasset, qua mollitia sum animi ac lenitate, numquam
1330 8 | causis nostrae necessitudinis monendum esse etiam atque etiam puto.
1331 14| auctoritatem huius indici monumentis publicis testatus essem,
1332 20| spoliari maluit quam ullam moram cuiquam fieri creditorum
1333 27| desperatis rei publicae morbis ista repente vis erupit,
1334 19| quas in oras maxime quasi morbus quidam illius furoris pervaserat?
1335 9 | si ex hoc tanto in omnis mortalis beneficio nullum in me periculum
1336 27| ac miserrimam turpissima morte proposita degeret? Non,
1337 10| videri coniuratorum poenam mortemque lugere. Quod cum is tribunus
1338 26| iudices, volnus vehemens et mortiferum, verum tamen eius modi quod
1339 28| fortuna movet, iudices, vestra moveat. Vestra enim, qui cum summa
1340 13| nationes maxime nobilitate moveri, non prius Autronium quam
1341 26| retineretur, ipse se exsilio paene multavit.~
1342 9 | periculo vivam in tanta multitudine improborum, cum mihi uni
1343 26| amicorum, quae ex quoque ordine multitudo! Haec diu multumque et multo
1344 21| cum iam inveterasset ac multos annos esset agitata; deinde
1345 26| ordine multitudo! Haec diu multumque et multo labore quaesita
1346 19| rem pertinet; sed tamen munere servili obtulit se ad ferramenta
1347 8 | enim ipse a materno genere municipalis, honestissimi ac nobilissimi
1348 7 | pervelim quam ob rem qui ex municipiis veniant peregrini tibi esse
1349 28| invidiae, dedere suspicioni; munite communem arcem bonorum,
1350 19| posset alia familia Fausti munus praebere. Utinam quidem
1351 25| neque cuiusquam repente vita mutari aut natura converti. ~Circumspicite
1352 13| Cassius, et cum sciret exteras nationes maxime nobilitate moveri,
1353 11| nostrum, arcem regum ac nationum exterarum, lumen gentium,
1354 25| omnes ad civile latrocinium natum putaverunt? Quis Lentuli
1355 6 | enim est causa adversata naturae, nec homo nec res misericordiae
1356 31| meae perpetuae consuetudini naturaeque debentur; tam sum misericors,
1357 13| Gallorum; qui vitam hominum naturamque non nossent ac tantum audissent
1358 14| sed ut aliquis patrimoni naufragus, inimicus oti, bonorum hostis,
1359 11| domesticos hostis, ne ab eis ipsa necaretur, necavit? ~Itaque attende,
1360 11| ne ab eis ipsa necaretur, necavit? ~Itaque attende, Torquate,
1361 20| modo ob causam sed etiam ob necessariam causam, magna ratione cum
1362 32| liberis, cum fratre, cum his necessariis lugere suam calamitatem
1363 1 | Torquatus, meus familiaris ac necessarius, iudices, existimavit, si
1364 12| memet ipso tam multa dicendi necessitas quaedam imposita est ab
1365 1 | nostram in accusatione sua necessitudinem familiaritatemque violasset,
1366 8 | pro magnis causis nostrae necessitudinis monendum esse etiam atque
1367 31| generi ac nomini suo nota nefariae turpitudinis inuratur. Nam
1368 9 | voluntates vero consceleratas ac nefarias nec sanare potui nec tollere.
1369 25| recordatur qui illum aut nefarie cogitasse aut stulte sperasse
1370 13| conflata esse constabat. Qui negare noluit esse in eo numero
1371 13| scierit de Sulla se scire negarit, eandem vim esse negationis
1372 13| negarit, eandem vim esse negationis huius quam si extra coniurationem
1373 15| videretur, ne denique aut neglegentia turpis aut diligentia crudelis
1374 15| indici coargueris, te summae neglegentiae tuo iudicio convictum esse
1375 16| salus tanti fuisset ut meam neglegerem? per me ego veritatem patefactam
1376 20| iudices, non libidine, sed negoti gerendi studio esse contractum,
1377 8 | obruare. Qui si attulerint nervos et industriam, mihi crede,
1378 13| se ipse confessus esset? Nesciit videlicet. Credo celatum
1379 9 | nimis extulerunt ac mihi nescio quos spiritus attulerunt.
1380 9 | tollere. Qua re non sum nescius quanto periculo vivam in
1381 14| tum praeturam petebat, P. Nigidium, App. Claudium. Credo esse
1382 15| oblivio mea aut memoria nimia videretur, ne denique aut
1383 8 | municipalis, honestissimi ac nobilissimi generis, sed tamen Asculani.
1384 13| memoria Cassio non fuisse. Si nobilitas hominis, si adflicta fortuna,
1385 13| exteras nationes maxime nobilitate moveri, non prius Autronium
1386 2 | ceteris in causis etiam nocentis viri boni, si necessarii
1387 5 | cum isdem illis non modo noctem solitudinemque non quaereret
1388 10| iudicium stabant audire nolebat, non intellegebat ea quae
1389 23| Sullam illam rogationem de se nolle ferri. Ex illo tempore L.
1390 2 | viderem, in his me apparere nollem, cum ego illum in locum
1391 22| cum re publica pugnare noluerit; promulgarit impulsus amore
1392 3 | potuissem, si esse alii comites noluissent. Qua re necesse est, quod
1393 13| esse constabat. Qui negare noluit esse in eo numero Sullam
1394 26| nominarem -- neque enim ipsi nolunt et huic animo gratissimo
1395 26| Sullae obligavit! Quos ego nominarem -- neque enim ipsi nolunt
1396 13| cum ceteros sua sponte nominasset, mentionem facere Sullae
1397 13| potest, Gallos Autronio nominato putasse propter calamitatis
1398 13| Caput XIII~Ab Allobrogibus nominatum Sullam esse dicis. Quis
1399 13| indicium et vide quem ad modum nominatus sit. L. Cassium dixerunt
1400 13| prius Autronium quam Sullam nominavisset. ~Iam vero illud minime
1401 5 | interea nemo insimulavit, nemo nominavit. Postremo eiecto sive emisso
1402 31| conscelerati et proditoris filius nominetur; huic puero qui est ei vita
1403 31| confugit, sed ne qua generi ac nomini suo nota nefariae turpitudinis
1404 18| consecuta est posterum diem Nonarum Novembrium me consule Catilinae
1405 29| nobis silent, non etiam nosmet ipsi tacemus, grave; sed,
1406 13| vitam hominum naturamque non nossent ac tantum audissent eos
1407 | nostri
1408 | nostro
1409 31| qua generi ac nomini suo nota nefariae turpitudinis inuratur.
1410 1 | lenitatem meam misericordiamque, notam quondam omnibus, nunc quasi
1411 27| incredibilis furores, quas notas facinorum, quae indicia
1412 31| gratulari sinatis. Huic misero notiora sunt itinera iudiciorum
1413 26| Sullae vobis populoque Romano notissimam, iudices, et eam ante oculos
1414 32| deesse videretur? aut cui novae calamitati locus ullus relictus?
1415 18| est posterum diem Nonarum Novembrium me consule Catilinae denuntiatione
1416 20| An in tantis rebus, tam novis consiliis, tam periculosis,
1417 32| fortuna quae coepit, repperit novum maerorem, non patitur hominem
1418 18| denuntiatione convenit? quae nox omnium temporum coniurationis
1419 28| armis suis spoliatam atque nudatam obicere invidiae, dedere
1420 5 | ad me, nullum indicium, nullae litterae pervenerunt, nulla
1421 7 | De huius spe tantum dico, nullas a me opes P. Sullam, nullam
1422 26| sin etiam in aliis non nullis fuit iste consulatus amor,
1423 | nullus
1424 7 | voluisti, cum Tarquinium et Numam et me tertium peregrinum
1425 28| in parricidarum sedem et numerum transferetis? Ubi erit igitur
1426 31| templa me consule vestro numine auxilioque servastis, testor
1427 5 | illum multorum litterae ac nuntii coarguerunt; Sullam interea
1428 30| nullius indicio, nullius nuntio, nullius suspicione, nullius
1429 5 | nullus umquam de Sulla nuntius ad me, nullum indicium,
1430 28| spoliatam atque nudatam obicere invidiae, dedere suspicioni;
1431 1 | ceteris malis facile patior oblatum mihi tempus esse in quo
1432 26| pro salute se hic Sullae obligavit! Quos ego nominarem -- neque
1433 16| tute constitueris, coges oblitum me nostrae amicitiae habere
1434 15| commentariis quaereretur, ne aut oblivio mea aut memoria nimia videretur,
1435 16| repertae sint, quae subsidio oblivioni esse possent, ego recentem
1436 6 | liberorum meorum trucidaret obliviscerer. Quae si de uno me cogitasset,
1437 8 | peregrinorum suffragiis obruare. Qui si attulerint nervos
1438 28| erroris erit in causa nec obscuritatis, iudices, si a vobis vitae
1439 8 | voluntati, nemini cedere, multis obsistere. Si hoc putas esse regium,
1440 2 | sceleris, si defendas eum quem obstrictum esse patriae parricidio
1441 28| communem arcem bonorum, obstruite perfugia improborum; valeat
1442 32| eripiatis vos, iudices, obtestatur. ~Te ipsum iam, Torquate,
1443 6 | gravitatem, alter fili suavitatem obtinebat; neque me arbitrabar sine
1444 1 | dignitatis suae splendorem obtinere et post calamitatem acceptam
1445 30| eis temporibus caput meum obtuli pro patria periculis omnibus,
1446 19| sed tamen munere servili obtulit se ad ferramenta prospicienda,
1447 11| patriae comparasset, cum ad occasum interitumque rei publicae
1448 31| unius iudici calamitate occiderunt. Sed ne exstinctor patriae,
1449 15| maiorum continerentur, non occultavi, non continui domi, sed
1450 28| ex ea quaeratur num quae occultetur libido, num quod lateat
1451 2 | viderent quod antea fuisset occultum. Qua re ista coniuratio,
1452 9 | quaeris qui sint Romae regnum occupare conati, ut ne replices annalium
1453 19| praeponeretur, Autronio ut occuparet Etruriam praescriberetur,
1454 24| principio studuit animus occurrere magnitudini criminis, satis
1455 26| malis restiterunt, afuit ab oculis vestris et, cum lege retineretur,
1456 30| insidiis evaseris, hunc semper oderis. Sed cum agatur honos meus
1457 10| qui me non modo idcirco oderunt quod eorum conatus impios
1458 1 | Q. Hortensio, mihi maius odium adferre debent, meum denique
1459 26| excidit in quo quisquam posset offendi? At vero in illa gravi L.
1460 2 | accuses, si te forte id offendit quod ego, qui in hoc genere
1461 20| familiarissimum, coniunctissimum officiis, consuetudine, usu dimittendum
1462 2 | scelere commisso omnium officiorum societatem diremisset. Quis
1463 18| aliquando confitetur, illam sibi officiosam provinciam depoposcit ut,
1464 3 | unum abstrahas; simplex officium atque una bonorum est omnium
1465 25| aedificatus esse videatur? ~Omitto ceteros, ne sit infinitum;
1466 23| se gessit in tribunatu ut onere deposito domestici offici
1467 9 | sollicitudo, si officia, si operae, si vigiliae deserviunt
1468 24| efficeret, contra patrem tuum operas et manum comparasse. Quod
1469 11| quorum ego frequentia magno opere laetor; erigite mentis aurisque
1470 7 | tantum dico, nullas a me opes P. Sullam, nullam potentiam,
1471 19| valde appropinquaret. Nec opinante Fausto, cum is neque sciret
1472 23| omnis seditionis timor atque opinio ex Autroni improbitate pendebat?
1473 3 | defendendas causas verum etiam opinionis aliquid et auctoritatis
1474 29| nihil a se adiumenti, nihil opis, nihil auxili ferri oportere.
1475 32| tamen eo vos contentos esse oportebat; honoris enim contentio
1476 29| opis, nihil auxili ferri oportere. Atque ut de eorum constantia
1477 8 | et vos peregrinos videri oporteret, a Torquato tamen hoc vitium
1478 21| discidio ac dissensione facta oppidum in sua potestate posset
1479 29| et periculis quibus paene oppressa est res publica? Quis non
1480 30| coniurationem, qui patefecerit, qui oppresserit, cui senatus singularibus
1481 1 | adiuvandus in his causis, qui oppugnandus, qui defendendus, qui deserendus
1482 5 | societas ullis inter se rerum optimarum quanta ei cum illis sceleris,
1483 29| Quis non de communi salute optime, quis non fortissime, quis
1484 14| facilius vento aliquo in optimum quemque excitato posset
1485 19| Piceno, Gallico, quas in oras maxime quasi morbus quidam
1486 31| dedecoris relinquat. ~Hic vos orat, iudices, parvus, ut se
1487 4 | copiosissima atque ornatissima oratio, tamen non minus inerat
1488 10| probabatis. Deinde alterum iam oratoris <est> vitium non videre
1489 15| volui. ~Itaque dico locum in orbe terrarum esse nullum, quo
1490 11| vitam omnium civium, statum orbis terrae, urbem hanc denique,
1491 5 | inimicus esse amplissimis ordinibus, infestus bonis omnibus,
1492 26| ornatissimi et nostri et equestris ordinis quorum pro salute se hic
1493 26| verbum ecquod umquam ex ore huius excidit in quo quisquam
1494 19| praescriberetur, cum omnia ornarentur, instruerentur, pararentur,
1495 2 | celebrari hoc iudicium, ornari causam, defendi huius innocentiam
1496 27| eius secundae quondam erant ornatae, nunc sublevantur adversae,
1497 4 | esset copiosissima atque ornatissima oratio, tamen non minus
1498 20| possessiones et patrimonio se ornatissimo spoliari maluit quam ullam
1499 29| disputo; nam haec et hominum ornatissimorum, qui praetores fuerunt,
1500 22| Caecilium, pudentissimum atque ornatissimum virum, vehementer invectus
1501 31| aperientur maiorum imagines, ipse ornatum ac vestitum pristinum recuperabit.
1502 18| honoris ad te delata sunt. Tu ornatus exuviis huius venis ad eum
|