Caput

 1 III   |               Marius, aut me consule senatus, non nefarius haberi, si
 2 V     |              esse factam. Illam vero senatus non sententiis suis solum,
 3 V     |            est iniqua, numquam tamen senatus constituendam putavit. Erant
 4 V     |            ipsam contra rem publicam senatus factam esse decrevit? quia
 5 VI    |               Sic reliqua auctoritas senatus empta intercessione sublata
 6 VII   |          Domi suae nobilissimus vir, senatus propugnator, atque illis
 7 VII   |              atque in vestibulo ipso senatus; ei viro autem mors parabatur,
 8 VIII  |             ferre nemo potest. Luget senatus, maeret equester ordo, tota
 9 X     |         senatu fuisset eo die, quoad senatus est dimissus, domum venit;
10 XI    |              constat, et id est quod senatus contra rem publicam factum
11 XI    |           est ut quaereretur. Ita et senatus rem non hominem notavit,
12 XV    |         sceleris illius, propugnator senatus, defensor vestrae voluntatis,
13 XV    |             hostis, cuius sententiam senatus [omnis] de salute mea gravissimam
14 XXIII |            etiam eius potestati, cui senatus totam rem publicam, omnem
15 XXVI  |           publicae peritissimum, cum senatus ei commiserit ut videret
16 XXVII | comprehenderunt;~eum cuius supplicio senatus sollemnis religiones expiandas
17 XXVII |       comperisse; eum qui civem quem senatus, quem populus Romanus, quem
18 XXXII |             sanctissimas religiones, senatus gravissima decreta perfregerat,
19 XXXIII|         publica suo iure esset ulta. Senatus (credo) praetorem eum circumscripsisset.
20 XXXIII|             voluntati et auctoritati senatus deditus, et in hac Milonis
21 XXXIV |              futurum locum? Ubi nunc senatus est, quem secuti sumus?
22 XXXV  |           rem publicam singularibus. Senatus erga se benevolentiam temporibus