Caput

 1 X     |        quod erat dictator Lanuvi Milo,] Roma subito ipse profectus
 2 X     |  voluisset, numquam reliquisset.~Milo autem cum in senatu fuisset
 3 XIII  | interfici Clodium? Quid erat cur Milo non dicam admitteret, sed
 4 XIII  |        Quid enim odisset Clodium Milo, segetem ac materiem suae
 5 XIV   |    umquam Clodius, omnia per vim Milo. Quid? ego, iudices, cum
 6 XIV   |      agnovisset, ut, etiam si id Milo fecisset, cuncta civitas
 7 XV    |   praemiis cogitaretur.~Tamen se Milo continuit, et P. Clodium
 8 XVI   |         exoptatum sibi proponens Milo, cruentis manibus scelus
 9 XVII  |          die in via, sic Clodium Milo ne suspicari quidem potuit?~
10 XVII  |        omnes scilicet Lanuvini]. Milo de Clodi reditu unde quaesivit?
11 XVIII |           Primum certe liberatur Milo non eo consilio profectus
12 XIX   |          Albanum. Quod ut sciret Milo illum Ariciae fuisse, suspicari
13 XX    |       superiorem se fore putarat Milo, et ob eam rem eum locum
14 XXI   |       nugarum in comitatu nihil. Milo, qui numquam, tum casu pueros
15 XXI   |          erat umquam non paratus Milo contra illum, ut non satis
16 XXIII |      certe vera exstitissent, si Milo admisisset aliquid quod
17 XXV   |           si metuitur etiam nunc Milo, non iam hoc Clodianum crimen
18 XXXII |        in meo casu contempserat: Milo unus urgebat. ~
19 XXXVI |      audientibus haec ego tecum, Milo: Te quidem, cum isto animo
20 XXXVII|         His lacrimis non movetur Milo. Est quodam incredibili
21 XXXVII|       Revocare tu me in patriam, Milo, potuisti per hos: ego te