Caput

 1 III   | existimatis dementem P. Africanum fuisse, qui cum a C. Carbone [tribuno
 2 VII   |        Quantum luctum in hac urbe fuisse a nostris patribus accepimus,
 3 VIII  |      mente praeditus multa vidit: fuisse illum sibi inimicum, familiarem
 4 XII   |     propositam, magnas utilitates fuisse. Itaque illud Cassianum
 5 XIII  |         iniusto quam etiam iustum fuisse? ~
 6 XVII  |       illo die in Albano mansurum fuisse; sed subito ei esse nuntiatum
 7 XVIII |      negotium -- scitis, iudices, fuisse qui in hac rogatione suadenda
 8 XVIII |            nisi de Cyro audisset, fuisse rediturum. Respiravi, liberatus
 9 XIX   |         sciret Milo illum Ariciae fuisse, suspicari tamen debuit
10 XIX   |      omnia: -- Miloni etiam utile fuisse Clodium vivere, illi ad
11 XIX   |          interitum Milonis; odium fuisse illius in hunc acerbissimum,
12 XIX   |       reditus illius huic ignotum fuisse; huius iter necessarium,
13 XIX   |       accessum ad urbem nocturnum fuisse metuendum. ~
14 XXII  |      omnibus praemiis dignissimos fuisse, qui domini caput defendissent.
15 XXV   |           hominem homini cariorem fuisse quam te sibi; nullum se
16 XXVI  |            iudicium exspectaturum fuisse in eius consiliis vindicandis,
17 XXVIII|       illum in urbe conscripturum fuisse, per quos totam rem publicam
18 XXVIII|           nihil eorum vos visuros fuisse. In spem maximam, et (quem
19 XXIX  |           putatis potius facturum fuisse? Etiam si propter amicitiam
20 XXX   |    capitis quam vestri defensorem fuisse, cum praesertim [in] ea
21 XXXII |         ambureretur abiectus. Non fuisse credo fas clarissimorum