Caput

 1 VI   |       modo nihil gravius contra Milonem iudicasse, sed etiam statuisse
 2 VIII |       sibi inimicum, familiarem Milonem; in communi omnium laetitia,
 3 IX   |        aperte dicere occidendum Milonem.~Servos agrestis et barbaros,
 4 X    | recurrere ad raedam, ut a tergo Milonem adorirentur; partim, quod
 5 X    |       succurrere prohiberentur, Milonem occisum et ex ipso Clodio
 6 XIII |        Clodi interfuerit occidi Milonem: convertite animos nunc
 7 XIII |         animos nunc vicissim ad Milonem. Quid Milonis intererat
 8 XIII |     possetque constringere. Eum Milonem unum esse cum sentiret universus
 9 XVI  | audistis vivo Clodio, periturum Milonem triduo. Post diem tertium
10 XVII |        Quid? si, ut ille scivit Milonem fore eo die in via, sic
11 XVIII|    nuntiasse, non id nuntiasse, Milonem appropinquare. Nam quid
12 XIX  |     neque caeca nox ostendisset Milonem; deinde ibi multi ab illo
13 XXII |          Sed quaestiones urgent Milonem, quae sunt habitae nunc
14 XXIII|        pura mente atque integra Milonem, nullo scelere imbutum,
15 XXIV |        senator inventus est qui Milonem cum telo esse diceret. Nudavit
16 XXV  |  suspiciones perhorrescimus: si Milonem times; si hunc de tua vita
17 XXVI |          falso ista conferri in Milonem, qui legem tulit, qua, ut
18 XXVI |      tulit, qua, ut ego sentio, Milonem absolvi a vobis oporteret,
19 XXIX |     meae, si possim efficere ut Milonem absolvatis, sed ita, si
20 XXXII|     cogitationibus nemo praeter Milonem. Illum ipsum, qui obstare